In een goede relatie moet zowel jij als je man gevoelens kunnen uiten... En als dat betekent dat je man problemen heeft met jou verandering van uiterlijk om wat voor reden dan ook (en uiteraard met respect) dan moet hij dat dus kunnen uiten en bespreken.
En ik vraag me nog steeds af of het echt om uiterlijk gaat. Tijdens de zwangerschap van onze zoon heeft manlief ook weinig behoefte gehad aan seks toen ik eenmaal boller werd. Niet omdat hij het lelijk vind, maar omdat hij het toch gewoon een 'eng' idee vond. Overigens hielp het ook niet dat ik een keer de slappe lach kreeg omdat ik de bewegingen van de baby voelde terwijl we bezig waren. Die was papa vakkundig van zich af aan het schoppen, zullen we maar zeggen. (Nu weet hij hoeveel tijd het voor mij heeft gekost om ná de zwangerschap seks te hebben. Dus deze zwangerschap zet hij zich over zijn angsten heen, haha. Zwangerschap + herstel knip = erg lang geweest voor ons.) Maar dat het seksleven op een laag pitje staat, hoeft niet te betekenen dat je man je niet meer aantrekkelijk vindt. En zelfs als dat wel meespeelt, gaat het toch om het lichamelijk deel van de relatie dat tijdelijk (!!) minder is. (Wat ik me best voor kan stellen. Ik vind zo'n bolle buik best mooi, maar absoluut niet geil om het maar plat te zeggen.) Maar dat betekent niet dat de relatie slecht is of de man een onuitstaanbare piep. Als hij het je nu kwalijk neemt dat je een bolle buik hebt: ja, dan is het een piep de behanger. Maar als hij snapt dat het erbij hoort, maar er gewoon niet echt opgewonden van kan raken is dat toch niet echt iets wat je hem kwalijk kunt nemen. En om eerlijk te zijn: na al onze reacties ben ik wel nieuwsgierig of jullie het hier inmiddels over gehad hebben. Gaat het hem echt om het niet mooi vinden of speelt het idee dat er een levend wezentje in jouw buik zit een rol. En gedraagt hij zich verder wel liefdevol naar je of laat hij het in jullie relatie helemaal afweten nu je zwanger bent?
Op een normale respectvolle, liefdevolle manier, ja. Maar ik vind niet dat hij van mij mag eisen dat ik ga afvallen.Zeker niet als ik zwanger ben. Hij kan toch ook, met wat uitleg sowieso, begrijpen dat je als je zwanger bent even niks kunt met opmerkingen over het figuur?! Plus: waarom afbranden als je ook iemand een goed gevoel over zichzelf kan geven, juist iets wat je in zo'n hormoonvolle periode wel kan gebruiken?? Als mijn man me niet meer leuk vindt zoals ik ben, en dat is puur gebaseerd op uiterlijk, dan heeft hij 1. een heel vreemd beeld van het menselijk lichaam, want dat is altijd aan verval onderhevig. 2. een groot probleem: oppervlakkigheid.
Hmss vind ook dat sommige vrouwen wel heel hatelijk reageren naar de mannen toe. Conform jouw verhaal zou het zo mijn vriend zijn. Alleen hij heeft in het begin van de relatie al gezegd dat hij het niet sexsueel aantrekkelijk vind als ik wat dikker wordt, ook al is het door de zwangerschap. Wil niet zeggen dat hij zijn pleziertjes zoekt buitenshuis, maar er is een groot verschil tussen sex en liefde. Bij ons staat sex nu echt op de laatste plaats dus 0.0% maar dat komt wel weer na de geboorte. Zelf vind ik het niet zo erg omdat ik mezelf nu ook 0.0% aantrekkelijk vind "ben zo opgezwollen door het vocht vasthouden". Mijn vriend is echter wel trots op mijn buik dat deze zo mooi vooruit staat zonder enige vorm van striae. Voor hem staat ook stipt op nummer 1 dat de baby gezond ter wereld komt en de rest komt later. Zoals het ook hoort. Wat betreft het afvallen en opletten tijdens en na de zwangerschap, zelf ben ik ook een sporter dus wil ik ook zo snel mogelijk na de bevalling mijn oude figuur terug en liefst nog wat minder. Alles wat je nu extra erbij eet, moet je er naderhand ook afkrijgen. Maar zoals wij ook zeggen: dit komt wel. Het belangrijkste voor jullie is dat jij en jouw vriend een goede communicatie hebben. Wil jij niet dat hij vaak naar de sportschool gaat, zeg het hem dat. Wil je dat hij niet zo een commentaar levert op je gewicht, maak het hem duidelijk. Het is en blijft een vent, en die hebben nu eenmaal aansturing nodig .
Even over de openingspost, niet over al die andere kerels... Een erectie verliezen doe je niet expres toch? Hij probeert het, het lukt niet, TS vraagt om een verklaring: en dan (pas) zegt hij dat hij moeite heeft met haar buik. Tsja, dat kan gebeuren denk ik dan... Ik had nul zin in seks tijdens de zwangerschap, waarom zou een man dat niet mogen overkomen? Wat is de misdaad: dat hij zijn erectie verliest, of dat hij eerlijk antwoord geeft op de vraag? Ik snap dat je je er lullig bij voelt, maar ik zie niet wat hij anders had moeten doen... Hij voelt zich vast ook rottig.