Nog niet alles gelezen. Maar meid, hij twijfelt aan jullie relatie. Alsof dat over gaat als het kindje niet geboren wordt? Geen abortus laten plegen meid, want je zegt het niet te willen. Ik zou m de deur uit zetten. Edit; nu wel alle reacties gelezen. Tja, ik zou echt niet weten wat ik met zo'n vriend aan zou moeten. Ik zou er niet mee kunnen leven. Het klinkt gewoon wat vreemd. Als hij zo bang is dat t weer mis zou gaan en dat je daarom maar abortus moet laten uitvoeren, waarom heeft ie dan onbeschermde seks met je gehad? Het komt op mij over alsof hij niet weet wat hij wil. Ik kan me ergens nog indenken dat het allemaal spannend is als het al eens mis is gegaan, maar daarom maar aandringen op abortus? Dat snap ik echt niet. En in combinatie met die andere opmerking over jouw humeur door hormonen, vind ik m echt niet klinken als een toffe vent waar je op kunt bouwen tijdens je zwangerschap en daarna!
Met alle respect hoor, ik begrijp geen zak van dit soort topics. Je wil geen abortus, nou dan doe je dat dus niet. Koffer klaar zetten en vrolijk bij de deur uitzwaaien.
Dit soort topics is meer om je hart te luchten en te horen dat je er niet alleen voor staat. (Ik spreek over in het algemeen, er zullen uitzonderingen zijn). Zo pril zwanger weet de omgeving vaak nog niks en kun/wil je het daar niet kwijt
Ach Toettie, Wat een gedoe zeg. Maar fijn dat je vriend zich heeft toegelicht. Eerlijk, ik en mijn man hebben ook periodes gehad dat ik nu denk, "dat wij nog steeds bij mekaar zijn". Als ik het zo hoor klinkt het als een man die nog een beetje onvolwassen is. Voor een man kan het ook heel moeilijk zijn als je een miskraam krijgt. Dat hem de moed in de schoenen zakt en hij nu zo reageert kan ook wel een stukje zelfbescherming zijn. Wat hij zegt is wel kwetsend.. Puntje bij paaltje kun je jezelf niet beschermen in deze situaties. Het kan misgaan, dat is het pijnlijke risico van een kindje krijgen. Maar wanneer ze eenmaal gezond geboren worden heb je er een ware rijkdom bij. Die hormonen kunnen van ons vrouwen ware monsters maken. Het is goed dat hij dat aangeeft dat het hem dwars zit. Maar.. Ik mag hopen dat hij toch wel gek genoeg op je is om daar doorheen te kijken. Abortus plegen is niet de oplossing. Uit je woorden maak ik op dat je heel graag een kindje wilt. Als je relatie al niet goed is dan redt je hem zeker niet door abortus te plegen. Ik weet niet hoe je band met je ouders en schoonouders is. Maar een open gesprek met je vriend en de ouders kan soms erg goed uitpakken. Of praat met iemand die er volledig buiten staat. Soms helpt het je om weer tot elkaar te komen. Het zou ook jammer zijn als een relatie stuk gaat door misstanden en woorden die er iets te snel uitgeflapt zijn. Ik gun je het beste toe meis. En het zou echt mooi zijn als je straks met je vent naar een gezonde baby mag toeleven. Volg je hart en gun jezelf even de tijd om goed over alles na te denken.
Ik vind het vooral heel vervelend voor jou, ts! Jij zit nu in de stress, terwijl meneer het anders bedoelde. Ik zou toch wel even twijfelen aan zijn oprechtheid. Het klinkt inderdaad alsof hij niet weet wat 'ie ermee aanmoet. Tuurlijk is het spannend, ook voor hem, maar om dan out of the blue te roepen dat je maar abortus moet plegen...? Nee sorry, dat gaat voor mij te ver. Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel het goed en ik hoop ook dat jullie hier samen uitkomen zodat je aan een mooie en fijne toekomst kunt bouwen voor je kindje, maar ik vind zijn uitspraak gewoonweg grof! Al met al wil ik je veel succes wensen!
Als je het zelf niet wil doe het niet!! Hier ga je heel veel spijt van krijgen. Ik heb zelf in het verleden ook een abortus gedaan omdat mijn vorige vriend dat wou en ik heb er heel erg veel spijt van. Hopelijk komen jullie er samen uit. En gefeliciteerd met je zwangerschap
Bijzondere reactie van hem. Klinkt niet echt dat tegenspoed jullie dichterbij elkaar brengt. Maar goed iedereen reageert anders....Daar zeg ik dan maar niks meer over Ik vind apart dat als je 2 weken minder gezellig bent hij meteen met de relatie wil kappen. "Door de hormonen en daar heeft die geen zin in..." Geen zin in, geen zin in? Als hij ook een kindje wil dan hoort dit er (helaas) bij en de ene vrouw heeft het erger dan de ander. Hij kan ook proberen een beetje begrip te hebben. Het maakt me dat ik vrees over hoe hij in de toekomst gaat doen. Wat bij gebroken nachten? Daar wordt je humeur ook niet beter van. Wat bij een dwars kind straks? Dumpt hij jullie dan ook meteen? Met wat ik nu gelezen heb vind ik hem nou niet bepaald aardig/lief voor je. Blijf aub goed aan jezelf denken, hij behoort je wel normaal met respect te behandelen.
Precies mijn gedachte. Naar mijn idee heeft hij je dan gewoon gebruikt voor de sex. Als jij geen abortus wilt moet je dat zeker niet doen. En meteen dumpen die vent. Heel veel sterkte. Edit: ik had nog niet alle reacties gelezen, maar ik vind wel dat hij nogal raar reageert. Je floept er toch niet zomaar uit dat je vriendin/vrouw abortus moet plegen?
Sorry, wil toch nog ff reageren.... in eerste instantie dacht ik eigenlijk, tsjee het is nogal wat, je kan hem wel dumpen, maar je staat er dan wel echt alleen voor met een kindje! je bent nog zo jong, maar ja, abortus zou ook niet mijn keus zijn... fijn dat hij is bijgedraaid, al vind ik dit bovenstaande wel een beetje zout... en dat hij je alleen naar de vk voor de echo laat gaan omdat HIJ er veel verdriet van heeft vind ik persoonlijk niet kunnen, daar zou ik echt kwaad over worden... jij hebt daar toch evengoed veel verdriet van? hij laat je daarmee wel een beetje in de steek... maar ja, ik hoop dat het goed blijft tussen jullie en dat jullie een gezond kindje krijgen! heel veel sterkte meid! groetjes riniti
En jij gelooft dat? Hij wou niet mee naar de echo...ziet t al een paar weken niet zitten? Weet niet hoelang je zwanger bent maar wat een kul van hem. Elke keer als je over een kindje begon deed hij al vaag dus dit is al voordat je zwanger was, dat weet je vast zelf van binnen ook wel. Vraag me serieus af of t überhaupt dan wel wat gaat worden. Maar weet. Ook alleen ga je het redden. Laat je niet in de maling nemen met die antwoorden. Want dit speelde al voordat je zwanger was zeg je zelf.
Ik hoop voor jullie dat het goed komt, maar ik vind het allemaal slappe excuses. Hij heeft last van je humeur, dat kan nog wel veel erger worden. Hoe gaat hij er dan mee om? Bang voor een dat het fout zit kan ik mij voorstellen maar dan juist heeft hij jou nodig. En jij hem want jij hebt hetzelfde meegemaakt. Laat je niet in de luren leggen, voor je het weet draait ie zo weer om en wil ie niet meer
Hoewel ik snap dat het voor een man ook heel heftig en soms zelfs traumatisch is, vind ik niet dat hij je dan zo in de steek kan laten. Het gebeurt immers in jouw lijf en dan hoort hij er voor jou te zijn! Mijn man vind elke zwangerschap ook weer heel spannend, maar hij maakt zich dan vooral zorgen om mij en steunt mij. Uiteraard ben ik er ook voor hem, maar uiteindelijk zijn wij degenen die alles ondergaan. En meestal toch ook al eerder de band voelen met het ongeboren kindje. Natuurlijk zijn er genoeg mannen die dat niet zo ervaren en die meteen heel beschermend zijn naar hun kindje toe. Maar zo klinkt hij juist niet, aangezien hij een abortus geopperd heeft. Natuurlijk is het makkelijk praten voor ons, maar ik denk dat hij niet helemaal zuiver is.
Ook ik wil hier toch even op reageren.. Hoe jong is je vriend eigenlijk?? Hij klinkt als een 17 jarige.. ikke ikke ikke.. Meid asjeblieft blijf bij je volle verstand en denk eens goed na over wat hij allemaal zegt! Last van je humeur.. pfff mijn god zeg! Hij is er nu al niet voor je.. terwijl je hem nu het hartst nodig hebt.. De rest is al door de andere dames gezegd
Wat raar zeg! Jullie waren dus aan het proberen, merk ik op uit de meerdere miskramen. En hij was er steeds ook verdrietig over. Als hij de relatie niet meer zag zitten, had hij bij je weg moeten gaan en zijn lul in zijn broek moeten houden. Nu heeft hij je zwanger gemaakt en ineens wil hij niet meer? Héél raar! Volgens mij is het voor jou niet meer de keuze of je het kindje wil houden of weg wil laten halen, maar of je de relatie met hém doorzet of niet. Ga eerst eens bij jezelf te rade. Wil je met hem verder? Wil je ervoor vechten om jullie relatie te redden en samen met hem jullie kind op te voeden? Zo niet, dan inderdaad zijn koffers pakken en bij de deur zetten. Ongeacht wat er met het kindje gebeurt. Zo wel: Ga dan met hem praten. Laat het niet om de zwangerschap draaien. Probeer boven water te halen wát hij niet meer ziet zitten en of jullie er niet iets aan kunnen doen, samen. Laat hem kiezen, maar laat het gaan om JOU/JULLIE, niet om de baby. Als hij er dan toch voor kiest om weg te gaan, dan kun je hem alsnog zeggen dat je het kind houdt. EN dat hij zijn verantwoordelijkheden niet uit de weg moet gaan. Heel veel succes!
Dit zijn van die relaties die gedoemd zijn tot mislukken. Wat een niveau, taalgebruik en respect... Moet dan ook een kindje in opgroeien, in triest!
Jeetje mina zeg! Maar ik vragen hoe oud jullie zijn? Je vriend klinkt namelijk als een 15-jarige en is in mijn opinie ook helemaal niet klaar voor vaderschap. Als ik het verhaal zo lees denk ik: een kind dat een kind opvoed. Sorry maar ik geloof zijn zwets verhaal ook niet. Dat hij verdriet heeft van een MK snap ik, maar nu laat hij jou stikken! Lekkere vent dan. Zowiezo krijg ik er een beetje kippenvel van als ik 'miskraam' en 'abortus' in 1 zin zie staan. Volgens mij beseft hij helemaal niet wat zo'n nieuw leventje inhoud.