Nou dan was ik het gesprek allang gestart, zeker na zo'n reeks opmerkingen? Wat houdt je tegen? Ben je bang voor zijn eerlijke antwoord? Zoals ik al schreef, jullie bouwen een duidelijke spanning op en dat wordt alleen maar erger. Als ik eerlijk ben, hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt...
Kan inderdaad, dat hij ook niet goed weet hoe te beginnen. En ja Chantal74 misschien ben ik ook wel een beetje bang voor zijn eerlijke antwoord.
Je weet hoe ik erover denk wegens mijn pb een tijd geleden. Als ik naar mezelf kijk ben ik beter af met de harde waarheid dan met onzekerheid... Waarom ga je het gesprek niet aan, misschien zegt hij wel, ja ik heb de brief gelezen, ja het is me duidelijk maar ik wil er nog over nadenken? Dan kun je misschien ook een termijn stellen dat jullie over 2 weken nog eens praten? Dan weet je tenminste een béétje waar je aan toe bent!
Weet ik en zo denk ik er (nu) ook over. Ik zat ook al zoiets te denken ja, weet alleen nog niet goed hoe ik het ga brengen.... Ik wil hem eigenlijk vragen of hij de brief gelezen heeft (ondanks dat ik dat eigenlijk al weet) en dan hoop ik dat hij er zelf over doorgaat en anders vraag ik hem of hij er nog over na wil denken?
Je zou ook kunnen vragen wat hij vindt van je brief, niet direct of hij er al uit is maar dat het voor jou belangrijk is om te weten HOE hij erover denkt. Nog niet zozeer wat hij heeft besloten maar dat je toch een termijn wilt stellen omdat deze onzekerheid je erg verdrietig maakt... zoiets?
succes meid!! wat een lastige situatie is het toch.. snap ook dat je niet durft.. want stel hij zegt nee..
Ik vind het ten eerste super dat je die brief hebt geschreven! En ik snap je wens heel goed. Misschien is het een idee om het wat luchtiger te maken voor je vriend om een reactie te geven door bv gewoon een brievenbus te kopen en die op tafel te zetten met je naam erop en een knipoog. Hij snapt denk ik je ernst en zo maak je het voor hem makkelijker om te reageren. (ik noem maar even iets hoor, kan van alles zijn natuurlijk)
Hier sluit ik me van harte bij aan. Ik denk dat dit een goede manier is om toch met elkaar in gesprek te raken. Dat je het via een brief hebt geprobeerd èn hem de tijd hebt gegeven het even te laten bezinken vind ik een heel goed begin. Maar het moet niet te lang duren, denk ik. Het lijkt nu als een soort donderwolk tussen jullie te hangen. Succes!
misschien moet je hem een briefopener cadeau geven nee zonder gekheid hij laat je wel heel lang in spannig zitten hoor had dat echt niet zo lang volgehouden petje af voor jou
JA dat heb ik! We zaten gisteren op de bank en toen vroeg hij op z'n Duits (eigenlijk als grap, maar kwam wel ff goed uit). Hoe gaat het met je? Dus toen zei ik: als je nou ff je boekje weglegt, dan vertel ik precies hoe het met me gaat. Toen had hij eigenlijk al wel door wat ik wilde gaan zeggen. We hebben goed gepraat. Hij heeft de radicale NEE in principe naast zich neergelegd, maar hij heeft nog wel wat argumenten die hem weerhouden van een JA. Hij wil in ieder geval nog een jaartje wachten (als we besluiten ervoor te gaan), zodat Roy wat zelfstandiger is. Vind ik niet zo erg. Hij wil weten hoeveel kans we hebben op zo'n zelfde zwangerschap als bij de eerste, omdat er dan ook nog een peutertje rondloopt en ik dus geen absolute bedrust kan hebben. Mijn zoontje gaat 1 dag in de week naar oma. 3e kleinkind is op komst, de onze zou de 4e zijn. Hoe gaat oma dat doen? 3 dgn kdv voor 2 kids kunnen we niet betalen. Dat is dan meteen het grootste punt: geld. We trekken het nu allemaal wel, maar hoe gaat dat met 2 kinderen? We willen ze "alles" kunnen geven. Dus een jaartje wachten is hier ook wel op zijn plaats. Nu proberen we eerst een goed beeld te krijgen van de mogelijkheden. Al met al redelijk positief dus...
Nou, het klinkt in ieder geval alsof hij er echt over nagedacht heeft en het zijn ook echt de mannendingen. Prima, goeie dingen om met elkaar uit te zoeken en dan samen ook iets van te vinden. Fijn dat het zo kon gaan. Je brief heeft hem (en jullie) dus wel degelijk geholpen.
Nou, al met al vind ik het best positief! Natuurlijk heeft hij zijn bedenkingen, dat hebben alle mannen. En helemaal wat geld e.d. betreft. Wat je trouwens ook een keer kan doen is uitrekenen wat een tweede kind qua opvang precies kost. In ons geval zou een tweede kind (ook 2 dagen naar het kdv dan) maar 37 euro extra kosten. En voor dat 2e kind krijg je ook weer kinderbijslag, dus uiteindelijk kost het je dan niets extra. Qua opvang dan he Maar misschien is het wel een idee om zelf eens wat uit te rekenen. Vaak valt het dan toch mee...
Ik zei gisteren precies hetzelfde. "dat valt weg tegen de extra kinderbijslag". Maar het ging hem niet alleen daarom hoor, ook andere dingen. Ik wil ook een kostenplaatje (proberen) te maken. En een gesprek met de gyn proberen te krijgen over mijn zwangerschap (voor zover ze dat kunnen aangeven dan). Met mams even om de tafel, want 4 kids onder de 4 jaar opvangen is niet echt makkelijk in je eentje Vriendlief wil nooit hulp van anderen aannemen. Hij vind dat we onze eigen zaakjes op moeten lossen (vind ik ook hoor, maar soms is hulp helemaal niet verkeerd)
Precies! Gewoon actie ondernemen! Wat dat betreft is het wel nu fijn dat je weet wat zijn bezwaren zijn, dan kan je die nu stuk voor stuk wegnemen... Wat betreft hulp aannemen: bedoel je oppas van oma? Dat is toch niet echt hulp... Ik bedoel, die vindt het vast ook leuk om te doen. Misschien is het wel een idee als ze anders de kinderen over 2 dagen verdeelt? Dat ze er twee op de ene, en twee op de andere dag heeft?
Ook, maar gewoon hulp in het algemeen aannemen is voor hem moeilijk. Ik bedoelde het meer als ik bijv. in mijn evt volgende zwangerschap in het ziekenhuis kom te liggen (vorige keer 3x een week gelegen). Hij kan dan geen vrij pakken, wat moet er dan met Roy? Hij wil daar niemand mee "belasten". Oma vind het fantastisch om te doen, maar is nu al gebroken na een dagje 2 dreumessen (neefje en Roy schelen 8 dagen). Het zijn ook wel twee echte (lieve) terroristen En inderdaad, wegstrepen die handel!! Wil alleen niet meteen TE hard van stapel lopen, omdat ik niet wil pushen en we toch nog een jaartje willen wachten. Maar het balletje heeft een zetje gehad en nu lekker langzaam laten rollen....