Nee ik vind dat niet erg. Mijn man gaat in september voor een weekje naar New York met een vriend en hij doet maar lekker wat ie wilt (binnen de voor ons geldende grenzen natuurlijk). Ik blijf dat thuis met de kinderen, geen probleem. Daarentegen staat wel dat mijn man ook altijd super enthousiast is om met zijn 2tjes of als gezin weg te gaan.
Ik zou hem dat niet verbieden. Wij hebben hier nog geen kindje maar mijn vriend gaat jaarlijks ook 1-2 of 3x met vrienden weg en dan zuipen ze zich ook laveloos. Wat er leuk aan is begrijp ik ook niet, misschien iets typisch man?? maar ik vind het heerlijk om dan het huis eens voor mijzelf te hebben. Ik trek tijdens zo'n weekend ook heerlijk mijn eigen plan en ik ga ook wel eens met vrienden weg of op vakantie zonder hem. Het is pas in november, dat duurt nog wel even.. Je kan idd wat anderen al gezegd hebben evt iemand regelen die gezellig een weekendje bij jou blijft? Of misschien red je het tegen die tijd ook gemakkelijk alleen met de kleine. En qua samen vakantie.. mijn vriend is daarin ook laks, maar niet minder enthousiast. Ik regel eigenlijk altijd onze tijd/weekenden/vakanties samen omdat hij gewoon geen inspiratie heeft en het is voor hem geen prioriteit maar hij vind tijd met mij wel heel leuk en fijn, dus regel ik dat gewoon zelf. Zijn zuip weekenden staan gewoon vast, daarom heeft hij daar altijd veel Zin in omdat hij daar naar uit kan kijken
Ja natuurlijk zou hij hier mogen, zou niet weten waarom niet. Wij hebben allebei twee weekenden per jaar dat we met vrienden op vakantie gaan en dat vind ik bijna de beste vakanties van t jaar
Ik zou het weekend weg prima vinden maar het zuipen niet. Maar dat was dan de vorige jaren net zo goed een ding geweest wat mij betreft. En de rest van het jaar. Al snap ik wel dat je nu je een baby hebt meer denkt ‘joh neem je verantwoordelijkheid, word volwassen en stop met zuipen’.
Mijn man gaat ook ieder jaar op vrienden weekend. Ondertussen hebben ze nagenoeg allemaal kinderen. Prima. Ze vermaken zich altijd, hebben een leuke gezellige tijd. Ook gaat mijn man ieder jaar een weekend of weekje met een vriend op avontuurlijke wandel/kampeer reis. Soms naar best afgelegen onherbergzame plaatsen. Ik zou niet weten waarom hij dit niet zou mogen doen. Hij is naast vader en mijn man ook gewoon een persoon met eigen wensen. Ook ik kan gewoon met een vriendin of mijn moeder een sauna relaxweekend doen of stedentripje weg, dat is prima. We gaan wel ook met het gezin op vakantie, vliegen of met de auto, en samen weekendje(s) weg. Zodat er een goede balans is. We houden ook echt wel heel erg van vakanties, allebei.
Hier ook aparte weekenden weg. Vriend gaat altijd naar het buitenland met vrienden voor een lang weekend golfen. Vorige jaar zelfs nog in Griekenland Ik zelf heb in de zomervakantie altijd een week lang ponykamp als leidster weleens waar in de buurt maar dan kom ik echt niet thuis dan. De boel draait dan door thuis, met huishouden en dieren en kind. Maar als we terug komen moe maar voldaan en heerlijk genoten wat we echt leuk vinden. Dus als hij dit al jaren doet ondanks dat jij er niet kapot van bent natuurlijk. Zal ik het niet verbieden. Gezamenlijk gaan wij zelf niet op vakantie waarom niet weten we zelf ook niet. Wij zijn niet van die vakantietypes. Keer goed praten of een vakantie uitzoeken doet wonderen. Hoef niet persee buitenland. Denk dat goed praten al een hele hoop zou schelen. Naast mama en papa zijn jullie ook jezelf en voor jezelf iets doen zonder man en kind is ook heerlijk, opladen en doen wat je zelf wilt.
Ja precies dit. Ik gun hem heus wel tijd met vrienden maar een heel weekend vind ik dan weer anders, helemaal omdat het zo'n gezuips moet zijn. Ik vond dat andere jaren ook 3x niks. Het is dan ook nog zo dat ik niet slaap als hij er niet is maar dat is mijn probleem. Laatst sprak die ook af met een vriend zoals die dat 1a 2x per maand doet maar dat moet dan ook steeds van 13u tot in de nacht.. En vervoer regelen ivm biertjes. De kleine was toen 9 weken en al paar dagen erg onrustig en ik oververmoeid. Ik begrijp niet dat hij niet tevreden is met minder tijd, ze gingen niet weg gewoon thuis zitten, een middag of een avond is toch ook prima denk ik dan. En ik zeg heus niet je gaat om 13 Dus om 17 ben je thuis. Laat me even weten wat met eten de bedoeling is en laten we dan de avond nog samen hebben ofzo bv vanaf 7 of 8u en wees niet zat. Ik ben meer zo van dagen weg /vakantie met je gezin. Met vrienden is dan geweest. Of es bij uitzondering maar niet standaard en liever met normaal drink gedrag.
@Saskia82 Ik vind dat je overdrijft. Het is juist heel gezond om naast je gezin ook nog echt eigen tijd te hebben met vrienden. Je baby is ook al een paar maanden inmiddels, zoals ik kan opmaken uit je bericht, dus dan zou het voor mij helemaal geen probleem meer zijn. En ik zuip ook regelmatig als ik met vriendinnen ben. Alhoewel ik zuipen een lelijk woord vind, maar ik ben echt nog wel regelmatig flink aan het wijnen.
Ik kan niet wachten tot ik weer mag haha . Ben echt jaloers op iedereen die vandaag in de zon zit met een rosé .
Ik zou er totaal geen probleem mee hebben,mits je samen ook op vakantie gaat natuurlijk. Waarom zou een kind dat veranderen? Sowieso is het pas over 7 maanden! En drinken.. waarom niet, er zijn toch geen kindjes bij?
Hoi @Saskia82 Uit je berichtjes maak ik op dat jullie kindje nog echt heel erg jong is.Toen mijn man net vader was besefte hij ook niet dat zijn leven zou veranderen en dat sommige dingen niet meer zouden kunnen of zouden moeten veranderen. Dat kwam pas toen onze zoon ongeveer een half jaar oud was, toen begon hij zich pas echt vader te voelen. Dat duurt bij sommige mannen gewoon iets langer, zij hebben niet 9 maanden een band kunnen opbouwen met de baby die in jouw buik groeide. Mijn man zei ook echt een paar keer in die eerste maanden dat het voor hem zo plotseling voelde. Opeens heb je een kind, en die mannen moeten dan opeens gaan schakelen. Dit geldt natuurlijk niet voor alle mannen, maar dat hij dit zo zei verduidelijkte heel veel voor mij en daardoor kon ik veel meer van hem hebben. Het kan best zijn dat hij over een paar maanden helemaal niet meer wilt gaan en het liefste ook bij jullie blijft. Of niet, maar het is pas over een half jaar. Jullie kindje is dan een half jaar ouder. Jij bent dan ook veel meer gewend aan het moederschap en waarschijnlijk heb je er dan veel minder problemen mee. Dat hij niet met jullie als gezin op vakantie wilt staat hier denk ik helemaal los van. Bespreek eens met hem hoe zijn ideale vakantie eruit zou zien. Mijn man ziet stedentrips in het hotel echt als vakantie, terwijl ik het liefste kampeer. Nu gaan we vaak op vakantie in een vakantiehuisje als compromis. We gaan af en toe een dagje naar steden in de buurt en blijven de rest van de dagen gewoon bij het huisje, of op de camping.
Ik vind dat dit gewoon moet kunnen. Ik ga ook een aantal keren per jaar met mijn vriendinnen een weekend weg. Of ik ga alleen met ze op stap. Ook tot midden in de nacht of 's ochtends vroeg en dan ''zuip'' ik ook meer dan 2 wijntjes. En ondertussen ben ik ook gewoon een hele verantwoordelijke moeder die klassenmoeder is, elke dag een gezonde maaltijd op tafel tovert en heel veel leuke dingen doet met de kinderen. Ik begrijp dus eerlijk gezegd niet waarom dat niet zou kunnen als je (kleine) kinderen hebt. Waarom zou je dan niet meer weg kunnen? Mijn man gaat ook regelmatig weg, blijft dan zelfs slapen bij zijn vrienden omdat die wat verder weg wonen en hij dus niet naar huis kan fietsen als hij wat biertjes drinkt. En dan regel ik gewoon alles en omgekeerd. Dus ja, ik vind het prima als hij gaat. Buiten dat wil ik hem zoiets ook niet verbieden. Waar ik het wel absoluut mee eens ben, is dat er ook voldoende tijd voor het gezin moet zijn. Dus bij ons gaat de jaarlijkse gezinsvakantie altijd voor. Geen budget voor andere dingen? Dan kan dat niet want wij als gezin zijn het belangrijkste. Ik zou hem lekker laten gaan en dan samen ook nog wat plannen als dat financieel mogelijk is.
Ja, vind het zelf heel belangrijk dat je nog gewoon dingen kan doen. Ook individueel. Ik vind het zelf trouwens ook helemaal niet vervelend om een weekendje "alleen" te zijn. Toen mijn zoontje nog heel jong was toen heb ik wel gevraagd of mijn moeder kwam logeren. Omdat ik nog een beetje onzeker was zo alleen met een kleine hahaha
Ik begrijp niet zo goed waarom als je kinderen hebt het met vrienden dan "geweest" moet zijn en het niet gewoon allebei kan? Ik vind het wel belangrijk om ook tijd voor mezelf met vrienden te hebben (naast mijn gezin natuurlijk en echt niet ieder weekend, maar het gaat nu om 1 keer per jaar)
Oh ik zou hem veel plezier wensen en hem met een grote glimlach uitzwaaien. Ja je hebt een kind gekregen en hij is papa geworden. Maar hij is daarnaast ook nog vriend, zoon en man en daarnaast zichzelf. En liever zuipen met vrienden dan zuipen terwijl die thuis is met jullie kind toch?
Ik merk dat ik niet zo goed begrijp wat je frustratie is rondom het “zuipen”? Ben je een minder goede ouder als je volgens jou zuipt? Ik vind het behoorlijk veroordelend klinken naar je vriend toe. Of zit het hem in het gedrag wat hij laat zien als hij gaat zuipen? Rijdt hij met alcohol op bijv? Gaat hij achter de vrouwen aan? Dan vind ik dat je dat gedrag moet aanspreken, niet het zuipen op zichzelf. Als hij een man is die gewoon lol heeft, laat hem lekker. Je gunt je man toch wel zijn plezier? Wat maakt het uit dat het eens per jaar een heel weekend is? Ik krijg het gevoel dat je frustratie over iets anders gaat dan dit thema. Iets breders. Vind je misschien dat hij jou/jullie onvoldoende aandacht geeft? Dat je je niet gezien voelt door je partner? Aan de kant geschoven? Geen rekening mee gehouden wordt? Als dit klopt, kun je beter daarover in gesprek gaan dan de strijd aan gaan over iets als een weekend weg. Want het thema zal continue terug komen in je relatie. In kleine dingen, in grote dingen. Als je het niet bespreekt vreet het aan jullie relatie. Ik ben namelijk bang dat je anders precies datgeen bereikt wat je volgens mij juist niet wil - een man die steeds vaker en verder weg loopt.
Dat is meer een gevoel. Ik zou het persoonlijk niet fijn vinden maar mijn man drinkt ook niet dus is het niet aan de orde. Het gevoel dat als hij iets doms doet onder invloed, of dat nou vreemdgaan, een ongeluk veroorzaken of comazuipen is, dat allemaal net wat vervelender is als er een baby bij betrokken is (niet aanwezig maar wel consequenties ervan op de lange termijn zal merken). En dan ben ik vast een doemdenker maar ik heb helaas iets teveel gezien van wat alcohol kan veroorzaken.
Ik snap dat wel ja. Ik probeer m’n man daar wel zoveel mogelijk vrijheid in te geven. Alleen of met vrienden dingen doen los van je gezin is best goed af en toe maar als ik er een keer echt doorheen zit ivm slecht slapende kinderen ofzo heeft hij in overleg ook wel eens zijn mannenavond afgezegd om bij mij te blijven. Ik zou hem niet teveel willen claimen maar wel goed uitleggen waarom je dit lastig vindt, hij mag ook wel iets meer begrip voor jou hebben vind ik. Edit: Ik heb net als @Flamingo1990 het gevoel dat je frustratie dieper zit, misschien kun je erachter proberen te komen wat je nou werkelijk zo dwars zit en dit met hem bespreken?