Zoiets zou je toch niet eens voor jezelf willen. Al was hij degene die je ging smeken. Hij heeft interesse in een ander. Heeft stiekem contact met haar en het kan hem niet schelen dat je een punt achter jullie relatie zet. Klinkt hard, maar raap jezelf op en gooi hem eruit.
Oke....heb het hele topic gelezen en wat een soap zeg! Heb alleen 2 vragen: 1: Hoe oud zijn jullie??? Ik meen dit oprecht en sarcastisch! 2 Weken op cursus en je dan gedragen als een losgeslagen puber die geen vriendin heeft met kind? En voor jou? Kom op zeg! Je bent een moeder! Is dit het voorbeeld wat je aan je kind wil mee geven? Zo te lezen is je vriend het vader figuur in huis...nou lekker voorbeeld LAAT JIJ HEM ZIJN! 2: Waar is je kind in dit verhaal? Misschien moet je de situatie eens bekijken van uit je kind. In wat voor situatie laat jij je kind opgroeien! Kom op zeg! Geef je zelf een schop onder je kont en wees een moeder voor je kind. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Stel je zelf de vraag: IS deze man een goed voorbeeld voor mijn kind en geef ik mijn kind nu de stabiele basis waar een kind behoefte aan heeft. Zo nee: Weg wezen met die kerel, stel je niet zo aan! Wat heb je er aan? Echt, toen ik 19 was had ik ook zo'n relatie, killing! Maar ik had geen verantwoording af te leggen aan een kind. Dan was ik er al lang weg geweest. Vind het allemaal verschrikkelijk puberaal overkomen.
Ik ben het eigenlijk wel eens met mamavanjuul. TS jij moet echt aan je eigenwaarde werken! Het is nu misschien moeilijk het te zien maar je kan hier alleen maar sterker uit komen. Smeken om bij je te blijven? Na alles wat ie je flikt en hoe respectloos hij je behandeld? Kom op! Laat gister de laatste keer zijn geweest dat jij je zo verlaagd hebt voor je man. Of voor welke man dan ook!
Ik ben 24 en hij is 27... Het is ook niet normaal dat weet ik. Ik loop hier voor ook bij een psycholoog en heb een hoop problemen. Wat betreft mijn zoon, die krijgt hier echt 0,0 van mee. Het is geen goed voorbeeld nee maar het is niet dat we ruzie maken of dat hij zijn mama zo ziet, daar let ik wel op. Hij is de enige reden dat ik nog niet volledig ben ingestort. Ik moet ook bij hem weg en dit is absoluut niet goed voor niemand niet maar dat is het stukje zelfcontrole wat ik mis en waar ik heel veel moeite voor doe om het terug te krijgen.
Heb je hier eigenlijk al eens met een vriendin of je ouders over gepraat? Misschien kunnen ze je helpen? Want ik denk dat je ook erg bang bent voor..wat hierna, als ik alleen ben! Wat ik snap hoor. Maar dit is ook geen doen. Jullie maken elkaar gek. Ik zou dus heel goed op een rijtje zetten wat jouw plan van aanpak wordt als je er alleen voor staat straks. En vraag mensen je te helpen. Dan heb je ook wat meer rust voor jezelf en voorkom je dat je halsoverkop hem gaat lopen smeken om te blijven.
Ik en velen hebben t eerder gezegd.. Werk aan jezelf. Sterk je zelf. Ga eerst voor n stabiel gezond leven alleen voor jezelf en je kind waarin je sterk en zelfverzekerd bent. Daarna zie je wel of er n leuke vent voorbij komt. Anders zul je telkens maar keer op keer hetzelfde zwakke gedrag jegens jezelf vertonen in al je volgende relaties. Doe niet zo bang om.hem kwijt te raken. Als jjj jezelf als voetveeg behandeld dan doen anderen dat ook bij je. Dus eerst je richten op n leven zonder man ipv ongezond trekken en rotte gevoelens hebben in n leven met man. Je bent niet mindr zonder man. Op deze manier wel. Sorry.
Ik snap dat je voor je kind leeft. Maar geef je kind niet de "verantwoordelijkheid" dat je nog niet bent ingestort. Dit is een zware onzichtbare last voor een kind. Zorg dat je zelf niet hoeft in te storten. In plaats van je vast te klampen aan het moederschap. Kom op meid! Tijd om te laten zien dat je het best kan!
Uit ervaring kan ik zeggen...ga alsjeblieft bij hem weg en laat jezelf helpen!! Hij gaat gewoon door met de dingen die hij niet meer zou doen, hij blijft liegen en behandeld je gewoon als een voetveeg. Hij weet waarschijnlijk dat hij toch door kan blijven gaan, hij weet dat jij heel bang bent dat hij jou verlaat. Hij kan van alles uitvreten en dan ben jij degene die hem smeekt te blijven, hij heeft alle macht over je!! Dit kan echt niet, dit moet je niet toestaan!! Het klinkt echt heel hard en dit wil je vast niet horen, maar van wat ik lees in jou berichten, denk ik dat het voor hem al over is en hij gewoon lekker ze eigen gangetje gaat en vooral als jij er niet bent... Ik weet uit eigen ervaring dat het heel moeilijk is om weg te gaan als je zo onzeker bent maar kies alsjeblieft voor jezelf!! Ik heb ook veel meegemaakt, ik ben vroeger gepest en heb hele nare dingen meegemaakt met mijn ex, door dit alles ben ik vreselijk onzeker en wantrouwend. Inmiddels heb ik nu al een paar jaar een hele lieve vriend die alles voor mij en de kinderen doet...maar door alles wat ik heb meegemaakt blijf ik altijd op mijn hoede, geloof ik hem vaak niet op zijn woord en blijf ik wantrouwend... Vreselijk is het, dat hij zoveel geduld met mij heeft is een wonder. Ik had ook voordat ik een andere relatie begon, geholpen moeten worden. Dus als je uit deze relatie stapt, laat je eerst helpen. Heel veel succes en sterkte!! Kies echt voor jezelf maar vooral ook voor je kindje, want dit is voor hem ook niet goed. Hij ziet heus wel dat zijn mama regelmatig verdrietig is, dat voelt hij echt wel...
Ja dat is het m ook meer dat ze vanuit haarzelf ook nog ns zo wantrouwend is. Daarom eerst daar van af proberen te komen alvorens n relatie in te stappen. Continu wantrouwend zijn verstikt n relatie op gegeven moment ook. En nu deze relatie jullie lijken geen goede match niet goed voor.elkaar ik zou er mee kappen en lekker op mezelf zijn.
Ik ben door mijn slechte relatie met mijn ex, nu ontzettend wantrouwend naar mijn partner...Dat is echt vreselijk voor hem, hij heeft veel geduld met mij, maar ik kan echt niet zo door blijven gaan. Ik krijg nu ook hulp, maar achteraf had ik dat veel eerder moeten zoeken...dan had het op veel momenten veel gezelliger geweest...
Jij moet eens ophouden excuses te bedenken waarom je je jezelf toelaat te accepteren dat dit nou eenmaal de situatie is waar je in zit. Echt, jij hebt een schop onder je kont nodig om jezelf niet zo zielig te vinden. Ik quote: - Het is ook niet normaal....maar ik heb een hoop problemen en loop bij een psycholoog. - Het is geen goed voorbeeld....maar mijn zoon krijgt hier 0,0% van mee, want we maken geen ruzie waar hij bij is. En hij ziet mama nooit zo. - Ik moet ook bij hem weg en dit is absoluut niet goed voor niemand niet...maar dat is het stukje zelfcontrole wat ik mis en waar ik heel veel moeite voor doe om het terug te krijgen Zolang jij vindt dat er een excuus is voor je situatie, zal er niks veranderen en blijf je óf in deze relatie óf tref je hierna weer zo'n vent. En keuze heb je áltijd!
Je bent echt wel 10 keer meer waard dan dit stuk bedriegend onbenul!!! Zie dat zelf alleen in en gooi hem definitief buiten. Wat mij betreft, moet hij zelfs niet meer 't huis binnenkomen, maar staan zijn spullen letterlijk voor de deur. Ander en beter ... over een tijd.
Ik vind mezelf echt alles behalve zielig want ik weet heel goed dat ik dit mezelf aan doe. Ik geef alleen aan dat ik bij een psycholoog loop omdat ik heel goed weet dat ik problemen heb. Mijn verstand snapt alles heel goed maar mijn gevoel schreeuwt wat anders. Het is lastig uit te leggen ik denk dat je het het beste kunt vergelijken met een verslaving. En dat heb ik dus al door en daar krijg ik hulp voor om mee om te leren gaan. En ja, ik haat mezelf hier echt om en begrijp ook niet hoe en waarom ik het doe maar zeg niet dat ik excuses verzin voor deze situatie want die zijn er niet. Het is gewoon heel erg moeilijk voor me.
DE vraag is: hoe nu verder. Hij wil niet verder en jij zou niet verder moeten willen met zo'n vent. Dus even door de zure appel bijten en denk aan de toekomst van je zoontje. Zorg dat hij een goed rolmodel krijgt en leer hoe hij wél met vrouwen om moet gaan.
Het is rot, maar laat je niet zo behandelen alsjeblieft. Jij verdient beter en hebt hem niet nodig, je bent een zelfstandige vrouw!
Arme meid wat een k situatie!!! Maak een beslissing waar je achter staat, je kunt het! Twee jaar geleden kon je het ook, en nu... nu ben je ëcht nog sterker dan je denkt.
Ik herken je onzekerheid maar ik zou zeggen: Hou echt de eer aan jezelf.Het zal even moeilijk zijn om over de relatie heen te komen maar je verdient 10x beter. Iemand die voor de volle 100% voor jou en je zoontje gaat. Er zijn veel lievere en leukere mannen op deze wereld die wel betrouwbaar zijn en begripvol kunnen zijn ten aanzien van je verleden. Succes meid!!!