helemaal mee eens, niet aanstellen als je een kind kan maken, dan zorg je ook maar dat je erbij bent als het geboren word, van mij part op een stoeltje naast je (zodat ie niet al te hard kan vallen en niet zoveel ziet) Maar niet erbij zijn, klinkt echt belachelijk, mijn vriend valt ook flauw bij bloed e.d. (moet je nagaan is 190 cm haha ziet er niet uit!) maar hij heeft geen keus, beetje verantwoordelijkheidsgevoel moet ie toch wel in zich hebben? Mijn vriend vind het allemaal doodeng maar bereid zich zoveel mogelijk voor door te lezen en programma's te kijken en wil het voor geen goud missen hij gaat alleen vragen of iemand anders foto's maakt haha (hij wil dat gedeelte niet zien HIHI
Dan schrijf ik me bij deze ook uit....! Ik hou namelijk ook niet zoveel van bloed en pijn enzo..... Maarja, het moet toch gebeuren, of ik het nu wil of niet. Ik zie ook enorm tegen de bevalling op en zou op dat moment vást wel willen dat ik ook 'even' van de situatie weg kan lopen. Helaas werkt dat niet zo. Ik vind het ook een beetje raar om uit voorhand al te zeggen dat hij er niet bij wil zijn/ durft te zijn, omdat hij niet tegen bloed e.d. kan. Ik zou het in ieder geval eerst proberen. Je weet immers nooit hoe een bevalling verloopt, ook niet qua hoeveelheid bloed, slijm en weet ik het allemaal!
bar wat vindt je vriend van al deze reacties? Anders open je een poll ervoor dan kun je laten zien dat er volgens mij geen enkele man de bevalling zal missen (bewust)
Die van mij vind de viezigheid etc ook niks hoor. Maar hij moet er toch echt bij zijn of hij wil of niet. Nu wil hij er wel bij zijn maar ook gewoon bij mijn hoofdeinde. Vind ik prima. Maar niet hij alleen de lusten en ik alleen de lasten. Zo zijn we niet getrouwd. Melanie
wat ik me afvraag is wat hij zal doen als ie een ongeluk zou hebben gehad. Hij ligt daar in het ziekenhuis, hij bloed heftig en de dokter komt aan zijn bed en verteld hem hoe het ervoor staat, in medische termen. Of er gebeurd iets met jou en de dokter wil hem dingen gaan uitleggen. Zegt ie dan ook: je doet maar, ik ben hier weg! Kan ik allemaal niet tegen hoor. Misschien beetje doom-denkerig van mij. Maar eigenlijk beetje hetzelfde toch? Dan is er toch ook bloed en medische termen.
dat is inderdaad precies hetzelfde ik vind ook dat de man erbij hoord te zijn! zeker als hij trots is dat hij papa wordt dan wil je dat toch niet missen hoe je kindje ter wereld komt ookal is het bloederig.
@Bar en haar mannetje, Schreef wel lekker van me af in deze topic maar ik sla één ding helemaal over! Allebei van harte gefeliciteerd met wat er op komst is! Wil effe zeggen dat ik stikjaloers daarop ben! En andere stelling: Stel ik zou van Heidiii er niet bij mogen zijn, iig mijn ballen veilig voor haar ferme grip, dan sta ik denk ik de godganse bevalling met mijn oren tegen de deur geplakt van de verloskamer en zodra ik ook maar de 1e letter van mijn naam hoor dan ben ik al binnen! Ik heb het nog nooit mogen ervaren maar kan mezelf heel goed voorstellen dat je als man enorm nerveus bent, de machteloosheid die dat gevoel nog eens versterkt, vreemden die aan jou vriendin liggen te sjorren en dan ook nog is in haar kruis. Daarnaast zwiebert er bloed over die schorten van hun! Snap wel dat menig man zoiets heeft van: Hé, ja ik ga even voor horizontale positie....NU... Dan zou ik ook wel mijn kop in het zand willen steken als een struisvogel. Niets met laf of angst te maken maar ons gevoel denk ik Wat je ook doet! je bent straks een trotse papa met een hele trotse mama naast je! Voor onze nieuwsgierigheid: Wil je na de bevalling even laten weten wat je hebt gedaan! nou ja hebt gedaan... Meer hoe je het hebt ervaren... Wie weet steek ik er iets van op... Mannetje van Heidiii (Net zo'n grote zenuwpees)
Ik ben ook liever niet bij de bevalling maar ik heb weinig keus Mijn vriend heeft niks te willen, hij moet erbij zijn. Hij is niet zo zeer bang voor het bloed enzo, maar wel voor mijn nagels als ik zijn hand vasthou tijdens de bevalling. Hij heeft al gezegd dat ik mijn nagels moet kortwieken, nou mooi niet. Ik pijn, hij pijn. @Bar ik zou het gewoon simpel houden, als jij wil dat hij erbij is, moet hij er ook bij zijn. Bedoel jij draagt 9 maanden dat kind met alle kwalen die erbij horen en dan nog pijn lijden tijdens de bevalling. En hij wil er niet bij zijn want hij kan niet tegen bloed, nou boehoehoe, hij voelt er niks van, jij wel. Hij zou aan mij echt een verkeerde hebben, hij heeft het al zo makkelijk, erbij zijn en jouw steunen tijdens de bevalling is wel het minste wat hij kan doen.
Hij was er toch bij toen het gemaakt werd moet ie er ook maar bij zijn als het er uit komt! Zo heb ik het precies tegen die van mij gezegt, al moet ik zeggen mijn man is turks, en die zijn ook ''nooit'' bij de bevalling.(misschien een enkele uitzondering?) Maar hij wilde er gelukkig bij zijn en vond het toch wel mooi, al moest hij wel 1 x even naar de gang (kon het even niet aanzien dat ik zo'n pijn had zei hij) maar wil er bij deze ook weer bij zijn. jessica
hihihi dan niet te hopen dat ze ergens onderweg zijn in een file ofzo of er komt een mega sneeuwstorm en niemand kan erdoor en de bevalling begint. Dan heeft ie ook geen keuze en moet ie er ook bij zijn Ben wel heel benieuwd hoe het uiteindelijk gaat! Een soort van Doet ie het of doet ie het niet Uiteindelijk blijft het de keuze aan bar dr vriend natuurlijk. Kunnen we niks aan veranderen he Maar goed, ik ben in ieder geval blij dat mijn mannetje niet zo is.
ik had de bevalling veel zwaarder gevonden als manlief er niet bij was, en ik vind dat hij het niet kan maken om er niet bij te zijn
Hihi dit heb ik ook precies zo gezegd tegen mijn vriend! (overigens al voor we verkering kregen ) Hij zal erg duidelijk aanwezig bij me meoten zijn en geen seconde weg mogen! (gelukkig zie ik niet zo op tegen de bevalling )
Die van mij wilde eerst ook niet echt. Kan ook niet tegen bloed enzo. Was zelfs bang dat ie flauw zou vallen! Maar uiteindelijk heeft ie zich keurig gedragen (hij heeft alleen niet zijn broodje kroket opgegeten toen het eenmaal zo ver was hihi). Achteraf viel het hem mee. Er is dus hoop! en als ie nou gewoon naast je hoofdeinde gaat zitte, ziet ie ook niet zo veel bloed enzo!
Ik hoor ook altijd van vrouwen dat als de bevalling eenmaal op gang was, dat hun man echt niet weg mocht. Nog niet eens om te plassen bij wijze van. En hoe cru moet je zijn om op het moment supreme tegen je vrouwtje te zeggen: Sorry schat, ik word er even niet goed van, ik ben even op de gang. Dat kan je haar dan toch niet aandoen. En als je je vrouw steunt, doe je tenminste wel iets. Als je op de gang staat te wachten, dan moet je je pas machteloos voelen. Mannen onderschatten volgens mij hoe belangrijk hun aanwezigheid is tijdens de bevalling. Maar het gevoel van steun krijgen van je man is zo fijn. Dat kan niet zomaar gemist worden, ook al denkt je vriend/man van wel. Dus weet je, ik denk dat hij niet meer weg durft/wilt en dat hij het laatste stukje wel zal meemaken. En Bar, heeft je vriend dit nu allemaal gelezen? x Linda
mijn vriend kan ook niet tegen bloed enzo,maar hij heeft geen keus. vaak als mannen een bevalling op tv zien,vinden ze het allemaal raar,vies en overdreven,maar zodra hun eigen vrouwtje begint zijn ze dat allemaal vergeten. ik vind ook gewoon,dat je het samen hebt gemaakt en dat je het ook samen op de wereld moet zetten. mijn vriend wilt niet de navelstreng doorknippen,vind ik geen probleem,zolang hij er maar wel bij is. heb hem wel duidelijk gemaakt dat het een hele eer is,want hij scheid de moeder van het kind,wie weet. mannen zeggen zoveel van te voren,maar als het moment daar is,zijn ze dat allemaal vergeten. succes meid
Jammer voor jou..... lijkt mij fantastisch om dit samen mee te maken. Enne, voor jou is et ook niet easy zo'n bevalling, et minste wat hij kan doen is er in ieder geval bij zijn ! Mona
Moet hij reageren dan? Denk dat hij heel veel info heeft te verwerken van wat onze visie allemaal wel niet is! Uiteindelijk is het tussen Bar en hem.... Maar ben benieuwd....... Mannetje van Heidiiii