Zo wat een reacties, ik heb besloten om de situatie toch maar iets duidelijker neer te zetten. Het was een ongeplande zwangerschap en de relatie verliep al niet vlekkenloos. Mijn vriend gebruikt af en toe drugs en daar ben ik nooit echt blij mee geweest maar goed, hij is een volwassen kerel en als hij dat graag 1x in de zoveel tijd wou doen dan vond ik dat prima, zolang ik er geen last van had. Nadat ik erachter kwam dat ik zwanger was hebben we er uitgebreid over gehad wat het beste was. Hij wou dolgraag vader worden en ik heb hem toen duidelijk gemaakt dat ik drugs en een kind zeker niet vind samengaan. Hij beloofde mij dat hij er vanaf dat moment mee gestopt zou zijn. Toen hij laatst zei dat hij over moest werken heeft hij drugs gebruikt. Dit was tenminste wat hij zei toen ik er dus achter kwam dat hij op een andere plek was geweest dan dat hij mij vertelde. Ik heb dit in eerste instantie hier als iets vrij onbelangrijk neer gezet omdat ik vind dat iedereen een slippertje kan maken en ik hem niet in een slecht daglicht wou zetten. Ik was zeker kwaad geweest als hij het gelijk had verteld maar lang niet zo kwaad als dat ik nu ben. Overigens weet ik dus niet of dat wel de waarheid is. Aan de hand van de plek kan het namelijk ook nog iets anders zijn geweest. Die mogelijkheid ga ik hier niet beschrijven maar als dat het is dan verlaat ik hem acuut en dat weet hij ook. En om dan nog op een andere uitspraak te reageren, wat ik neer heb gezet is precies wat ik ook tegen mijn vriend heb gezegd. Ook het gedeelte dat de enige reden dat hij nog een kans krijgt is dat ik zwanger ben. Ik wil mijn kind geen gebroken gezin aandoen. Maar als hij blijft liegen op deze manier dan zie ik geen andere of betere mogelijkheid.
OK! Maar dit is niet iets kleins. Dit is heel wezenlijk. Ik snap dat je daar pissed over bent. Een gebroken gezin wens je geen kind toe, maar een onstabiel en/of ongelukkig gezin is erger hoor.
Hilly is de Anouk van het forum Ik ben het overigens wel met de kern van haar boodschap eens. Al ben ik vaak iets milder in mijn bewoordingen. Maar ik snap niet dat niemand valt over de opmerking van TS waarin ze zegt "dat het feit dat ze zwanger is nog de enige reden is dat ze bij hem is". Ik ken je niet TS, dus ik heb niet de wijsheid in pacht, maar denk je niet dat iemand aanvoelt of hij gewaardeerd wordt? Dat iemand kan voelen of je gek op hem bent? Ik praat absoluut zijn liegen niet goed (ik haat liegen), maar misschien is dat wel de enige manier waarop hij nog je aandacht krijgt.
Hmmm, ik lees nu je update pas. Drugs is gewoon ruk natuurlijk. Beter een gebroken gezin, dan een vader bij je kind die aan de troep zit. Maar dat is mijn mening. Succes!
Ik ben denk ik spuit 11 (heb de reacties niet gelezen), Maar in wat voor context heeft ie dan gelogen? En 4X in 10jaar tijd, een jaar, een maand? Mijn man heeft namelijk een complete reisverzorging voor mij verborgen weten te houden, heeft een hele autoreparatie verzonnen om het geld voor de vakantie te kunnen verbergen, telefoontjes, mails enz enz Maar achteraf was het een super leuke verassing voor mij! Ik heb dus geen idee wat de achtergrond is van je verhaal, maar een (lange? Stabiele?) relatie beëindigen alleen omdat je nog niet weet wat hij heeft ' verborgen' vind ik wel ver gaan. Ga nu maar de rest lezen
Ik snap eigenlijk wel wat TS bedoeld. Je verbreekt een relatie minder snel als er kindjes bij betrokken zijn of kindjes op komst omdat je niet alleen maar aan jezelf denkt maar ook namens je kids en wat het beste is voor hun welzijn. Het is niet alleen maar TS en vriend, er hoort ook een ongeboren baby bij waar je t liefste een gelukkige papa en mama voor wenst. Maar desondanks denk ik niet dat t TS is die hun relatie moet redden, maar haar vriend. Hij maakt zo te lezen de fout om meerdere keren te liegen
Ik zou nooit bij een drugsgebruiker blijven, maakt niet uit in welke mate hij het gebruikt (verslaafd of een gelegenheidsgebruiker). Nu zullen anderen vast zeggen dat het makkelijk praten is; ik vind het eerder makkelijk praten om te zeggen dat je ook in zo'n situatie niet zomaar uit elkaar gaat, het gaat tenslotte wel om een kind dat erbij betrokken is, en zo'n persoon wens je natuurlijk niemand toe als vader. Het kan zijn dat ik erg zwart/wit denk, maar ik heb in mijn familie zelf helaas een aantal drugsgebruikers, die ook kinderen hebben en die zijn grotendeels dus gewoon hetzelfde terechtgekomen als hun ouders... De fout van TS was natuurlijk wel het in eerste instantie gedogen van het drugsgebruik. Natuurlijk kan je wel nog 1 kans geven, maar m.i heeft ze die al gegeven nadat ze over het drugsgebruik heeft gepraat, en heeft hij deze verspild. Ben het eens met Hilly. Liever een gebroken gezin dan dit.
Ts wat een situatie meid Ik herken je verhaal ergens, ik was amper 18, net een halfjaar samen met mijn vriend en het ging betgafwaarts. We waren gek op elkaar maar pasten door verschillende levensstijlen (geen drugs oid) gewoon niet. Ik gebruikte de veiligste vorm van anticonceptie. Een maand voor ik zou vertrekken naar de andere kant van NL kwamen we erachter dat ik zwanger was. Naar de verloskundige geweest en ik bleek al 13, nog wat weken zwanger te zijn, van twee kindjes. Wij hebben toen ook heel lang gepraat en besloten om er voor te gaan, samen met onze kindjes. Maar dit is geen goede basis. Wij zijn uiteindelijk alsnog uit elkaar gegaan en zien allebei in dat we dat eigenlijk 7 jaar geleden al hadden moeten doen. We pasten niet bij elkaar en waren alleen bij elkaar voor onze kindjes. Maar niemand wordt er gelukkig van als je ' om de kindjes' bij elkaar blijft TS... Jij niet , hij niet, het kind niet. Samenzijn moet uit liefde zijn, niet voor je gevoel gedwongen. En dan ga je vluchten. Door even 'over te werken', of vrije dagen te verzwijgen en gewoon bij vrienden door te brengen om even uit die ellende van thuis te kunnen zijn. En dit van elkaar ook gewoon weten maar er niks aan doen omdat je het perfecte plaatje wilt zijn voor je kinderen en omdat je hen gewoon zo enorm een papa én mama gunt. Het was voor mijn meiden beter geweest als ze geen papa in beeld hadden gehad. Vergeleken met een mama en papa die continu ruzieden, nare sfeer, scheiding en een papa die nu met de noorderzon vertrokken is en ze nooit meer wil zien.
Wat is "drugsgebruik" voor jou To? Bedoel je af en toe wiet roken of bedoel je het hardere spul? Dat zou voor mij wel uitmaken. (Liegen is overigens een no-go voor mij. Niet dat ik mijn man meteen het huis uit zou gooien, zeker niet als er kinderen in het spel zijn, maar dan zouden we wel een vet probleem hebben)
Ok, nu een echte reactie. Begrijp ik goed dat jij drugs gebruiken dus geen geldige reden vindt om een relatie (incl kind) te beëindigen, maar liegen over waar hij op een moment was wel een reden is voor een gebroken gezin? Ik denk namelijk dat je bij het accepteren van drugsgebruik in het gezin een deur hebt open gezet naar veel meer dingen die vaak daarmee samengaan. Waarvan drugsgebruik aan zich meestal de ergste is voor je kind dadelijk.
Nee, het drugs gebruik accepteer ik niet maar ik wil hem een laatste kans geven om nu echt te stoppen. De volgende keer dat ik erachter kom is het sowieso klaar. Alleen het liegen erover zorgt ervoor dat ik het heel moeilijk vind om hem uberhaupt nog een kans te geven. Als hij eerlijk had opgebiecht dat hij een fout had gemaakt en gebruikt had was dat makkelijker gegaan.
Gebruikt hij af en toe of regelmatig. Of in verleden regelmatig...... Verslaafden zijn sterren in liegen... Dus was het maar zo simpel met het zeggen: ik ga stoppen en dat het werkelijk zo is
Ik begrijp jouw redenatie wel hoor, maar als hij verslaafd is en jij geeft hem een kans zonder samen een afkickproces door te lopen, dan kun je eigenlijk vanuit gaan dat hij zal liegen en doorgaan met gebruiken. Een verslaafde kan echt niet zomaar stoppen omdat ie iets heeft beloofd, en omdat hij iets heeft beloofd gaat ie liegen. Zolang hij niet gaat afkicken en jij daar intensief bij betrokken wordt zal dit doorgaan..
Ook mijn gedachte idd! Een drugsprobleem is niet zomaar iets en juist dreigementen als weggaan als t nog 1x gebeurd gaat liegen in de hand werken ipv een oplossing voor het probleem
Daar hebben jullie zeker gelijk in. Alleen hij vindt zelf niet dat hij verslaafd is en beweerd er daarom ook geen hulp bij nodig te hebben. Maar ik ga het toch nog eens met hem erover hebben of hij er echt geen hulp bij wilt...
Als dit al de 4e keer liegt over drugsgebruik zal hij hier niet zelf mee stoppen, is hij mijns inziens verslaafd.Wanneer hij liegt over iets weet hij zelf dondersgoed dat hij fout zit anders zou hij er niet over liegen. Ik denk dat het geen kwestie is van hulp willen. In jouw geval zou ik eisen dat hij hulp accepteert en anders zou het voor mij klaar zijn. Hij zal niet zelf veranderen anders had hij dat al gedaan
Ik vraag me af hoe oud jullie zijn? ?!! Hij komt over als zeer onvolwassen, dom en verslaafd en jij ontzettend naïef. Ik heb mijn principes als 30 jarige, verantwoordelijke vrouw. Drugs komen hier niet in. En al helemaal niet als er kinderen in het spel zijn.
Eh excuse me... Je bent 98% hard en kwetsend... En dat vind de meerderheid van dit forum, zo blijkt Het feit dat jij zo'n beetje de enige bent die dit anders ziet geeft duideljjk aan dat het bij jou ligt en niet omdat wij zogenaamd allemaal niks kunnen hebben Tussen eerlijk em direct en kwetsend zit nog een heel groot verschil hoor
Hoewel ik begrijp dat je dit wilt doen zodat je zeker weet dat je er alles aan gedaan hebt om ervoor te zorgen dat je kindje zowel met papa als mama opgroeid, zou ik hem zelf geen kans meer hebben gegeven. Dit ook omdat mijn ervaring in het verleden leert dat de meeste drugsverslaafden blijven liegen en er alles aan doen om hun verslaving tot stand te houden, zelfs stelen van familieleden. En ik moet gewoon geen drugslijer in de buurt van mijn kind hebben. Het is zeker geen kleinigheidje en als je alleen bij hem blijft vanwege de kleine, dan zal hij/zij dat uiteindelijk ook merken. Zelf ben ik zonder opgegroeid en heb nooit iets gemist. Succes met het maken van je keuze.
Psychologen noemen dit het 'sla ze, voor ze jouw kunnen slaan' spelletje. Mensen die zich zo hard en veroordelend opstellen en vooral ook de behoefte hebben om continue maar hun mening te ventileren over van alles en nog wat. Inclusief de verdediging van ja het is toch zo, ik zeg alleen maar hoe het is etc. Hoort er allemaal bij. Komt voort uit de angst om zelf kritiek te krijgen, onzekerheid etc. Maar dat zullen mensen nooit laten merken en nooit toegeven. Hun harde opstelling is hun schild tegen de boze buitenwerld en daar kom je niet doorheen.