Sorry alvast voor het lange verhaal. Ik weet me even geen raad meer. Ik ben 23 weken zwanger en gisteren heeft mijn vriend de relatie verbroken en mij op straat gezet. We kregen begin dit jaar een relatie en kort daarop ben ik per ongeluk zwanger geraakt. We besloten samen voor dit kindje te gaan. Het ging een poosje goed, af en toe wel woorden en meningsverschillen zoals in elke relatie. Maar de ruzies (die vooral over geld gingen) kwamen steeds vaker terug en werden steeds heftiger. Tijdens die ruzies dreigde hij soms mij dingen aan te doen. Als ik zei dat ik aangifte zou doen bij de politie dan werd hij rustiger en wilde het bijleggen. Hij bleek veel schulden te hebben en dat bezorgde hem stress. Mijn vader bood aan hem te helpen en hij zou naar de gemeente gaan voor hulp. In de eerste weken daarna ging het heel goed, we hadden het weer leuk en ik zag een toekomst samen helemaal zitten. Als hij door zijn geld heen was vroeg hij mij om even bij te springen en dat deed ik. Maar dat liep uit de hand en 3 weken geleden heb ik gezegd dat ik het niet meer wilde. Ik werk parttime als zelfstandige, hij heeft een fulltime baan maar geeft het geld dat hij over heeft uit aan wiet, online pokeren en uitgaan. Vanaf dat moment hebben we alleen nog maar ruzie gehad. Gisteren wilde hij weer geld hebben terwijl ik weet dat hij nog geld had. Ik weigerde en ben naar mijn ouders gevlucht omdat hij weer stond te schreeuwen wat hij met mij zal doen als... Hij is toen bij mijn ouders langsgekomen maar die wilden hem niet binnen laten (een paar weken geleden heeft hij gedreigd mij te slaan waar mijn moeder bij was, sindsdien zijn ze klaar met hem) dus ik heb hem vanaf het balkon op de eerste verdieping gezegd dat ik hem geen geld gaf en dat we zouden praten als we afgekoeld waren. Toen zei hij dat ik mijn spullen kon pakken, dat het afgelopen is tussen ons. Hij is naar een verjaardag gegaan en ik heb met mijn familie mijn spulletjes opgehaald. Later heb ik een sms gestuurd om te zeggen dat hij het kon laten weten als hij (over de baby) wilde praten en dat ik geen ruzie wil. Daarop belde hij om nog meer te schelden en te dreigen. Ik heb geprobeerd hem rustig te krijgen maar uiteindelijk heb ik opgehangen en zijn oproepen daarna weg gedrukt. Hij heeft me lichamelijk nog nooit iets gedaan maar toch ben ik bang dat hij hier straks op de stoep staat om iets uit te halen. Over de telefoon klonk hij compleet overspannen. Wat moet ik hier nu mee? Wel of geen aangifte doen? Hem wel of niet ons zoontje laten erkennen en hem ouderlijk gezag geven? Hem wel of niet op de hoogte houden over de zwangerschap?
Wat je hier beschrijft klinkt niet als een gezonde relatie, zou hem dus ook absoluut niet je kindje laten erkennen of ouderlijk gezag geven! Mijn vriend was ook een blowen en had schulden, en is daarmee gestopt voor de kleine en nu bijna schuldvrij. Als jou vriend een vaderrol wil dan moet hij zich er ook naar gedragen, wat als hij je wel wat aandoet? Of de kleine straks? Weet niet hoeveel kansen hij al heeft gehad maar als ik jou was zou ik hem compleet buitensluiten van deze zwangerschap!
Geen gezag geven! Wil je iemand die aan de drugs zit en schulden heeft gezag geven over jouw kind? Verder wel eerlijk uitwerken zodat hij in het leven kan zijn van je kind.. maar geen gezag geven.. krijg je geheid spijt van!
Erkennen, op de hoogte houden van de zwangerschap en evt een rol spelen in het leven van je kind, dat is iets wat je zelf uit moet werken. Wel zou ik je aanraden om hem absoluut echt *geen* ouderlijk gezag te geven.
Eerst afkoelen, dat zou ik doen. Kijken hoe het de komende tijd verdergaat. Je hoeft over deze zaken nu absoluut nog geen beslissingen te nemen.
Mee eens, bovendien zou ik de wijkagent op de hoogte stellen van de situatie. Zodat in het geval van escalatie makkelijker kan worden ingegrepen.
sowieso geen gezag geven. wel openstaan voor een eventuele vaderrol (als hij dat zelf wil, niet zelf aanwakkeren natuurlijk). en dit laatste dan vooral voor jullie kindje..
Als je je echt zo bedreigd voelt kun je beter inderdaad de wijkagent inlichten dat hij wellicht wat herrie kan gaan schoppen. Aangifte doen heeft echt zin als hij echt daadwerkelijk wat doet. Ook is het handig om je huisarts in te lichten over de omstandigheden - dan staat het vast. Hem over de zwangerschap informeren is geheel jou eigen keus. Je bent het niet verplicht. Erkennen kan tot op de dag van geboorte/aangifte en zelfs daarna. Bovendien krijgt hij dan rechten om jullie kindje te zien dmv omgangsregeling maar er ontstaat ook een plicht dat hij het kindje moet onderhouden dmv alimentatie. Waar ik heel erg voor heb opgepast is te veel vrijheid geven in die zin. Wel een omgang maar niet willen/kunnen mee helpen in de kosten van een baby/kindje is vrij oneerlijk en het lijkt mij dat hij nu op het moment zowel psychisch als financieel jullie geen stabiliteit kan bieden. Dat kan veranderen als hij dat zou willen... dus die optie kun je altijd open houden. Pas als er een stabielere omgeving gecreëerd kan woorden voor het kindje (heel veel jaren later) kunnen jullie overwegen om gezag te delen (ik zou op het moment dat je dit beschrijft het absoluut niet voorstellen). Als hij alleen drama en stres kan veroorzaken nu - moet je voorstellen hoe het straks aan toe gaat. Zeker als er verslaving in het spel zit. Verslaafden zijn zeer egocentrisch en manipulatief en willen alleen voor hun zelf zorgen. Al lijkt het soms niet zo doen ze alles uit eigen belang. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Het is nu een vrij moeilijke beslissing die je neemt. Geheel de verantwoordelijkheid op je schouders nemen is een heftige taak maar - neem van mij aan het helemaal waard!! Sterkte - Groetjes Oktober13
Dit klinkt echt niet gezond. Ik zou tegen al deze bedreigingen klacht neerleggen. Al is 't maar pro forma dat je iets achter de hand hebt voor moest het toch escaleren. Voor de rest zou ik blij zijn dat ik van zo'n kerel af ben! Ik zou hem dan ook je kind voorlopig echt niet laten erkennen. Hoogstens 'em informeren als de kleine geboren is. En dan kan je nog kijken of ie interesse toont of niet. Maar voor nu zou ik het toch echt wel alleen doen en blij zijn dat je daar weg bent. En dat je kennelijk wel (voorlopig?) bij je ouders terecht kan.
ik zou hem op de hoogte houden van de zwangerschap. eventueel het kindje laten erkennen maar absoluut geen ouderlijk gezag geven!! In mijn ogen is iemand die wiet gebruikt, niet met geld om kan gaan en (het belangrijkste natuurlijk) de moeder van zn eigen kind niet met respect en niet normaal kan behandelen, absoluut neit geschikt om vader te worden. Laat hem eerst zelf maar eens volwassen worden en kijk dan maar eens verder. verder zou ik ook uitkijken met hem, zorg dat je niet alleen met m bent. hij gaat een keer door het lint...
zodat de kleine wel weet wie zn vader is. erkennen en ouderlijk gezag zijn twee totaal verschillende dingen
Niet erkennen en al helemaal geen ouderlijk gezag. Wel proberen een goede relatie op te bouwen zodat je kindje wel normaal contact kan houden met de vader. Mocht het later echt een volwassen man met verantwoordelijkheidsgevoel blijken te zijn ( wat nu zoals ik het lees absoluut niet het geval is) kunnen er altijd nog afspraken over erkenning/gezag gemaakt worden. Maar dit zou ik absoluut nu niet doen in dit geval want hij kan je het gruwelijk moeilijk maken!
Ik zou hem tot helemaal niets toelaten en een melding maken bij de politie. Laat hem eerst maar bewijzen dat hij een fatsoenlijk mens kan zijn tegen over de moeder van zijn kind en een soort van degelijke vader. Ik heb ook zo ex man gehad jaren lang geslagen en vernederd dat wil je echt niet nu voor jezelf en je kindje opkomen echt waar.. Sterkte met alles
Je geeft dan wel erg veel controle weg hoor.. als erkenning gedaan wordt heeft hij rechten... Het kindje zal toch altijd weten wie zijn vader is in dit geval en ook in mijn geval. Daar heb je geen officiele erkenning voor nodig. Zodra er erkenning gegeven wordt mag hij ook een omgangsregeling opeisen en zodoende verlies je als moeder wat controle over de situatie en aangezien er geweld, verlaving en drugs in het spel zit zou ik het niet aanraden. Eerst in een stabiele omgeving creeeren voor moeder en kind. Ouderlijk gezag is inderdaad een stap die niet overwogen moet worden op dit moment... Ze kan niet op hem bouwen dus waarom zou hij de lusten krijgen en zij de lasten???
Bedankt voor alle reacties. Ik ben zelf inmiddels ook weer wat rustiger en vandaag hebben we samen goed kunnen praten. Hij had het allemaal niet zo bedoeld en zei die dingen alleen omdat hij kwaad was, hij had niet verwacht dat ik echt mijn spullen zou pakken en weg zou gaan. Hij wil graag dat ik weer bij hem kom wonen en beloofd beterschap. Maar daar heb ik weinig vertrouwen meer in. Voorlopig zit ik prima bij mijn ouders en ik hoop dat ik snel een eigen plekje voor de kleine en mij kan vinden. Als hij normaal met mij om kan gaan zal ik hem niet in de weg staan een band op te bouwen met ons zoontje. Wat erkennen betreft zal hij moeten laten zien dat hij een verantwoordelijke vader kan zijn, dan zien we wel weer verder. Ik wil nu alleen maar rust aan mijn hoofd en gaan genieten van mijn zwangerschap!
Ik zou inderdaad even rustig aan doen. Hij kan wel spijt hebben, maar zoals ik het lees kan het zo binnen een week weer gebeuren..
Hij is de vader van je kind. Hij heeft dus het recht om vader te mogen zijn. Zal alleen wachten tot je dit wettelijk vast legt. Geef hem gevoelsmatig dezelfde ruimte die elk andere vader heeft dus houd hem op de hoogte van de zwangerschap, nodig hem uit bij echo's en andere belangrijke afspraken. Laat hem bij de bevalling zijn en geef hem zoveel bezoeken als hij wilt en voor jou mogelijk is. Pas als hij zich bewijst, zou ik het wettelijk vast laten leggen. Iemand die een zwangere vrouw op straat zet is in mijn ogen niet bezig met het welzijn van het kind. Dus zal ik ook het kind niet laten erkennen.
van een kale kip kun je niet plukken, dus op alimentatie hoef je niet te rekenen. hem dus NIET erkennen als de papa, geeft alleen maar meer zorgen.. sterkte