Ik weet dat het heel erg overdreven is maar...mijn vriend gaat a.s vrijdag op vakantie en komt die zaterdag erop terug. Hij gaat elk jaar op wintersport met een maat. Normaal gesproken geef ik daar niets om en doe ik lekker meidendingen. Het vervelende is alleen dat ik al 5 maanden heel erg ziek ben en moeite heb met alleen blijven. Geen idee dus hoe ik die 8 dagen moet doorkomen. Gelukkig heb ik wel veel vriendinnen om dingen mee te doen en lieve ouders. Ik baal zo! Mijn ziekte word wel steeds minder heftig maar leuk is anders Overigens had vriendlief best thuis willen blijven maar hij werkt keihard en ik gun hem zijn vakantie zo. Adriana
Nou de avonden gaan gelukkig wel,daar ben ik heel blij mee! Maar ipv slapen kan ik denk ik ook iemand te eten vragen. Dank voor de tip alvast!
Hoi Adriana, Ik begrijp wel een beetje hoe je je voelt. Mijn vriend wilt ook graag nog met vrienden weg, vanwege de zwangerschap en dus de financiële veranderingen gaat hij dit jaar niet. Toch heeft hij het er regelmatig over, ook voor volgend jaar, als die kleine er is zal ik niet zo snel meegaan op wintersport.. Het gunnen is er dan wel, maar het idee dat je thuisblijver bent terwijl je jezelf niet goed voelt, is heel dubbel. Ervaring leert dat het bekende woord van Kluun, 'meeveren' (zijn tip voor mannen wiens vrouw zwanger is) voor ons nu juist op z'n plaats is. En wie weet.. Straks heb je een week tijd voor jezelf waardoor je even flink voor jezelf kunt zorgen en straks weer kunt uitkijken naar het moment dat hij weer terug komt... En lekker meidendingen doen is ook het gene waardoor ik mezelf weer stukken beter voel! Sterkte, groetjes Anneke
Pfff meid.. Weet precies hoe je je voelt... Hier ivm de mmm in oktober al besloten dat ik dit jaar 'dan maar niet' op wintersport zou gaan.. Mannetje wilde alleen wel, koste wat het kost.. Snap het natuurlijk maar al te goed, maar ohh.. wat ben ik blij dat hij weer thuis is.. Voelde net of hij een poot uitgerukt had bij me en meegenomen had, zodat ik het op dat andere pootje maar moest redden hier.. Uit egoïsme wil je natuurlijk dat ie niet gaat, maar uit je gevoel vandaan gun je het 'm! Moeilijk hè?! Als je je ei kwijt moet, ik lees wel! En reageer, haha! Weet hoe lekker dat is.. En ik ben dan trouwens niet het type dat 'mensen' nodig heeft, dus was meeste tijd alleen, maar voelde me evengoed ontzettend zielig, hihi! Ik hou het hier wel in de gaten.. Wanneer gaat ie weg? Liefs
mijn man is net terug van 9 dagen wintersport. ik vind het heerlijk voor hem dat hij zich 9 dagen per jaar helemaal uit kan leven en niet op ons hoeft te letten. Het hele jaar werkt hij superhard en als hij thuis is staat hij ALTIJD klaar voor ons. Om het voor mezelf wat makkelijker te maken heb ik elke avond een eetafspraak gemaakt. Of bij ons thuis of ik ging naar iemand toe. Ook de dagen dat ik vrij was heb ik wat meer leuke dingen gedaan met de kinderen en 1 dag heb ik oppas geregeld dat ik iets leuks voor mezelf kon doen (paardrijwedstrijd ) ik zou je dus aan willen raden om zelf ook wat dingen te doen wat het extra leuk maakt; misschien naar de beatyfarm of schoonheidspecialiste ofzo/ de kapper/ filmdag inplannen
Mijn man ging voordat we kdr hadden weleens 3 weken naar Marokko. Heerlijk 3 weken een schoon huis, van mij mocht ie langer gaan!!!
Mijn man is afgelopen zomer 10 dagen weggeweest. Ik vond dat eerlijk gezegd ook verschrikkelijk! Hoewel ik van te voren van alles had geregeld (mensen die kwamen eten, logeren, logeeradresje voor mezelf etc) bleek na 2 dagen toch dat ik liever 'gewoon' doorging met mijn leven en ben ik dus gewoon thuis geweest. Ging wel bij anderen eten, want dat voelde wel erg leeg zo 10 dagen lang met zijn tweetjes (had onze dochter uiteraard nog) maar ik werkte niet o.i.d. dus sommige dagen vond ik wel heavy. Ik lag dan vaak ook om 22.00 al op bed uit verveling hihi... Maar geloof me het komt goed en het is voorbij voor je het door hebt. Maar heel logisch dat je er van te voren zo tegenop ziet hoor, vind ik echt geen aanstellerij! Wens je veel succes en een dikke knuf, en dan kom je gewoon veel forummen om de tijd te doden.
Ik ben zo blij dat mijn vriend daar niet om geeft. Wij zijn beiden heel erg van het 'samen of niet'. Ik wil hem graag richting Griekenland sturen omdat we met drie honden zitten waar ik nog geen oplossing voor heb tijdens onze afwezigheid. Ik had zoiets van 'ik vind het vreselijk maar je moet je familie af en toe ook zien'. Maar hij wil niet. Wat ik ook zeg of doe . Dat iemand te eten vragen is een goeie tip. Of, als je dat kunt, er zelf af en toe eens op uit gaan. Het wordt hoe dan ook een lange week. Zoek afleiding. Sterkte!
Mijn vriend gaat binnenkort ook een weekje weg. Ik vind het geen probleem dat hij weg gaat alleen ik vind het verschrikkelijk om alleen te slapen! Afgelopen weekend was hij een nachtje weg. Heb een hele beroerde nacht gehad. Dacht constant dat er inbrekers waren of andere enge dingen. Was blij toen het weer licht was. Overdag even uurtje bijgeslapen . Zie dus wel op tegen die week. Dat gaat heel vermoeiend worden! Ik kan wel bij mn moeder gaan slapen maar vind dat ik nu wel oud en wijs genoeg ben om alleen te kunnen slapen....
Dank jullie wel meiden voor de lieve reacties. @Duchess & Tash,het voelt bij mij nu al alsof er een poot word uitgerukt! Ik heb zowieso last van paniekaanvallen maar ik weet mezelf ook nog behoorlijk op te fokken. Daarbij voel ik me ook doodziek,ben nog lang niet beter al ga ik elke maand vooruit. Ik blijf wel lekker hier plakken om te vertellen hoe het gaat Afijn,zondag heb ik in ieder geval de dag lekker vol,dan ga ik naar Phantasium in het Beursgebouw. Ook een dagje met schoonzusje en vriend in de tuin werken bij schoonvaders. Het ergste vind ik morgen,dan vertrekt hij. Moest gisteren al huilen want hij wilde vrijdag gaan en zondag de week erop terugkomen. Ik hoop dat ie vrijdag al terugkomt. En natuurlijk misgun ik hem zijn vakantie niet,hij moet gewoon gaan en ik moet mezelf maar eens zien te redden,ben tenslotte 35 jaar oh ja: morgen uitslag van onze onderzoeken
Dat maakt het ook extra rot natuurlijk, dat je zo ziek bent! Sterkte hoor. Goed dat je al wat dingen geplant hebt! Enne dat huilen ken ik hoor, mij sprongen de tranen telkens in mijn ogen als ik er aan dacht dat hij weg ging haha! Mijn man heeft al zijn familie in het buitenland dus we gaan regelmatig en hij wilde graag eens alleen, omdat zijn broer er was die hij al 4 jaar niet had gezien en tja ik ben dan toch een beetje een blok aan zijn been. Dus ja helemaal prima maar hoe dichterbij het kwam hoe vreselijker ik het vond. Maar ik zou hem zo weer laten gaan, want je gunt het ze wel he? Maar voor jezelf is t niet leuk! Ook ik heb een probleem met alleen slapen, heb t al als manlief een avondje weg is en laat thuis komt, brrrr.
Mijn man gaat zeer regelmatig weg voor zijn werk (congressen) en daarnaast zo'n 6 x per jaar skien. Ik vind het heerlijk! idd een schoon en opgeruimd huis, macht over de afstandsbediening en lekker eten wat ik wil. Ik zou het zo gezellig mogelijk voor me zelf maken als ik jou was: veel plannen voor jezelf met vriendinnen en ook wat verwenavondjes thuis op de bank: leuke dvd, hapje en drankje mmmmm. bedenk dat de eerste dag/nacht vaak het minst eluk is, want dan is het opeens zo stil, maar na die dag is de week voor jou!
o ja en lekker laten gaan die tranen! Des te eerder ben je 'opgeklaard' en kun je hopelijk een beetje gaan genieten van je vrije tijd
Maar als je man regelmatig weg gaat dan ben je er aan gewend. Wij zijn 7 jaar samen en na 4 maanden samen gaan wonen en dag en nacht samen geweest vanaf toen. Samen gewerkt etc. Altijd samen op vakantie geweest. Dus die 10 dagen ineens zonder hem vielen mij enorm zwaar! Das denk ik echt niet te vergelijken... het is maar wat je gewend bent.
Ja Duchess daar heb je helemaal gelijk in hoor! Ik hoop dat jullie er niet aan hoeven te wennen Maar voor mij is het nu idd geen probleem meer, mijn dagen raken zo gevuld en ik kan me echt verheugen op de ruimte in bed enzo hahaha
Ik weet hoe jeje voelt. Ik ben soms wel is 3 maanden alleen geweest. Veel computeren en leuke dingen doen is wel tijdversnellend. Voor je het weet is hij weer terug, die 8 daagjes zijn zo om!
Ik herken het wel, mijn man gaat eind van de maand een week naar newyork. Nu is het zo dat ik door de drukte thuis en drukte op mijn werk er een klein beetje doorheen zit. Maargoed voor hem is het lekker en ik red me wel.
Mijn vriend gaat elk jaar met zijn vader op vakantie meestal is dit nog niet eens een week. Het moment dat hij weggaat vind ik verschrikkelijk en heb ik ook ff een vriendin nodig om uit te huilen. Maar de dagen erna vind ik meestal niet zo'n probleem, ik mis hem natuurlijk wel, maar vermaak me ook wel. Het ergst vind ik het alleen eten (zoontje is om de week bij mijn ex, dus dan is het wel heel leeg hier) Meestal komt me zusje dan slapen in het weekend. Ook scheelt het dat wij ook veel dingen apart doen van elkaar, dus dan is het misschien ook makkelijker. Maar ben altijd wel weer blij als hij terug is.
Ik denk als hij eenmaal weg is het misschien wel meevalt. (hoop ik!) Het is alleen dat er tegenaan hikken. En ik denk niet dat we morgen een slechte uitslag krijgen maar ook dat zit me een beetje dwars. Duchess,dank voor het sterkte wensen! Het is vreselijk zwaar om zo ziek te zijn en heel erg beangstigend. Al word de angst elke maand minder. Maar de angst dat het terug komt is vreselijk.