Ik ben benieuwd of er nog andere vrouwen zijn die hun vriend moeten overtuigen. Mijn huisarts zei dat het gewoon moest gebeuren en dat een man dan wel om gaat. Dat als je wacht tot hij er voor klaar is dat dat veel te lang duurt, of misschien ben je er als ouder wel nooit helemaal klaar voor. Ik kan mijn vriend niet foppen in zwanger worden omdat we de persona gebruiken. Is een van jullie ook bezig je partner te overtuigen?
Bij mij was dat eigenlijk niet nodig omdat mijn vriend al graag wilde en ik twijfelde maar toen we eenmaal samenwoonde, ik mijn diploma had en goed werk zijn we er voor gegaan. Ik kan je dus niet helpen sorry. Maar ik wil je wel veel succes wensen!
Ik zelf heb hier geen last van, mijn vriend wil ook heel graag kinderen. Maar ik vind het een beetje raar dat je met de gedachte loopt je vriend te foppen (ook al kan dat niet door persona). Je moet het allebei willen en niet jij alleen. Een collega van mij is zonder overleg gestopt met de pil en zwanger geraakt, haar vriend is echt enorm boos dat ze daar in haar eentje over heeft beslist. Ik bedoel dit echt niet bot, hoop ook dat het zo niet overkomt.
Mijn vriend en ik zijn het er over eens om kinderen te krijgen. Hij gaf zelf wel aan dat mannen er over het algemeen nooit echt klaar voor zijn.
mijn vriend heeft altijd heel erg graag gewild maar durfde niet goed. omdat we door mijn studie nog niet konden gaan klussen had hij alle tijd eraan te wennen. toen we eenmaal gingen proberen, was het direct raak! en ondanks dat het zo snel ging zat hij gelijk op een roze wolk en moest IK er juist aan wennen foppen lijkt me het stomste wat je kunt doen...je zult moeten afwachten tot je vriend de beslissing kan nemen. daar is bij ons best wat praten aan vooraf gegaan, maar dat werpt nu zeker zijn vruchten af! hij is de meest gelukkige papa in spé die er maar bestaat!
Bedankt voor jullie reacties. Ik kan ook helemaal niet liegen tegen mijn vriend. Heel fijn dat jullie dat nog eens benadrukken. Het lijkt mij ook het allerleukst als je er allebei bewust voor gaat. Ik zal dan nog maar even wachten en ondertussen genieten van de voorpret. Grappig dat jij, Marieke, er juist aan moest wennen toen het eenmaal zover was. Dat kan ik me heel goed voorstellen omdat mijn wens ook zo sterk is zie ik het misschien nog niet helemaal helder voor me als het dan echt zover is. Goh en ik een keer raak, wow!
Klinkt wel bekend, mijn vriend was in het begin ook terughoudend. Kreeg opmerkingen van "ik hoef geen schijtfabriek in huis" Nu maaaaaaaaaaaaaanden later begint hij er zelf wel eens over. & komt hij niet meer met de opmerking aanzetten van schijtfabriek enzo. Haha
Wij hebben hier de keuze samen gemaakt om er voor te gaan... ik wilde al een hele poos maar heb gewacht tot mn vriend er ook klaar voor was...het is wel iets wat je met zn 2en moet doen! Ik denk dat je hem misschien alleen maar erg aan het schrikken zou maken als je ineens zwanger bent...en dat ie dan helemaal de bibbers krijgt!
Nou, mijn man heeft mij juist moeten overhalen. Hij heeft er 2 jaar lang om "gezeurd" en heeft me zelfs een keer op zijn knieen tijdens een verjaardag gevraagd of ik alsjeblieft een kindje van hem wilde, maar ik was er nog niet aan toe. Nu ik er wel aan toe is, is hij de trotse "bijna-vader" en ik kijk er enorm naar uit hoe hij met onze kleine meid is. Ik moet er niet aan denken mijn man te foppen, dan is het toch alsof hij er niet 100 procent voor gekozen heeft. En andersom als hij mij gefopt zou hebben (beetje onwerkelijk voor een man dan zou hij mijn pil moeten vervangen ofzo maar goed) dan zou ik uit mijn dak gaan van kwaadheid en hem direct het huis uitschoppen. Probeer je man niet te pushen, bij mij werkte dat echt averechts.
Ik twijfelden altijd of ik wel kinderen wilden, maar vriend wilden ze absoluut niet. Toch eens een paar keer over praten, maar hoe meer ik erover begon, hoe meer mijn vriend zijn kont op de krib gooiden. Ik had het er nog geen eens over om met de pil te stoppen, maar alleen eens te kijken hoe we onze toekomst zagen (dat waren soms best "zware gesprekken, omdat daar ook het onderwerp kind in voor kwam). Ik eventueel ooit wel met kind. Op een gegeven moment begon mijn vriend heel voorzichtig zelf een wat te vragen. Toen ik hem vertelden dat het best een jaar of langer kon duren voor ik zwanger zou worden, gaf dat bij hem de doorslag. Ook meteen gestopt met de pil. Nu het toch "echt" begint te worden, beginnen bij mij de twijfels toe te slaan, en mijn vriend verheugd zich er enorm op. Meer twijfels van: Reden we het wel, kunnen we het wel aan, ben ik er wel klaar voor, vind ik het wel leuk, kan ik nog wel mijn honden sport fanatiek beoefenen. Ofwel de angst slaat toe
Wij hebben de keuze samen gemaakt, alhoewel ik er al veel eerder klaar voor was! Maar je vriend foppen lijkt me ook niet echt een goed plan....
Ik kom ook ff reageren Afgelopen zomer had ik op een leeg pildoosje een stopbord gemaakt, een speen gekocht met "Papa is the best" en een gedicht gemaakt waarin stond dat ik er samen heel erg graag voor zou willen gaan. We hebben hele serieuze gesprekken gehad, maar hij zei dat hij er echt nog niet klaar voor was. Heb zeker wel eens een traantje weggepinkt, maar ja... je moet er allebei achterstaan. Met oud en nieuw waren we in Parijs en heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ben helemaal happy! Eenmaal terug op de hotelkamer zei ik dat ik een cadeautje had, maar het eigenlijk niet durfte te geven, omdat hij mij al zo mega verrast had met een aanzoek. Ik had een wit rompertje gekocht en met een watervaste stift een tekst op geschreven dat ik die avond (kwam echt toevallig zo uit) de laatste pil van m`n strip nam en hoop dat het echt de laatste pil mag zijn. Ik wil er samen voor gaan! Ik was op van alles voorbereid en zat eigenlijk al met een weerwoord D haha) klaar, maar hij zei: Is prima schat, we gaan ervoor! Ben echt heeeeeel happy! Nou hoop ik dat de natuur mee wil werken. Succes allemaal!
Ik en mijn vriend hebben enkele maanden geleden samen besloten om te stoppen met de pil, maar ook met de gedachte dat het nog best een tijd kon duren. We zijn er niet heel 'actief' mee bezig geweest, en nu is het plotseling raak! Vorige week positief getest en nu 6 weken. Vriend schrok zich kapot en trok helemaal wit weg. Nog steeds is hij niet aan het idee gewend en ook niet enthousiast. Hij vraagt zich af of hij er wel klaar voor is. Maar weet je dit ooit zeker? Dit geeft een hoop twijfels ook voor mij, want ik denk: 'hebben we er wel goed aan gedaan? Wil hij het wel echt?' en ik ben er juist zo blij mee. We hebben de leeftijd (hij 32, ik 27), een huis met genoeg ruimte, een goede gezondheid, en allebei een baan. In onderwerp 'zwangerschap en werk' schrijf ik ook dat ik deze week met nieuwe baan ben begonnen, dus praktisch gezien komt een zwangerschap niet goed uit. Dat is ook een van zijn pijnpunten. Dit kan dus ook, dat je vriend na de positieve uitslag niet al te enthousiast is. Iemand ervaring?
wij hebben er ook samen bewust voor gekozen Toen ik manlief leerde kennen (10 jr terug) riep ie: ik wil nooit kinderen en nu staat ie te juichen en te springen en loopt trots als een pauw rond ik vind het erg raar van je huisarts om te zeggen dat ie zo om is..... vind ik eigenlijk heeeeel verkeerd als je van elkaar houd wacht je tot je samen er klaar voor bent! en dan zul je dubbel genieten!
Wat heerlijk om al jullie reacties te lezen. Wat een goed idee zo'n gedicht amy. Leuk om het creatief aan te pakken in plaats van wat ik nu doe krampachtig: "Ik wil het, ik wil het, ik wil het!" Als ik me nu voorstel dat we er echt voor zouden gaan lijkt het mij ook heel spannend. Wat moet je eten en wat kun je doen aan sport en zo?
JEEEEETJE, ik zit hier met verbazing naar jouw verhaal te lezen (en dan doel ik niet op 'jouw' deel, maar op dat van die huisarts!)! Wat een bijzondere opmerking van een arts om eigenlijk maar gewoon te liegen tegen je partner! Hmmm.... best raar vind ik ... Maar even ontopic: ik denk dat het allebei wel klopt; dat er veel mannen zijn die inderdaad om gaan als het zover is, maar ik denk dat er ook best wel mannen zijn die het écht niet kunnen waarderen als hun vriendin of vrouw stiekem stopt met anticonceptie hoor. Ik zou het zelf in ieder geval niks vinden (immers, de basis in een relatie is toch vertrouwen en ik vind het nogal wat om iemands vertrouwen op het gebied van een al dan niet aanwezige kinderwens te beschamen). Succes met je keuze!
mijn vriend wilde eerste ook niet. Hij durfde niet en was er ook echt nog niet klaar voor. Ook hier zijn daar hele gesprekken over geweest en aan mijn kant veel tranen. Maar idd, kinderen krijgen is iets wat je met zijn tweeen doet en als hij nog niet wil, dan niet. Vorig jaar April is ie na veel nadenken toch om geslagen. Toen mijn pilstrip op was kon ik mijn nieuwe niet vinden. En had net een nieuw doosje gehaald. Toen ik hem er naar vroeg zei hij ´hoezo?! die heb je toch niet meer nodig´. Zo blij was ik! Maar vooral ook omdat hij er nu echt achter staat. Je moet je vriend echt niets op dringen. (niet dat ik denk dat je dat doet) Maar hij moet er toch echt zelf klaar voor zijn. Geef hem de tijd en de ruimte om echt te bedenken wat hij wil. Al kan dat dan helaas langer duren als dat jij wil. Veel succes!
Ik heb het er een paar keer over gehad met mijn partner.. ik wil het zo ontzettend graag maar hij was er nog niet helemaal klaar voor,,,,, Vervolgens heb ik het er heel langt niet meer over gehad,,,en ook niet gezeurd of wat dan ook ,, heb het lkkr laten rusten.... Hoe graag ik het ook wil! Tot op een dag ik terug kwam van de dokter,,, want De pil die ik gebruikte deed zijn werk niet helemaal goed ,,, ik kreeg doorbraakbloedingen,,, En dat is heeeeel vervelend,,,dus ben ik na de dokter gegaan voor een sterkere pil.... eenmaal terug gekomen daarvan,, na de apotheek gegaan om voor drie maand de nieuwe pil op te halen en uit te proberen,,, zei mijn partner op eens.... Laat de Pil maar liggen,,, ik ben er klaar voor we zien wel wanneer het allemaal gebeurd... Ik denk dat het is gekomen doordat ik er gewoon niiet meer over heb gepraat... Some moeten mannen er gewoon lang over na denken,,, zoner gezeur er over,,, ik weet niet hoe zij denken,,, wist ik het maar want dan was alles een stuk makkelijke denk ik er heeft wel 4maand tussen gezeten voor hij er weer op terug kwam,,, dus,, misschien gewoon ff geduld hebben,,geef hwt de tijd dit is hoe ik het heb aan gepakt,,,, Heel veel succes er mee! en ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen! liefs mij
Ja dat lijkt mij wel een plan om gewoon even helemaal niets erover te zeggen..wel moeilijk. Maar ik kan er natuurlijk heerlijk hier met jullie over praten en met mijn zus. Ik hoop dat als hij er niets meer van hoort hij dan ook zelf om gaat. Hij komt wel eens thuis met verhalen van die en die willen ook een kind. Dus hij is er wel mee bezig. Ik zal hem maar even moeten laten. Ondanks dat we het niet proberen heb ik wel die leuke banner alvast met mijn vruchtbare periode! Ik herken dat trouwens ook van die doorbraakbloedingen, wannabemammie. Daarom ben ik nu ook aan de persona. Echt een ontdekking. Misschien een tip voor jou om later weer te gebruiken, na je zwangerschap? Liefs
Lastig hoor als je je man nog moet overtuigen. Ik vind wel dat je er allebei achter moet staan, anders is het zwanger zijn ook niet leuk. Vroeger hadden we al een kinderwens, maar omdat het financieel niet mee zat, hebben we gewacht. Nu zijn we vorig jaar voor het echt gegaan, en snel zwanger geraakt. Nu zijn we er allebei rustig onder. Sterkte voor iedereen die hun man / vriend nog moeten overtuigen. xxx