Hoi, Heel herkenbaar allemaal. Maar moet ook eerlijk toegeven dat het ook een beetje mijn eigen schuld is. Ik merk aan mezelf dat als Milan huilt en zeker toen ie nog heel klein was, en mijn man hem niet stil kriijgt, ikzelf zeg:'' Laat mij maar even''. Dan werk je het zelf in de hand. Nu gaat het wel iets beter en ik moet echt mezelf inhouden om Milan niet over te pakken van mijn man. Nu ik weer werk (ik werk in de zorg, dus moet ook weekenden) moet mijn man voor hem zorgen op zaterdag en zondag, en dat gaat steeds beter. Maar de eerste dag was een ramp. Ik zat constant in de zenuwen en dat was terecht. Milan heeft de hele ochtend overstuur gehuild. Doordat ik niet weg kon, heeft mijn man hem uiteindelijk stil gekregen en was er niks meer aan de hand. Was ik thuis geweest, had ik hem ws weer over gepakt. Dus hier was het ook een beetje mijn eigen schuld....
Hoi Hier is het ook heeeeel herkenbaar. Mn vriend werkt meestal 6 dagen per week en heeft ook nog een fysiek zware baan. Zelf werk ik 3 dagen. De verzorging komt dan ook bij mij, dat vind ik helemaal niet erg. Wel vind ik het jammer dat hij zo weinig tijd met ons zoontje doorbrengt. Als zoontje lief wel eens dwars ligt dan zegt hij doe jij maar. Hopelijk wordt het naar mate zoontje lief ouder word wel beter.