jeetje, wel bezige bijtjes die ouders van jou! Hoe ik erbij kom: mijn souders pasten tot 2 weken terug ook op onze dochter. zij 1 dag en mijn moeder 1 dag (vader werkt nog) mijn svader werkt dus niet meer. Zij hebben met de caravan een seizoensplek op een camping genomen, dat betekent dat ze in de maanden april,mei juni bijna 3 hele maanden weg zijn. En in juli weer 3 weken naar zweden. Tja, zulke dingen doe je als je niet hoeft te werken denk. Ik snap het ook, maar zoals je al aanvoelt zaten wij met een giga oppas probleem. Dus toch besloten m. mee te nemen naar het kdv waar ik werk voor 1 dag. Mijn moeder blijft wel oppassen (die kan toch nergens heen, mn vader werkt 5 dagen per week.)
En dan had ik het alleen nog maar over hun werk... Maar je hebt wel gelijk hoor. Kunnen ze eindelijk eens gaan genieten (kinderen huis uit, niet meer werken, enz).....
Fijn dat jullie een goed gesprek hebben gehad. Alleen al het feit dat de lucht nu geklaard is, zal een hoop schelen! Wat de uitkomst uiteindelijk ook is. Ik hoop voor je dat je in de loop van het komende jaar zijn bezwaren kunt wegnemen door goede oplossingen te vinden en dat hij dan volmondig JA kan zeggen.
Joehoe we hebben antwoord. Vind het enorm goed dat hij er toch blijbaar wel goed over heeft nagedacht. Een jaartje wachten is niet erg toch. Heb zondag over de telefoon ook een balletje opgegooid en daar kwam uit dat hij eerst thuis wil komen en verhuizen en dan zien we wel hoe snel we weer beginnen hahahaha.
Zit je man in het buitenland? Militair? Zitten dus voor jou ook een hoop spannende dingen aan te komen!
Jeetje... zie dit topic nu pas. Is wel vervelend zeg... Wel een beetje herkenbaar. Vóór de bevalling zei mijn man telkens dat ie wel twee kinderen wilde. Nu geeft ie aan dat één meer dan genoeg is... Tja, ik was degene die altijd riep: Eentje vind ik genoeg (ben zelf enigkind), maar nu lijkt het mij juist leuk om een tweede te krijgen... Denk alleen niet dat ik mijn man overtuigd krijg... Wel fijn idd dat je nu een goed gesprek hebt gehad. Wat voor gevoel heb je er nu bij ? Heb je het idee dat hij toch nog, vanuit zichzelf, voor een tweede zou willen gaan ? BTW: Heeft de gyn iets kunnen vertellen over de oorzaak van de problemen tijdens je zwangerschap, of had die ook geen idee hoe het kwam ? (Misschien staat dat al ergens vermeld hoor... heb zoveel mogelijk berichten doorgelezen, maar kan eroverheen hebben gelezen...)
Heb nog geen gesprek gehad met de gyn. En bij de nacontrole heeft ze eigenlijk alleen gezegd dat ik het met de bevalling zelf echt super heb gedaan en dat ik het nooit op eigen kracht had kunnen doen. Over het verloop van de zwangerschap hebben we het eigenlijk niet meer gehad. Dacht ik toen ook niet aan, was blij dat alles een beetje op de rit was (heb na de bevalling ook nog een paar tegenvallers gehad (opname ziekenhuis verdenking op long-embolie toen ik net 1 dag thuis was met mijn ventje) + nog eens 2 flinke borstontstekingen). Heb er zelf wel een goed gevoel bij na het gesprek. Ik merk ook echt dat er een stukje spanning is weggevallen. Hij heeft denk ik nog wel wat tijd nodig, die ik hem met alle liefde van de wereld gun!