Ik zou proberen een compromis te sluiten. Want hij wil misschien niet weg, maar jij wel, dus waarom zouden jullie altijd zijn zin moeten doen. Misschien het ene jaar wel op vakantie (en dan beginnen met in eigen land of benelux ofzo) en dan het jaar erop thuis blijven. En over leuke dingen doen kun je misschien ook een afspraak maken. Want zo wordt het leven voor jou wel erg saai!
Tjee, dit lijk mijn man wel. Die zou het liefst ook thuisblijven en niet eens op vakantie gaan. Wij gaan ook nooit uit, vind hij niks aan. Daagje uit, moet ik echt plannen en overal voor zorgen. Die vakantie's altijd regelen en zorgen kwam mijn neus uit en wij hebben nu een stacaravan gekocht. Is toc een beetje je eigen huisje en we zijn uit de sleur van thuis weg. Iedereen toch blij. Mijn man heeft wel pdd-nos, daar moet ik wel rekening mee houden.
Ok, hij is nog nooit op vakantie geweest, dat moet ie dan nog leren. Blijkbaar denkt ie er wel aan als hij het met anderen bespreekt, dus gewoon beginnen met een weekendje boeken. Ik zou trouwens gewoon tegen hem zeggen dat je een weekend gaat boeken, en vragen of hij nog inbreng wil hebben in waar en wanneer. Zo nee, regel het lekker zelf. Maar dat ie helemaal nooit iets wil doen... oei, dat lijkt me een heel saai leven zeg! Ga je zelf weleens weg? Daarvoor zou ik een combi proberen: zelf regelmatig iets leuks gaan doen (en kind(eren) bij hem laten) en afspraken maken over dat jullie echt samen meer dingen moeten doen. Hoe hou je je relatie leuk als je nooit wat onderneemt samen? En wat doen jullie dan het hele weekend, alleen maar op de bank zitten?
Ik herken het helemaal, ook liever geen uitstapjes en naar verjaardagen gaan ( we vermoeden wel allebei dat hij pdd-nos heeft) Mijn man wilde ook nooit op vakantie, dus 2 jaar geleden heb ik gewoon gezegd dat ik wel met de kids ga, en dan samen met m'n moeder ofzo. Maar dat vond hij eigenlijk ook niks, dus we hebben nu een compromis gemaakt van 1 x per jaar in de zomer een midweekje met ons gezinnetje op vakantie. Verder doe ik veel dingen met vriendinnen met en zonder kids. Ga af en toe een dagje met mijn moeder weg, en ben 2 jaar geleden met m'n vader een weekendje naar Engeland geweest. Dit werkt prima zo voor ons.
Passiviteit kan ook een symptoom van depressie zijn, terwijl je daarnaast nog best goed kan functioneren. En er is een stuk meer aan te doen dan aan pdd-nos. Ik zeg helemaal niet dat jullie mannen depressief zijn hoor, maar ik ken 2 mensen in mijn omgeving die dat als opvallendste symptoom hadden, terwijl ze verder niet somber overkwamen (dat waren ze aleen thuis, alleen op de bank bleek later). Dus misschien toch iets om naar te kijken.
Dat zou niks voor mij zijn, zo'n vent die vastgeroest zit aan z'n eigen huis en vertrouwde omgeving! Heb echt met je te doen. Ik vind ook dat hij je een stukje tegemoet moet gaan komen, ook voor jullie dochtertje. En wie weet vind hij het geweldig en is het misschien gewoon koud-watervrees....Ga eerst eens een lang weekend weg, desnoods in eigen land, je hoeft toch niet gelijk 14 dgn. Ik vind een week of 10 dagen ook altijd al genoeg, ben ik weer helemaal opgeladen. Maar om gewoon nooit op vakantie te gaan, ik moet er niet aan denken, ik vind dat saai en dan word het leven toch wel een sleur. Zelf ben ik van-huis-uit ook niet gewend om op vakantie te gaan, net als je vriend. Vanaf mijn 18e toch bijna ieder jaar wel , ik zou het voor geen goud meer willen missen nu, maar mijn ouders gingen echt nooit vroeger toen ik kind was, ik vond het heel erg dat ik na de vakantie op school bij het kringgesprek nooit kon vertellen over de vakantie, want iedereen was ergens geweest. Behalve ik. Ik schaamde me er voor en vond dat een vreselijk moment als kind ieder jaar weer.............ik zou mijn mijn kind dat nooit aan willen doen en wil elk jaar echt als gezin op vakantie! Succes, ik hoop dat je 'm meekrijgt........zou goed voor hem zijn! (en voor jou helemaal)
Dan zou ik toch eens in gesprek gaan om er achter te komen wat hem tegenhoudt en wat het makkelijker/minder eng maakt voor hem. Dan kun je samen misschien tot een oplossing komen ipv dat een van de twee zijn zin doordrijft. Succes!
Jeutje, dat is wel heel vervelend. Hoe heb je hem eigenlijk aan de haak geslagen? Moest ie toch z'n huis voor uit, denk ik? Maar goed, je hebt best een serieus probleem hoor, want veel leuker word je leven er zo niet op. Kun je niet in een rustig en open gesprek aangeven dat jij wel behoefte hebt aan bepaalde dingen, en dat je heel graag wat afspraken over wilt maken. Je kunt bijvoorbeeld afspreken dat je het ene jaar wel op vaakntie gaat (jij je zin) en het andere jaar niet (hij zijn zin). En dat je bijvoorbeeld 1 keer in de zoveel tijd (maand, kwartaal, dat zul je onderling moeten bepalen) wel iets leuks gaat doen, met elkaar, of met het gezin. Lijkt me ook belangrijk voor je dochtertje, of in ieder geval een verrijking voor haar. Dan doe je nog altijd meer tijd niets dan wel iets, dus hij kan moeilijk klagen, maar krijg jij in ieder geval wel ook waar je behoefte aan hebt.
Nou ik had besloten sinds we een dochtertje hebben gekregen dat ik niet mee doe aan thuis op de bank hangen maar gewoon mijn ding doe! Ik werk in de zorg dus om het weekend moet ik werken, maar mijn vrije weekenden ga ik vaak richting Brabant naar mijn familie en vriendinnen. In den haag waar ik nu 3 jaar woon heb ik maar een heeeel beperkt sociaal netwerk.
Maar vorige week zaterdag vierde we ons dochtertjes eerste verjaardag met mijn familie (hij heeft ook al geen contact met zijn familie!!) en toen zei mijn oom tegen hem waarom kom je nooit mee, mag je ons niet?! En dat heeft denk ik indruk op hem gemaakt want hij zegt dat ie nu ook vaker mee zal gaan. Ik ben erg benieuwd....in het weekend wil hij gaan brainstormen over op vakantie gaan.
Oh ja, hihihihi, ik heb nota bene mijn eigen man ook van internet afgeplukt Maar dan nog: ooit heb je elkaar live ontmoet