Vrijdag heeft mijn vriend een aanvaring gehad met mijn beste vriendin en haar man. De mannen zouden samen een dagje weg gaan, waar mijn vriend erg naar uitkeek. Ze kennen elkaar nog niet zo goed en mijn vriend vond het leuk om hem beter te leren kennen. Omdat onze vrienden tijdelijk bij haar vader wonen met hun kinderen (ze kunnen nog niet in hun nwe huis) en dat niet zo botert zou zij met de kinderen de hele dag bij ons komen. Nu belde mijn vriendin mij vrijdag op mijn werk dat ze vond dat haar man niet mocht gaan omdat hij de kinderen deze week maar een uur per dag heeft gezien. Ik zei dat hij dat beter zelf tegen mijn vriend kon zeggen. Een uur later kwam ik thuis. Vriend was erg teleurgesteld en ook boos. Hoezo mocht hij niet van zijn vrouw? Terwijl mijn vriendin en ik vorige week de hele z aterdag samen in de stad zijn geweest... Mijn vriendin belde mij, ze had een sms gehad van mijn vriend dat hij teleurgesteld was en dat hij het belachelijk vond dat zij haar man een dagje uit verbiedt. Gewoon op normale toon. Ik zei dat ik me er niet mee wilde bemoeien, dat het iets tussen hen was. En ik gaf de tel aan mijn vriend. Hele discussie werd dat, maar wel op nette toon, geen rotopmerkingen ofzo. Vervolgens belt haar man ook nog, dat het toch echt zijn keus was en geen verbod van haar. Jaja... mijn vriend zei erg teleurgesteld te zijn, maar dat hij wel begreep dat hij niet meeging. Na dat telefoontje barstte de bom, mijn vriend vindt hem een slappe z*k dat hij met zo'n smoes aankomt. Wij verbieden elkaar geen dingen, zeker niet als de ander wel een dag uit gaat. Maar nu blijkt dus dat mijn vriendin het MIJ kwalijk neemt. Wat ze me kwalijk neemt ?????? Geen idee. Bij mijn weten heb ik er niks mee te maken. Maar ik vind het wel rot. Eerst zetten ze mijn vriend zo aan de kant, daarna mij. Ze reageert nergens meer op. Ze stuurde alleen nog een bericht dat ze sprakeloos was van mijn vriends reactie, en dat ze er helemaal stil van was. Daarna wist ik ook niet meer wat te zeggen. Terwijl er niks lelijks is gezegd. Ik voel me op een onerrlijke manier gedumpt. We hebben veel voor hen gedaan, geholpen met verhuizen, steun toen haar moeder overleed en meer. Ik weet niet of ik nog moet proberen contact te krijgen. Enerzijds denk ik: ik heb niksgedaan en ik moet er niet achteraan lopen. Anderzijds is ze al jaren mijn beste vriendin en ken ik deze kant helemaal niet van haar. Onze kinderen spelen altijd leuk samen. Moet ik het er bij laten zitten of zal ik toch proberen in contact te komen? Meer echte vriendinnen heb ik helaas ook niet. Vandaar mijn vraag hier aan jullie. Mijn vriend wil niet meer over hen praten en vindt dat ik niet de eerste stap moet zetten.
Eerlijk? Ik vind het helemaal geen rare reden om af te zeggen. Als vader even de kinderen zien in het weekend lijkt me inderdaad soms toch hoger op het prioriteitenlijstje staan dan iets ondernemen met iemand die je nog niet goed kent. Soms hebben moeders in de gaten dat de kinderen even papa-tijd nodig hebben. Dan adviseert zij hem om een andere keer wat te gaan doen en het weekend lekker samen door te brengen. Ik vind de reactie van je vriend niet kunnen en zelfs onbeschoft. Ik snap dat ze daar niet blij mee zijn. Ieder eigen keuzes toch?
Rot allemaal zeg, ik zou t er eventjes bij laten tot iedereen zn irritaties wat zijn weggezakt. Persoonlijk vind ik dat de schuld bij je vriend ligt, die heeft niet zulke berichtjes te sturen of zich te bemoeien met hoe zij afspraken maken. Als het niet doorgaat, dan gaat het niet door.. (De teleurstelling snap ik wel ) Maar vreemd dat zij nu boos op jou is.. Misschien als alles wat bedaard is dat ze dan wel weer contact opneemt en beseft dat t iig niet jouw schuld was. Je hebt je er netjes buitengehouden
en als ze daarna lullig blijven doen, zou ik het er bij laten.. je kunt ze niet dwingen om hun koppigheid aan de kant te zetten en erover te praten.. Wel zou ik nog even je vriend aanspreken.. hij wil het er niet over hebben.. Blijkbaar omdat hij wel weet dat hij fout zat..
Waaruit blijkt dat ze jou het kwalijk neemt? Ik vind altijd dat je belangrijke dingen niet via sms moet bespreken, er zitten mamelijk geen emoties en intonaties bij. Misschien valt het allemaal wel mee. Ik vind gewoon geen contact meer opnemen altijd iets heel erg moeilijks, omdat het dan niet afgesloten is, als je begrijpt wat ik bedoel. Dus ik zou er in ieder geval nog een keer over praten. Maar misschien eerst een paar daagjes laten zakken, er gewoon even rustig over nadenken, proberen de 2 kanten van het verhaal te bekijken van allebei de kanten. Als ze echt een goede vriendin is komen jullie hier samen wel weer uit. Heel veel succes
Laat alle partijen eerst even een paar dagen bekoelen. Een gesprek aangaan terwijl iemand nog boos is zet meestal weinig zoden aan de dijk. Maar als ze idd een echte goede vriendin is zou ik de vriendschap niet stuk laten gaan over zo een onnozel iets, eeuwig zonde. Ga eind van de week gewoon even langs en drink een bak koffie en praat het gewoon fatsoenlijk uit. Het klinkt ook als flink wat miscommunicatie over en weer, dat krijg je als je dit soort gesprekken per sms/app hebt sowieso al snel. En gewoon de eerste stap zetten, geen spelletje er verder van maken. Succes, het komt vast goed!
Je hebt absoluut gelijk. Maar ook nu weer geldt....hoe is het eea gecommuniceerd? Als vriendin gewoon heeft gezegd dat de kinderen nu even wat meer 'papa tijd' nodig hebben en of het verzet kan worden naar die-en-die datum lijkt mij dat heel redelijk idd. Maar misschien is het veel grover gezegd dan bedoeld en heeft dat weer kwaad bloed gezet bij de vriend van TS die zich aan de kant gezet voelde?
Ik zat erbij toen mijn vriend hen aan de tel had. Mijn vriend heeft absoluut niets gezegd dat onbeschoft was of lelijk. Alleen dat hij teleurgesteld was en dat hij het vreemd vond, omdat mijn vriendin en ik wel regelmatig een dag weggaan samen, en haar man nooit een dag weg gaat met vrienden. Mijn vriend en ik zien elkaar door 2 fulltime banen en ploegendienst soms een paar dagen niet. Hij had dat laatste missch beter niet kunnen zegen, het puur bij zichzelf houden dat hij zich teleurgesteld voelde.
Ik moet zeggen dat ik het wel een beetje lullig van die vriend vind. Ik ben zelf enorm van het nakomen van afspraken dus een dag voor de afspraak deze afzeggen vind ik niet netjes. Blijkbaar is hij die week vaker weggeweest waardoor hij de kinderen weinig heeft gezien en dat is heel vervelend maar ik vind niet dat je mensen hiervoor moet teleurstellen. Tenzij er een echt belangrijke reden is zoals ziekte of ander overmacht. Maar dat had jouw vriend echt wel begrepen. Hier beperken we elkaar ook niet in afspraken zolang ze maar in goed overleg worden gemaakt en de ander thuis is. Maar goed, de ruzie... Ik zou indd eerst even de boel laten bezinken. Even afkoelen en dan uitpraten. En open zijn over wat je van elkaar verwacht wat betreft het maken van afspraken. Dat je het vervelend vind dat afspraken op het laatste moment af worden gezegd (tenzij echt overmacht).
Eens met Nikki88. Even laten bezinken en dan een gesprek in real life voeren, veel beter. En verder........ vind ik wel dat jullie te ver zijn gegaan. Het uitspreken van je mening over andermans keuzes en daarbij jezelf als voorbeeld stellen....... dat vind ik eerlijk gezegd niet echt volwassen. Komt op mij erg claimend over zelfs. Je kan er iets van vinden, maar het zijn hun keuzes. En ook als je vriendin haar keuzes aan haar vriend oplegt.... dan heb je er nog steeds weinig mee te maken.
Je vriendin en haar man hebben een beslissing genomen in het belang van hun kinderen. Soms moet daar iets voor wijken. Nu belt je man ineens op om die beslissing in twijfel te trekken, want het kan toch best want jullie zien elkaar ook niet elke dag en zij gaat toch ook weg... Dan geef je indirect toe dat je het niet eens bent met de beslissing van de ouder voor het kind. En dat is niet echt handig Bovendien, je man heeft nu door zo te doen wel een beetje zijn kansen verspeelt. Het komt op mij een beetje kinderachtig over. Ik snap dat hij zich er op had verheugd, maar als het niet doorgaat moet je dat toch kunnen accepteren? Ik zou het even laten bezinken en dan vind ik eigenlijk dat je man moet bellen en zeggen dat het een misverstand is. En dat hij zich er gewoon heel erg op had verheugd en vandaar het telefoontje in de hoop dat het toch nog door zou kunnen gaan.
Precies, IK heb er niks mee te maken. Mijn vriend zegt idd waar het op staat, hij is erg direct. Maar ik ben zuinig op vriendschap en daarom heb ik me er niet mee bemoeit. Ben ik niet zelf de discussie aangegaan met haar of haar man. Maar uiteindelijk voel ik me wel gestraft.
'Een beslissing in het belang van de kinderen' wat een kletskoek! Zij stelt zich aan en met hem gewoon zn uitje gunnen. Ik snap de irritatie van je vriend heel goed!
Zeggen dat je het er niet mee eens bent klinkt een stuk vriendelijker Net zoals ik het niet eens ben met jouw mening. Je weet toch niet hoe druk zij het hebben gehad? Misschien heeft haar man wel gezegd dat hij de kinderen zo weinig ziet of moe is van al het werken. Of laten de kinderen merken dat ze papa erg hebben gemist of vroegen ze wanneer ze weer wat leuks gaan doen, weet jij veel. Hebben ze samen bedacht dat hij beter maar niet kon gaan. Als mijn man 60 uur in de week werkt weken achter elkaar, plannen we afspraken ook wel eens om. Je moet je rust ook pakken toch? Maakt haar niet meteen een aansteller. Het is wel jammer dat zij moet bellen en dat haar man dat niet heeft gedaan, maar goed. Misschien is ze daarom wel boos op ts, want ze had haar benaderd en wordt doorgeschoven naar haar vriend. Allemaal speculaties en dat weet je pas als je het vraagt
Het zou eerlijk gezegd niet in mijn hoofd opkomen om iemand ter verantwoording te roepen als er een afspraak afgezegd/verzet wordt. En al helemaal niet als ik die persoon nog niet zo goed ken. Als ik de vriend van jou vriendin was had ik al gegeten en gedronken wat jouw vriend betreft en had ik niet eens een nieuwe afspraak willen maken..
Dit. Afspraak is toch afspraak. Ik heb er een pruthekel aan wanneer ik een afspraak met iemand maak en dan word het afgezegd terwijl er geen huis in brand staat, er niemand ernstig ziek is oid. Nu heb ik ook een relatie waarin we elkaar heel erg vrij laten en gezellig afspraken maken met anderen. Hierin geldt ook afspraak is afspraak. Wanneer het niet zo handig uitkomt dan houden we er rekening mee de week erop.
Na het gesprek tussen de mannen, gaat je man ook nog een sms sturen naar je vriendin. Dat vind ik wel triest... Hij had dat ook tegen de man in kwestie kunnen zeggen. Daarnaast als zij het had verboden had, dan is dat altijd nog iets tussen haar en haar man, ongeacht wat jij of jouw man daarvan vindt. Hij (haar man) is oud genoeg om zijn boontjes te doppen.
Dit vind ik dus ook. Mijn vriend heeft een eigen bedrijf en werkt heel hard. Daar houden we rekening mee bij het maken van afspraken met andere mensen. Meestal proberen we een dag in de week vrij te houden bijvoorbeeld. Maar als we iets hebben afgesproken met iemand houden we ons daar ook altijd aan tenzij overmacht. Ik kan er dus ook echt niet tegen als mensen ons zomaar aan de kant schuiven en al helemaal geen dag van tevoren. Dat ik de dag helemaal vrij hou en dan gewoon wordt afgebeld. Heel irritant. Zou voor mij een reden zijn om geen nieuwe afspraak te maken als ze zo makkelijk worden afgezegd.