Ben al van 23.30u aant discuteren met mijn vriend op MSN. Eerst is alles goed en wel, hij ligt naar de baby te luisteren, aan m'n buik te voelen enz enz, en nu ineens komt hij af dat hij het er moeilijk mee heeft. Ik heb al 2 zonen waar hij niets aan te zeggen heeft, zegt hij, en nu een derde op komst die ook al niet van hem is. Zeg ik dan op dat de vader van de kleine uk volledig uit beeld is, dat ik er dus alleen voor sta en er geen problemen gaan zijn met een evt vader (waar het kind al hinder genoeg gaat van ondervinden) maar toch... Het is zijn kind niet en daar heeft hij het moeilijk mee. Versta ik allemaal wel, maar hij wist verdorie dat de kleine op komst is, en nu ineens draait hij bij! Papa van m'n zonen komt in beeld, dan is er make (mijn bijna ex-vrouw) en waar staat hij? Nergens, de sukkel! (zijn woorden!) Zeg ik hem dat hij bij mij slaapt en een relatie heeft met mij, dat papa en make dat niet kunnen zeggen, en nog is het niet goed. Als de baby beweegt, is het van "ik wordt achteruit gestoken, de baby heeft voorrang, ik ben er ook nog!" Waarop ik dan zeg "Moet ik dan zwijgen als de baby beweegt? Moet ik de kleine negeren als hij geboren is en ligt te wenen van de honger of door een vuile luier? Of moet ik hem bij een babysit doen als jij hier in het weekend bent?" Waarop hij dan doodleuk zegt "Denk ook eens aan mij, aan hoe ik mij voel" Mjah, en hoe voel IK mij dan? Hij is een niemandal, hij staat er voor spek en bonen bij, hij is het slachtoffer... (wéér zijn woorden) En wie/wat ben ik dan? De moeder van een kind aan wie ik later moet zeggen *dat z'n papa ribbedebie is, die ik niet terug vind, dat zijn vader hem niet wil *dat hij niet aanvaard wordt door de familie en kennissen *dat hij met de pil is gekomen en dus een ongeluk *maar dat hij ondanks al die feiten voor mij meer dan gewenst en geliefd is en dat ik zo hard mijn best heb gedaan om hem zolang mogelijk in m'n buik te kunnen houden. Dat laatste zal hij nogal geloven! Ik weet het ff nimeer nu. Ik zag het echt wel zitten om hem op de wereld te zetten, ookal stond ik er alleen voor (wat stilaan het geval blijkt te zullen worden), maar nu? Ik zie niets meer zitten! Die negatieve comment steeds weer (je had beter abortus gepleegd, ik wil het kind niet, ik draai er niet voor op en ben weg, het is een bastaard, hij is ongewenst, hij had beter niet verwekt/geboren geweest, enz enz) , dat platliggen, die weeën, kan nergens naartoe, zit vol stress omdat ik zo bang ben dat ik de kleine een dezer dagen verlies, dan de vriend die het plots nimeer ziet zitten en die ook vlakaf zei "die kleine moest de mijne geweest zijn, je had deze beter niet verwekt, waarom heb je hem laten leven" ... Al die tegenstrijdigheden, ik word er gek van: POSI : echo = dolblij dat ik de beeb zie NEGA : echo = ik hoop dat hij niet op z'n vader lijkt N : negatieve comment = waarom heb ik de kleine verwekt? P : negatieve comment = en toch is het mijn baby en ga ik ervoor! P : schopje = hij leeft nog! N : schopje = vriend is de vader niet en heeft er last van P : dag zonder wee = het gaat goed N : dag met wee = dit gaat fout P : bevalling = mijn kleintje is er eindelijk N : bevalling = iedereen is er tegen Zit al te janken sinds het begin van het gesprek en is nog niet over. De laatste 4 maanden, zijn echt de somberste uit m'n leven geweest tot nu toe... Moet IK weer hebben! Heb het nog niet moeilijk genoeg Waar blijft in godsnaam die roze wolk en wanneer wordt de baby eindelijk aanvaard????? Wat moet ik nu met m'n vriend?
Sorry, ik weet ook niet hoe je die roze wolk moet vinden (ik kan 'm ook niet vinden maar dat heeft niks te maken met relatie). Ik wou dat ik je kon zeggen waar je 'm vinden kan! Ik zou, als ik jou was, aan je zelf denken. Hoe moeilijk het ook is. Probeer de problemen te laten waar ze zijn, rust (zeker in je hoofd) is veel beter voor je kindje en ook jezelf. Ik wens je heel veel sterkte!
neem me niet kwalijk, maar ondanks dat ik de onderliggende gevoelens van je vriend wel begrijp, mag hij dingen als deze nooit zeggen of laat staan uberhaupt denken! dit is gewoon verschrikkelijk, het kindje kan er niets aan doen onder wat voor omstandigheden hij/zij verwekt is en geboren wordt, je vriend zou er beter aan doen om zijn schouders eronder te pakken en een statement in te nemen zoals: OF hij gaat ervoor en zich gaan gedragen als een man die staat voor waar hij voor gekozen heeft, n.l. een relatie met jou, OF hij moet zijn biezen pakken en verder met zijn eigen leven, persoonlijk zou ik hem echt de keuze geven, want dit gedrag kan jij er gewoon niet bij gebruiken. ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
Lieve meid, wat klote, het komt even allemaal tegelijk zeg... Je vriend raakt in paniek en jij voelt je in de steek gelaten, terwijl je al zoveel zorgen hebt om de kleine... Ik hoop dat je na dit laatste bericht even goed geslapen hebt en je nu wat kalmer voelt. Het klinkt als een 'crisis' maar weet je, misschien was dit ook even nodig. Dat hij zijn angsten uitspreekt en zijn 'onvrede' over het feit dat hij niet de vader is (want dat IS er natuurlijk, maar dat wordt nooit zomaar uitgesproken). Ik hoop dat als jullie beide wat gekalmeerd zijn, dat jullie er toch nog rustig over kunnen praten. Dat jullie het accepteren van elkaar dat jullie allebei angsten en onzekerheden hebben. Soms kun je het niet oplossen, maar is het uitspreken al voldoende. Het is natuurlijk wel belangrijk dat het binnen fatsoenlijke grenzen blijft, want als hij roept dat je het beter weg had kunnen laten halen, dan gaat hij te ver. Dat doet pijn en dat kan niet. Dus er valt ook nog wel het een en ander te herstellen... (even voor de duidelijkheid: ik vind zijn uitspraken wel degelijk onacceptabel) Ik hoor een enorme liefde van jou voor het kindje. Het is supergewenst en je zou willen dat anderen dat ook zo voelden. Maar op dit moment is het het belangrijkst dat JIJ overeind blijft. Dat jij blijft vechten voor je kleintje (dat doe je ook) en je niet omver laat halen. Sorry als ik ongevraagd advies geef, ik heb erg met je te doen als ik je bericht lees. zorg goed voor je zelf! Knuffel Amber
Jeetje zeg! Ik geloof dat niemand zich in zo'n situatie goed kon houden. laat staan een roze wolk vinden! Ik zou zeggen zoek die roze wolk binnen in je, er is namelijk een kind geweest die vond dat hij/ zij perse bij Jou wilde zijn, het trok zich niets aan van een pil, mannen die niet willen of weeen die hem/haar eruit proberen te werken. Wees sterk voor je kindje en als die vriend van je het daar niet mee eens is Jammer! Dit klinkt makkelijk gezegd maar hij wist het tenslotte. Als hij niet zo zelfingenomen was had hij de vreugd kunnen ontdekken van het vaderschap ook al is hij geen biologische vader. Als hij je deze zwangerschap gewoon onvolwaardelijk had gesteund en bij de geboorte en opvoeding was geweest had het kind hem gewoon als vader kunnen beschouwen. Sorry voor het lange verhaal maar ben hier helemaal kwaad om! Hou je rustig (of probeer het) je kleine gaat voor!
Hoi Platliggertje, ik ben het met Mandarijn eens. Je vriend zou er OF voor moeten gaan, OF niet. Je kindjes horen tenslotte bij jou en als hij voor jou kiest, kiest hij ook voor je kindjes. Die kan en mag hij niet loskoppelen... Natuurlijk begrijp ik zijn gevoelens wel, daar is tenslotte wat voor te zeggen...maar ja...zo gaat het natuurlijk niet. Veel sterkte aso!
Dit vind ik zoooooooo mooi gezegd! Zelf was ik ook ineens zwanger, wel met relatie. Wij hebben er eerst heel veel tranen om gelaten, was wel heftig. Daarna hebben we een beslissing genomen en ben ik voluit gaan genieten! Probeer kracht in jezelf te vinden. Eerlijk gezegd komt je vriend wel op de tweede plaats, denk ik.
Platliggert... Ik denk vooral dat je aan jezelf moet denken. Waar er 2 mondjes gevoedt kunnen worden, kan een derde ook! Hij wist immers waar hij aan begon. Je bent een meid met een verleden (en wie niet), hij had eerder kunnen uitstappen! Maar goed,.. als hij wilt uitstappen, laat hem dan. Je redt het wel en het kindje is gewenst. Jij kijkt ernaar uit en je kinderen en zo vast nog meer mensen in je omgeving! Concentreer je op je rust en welzijn en vooral NIET op dat van hem,... wie is hij dan? Kom nou! Maar er zijn nou eenmaal 2 zijdes van het verhaal. Ik weet niet of deze kerel al in de picture was vorodat je zwanger was en hij misschien nu verbolgen was over het feit dat dit zijn kind had moeten zijn. Of dat hij later in de picture is gekomen en simpelweg last heeft van Cold Feet, wat ook niet onbegrijpelijk is. Hij krijgt bij een vrouw wel ineens een compleet gezin in zijn schoot geworpen. Dat kan ineens erg beklemmend zijn natuurlijk.. laten we daar eerlijk in zijn. Evengoed.. Jij bent nu belangrijk, jij en je kinderen!
Nou jij zit wel zekers in een lastig pakket zeg! Ik kan je geen advies of iets dergelijks geven maar wel heel veel sterkte en ik hoop dat ALLES op zn pootjes terecht komt ook al heb je daar op dit moment weinig aan... Groetjes
Krijg al de hele ochtend sms-jes, net of er is niets gebeurd. Ik begrijp er niets meer van nu... Maar ga hem toch eens goed mijn mening zeggen hoor! Ik begrijp dat het voor hem niet makkelijk is dat hij in een gezin komt met 2 kinderen en een derde op komst, en dat het een hele aanpassing is, maar er zijn idd dingen gezegd geweest die niet kunnen. Paniek van zijn kant of niet, zo'n dingen zeg je niet. Zit hier als een zombie, geen oog dicht gedaan (steeds weer de bewegingen zitten timen, gaat heel goed trouwens, en de weeën in de gaten gehouden, heb er geen gehad tot nu toe) en niet echt lekker in m'n vel. Als we echt niet tot een onderling akkoord komen (ook raar gezegd), kan ik niet anders dan hem laten gaan. Een relatie met dergelijke strubbelingen over kinderen, is geen goede relatie. Ik hou véél teveel van mijn kinderen en het wondertje in m'n buik, wil hier niet aan kapot gaan en hen de dupe laten worden. De liefde van een moeder voor haar kinderen overstijgt alles, heb ik al meermaals ondervonden. Een kind is het mooiste wat je kan krijgen, en ik laat ze mij door niets of niemand ontnemen. Deze zwangerschap gaat gewoon door en ik ga er alles aan doen om de baby een prachtig leven te geven. Al is hij dan voor velen ongewenst, voor mij en m'n zoontjes niet! En weet dat dit het belangrijkste is: een warm gezin en de liefde die de kinderen krijgen. Aan liefde ontbreekt het hen zeker niet, en kleine Joran zal er ook onder bedolven worden. Hindernissen zijn er om aan te gaan als uitdaging en te overwinnen, en een kind hoort gewenst te zijn en zich ook zo te voelen, en zo zie ik het nu ook. Met dit gezin en deze baby komt het goed, ongeacht hoe het uitdraait met vriendlief. Joran, lieverd, het komt goed, we gaan ervoor en je zal wel zien dat je meer dan welkom bent en sinds vandaag helemaal geen ongelukje meer in m'n ogen. Blijf maar lekker lang genoeg zitten in je warme plekje en hou je klaar voor een heleboel liefde, warmte, aandacht, voor je broers en je mama. Samen kunnen we dit!
Platliggertje: Ik vind dit echt zwaar(&@^!)! Ik zit in een soortgelijke situatie, ik sta er ook alleen voor,en begrijp alles wat je zei over bijvoorbeeld dat positieve en dat negatieve, daar zit ik mezelf ook helemaal over op te fokken. Eens heeft iemand tegen mij gezegd: Een vrouw is op de eerste plaats moeder, daarna pas vrouw. Een man is op de eerste plaats vent, en daarna pas vader. Als een kind eenmaal geboren is, onstaat er onenigheid. De vrouw wil dat de man zich vaderlijker opstelt. De man wil gewoon zijn "vrouw" terug. Dit is nou eenmaal iest waar je altijd als vrouw tegenaan zal botsen... Maar wat ik wil zeggen is: Ga voor je kind. Als die vent het niet aankan, is het balen, maar verder niets aan te doen. Ik snap dat het moeilijk is, je hebt natuurlijk de hoop op een happy familie, maar soms zit dat er gewoon echt niet in. En op het moment dat je voor hem zou kiezen zou je je hele leven schuldig blijven voelen tegenover je kind.
Sorry, ik had niet gelezen dat je al had gereageerd. Ik ben het helemaal eens met wat je schrijft, en je hebt het ook nog eens prachtig verwoord. Hartstikke goed dat je er zo over denkt. Jouw kinderen gaan voor alles! Toppie!
och arm meisje toch... t zit je niet mee he? De dingen die je poeptiedoept zegt kunnen niet hoor! Daar zou ik zeker ffkes de oren mee wassen wijffie! Hij gaat of voor jou en je kindertjes of hij kan wegwezen... je jongen is gewenst door jou en zijn broertjes...DAT is het belangrijkste! Succes meis!
Je hebt ook altijd wat he platliggertje... ( ) Ik kan je verder geen echt advies geven maar hoop dat julie er snel uit komen. Ik zou zeggen ; Volg je hart meis !
Ik vind het sneu voor de baby dat die niet word geacepteerd door iedereen! wat kan hij er aan doen, hij heeft er niet voor gekozen. ik snap best dat je vriend baalt dat het niet van hem is. maar dat hoeft hij niet op je baby aftereageren.