Als jij zou luisteren naar hem zou je het jezelf en hem nadien ontzettend kwalijk nemen en is de kans volgens mij heel klein dat jullie relatie blijft duren. Dan ben je een kind kwijt en een man. Geloof in jezelf. Ook al is het ontzettend eng, jij kan dit aan! En misschien gaat je vriend zich ook nog bedenken en zien wat voor ongelooflijk stom voorstel hij je gedaan heeft. maar bon, dat zie je dan nog wel. Zorg goed voor dat kleine mensje in je
Laat je niet van wijs brengen door die kerel!! Wat een reden, carrière maken kan hij over 10 jaar nog! Ik wil ook gerust nog wel ooit eens een toffe job en hogerop geraken, maar voor mij is op dit moment kindjes krijgen en mama zijn veel belangrijker (kleintje was gepland, bevallen net voor 21 jaar) Carrière hoef je niet op je 21e al mee te beginnen (of hoe oud hij ook is). Als hij wil bewijzen wat hij allemaal kan, dan moet hij NU bewijzen dat hij, ondanks dat het ongepland was, toch alles netjes geregeld krijgt! DAT is belangrijk! Lieve meid, geniet van dat kleine WONDER. Er zijn er genoeg die abortus hebben gepleegd, en erna zelfs nog niet meer zwanger KUNNEN worden, dan heb je niet alleen ongewild je kindje laten sterven, maar ben je ook gedoemd om de rest van je leven nooit meer zwanger te kunnen worden. Heb je die risico's over voor zo'n vent? Het is jouw lichaam, jouw kind. Denk goed na voor je handelt! Op 21j is het echt perfect te doen, een kind opvoeden! Moest je 16 zijn, het zou al wat moeilijker worden. Meisje je kan dit echt aan, geloof me!!! Neem de steun die je krijgt van je ouders, en ga er volledig voor! We geloven in je ! Hoop dat jij dat ook doet!! In het begin is het altijd eng (ik was ook ff bang na mijn posi test, terwijl het bij ons gepland was) Maar echt waar, de liefde die je krijgt en die je voelt voor je EIGEN kind, is zalig. Er is niks zo mooi... als mama zijn
Wat een onzin... wat nou geen carriere maken? Hij is toch de man, hij kan in principe blijven werken zoveel als hij wil, studeren als hij wil. Hij hoeft zich niet misselijk te voelen, niet met een dikke buik rond te waggelen, hij hoeft het kind niet te baren. Er zijn zelfs vrouwen die het presteren carriere te maken met een of meer kinderen. Het is zo'n non-argument! Misschien heeft hij een soort bindingsangst ofzo... maar na een uitspraak als degene die hij gedaan heeft zou ik hem ook niet meer moeten. Veel succes met je carriere zou ik zeggen. Meis, jij komt er wel! Je bent echt sterker dan je denkt, en velen zijn je voor gegaan! Voel je je ook bedreigd door hem of dat niet?
Wil je alleen even heel veel succes en sterkte wensen! Hopelijk ben je sterk genoeg om je kleine wonder alleen op de wereld te zetten!
Ik had een vriend, en die wou het niet erkennen... hij heeft me nooit gedwongen tot abortus maar nu (zoonlief is 4 jaar) zegt ie dat ie zich genaait voelt en wou ie toen liever een abortus... ik heb alle vier de jaren in principe alleen gedaan, de eerste 2 jaar waren we nog wel samen, maar ik deed alles... en daarna is ie ervandoor gegaan en heb ik mijn zoon opgevoed tot wie hij nu is.. een geweldig ventje. Ik heb een nieuw leven, groot huis (ik had helemaal geen huis toen der tijd) een nieuwe vriend en een nieuw kindje in mn buik....ik ben zo blij met mijn kleine vent die ik met trots elke dag in de ogen kijk.. ook ik heb mn school niet afgemaakt.. ik was 20.. maar ik heb nu mijn school verkort kunnen doen. en heb vanuit alle kanten (behalve vrienden of familie) hulp gekregen... en ook ik heb het gered. als je het kindje niet kwijt wilt... NIET DOEN.
Ik schrik ontzettend van je verhaal.. Ik heb een prachtventje van 5 jaar en heb hem tot zijn tweede jaar alleen opgevoed met behulp van mijn familie en vrienden. Ik zal je eerlijk zeggen ik heb mog mooit aan een abortus gedacht ook al was mijn prachtige lieve prins niet gepland. Had net zijn "donor" de deur gewezen door omstandigheden. Maar stel je besluit wel tot abortus en je begint volgend jaar of later aan kinderen en het lukt niet nou meisje ik weet zeker dat je wel zo'n spijt krijgt. Ik heb destijds ook bij mijn ouders gewoont en ik ben ze nog steeds erg dankbaar. Nartuurlijk is het voor mij makkelijk om te zeggen dump die vent en vertrek. En ga bij je ouders wonen. Helaas zul je deze keuze echt alleen moeten maken. Maar ik kan je vertellen ik ben nu 5 jaar verder en heb geen moment spijt gehad van de beslissingen die ik genomen heb. Ben nu een getrouwde vrouw heb een zoontje van 5 en een dochtertje van 3 en ben nu 8 weken zwanger van de derde. Meisje ik hoop dat het allemaal ook goed mag komen met jou. En welke beslissing je ook neemt, het is jou beslissing.. Sterkte
Ik krijg kippevel van je berichtje! Zo is het maar net! Een kind maken doe je niet alleen, daar ben je samen bij.
@ik123: Wat een vrezelijk nare situatie zit jij in..........maar het eerste wat door me heen schoot toen ik je berichje als was: ECHT WEL DAT JIJ HET ALLEEN KAN! Het zal zeker niet makelijk zijn maar je kunt het echt wel. Je bent blij met je kleintje in je buik en je hebt ouders waar op terug kan vallen zodat je verder kan gaan met je studie. De vent van jou: daar kan je maar beter vanaf zijn! Als iemand er zo makkelijk over denkt..........pffff Heel veel sterkte en echt je kan het wel hoor
misschien krijg ik heel zw pagina over me heen, maar dat zal dan maar. IK had in jou geval wel nagedacht over abortus, ik ben namelijk niet tegen abortus en in het land waar we wonen behoort dit nou eenmaal tot de mogelijkheden. en natuurlijk kun je een kind alleen opvoeden zonder opleiding, eigen huis en eigen financiele middelen, zoals je in de bovenstaande berichten kunt lezen, maar IK zou daar nooit voor kiezen. En ik weet dat in mijn gezin ook van alles kan gebeuren, maar ik heb ondertussen wel een bepaalde basis opgebouwd. Ik heb zelf nooit abortus hoeven plegen en ik geloof gelijk diegene die dat wel hebben ondergaan, dat je daar last van kunt hebben in de rest van je leven, maar dat geld lang niet voor iedereen. 2 vriendinnen van mij is het overkomen (jaja wel 2, het komt vaker voor dan je denkt) hebben er geen enkele last van gehad en zijn nog elke dag dankbaar dat ze in die situatie geen kindje hebben laten komen. wat ik wel belangrijk vind om te zeggen is dat je deze beslissing helemaal zelf moet maken en nooit voor een ander moet doen. Wil jij het kindje houden, ga er dan voor wil je het niet, zoek informatie
hoi, petra ik ga je niet aanvallen hoor ben blij voor je vriendinnen dat ze er niet echt last van hebben , mijn schoonzus darentegen wel. voor ze bij mijn broer was abortus gedaan niet verwerkt gekregen en aan de drugs geraakt, nu hebben ze samen kindje en lijkt alles me goed te gaan. dus denk afhaznkelijk van pers tot perso , maar als je er niet 100% achter een abortus staat zou ik het NOOIT doen en zeker niet doen voor een man. sterkte
@ iedereen; Denk niet dat het zin heeft om hier een discussie over wel of geen abortus te starten. Want de meningen zijn zeer sterk en verdeeld. Maar ik denk zo: Een ieder die volwassen genoeg is om het kindje te verwekken, moet ook de consequenties inzien en voor dat prachtige wondertje gaan en ervoor zorgen. Maar dat is mijn mening @ TS; Knap van je dat je het zo van je afschrijft. en zoals velen al hebben gezegd: Die vent van je is je niet waard, echt echt echt niet! Kies voor jezelf (en voor het kindje) meid, je komt er echt wel
Heey meis. Zelfde situatie hier... Kben zelf ook 21 en mijn vriend dwingt mij ook tot abortus, anders istie weg. En om eerlijk te zijn kan ik er niet over uit. Volgende week woensdag is de officiele deadline... Want dan staat de abortus gepland.. Ik kan de keuze nog maken tussen mn vriend en het kind, maar die keuze wil ik niet maken want ik wil ze allebei... Dit heeft me vele pijnlijke weken bezorgd... En nu nog een aantal pijnlijke dagen totdat de eerste checkpoint is behaald.
Dames, ga voor jullie zelf en jullie kindje.. tis zo'n wonder om mee te maken.. er zijngenoeg dames die het zo graag willen! maar waarbij het nog niet heeft mogen lukken! dr zijn genoeg mannen en als ze jullie dwingen tot abortus zijn ze jullie absoluut niet waard! liever alleen en met een kleintje dan je leven lang je afvragen hoe zou hij/zij eruit zien? hoe zou mijn situatie nu zijn? en vooral wat als je vriend dan bij je weg gaat daarna is alles voor niets geweest.. Succes en sterkte!
Dames, wat een keuze zeg.. Ik zou vooral doen wat je hart je ingeeft. Het zal praktisch misschien weleens zwaar zijn. Maar met wat hulp van familie, instanties(er bestaan huizen voor jonge moeders) en vrienden kom je echt een heel end. En moeders blijken zo vaak toch ergens een potje wilskracht vandaan te toveren als het even moeilijk is.. Is je vriend niet heel erg geschrokken? Dat zou wat mijn betreft de enige fatsoenlijk reden zijn om echt zo heftig te reageren. Soort van onmacht over de situatie. Als hij carriere wil maken, kan dat ook met kindje. Dan kun je gewoon samen afspraken maken over de zorgtaken, en dat hij meer kan werken en jij minder. Daar hoef je niet zo'n scene van te maken. Het dwingen en chanteren vind ik echt een kwalijk punt. En geeft wat mij betreft de weegschaal een duw richting de baby..
ik denk dat jullie je moeten afvragen of je een leven kunt delen met iemand die je dwingt te kiezen tussen het leven van jullie kind en het leven samen. Dit is een keuze die je een ander nooit mag laten maken.. Als je echt van iemand houdt zul je dit ook nooit doen. Doe je dit wel dan kan ik alleen maar de conclusie trekken dat deze persoon enkel van zichzelf houdt. Zul je niet kapot gaan van spijt en schuldgevoel wanneer je dit doorzet tegen eigen wil en gevoel in? Een man die je hiertoe dwingt is jouw niet waard hoor.. ECHT NIET. Ik kan jullie keuze niet maken, ik ben tegen abortus en vind de mannen in dit geval slappe losers en hoop dat jullie stoere sterke vrouwen zullen zijn en kiezen voor jezelf en bovenal voor jullie kindje.. STERKTE!!!
op 1 van deze pagina's heb ik al verteld dat mijn zusje ook moest kiezen tussen haar vriend.... of haar kindje, op 17 jarige leeftijd, zij heeft voor haar kindje gekozen, weetje .... hij zei: we zijn te jong, ik ben er nog niet klaar voor, als je abortus doet kunnen we weer verder waar we gebleven waren, kunnen we weer gelukkig zijn, hij was haar echt aan het paaien, maar weetje.... ook zij weet zeker dat als ze haar kindje weg had laten halen..... hij ook weg was, de "fout" zou hij bij haar namelijk niet nog een keer gemaakt hebben, hij zou het niet vertrouwen, EN....... je zult heel anders tegen je vriend kijken, HIJ dwingt je tot abortus, kun je dan werkelijk nog met hem in 1 bed liggen ? hem oprecht zeggen hoe geweldig je zijn persoonlijkheid vind, dat hij altijd voor je klaar staat .... ?? staat hij voor je klaar ? NEE !!! hij is er niet voor je, hij laat je barsten daar waar je bij staat. en namate de weken verstrijken en je kindje heb je al weg laten halen zul je dit gaan beseffen, en dus heel anders tegen je vriend aan kijken ( zo vermoed ik natuurlijk....) en dan ben je ze alsnog beide kwijt. je kindje kan er niets aan doen dat de vader een kwal is, sorry dat ik het zo zeg, maar het is gewoon een lafaard, straf het kindje niet voor jullie daden.
meiske,wat een verhaal,maar alsjeblieft maak een verstandige keus,je kunt nog met gemak je studie afmaken,als ik lees hoe jij dit verwoord dan denk ik alleen maar,jij bent een sterke vrouw en je red het best zonder die kerel en met kindje! Je hebt gelukkig je ouders waar je op terug kunt vallen,en uiteindelijk zul jij echt wel op je pootjes terecht komen. Alsjeblieft laat niet een of andere kerel een besluit maken waar jij de rest van je leven spijt en verdriet van kunt hebben,je draagt nu een wonder bij je,en het zal je zoveel geluk en blijdschap geven hoe ongelukkig je je nu ook voelt. Wij kunnen helaas deze moeilijke beslissing niet voor je maken maar ik vind een gozer die het nu maar even niet vind uitkomen om een kindje te krijgen een grote e*^&%^$%^$#%^#. Kun je hier wel een beetje met je ouders over praten en wat vinden zij ervan?
Lieve Ikke, Ik ben zelf ook zeker niet tegen abortus, maar uit jouw verhaal komt heel duidelijk naar voren dat je dit kindje heel graag wilt. Dan weet ik zeker dat jij er wél heel erg spijt van zou krijgen als je het weg laat halen! Je hoeft nog maar vier maanden studie, dus die kun je sowieso afronden nog tijdens je zwangerschap! Dan heb je je papiertje en kan je voor of na de bevalling (weet niet hoe ver je bent) rustig op zoek naar deeltijdwerk. Heb je het al met je ouders besproken? Kies voor jezelf en je kindje, jij kan het!!
Lieve lieve Ikke, Meis wat heb je het zwaar nu.. Ik weet er helaas alles van. 6 december bleek ik zwanger te zijn en de vader heeft die nacht nog gedreigd 'ik garandeer jou dat dit kindje nooit ter wereld zal komen'. Hij heeft me bedreigd, gedwongen, gechanteerd... Maar NO WAY dat ik daar ooit voor gegaan zou zijn. Tuurlijk is het moeilijk, en tuurlijk denk je nu 'hoe moet dat??' Ik ben de eerste maanden vrij depri geweest. Voelde me alleen en vond het zwanger zijn helemaal niet leuk. Had ik niet beter toch die abortus kunnen kiezen? Maar nu, 22 weken zwanger van een meisje, ben ik zooooo dolgelukkig met haar, geniet ik enorm als ze trapt, kijk ik uit naar haar komst, en mijn ex? Hij is lucht voor me. Echt. Ik wil hem er niet eens meer bij hebben. Mijn meisje en ik redden ons wel, ook al heb ik nu geen vaste baan, ik heb mijn diploma, net als jij over 4 maanden. Ik werk nu als oproepkracht en na de bevalling wil ik een vaste baan zoeken. Je red het wel! Echt! Mama worden is het allermooiste wat er is. Kies voor jezelf en je kindje en hou hem alstjeblieft zoveel mogelijk op afstand! Sterkte!!
Nog een kleine overweging: nu ik moeder ben weet ik dat er NIEMAND zo belangrijk is als mijn kind. Mannen kunnen komen en gaan, maar de band met en de liefde voor je kind overstijgt echt alles. En een kerel die niet "mans"genoeg is om zijn verantwoordelijjkheid te nemen, zal nooit een leven lang meegaan. Want ooit krigj je daar echt wel genoeg van.