Ik ben bang dat een paar rijlessen niet gaan helpen. je heb het inzicht idd wel of niet. Zit je zelf wel met een gerust gevoel bij hem in de auto?
ja dat klopt moet ik er wel bijzeggen dat hij die dag al 500 km had gereden (wat erg goed ging) en we 1 km voor de eindbestemming met 10 km per uur tegen en andere auto botsten.. de reden waarom ie total loss was, was omdat de andere auto een 4x4 was met een bullbar erop.. hij ziet wel in dat ie niet goed kan rijden, en hij kan er goed tegen als ik er naast zit een mee kijk. ik kijk natuurlijk wel uit hoe ik dingen zeg, en dat scheelt. maar nee, ik zit niet altijd met een gerust hart naast hem. ik australie heb ik weleens naast hem geslapen in de auto, omdat hij na al die weken wel iets beter was geworden, maar nu doe ik dat niet meer. hij heeft nooit een eigen auto gehad en kon dus maar af en toe rijden.. misschien dat dat ook nog een rol speelt. dat hoop ik dan maar
Heb jezelf een rijbewijs? Niet lullig bedoeld,maar je bent bezig met zwanger worden.. ik zou mijn kind namelijk niet met een lekker gevoel in de auto zetten. Ook al gaan de meeste beschadegingen met lage snelheid, een kindje is toch een stuk kwetsbaarder dan jij of je vriend.
dat is ook juist waar ik zo mee zit, ik zal echt niet mijn kind met een gerust hart bij hem in de auto zetten, maar het zal super moeilijk zijn dat 18 jaar lang te vermijden, zeg maar. daarom hoop ik ook dat hij nog ooit wat beter wordt
Als je het al met 10 km/u presteert om tegen een auto te botsen (en dus niet goed uitkijkt) dan kan je vriend zich beter afvragen of hij uberhaupt nog wel moet gaan autorijden. Zowel voor zijn eigen, jouw en jullie eventuele kindjes veiligheid.
Als je zelf nog geen rijbewijs hebt, zou ik die zeker snel gaan halen, want ik zou het niet vertrouwen als mijn man zo reed en ik mijn dochtertje met hem mee moest laten rijden. Ik denk ook niet echt dat het gaat komen dat hij er nog handigheid in krijgt, maar wie weet kan hij nog wat lessen volgen waarbij de ergste knelpunten worden behandeld, zodat hij niet steeds paaltjes blijft neenemen etc.
Hele stomme vraag hoor....maar heeft hij misschien een bril nodig? laat m voor de grap zn ogen eens opmeten, je weet maar nooit! (een kennis van ons voldoet helemaal aan de beschrijving van jou vriend, overal tenen stoten, struikelen, onhandig en ook ontzettend veel schade rijden in t verkeer...... bleek dat die sukkel gewoon -4 en - 5 had, zelfs de opticien donderde van zn kruk hahahahah!)
Ik denk zelf dat je nog niet te snel moet opgeven door te zeggen dat als het inzicht er niet is het ook niet meer gaat komen. Vaak kan het ook zijn dat iemand er moeite mee heeft om auto te rijden en het verkeer te lezen te gelijk.(en het blijft een man en die hebben er nogal eens moeite mee om twee dingen tegelijk te doen) Voor die mensen is automaat rijden de uitkomst. Een paar rijlessen zou denk ik geen kwaad kunnen zeker als hij zelf ook al ziet dat hij niet de beste chaufeur is. Als hij een goeie instrukteur heeft die kan hem zijn fouten laten inzien en hem leren met moeizame situaties om te gaan. Ik ben zelf rijinstruketeur en ik zou zeggen probeer eens 2 of 3 lesjes. Een instukteur moet zijn knelpunten kunnen vinden en misschien kunnen oplossen, als die instrukteur ook met zijn handen in het haar zegt blijf achter het stuur vandaan kun je altijd nog zijn sleuteltjes afpakken. En er zijn natuurlijk nog altijd mensen die gewoon een ramp zijn en blijven. en daar moet je dan ook op een gegeven moment bij neer leggen.
Bedankt voor jullie reacties allemaal, hij gaat deze week nog een rijschool bellen en lessen, en dan moeten we maar even afwachten wat de instructeur zegt. een bril heeft hij trouwens al, maar misschien speelt dat ook wel een rol. zal hem eens langs de opticien sturen. en ik heb ook een rijbewijs hoor, dat is het punt niet. Het is alleen dat het haast onmogelijk is om voortaan alles alleen te rijden, maar daar verzinnen wel iets op mocht het zover komen.
Nou ja, hij ziet het in ieder geval zelf in. Mijn vader mag nu door ziekte niet meer autorijden, maar was met afstand de slechtste chauffeur die ik ooit ben tegen gekomen.. alleen dacht hij zelf dat hij een prima chauffeur was. De laatste keer dat ik bij hem in de auto zat, was ik hoogzwanger van de eerste (anders had ik wel zelf gereden) en ik heb echt angsten uitgestaan. Niet alleen reed hij rustig 50, 60 in zijn tweede versnelling, maar hij had inderdaad ook weinig inzicht... verbazingwekkend genoeg heeft hij weinig schade gereden, maar wel een aantal keer een bekeuring voor gevaarlijk rijden. Mijn moeder weigerde ook altijd steevast om naast hem in de bijrijdersstoel te zitten. Nu mag hij dan niet meer autorijden: aan de ene kant vind ik het heel zielig voor hem omdat zijn bewegingsvrijheid idd drastisch is ingeperkt, aan de andere kant is het toch een zorg minder, vooral voor mijn moeder, die altijd weer blij was als hij heelhuids thuis gekomen was.