Mijn vriend wou eerst ook geen geslachts/pretecho, maar we hebben er over gehad en hadden dus toch besloten om het wel te gaan doen. (voor de naam, i.d.d. ook voor het shoppen, en ook om meer een gevoel te krijgen bij wat er in je buik zit, een jongen of meisje zodat het allemaal wat echter leek) Maar bij de geslachtsecho konden ze niets zien, beentjes gehurkt, navelstreng tussen de beentjes door en lag heel diep en in stuitligging. Gelukkig mochten we tot 3 keer weerkomen, en helaas alle 3 keer viel er niets te zien!! Toen hebben we de 20 weken echo maar afgewacht, en helaas hadden we pech weer niets te zien, maar omdat ik de 20 weken echo vrij vroeg had moest ik met 2 weken weerkomen en toen hebben ze weer naar het geslacht gekeken en wat denk je??? beentjes weer gehurkt, de navelstreng etc de hele riedel weer en dus weer niets te zien. Pas met 27 weken hebben we een echo weer laten doen en toen zagen we pas dat het een jongen was. We hebben wel een hele mooie reeks echo foto's, maar het was ontzettend frustrerend om elke keer thuis te komen met geen geslacht. Ben wel blij dat ik elke keer die kleine heb kunnen zien, maar dat we het pas wisten met 27 weken was ook wel minder wand vanaf dat moment konden we pas kleertjes in kleur kopen en het kamertje voor een jongen gaan inrichten. En mijn vriend was achteraf toch wel blij dat hij die pret/geslachtsecho's had gedaan.. hij vond het eerst onzin en wou eigenlijk het geslacht niet eens weten, maar gaf nu ook wel aan dat het toch fijner is te weten wat we verwachten. en hij noemt de kleine nu ook al bij naam als hij tegen mijn buik praat Maar alleen zonder je partner naar een pretecho dat zou ik nooit doen, Ik vind het iets iets wat voor je samen is, een eerste moment om samen te delen. en mocht je het geslacht zien dan zou je dit denk ik toch niet voor je partner kunnen verbergen.