we hebben gisteren onze auto verkocht, dus gisteren op zoek gegaan naar een ander. ( eerder toen we nog wel over kinderen praten heb ik aangegeven dat ik graag een 4/5 deurs auto wil met het oog op kinderen is dit toch wel makkelijk). Op een gegeven moment ziet hij een leuke auto, oh nee zegt hij dit is een 2 deurs dat wordt hem niet. dus ik zeg nee dat klopt vind het wel makelijk als je veel spullen hebt je het zo op de achterbank kan schuiven, ( ik denk ik hou mn mond over kinderen. zit hij evenlater naar ouwe lullen auto's te kijken. Dus ik zeg tegen hem, maar daar kun je toch niet lekker me scheuren. Zegt hij maar dat ga je toch ook niet doen met je kind achter in de auto duzzz wie weet komt het toch nog goed
Hoe noemen ze dat geduld is een schone zaak en alles komt op zijn pootjes terecht. Wel super dat hij er blijkbaar zo over denkt...
@kleinmonster wat goed! nog even wat meer tijd en hij is helemaal bij gedraaid. hij weer in ieder geval dat jij graag wilt en dat jij hem de ruimte geeft om aan idee te wennen.
wat goed zeg!! ook ik heb mn vriend bijna een hartaanval bezorgd toen ik zei dat ik het wel wou proberen als in februari (duurt nog even) mijn spiraal eruit moest... eerst zag hij het helemaal niet zitten... we moeten nog een nieuw dak, hij een nieuwe auto, bla bla... en hij wou erg graag weten wat een kindje dan allemaal ging kosten... dus toen heb ik dat eens even mooi op een rijtje gezet voor hem!! en nu word hij al steeds positiever.... Hij zei zelfs al dat er dan wel een motortje moest komen voor als de kleine ouder is.... komt bij ons vast helemaal goed....! Soms gewoon ff geduld hebben en relativeren!!
ik weet niet wat er met mn kerel gebeurd is maar ik vind het super. hij kwam net heel even thuis tijdens zijn werk, en het ging over hobby's. Dus ik zeg tegen hem ik ben toch gek op kokerellen en het komt wel goed hoor dat komt vanzelf. zegt ie: volgens heb je die al. dus ik kijk hem raar aan en zeg wat bedoel je? zit hij naar mn buik te kijken. Begin te lachen en zeg denk dat ik van 1 keer klaar komen al zwanger wordt? daarbij was mn eisprong vorige week en kwam hij maandag in me klaar. ( hij keek een beetje beteuterd) Maar hij had het gevoel dat het raak was. Waarop ik zeg zou je dat erg vinden. mmm nou wel spannend zei hij. aaaaahhhhh zou het dan toch echt gaan gebeuren??
hoi, wat een nare situatie zo.. ik denk dat bijna alle mannen zo reageren in het begin en dat wij vrouwen er toch van jongs af aan, stiekum toch wel ermee bezig zijn en er naartoe leven. de mannen zijn bang dat ze hun vrijheid verliezen en idd bang voor wat komen gaat (het onbekende). mijn ventje is ook zo.. wil ook nog geen kinderen. en ik juist wel. ik ben al 9weken niet ongi geworden.. testen ook negatief en hij schrok zich rot. dus bij mij is het nog afwachten wat het word.. ik denk gewoon dat de mannen aan het idee: kinderen/vooral een baby.. even moeten laten bezinken. sterkte en ik hoop dat jullie snel op dezelfde lijn liggen!! knuffel
gisteren zei hij ( we zijn nog steeds opzoek naar een goede auto), dat hij zn geld voor een nieuwe motor wel bij de auto wilde leggen, want hij wil een goede auto voor zn gezinnetje kopen ik moest niet gelijk weer het plakband van mn eierstokken halen
Haha toch wil hij het graag he... Mijn man verloor zo ook heel langzaam zijn geloof dat hij niet wou Ik ga ff voor je pendelen. Stuur je nog een PB ivm de link
Oh zo leuk dat hij nu ook wilt. Geweldig! En dat je vriend dacht dat hij raak had geschoten na de eisprong komt me heel bekend voor. Na mijn eisprong deze ronde ook nog lekker vaak van elkaar genoten. Zei mijn vriend opeens na een paar keer: Ik weet zeker dat ik raak heb geschoten. Dus ik begon te lachen en hij keek mij verbaasd aan. Nee, ik weet het zeker. Ik voel het. Heb hem toch maar even uit zijn droom moeten halen, dat ik allang niet meer vruchtbaar was en dat we helaas geen sex hebben gehad tijdens mijn vruchtbare dagen en dat de kans heel klein is. 'En toch weet ik zeker dat ik raak geschoten,' zei hij nog. Tuurlijk schat. Heerlijk zijn mannen af en toe.
Hoi Kleinmonster, Qua leeftijd schelen wij en onze partners niet veel, ik ben 24, mijn vriend 32. Tot afgelopen juli waren we niet met kinderen bezig. Pas 1,5 jaar samen, net samenwonend en nog volop aan het stappen. leuke dingen doen en genieten van elkaar. Zijn ex (van 37) wilde binnen een jaar een kind van hem en daar heeft hij een punt achter gezet. Ik durfde daarom niet tegen hem te zeggen dat ik niet te lang wilde wachten omdat ik PCOS heb en een tussenschot in mijn baarmoeder dus het waarschijnlijk niet zo makkelijk zal gaan. 1 juli had ik een positieve zwangerschapstest in handen. Pas na 3 weken besloot hij dat als ik het wilde houden hij er ook voor wilde gaan en we dit zouden kunnen. Ik heb een miskraam gehad bij 7 weken en toen hebben we besloten het zonder anticonceptie te doen maar nog niet medische hulp in te schakelen. 2,5 week geleden hebben we op vakantie weer een positieve test in handen gehad. Mijn vriend reageerde gelijk superblij en vertelde dat eigenlijk doordat iedereen in zijn omgeving nu een kindje had hij toch wel heel graag vader zou zijn, ondanks dat we nog niet zo lang samen zijn en ik nog een jaar aan de studie ben. Helaas was die test vals positief en dit was voor ons allebei echt een hele teleurstelling. Nu zijn we zelfs op het punt beland dat we zo graag willen dat we toch bij de gyn. zijn geweest en ik over 5 dagen begin met clomid. Misschien moet jou vriend ook aan het idee wennen en zijn onzekerheid opgeven. Daar kan je hem natuurlijk niet toe dwingen en heeft hij tijd voor nodig, vooral omdat hij aan de ad zit en het met zijn eigen verleden te maken heeft. Ook ik heb geen heel leuke jeugd en verleden gehad. Mijn ouders waren erg streng en straften ons fysiek. Ze zijn gescheiden en mijn vader heeft nooit voor mij klaar gestaan en mijn moeder is manisch depressief. Ik en mijn broers en zus zijn allemaal erg snel (+- 17 jaar) uit huis "gevlucht". Ook mijn vriend zijn ouders zijn gescheiden en zijn vader heeft hen toen behoorlijk laten zitten. Ik weet niet hoe dit is voor iemand die vaak depressief en neerslachtig is, maar wij hebben beide het idee dat we het als ouder echt super zouden doen. Misschien juist daardoor, omdat je zeker weet dat je het heel anders aan gaat pakken en je eigen kind nooit laat zitten. Zo te zien is hij weer wat positiever over het krijgen van een kindje gaan denken. Ik denk zelf dat hij uit die negatieve spiraal moet komen en je hem daarin alleen maar kunt steunen door niet te pushen. Daarentegen hoef je echt niet in al zijn negatieve gedachten mee te gaan en kan je hem helpen relativeren. Hebben jullie in je kennissenkring geen mensen van jullie leeftijd die net ouders zijn of gaan worden? Ik hoop voor jullie dat jullie gewoon samen heel erg gelukkig blijven en uiteindelijk mogen genieten van een kindje! Liefs
@lw85 beetje een laate reactie, hij is van zn vrienden de oudste, scheeld met een aantal maar een half jaar maar toch, haha. bij ons heeft inmiddels bijna iedereen (die een relatie heeft en een kinderwens) kinderen of zijn inverwachting. dit maakt het voor mij wel eens lastig, maar va nde dames ben ik ook weer de jongste. wat vervellend dat het beide keren niet goed is gegaan, hoe was het bij de gyn? die van mij trekt gelukkig steeds meer bij maar mn eierstokken klapperen ook weer aardig. Maar dit vertel ik hem maar niet, ik laat hem rustig aan het idee wennen en af toe hebben we het er over. ik ben van de pil af en heb ook aangegeven niet meer van plan te zijn daar aan te beginnen. Hierdoor had hij in het begin veel moeite met sex en al helemaal met klaar komen. maar ook dat gaat steeds beter
Dit is exact mijn situatie (woon alleen niet in het buitenland) Helaas ben ik na 2 jaar nog niet zwanger geworden in wil ik nu het medische traject in. Weer is er weerstand van mijn vriend. Hij heeft de keuze, of mewerken voor een kindje en er het beste van maken. Of ik beindig de ralatie om bewust aleenstaande moeder te worden. Niet echt een ideale situatie, maar zoals Angelhope zei: je moet roeien met de riemen die je hebt... Liefs, Ansj.