Even een Poll: Nekplooimeting Ja of nee???

Wij hebben er voor gekozen om geen nekplooimeting te laten doen. Zelfs na deze meting heb je geen garanties. Ik werk zelf met verstandelijk gehandicapte kinderen. En ook al zou het syndroom van down hebben is het kindje nog steeds heel erg welkom (hoe moeilijk dat dan ook zal zijn). Als wij zo'n test zouden laten doen en er zou uitkomen dat er een verhoogde kans is op syndroom van dowm zit je de hele verdere zwangerschap in de stress. En met een verhoogde kans is de kans op een gezond kind nog steeds heel groot. Nee wij willen geen test.

 

Als ik zwanger ben laten wij het ook niet doen. Het is idd een kansberekening.
En er zijn nog 1001 syndromen die mischien soms nog wel erger zijn en waar niet op wordt getest.
En mijn moeder had laatst ook nog een goeie: Ik heb 3 gezonde kinderen op de wereld gezet, maar ik kan altijd nog een gehandicapt kind krijgen (daar bedoeld ze mee als 1 van haar kinderen een ongeluk krijgt o.i.d.)

 

Wij hebben het wel gedaan. Je hebt de mogelijkheid dus waarom zou je het niet doen.
Gelukkig hadden we geen verhoogde kans integendeel een kans van 1:36700. Als we wel een verhoogde kans hadden gehad dan hadden we een punctie laten doen.

 

Ik heb het wel gedaan, wel eerst goed over nagedacht hoor.
De uitslag was héél erg goed.

Was dit niet zo geweest had ik ook voor de punctie gegaan.

Gr. Cellie.

 

Weet je dat er ook getest wordt op trisomie 18 en 13?
Hier valt namelijk helemaal niet mee te leven.......

 

wij laten het niet doen.
Ten eerste is het idd een kansberekening en garandeerd het niks.
Ten tweede, als ze zeggen dat ik verhoogde kans heb op een kindje met syndroom van Down .......... wat dan??
Het kind weg laten halen??
Nee, dat nooit!!
Veel kindjes met down syndroom kunnen zoveel !!

 

Ik heb helaas de keus niet gehad, omdat ik al 15 weken was toen we erachter kwamen. Toen was het te laat voor de nekplooimeting. Anders hadden we het wel gedaan en was er een verhoogde kans uitgekomen dan hadden we verder onderzoek bv punctie laten doen. En ik wilde ook de triple test laten doen maar dat ging helaas ook niet meer.

 

Wij doen het niet... ik ben nog zo jong en heb een gezonde dochter... het is maar zo'n beperkte test (als je ziet wat een kind nog meer kan mankeren)

 

zo te zien zijn er toch veel mensen die het doen aan d epoll te zien.

is dit omdat er zoveel ouder zijn en in het risico gebied zitten of een andere reden.

wij hebben er voor gekozen om het niet t edoen t komt nie tvoor in de familie en ik ben pas 24 en er kan een verkeerde uitslag uikomen waardoor je onnnodig ongerust bent of andersom. dus nog meer stress en aangezien ik geen vruchtwater punctie wil laten doen lijkt me onnzinnig om dan toch de metingen te doen , ben ergbang om dan weer eenm iskraam te krijgen ook al is die kans klein maar ja.

 

Ik heb een vraag aan de mensen die het wel doen.
Als het niet vergoed/aangeboden wordt zou je het dan ook doen ?

 

Wij doen het niet. Het kindje is hoe dan ook welkom bovendien is het maar een berekening en we hebben geen zin om ongerust te worden of verder te moeten met onderzoeken.

 

Ik zie vaak staan dat het maar een kansberekening is. Dat is natuurlijk ook zo, maar als je echt een hoge kans hebt, dan kun je toch verder onderzoek laten doen. En er wordt voornamelijk gesproken over het Down-syndroom. Maar de tipletest onderzoekt meer dan alleen het Down-syndroom.

 

Ja precies en daar hebben wij dus geen behoefte aan. Want wat dan? Zoals ik al vaker geroepen heb: abortus is voor ons geen optie en ik heb geen zin in morele druk om het toch maar te laten doen. Ik geloof dat ik de kracht zal krijgen om voor een gehandicapt kind te zorgen. Wat voor handicap dan ook. er zijn zoveel dingen die je niet kunt testen.

 

Wij hebben het ook bewust niet laten doen, de vk zei da we daar ook niet echt bang voor hoeven te wezen ivm leeftijd.
Ik werk in de gehandicaptenzorg en ik kan vertellen dat ík níet kan beslissen over waarde van leven.
Wie zegt dat een gehandicapt leven, van welk nivo dan ook, minder waard is dan een ander leven?
Op dit moment werk ik met mensen die op een latere leeftijd door een ongeluk of door zuurstof gebrek bij de geboorte een handicap hebben of een open rug en ga zo maar door. Tja is dat leven nu meer waard dan een down syndroom, of zouden de ouders als ze dit hadden geweten het kindje ook al weg willen laten halen?
Je weet gelukkig niet wat je/het leven voor je in petto heeft, er zijn zo ontzettend veel nare ziektes en ik ben blij dat ik door deze mensen de waarde van het leven mag leren. Dat gun ik iedereen.
En als ik nou een kindje krijg van een ontzettend laag nivo (bv 1/2 tot 1 1/2 jaar, heb ik ook mee gewerkt) dan geef ik het gewoon extra veel kusjes. En probeer ik het leven van dat kindje zo aangenaam mogelijk te maken.

Zo een heel verhaal, maar recht uit mijn hartje geschreven!

 

@ Stranger: En dat is dus een keuze die heel persoonlijk is.

Het valt me op dat als er over dit onderwerp gesproken wordt er duidelijk 2 kampen zijn. De mensen voor en de mensen tegen. En die 2 schijnen elkaar niet te snappen, want er wordt steeds zo heftig gereageerd.

Ik vind, zoals hierboven al gezegd, dit een heel persoonlijke keuze en ik vind dat ieder het voor zich moet weten.

 

NEE ik laat het niet doen!

 

zelfs als blijkt dat je een heel lage kans hebt, dus een hele goede meting hebt gehad dan sluit dat nog niet uit dat het kindje down heeft.

het is een kansberekening, en stel die zegt je hebt risico, dan zal je moeten overwegen om verder te onderzoeken. wat betekend: nog langer in onzekerheid zitten en van te voren beslissen wat je gaat doen mocht het zo zijn. dat betekend dat je je eerste helft van de zwangerschap in veel stress zult doorbrengen.

 

Hallo

Wij testen wel, als de kans hoog is, dan laten we een punctie doen. Het klint heel hard maar als uit de punctie blijkt dat het kindje niet "gezond"is dan breken wij de zwangerschap af. Misschien vinden veel mensen dat dom,egoistisch en raar, het is niet iets wat je zo maar doet, maar gelukkig bestaan die tests en kan iedereen bepalen wat hij/zij doet.

Mijn schoonmoeder viel mij zowat aan toen ik dat vertelde, ik vind dat ieder voor zich moet weten. Ze begon meteen vragen te stellen zoals; en wat nou als je GEEN kinderen kunt krijgen zou je het dan ook afbreken... heel hard misschien ( en daar ben ik echt heel eerlijk in) maar dan zou ik het ook afbreken.

ze ging die dag ook erg boos weg ( ze wil zo graag nog een kleinkind)... Ik ga er vanuit, netzoals veel mensen het "gezond" is. En ik begrijp echt dat er mensen zijn die het vresselijk vinden dat ik dit zeg, maar mensen moeten ook kunnen respecteren dat een ander ook een keuze heeft toch?

Iemand vroeg net of je test ook zou doen als het vergoed/niet vergoed wordt? voor mij persoonlijk maakt dat niets uit.

O ja, heftig reageren omdat je het niet eens bent met mij is niet nodig, Laten we het eens zijn met elkaar, dat we het ook oneens met elkaar kunnen zijn!

Groetjes Najet

 

Mijn zwager heeft het niveau van iemand die nog geen jaar oud is. Hij kan niets, behalve wat geluid maken en wapperen met zijn handen en hoofd. Ik zie aan mijn schoonmoeder dat er heel wat bij komt kijken om voor hem te zorgen. Ik heb zo ontzettend veel bewondering voor haar! Omdat ik het persoonlijk niet zou kunnen, denk ik. Lichamelijk en geestelijk wordt er heel heel heeeeeeel erg veel van haar gevraagd. Er komt binnenkort een tijd waarin zij niet meer voor hem kan zorgen. Willen doet ze wel hoor! Dat is het niet. En dan nog al die instanties waar ze mee te maken heeft. Die zullen het haar ook niet gemakkelijker maken, hoor....alijd die zorg en zorgen...pfffff, echt respect!

Nee, ALS ik nog de keuze zou hebben en van tevoren zou (kunnen) weten dat mijn kindje ZODANIG gehandicapt zou zijn, zou ik kiezen voor mezelf en mijn eigen leven. Egoistisch? Inderdaad. Maar dat is een kind nemen/ krijgen naar mijn inziens toch altijd?