Hoi, Ik heb mijn vriend er nu voor de 4de keer op betrapt dat hij liegt. Het gaat (voor zover ik weet nu) niet om hele erge dingen maar daarom snap ik het juist nog minder. Om een voorbeeld te geven; hij vertelde mij dat hij overwerkte maar in werkelijkheid was hij ergens anders. Toen ik hem ermee confronteerde gaf hij me wel een reden maar of ik die kan geloven weet ik dus niet. En het neemt ook niet weg dat hij glashard in mijn gezicht heeft staan liegen eerder. Hij weet dat ik eerlijkheid een van de belangrijkste dingen in een relatie vind en ik heb hem duidelijk gemaakt dat als ik hem nog op 1 leugen betrap ik hem verlaat. Ik twijfel er heel erg over om hem nu al te verlaten aangezien mijn vertrouwen in hem ver te zoeken is. Ik wil echt dolgraag dat de relatie tussen ons werkt maar op deze manier gaat dat niet lukken. Wat vinden jullie dat ik het beste kan doen? En heeft er iemand ervaring met een vergelijkbare situatie?
Als hij al liegt over 'kleine' dingetjes, zou ik persoonlijk denken dat hij al helemaal gaat liegen wanneer het er echt om gaat. Ik zou altijd een zeker wantrouwen blijven hebben en mij afvragen of hij wel echt de waarheid spreekt. Ik vind dat persoonlijk onprettig in een relatie en denk dat het wantrouwen mij op zou breken. Hoe denk jij daar zelf over?
tja, je vraagt om ervaring? Mijn exman loog vaak over heel onbelangrijke dingetjes, mede daarom is het nu mijn exman......
Je bent zwanger van hem? Je zou tijdens een zwangerschap geen overhaaste beslissingen moeten nemen. Je bent nou eenmaal onder invloed van hormonen en de 1 heeft daar meer last van dan de ander. Het hangt ook echt van de leugens af, en zijn reden voor het liegen. Liegen is nooit goed, maar als hij je niet onnodig ongerust wilt maken, je niet wilt kwetsen of je nou wel of niet een dikke kont in die broek hebt, of zo iets, dat is anders. Een goed gesprek met elkaar, op een rustige constructieve manier lijkt me handiger. Hoe lang zijn jullie samen?
Liegen over kleine dingetjes of 'geen hele erge dingen' vind ik anders dan 'liegen over dat ie overwerkt maar hij was ergens anders'. Dat vind ik persoonlijk een behoorlijk grote leugen!!!! Meteen je biezen pakken zou ik niet doen, je bent zwanger en moet je naar mijn mening echt wel gaan vechten voor je relatie.
Ik wil echt niet bot zijn.... maar ik heb ook wel eens gelogen tegen mijn ex, zomaar om niks belangrijks.. Misschien moet je hem vragen waarom hij het gevoel heeft dat het nodig is om over zoiets te liegen? In mijn geval vond ik het namelijk de makkelijke weg. Vond dat hij zeurde om niks. Hij wantrouwde me ongegrond met simpele dingen of kon als het hem niet uitkwam gewoon ineens heel lelijk doen. Leugentje was the easy way, ik wist ook dat t om niks ging en ik hem niks aandeed. Misschien zit hem ook iets dwars in jouw reactie wellicht? (even advocaat van de duivel spelen...) Uiteindelijk zijn wij gestrand, maar wat ik bedoel te zeggen is je bent 15 weken zwanger, ik vind dit, om iets onbelangrijks, wel een grote stap. Zou eerst eens uitzoeken wat er in zijn hoofd afspeelt, en heeeel misschien naar een eigen aandeel kijken? Misschien heeft ie soms meer behoefte aan eigen tijd, ik zeg maar wat he. Maar wil hij jou niet voor je schenen schoppen.. Als ik jou was zou ik een open en eerlijk gesprek aangaan met hem.. En als hij evengoed een pathologische leugenaar blijkt kun je altijd nog een stap nemen toch
We zijn nu 1,5 jaar samen en ik ben inderdaad zwanger van hem. Dat is de grote reden dat ik nu ook nog met hem samen ben. Ik weet dat het geen goede reden is om samen met hem te blijven maar wil hem hierdoor wel een extra kans geven. Als ik zijn verhaal moet geloven loog hij inderdaad om mij niet te kwetsen, hij zich ergens voor schaamde en omdat hij wou dat ik niet boos werd. Als dit de waarheid was had ik het inderdaad niet leuk gevonden maar was het niet iets om voor bij hem weg te gaan of om überhaupt over te liegen. Alleen of ik dit verhaal wel kan vertrouwen weet ik niet.
Als hij bijvoorbeeld liegt over hoe vaak hij heeft opgeschept tijdens het avondeten zou ik er absoluut niet moeilijk doen. Iedereen liegt wel eens om iets kleins. Als het om iets groots gaat, zou ik wel duidelijk maken dat het erg kwetsend is en je wantrouwen krijgt. Ik zou absoluut geen relatie breken tijdens de zwangerschap. Ik zou eerst een goed gesprek voeren en vragen na de reden en zijn kant van het verhaal horen.
Ik vind liegen walgelijk. Of dat nu 'klein' of 'groot' is. (behalve de verrassingen oid, al moet ik eerlijk toegeven dat ik daar ook niet tegen kan hahah) Als hij hierover liegt, waar liegt hij dan nog meer over?
Denk je niet dat jij hem onzeker maakt? Hier geef je aan dat je bij hem bent vanwege zwangerschap. Hij zal ook heus wel voelen dat er iets niet goed zit van jouw kant als je er zo in staat. Misschien goed nadeken wat je wil met deze relatie en hem dan ook ECHT een kans geven. En niet alleen een kans om alles in waarheid te vertellen, maar een kans op geluk met zn 3.
ff grof gezegd, om gezeik te voorkomen terwijl er helemaal niks aan de hand is... Men roept zo lekker makkelijk, biezen pakken. Hallo er komt een kind bij kijken. Daarnaast, 1 leugen, sjaa.. waar lieg je nog meer over. Maar wat doe jij als andere kant.. Kijk je ook naar jezelf? Waarom durft iemand niet eerlijk tegen je te zijn.. Misschien toch ook een spiegel voorhouden voordat je beslissingen neemt waarmee je alles op het spel zet.
Samen achterhalen waarom hij het gevoel had, te moeten liegen. Als je dat helder kunt krijgen, kijken hoe je dat voor de toekomst kunt vermijden, en vooral ook duidelijk maken wat 'een leugen om niks' met jou doet. Ik heb ook een hekel aan liegen, en ben sowieso niet iemand om dat klakkeloos te doen, maar ook niet om zomaar klakkeloos te vertrouwen. In mijn ervaring maakt iedereen zich wel eens schuldig aan een klein leugentje. Gewoon om de makkelijke weg te kiezen. Belangrijker vind ik het grote geheel: vindt iemand jou -en de tellende waarheid- belangrijk genoeg om die wèl te vertellen? En/of dus de belangrijke keuzes maken om het juiste te kiezen wat jou betreft? Sterkte iig! En vergis je niet in jouw huidige hormonen, die maken alles enger en zwaarder in mijn ervaring.
Ik weet zeker dat ik niet de makkelijkste ben en zeker op dit moment niet. Hij heeft inderdaad ook voor de makkelijkste weg gekozen om erover te liegen maar dat praat het voor mij niet goed. Zeker niet omdat het de 4de keer is dat hij toch ergens over liegt wat groter is dan een leugentje om bestwil.
Je voorkomt geen gezeik, het gezeik wordt vaak alleen maar groter. En er was wel iets aan de hand anders hoefde je niet te liegen. Wat ik doe? zorgen dat mijn man geen reden heeft om te liegen Hij kan alles zeggen. Ik zeg vaak liever gekwetst door de waarheid dan getroost door een leugen. Aangezien die altijd uitkomt en het dan 'het probleem 'groter is Ik snap jouw beredenering wel hoor! Ik vind dat je zeker ook naar jezelf moet kijken. Maar als je als man/vrouw moet liegen zou ik daar eens over gaan praten.