Tja ik zou het dan weer wel begrijpen. Maar onze kids gaan altijd voor en wij hebben mede door dit soort zaken/onbegrip ook eigenlijk geen echte vrienden buiten ons eigen gezin. Gelukkig wel hechte relaties met mijn zusjes (en hun vriendjes) en zijn broertjes (en hun vriendinnen): meer dan genoeg voor ons en missen verdere vrienden ook echt niet haha.
Dat snap ik en ik zou ook niet blij zijn. Maar ik zou ook niet verzinnen "Oh, zij bellen een afspraak af, dus nu ga ik me dus maar eens lekker per sms met hun relatie bemoeien." Als je baalt dat iemand een afspraak afzegt: prima. Dan zeg je dat je baalt dat een afspraak wordt afgezegd. Maar je gaat niet roepentoeteren dat het belachelijk is dat zij hem iets verbiedt. Mijn relatie zou het waarschijnlijk ook niet zijn. Maar hé: als het voor hun werkt, waar bemoei je je dan mee?
Onze kids gaan ook altijd voor. Als er 1 ziek is ofzo, vind ik dat een legitieme reden om een afspraak af te zeggen. Deze afspraak stond echter al ( had die dan niet gemaakt als je liever bij je kinderen wilt blijven) en hij wist van tevoren dat hij die week zijn kinderen weinig zou zien. Om dat dus " ineens" als reden op te geven, vind ik raar.
Daar was het inderdaad al mee misgegaan. Maar wat ik nu bedoel is dat zij zich excuseert voor het gedrag van haar vriend om weer op goede voet met haar vriendin te staan. Dan spreekt ze dus niet voor haar vriend maar geeft ze wel aan dat ze het niet eens is met zijn gedrag hierin. Je kan wel je poot stijf houden dat zij in eerste instantie fout zaten maar daar los je niets mee op.
Het is inderdaad erg verschillend, en daarom in mijn ogen onterecht om ontzettend verontwaardigd te doen over een afspraak met iemand die je amper kent. Ik ben zelf heel impulsief, en leef privé absoluut niet op agenda. Mij zou het echt niet zo boeien of iemand een afspraak af zegt en waarom. Als ik ergens toch heen wil vraag ik wel iemand anders. Verder kan ik nu beslissen om over een half uur met een vriendin naar de bios te gaan, maar ook dat ik nu daar geen zin in heb terwijl we het wel hadden afgesproken. En tja, dan bel ik toch echt en zeg dat ik geen zin heb. Onze vrienden zijn gelukkig ook zo en de reactie zou zijn 'ok, dan gaan we een andere keer, zin om iets anders te doen?' Zo verontwaardigd en claimerig doen bij een vent die niet eens zo close is vind ik overigens totaal niet passen bij een gemiddelde man...