Zwanger zijn, niet leuk....

Ach meid toch.... heel herkenbaar helaas. Tis niet dat je niet blij bent met het kindje, maar het zwanger zijn is gewoon niet leuk. Je kiest er voor om nog een kindje te willen, maar niet voor het ziek zijn he.
Troost je, in bijna alle gevallen gaat het echt over.
En je bent niet de enige. Probeer het heel rustig aan te doen en roep hulp in voor je andere kids.
Als je een goede dag hebt, geniet er dan van en ga hem niet vullen met werk of poetsen of zo.
Verder bestaat er medicatie (Emesafene) die je via de HA kan krijgen. Werkt niet bij iedereen (bij mij helaas niet), maar valt te proberen. Is er ook in zetpilvorm.
Werkt dat niet dan kan je ook acupunctuur proberen. Daar hoor ik heel positieve verhalen over.
En verder... schrijf maar lekker van je af hoor. Dat lucht ook op.

 

Ik herken me wel een beetje erin. Wat kan die misselijkheid overheersen he. Ik ben zelf drie keer drie maanden lang misselijk geweest en van smorgens vroeg tot 's-avonds laat aan het spugen geweest. Van vsm tot emesafene en van beetjes eten tot niets....niets hielp bij mij. Extra zwaar was de laatste keer...al twee kleintjes rondlopen en soms zag ik het gewoon niet meer zitten. MAAR, wat mij op de been hield was de gedachten aan de vele mensen die graag zwanger willen zijn of aan mijn eigen twee miskramen. Ik zei dan tegen mezelf dan nog liever de hele zwangerschap moeten spugen dan dat het weer mis zou gaan. Daar kon ik mij aan vast houden.
Probeer alle hulp die je kan krijgen aan te nemen. Heb een fles water in je hand die je steeds bij je hebt en neem telkens een klein slokje. Eet echt alleen kleine beetjes waar je echt zin in hebt. Alle kleine beetjes helpen, maar vocht is belangrijker.
En leef dag bij dag. Elke dag die geweest is komt niet meer terug en ben jij weer dichterbij de dag dat de misselijkheid weer ver achter je ligt.

Hopelijk kan je toch snel gaan genieten van deze zwangerschap.

Kwebbel

 

Precies Kwebbeltje, elke dag voorbij is er weer een gehad en eentje dichterbij een goed moment.
Probeer idd te blijven drinken. Eten is niet zo belangrijk, maar drinken wel. Als je het niet vertrouwt kan je Vk zo je urine testen op uitdrogingsverschijnselen.
Ik voelde me op een gegeven moment best wel schuldig naar mijn oudste kindje toe, dat ik hem sosm amper op een dag zag als ik weer eens een hele dag ziek op bed of boven de wc had gelegen. Mijn ouders vingen mijn oudste dan op.
Maar de VK zei dat als ik zou uitdrogen ik mijn oudste helemaal amper zou zien. Daarnaast dacht ik steeds maar, als ik vandaag had gewerkt dan was ik ook pas 's avonds thuis gekomen. Dat hielp me wel om te relativeren.
Ik ben op dagen dat ik me goed voelde gaan werken en achteraf gezien had ik dat beter niet kunnen doen. Nu nog... maanden later.. komt het gewoon eruit dat ik achter alle dingen heb aangelopen en niet aan mezelf ben toegekomen. Daar begin ik nu pas een beetje van bij te komen. Veel te laat dus...
Dus wat dat betreft... denk aan jezelf en stel je als doel om dit te overleven, de rest komt allemaal later. Sterkte meid.

 

Je bent nog zo kort zwanger,
hoop voor je dat de zwangerschap gauw prettig word.
Maar neem het zoals t is..
Ik ben nog steeds niet lekker en heb ineens allemaal klachten.. En dan ben ik al 21 weken!
Je weet waar je het voor doet...
die 9 maanden zijn niets vergeleken bij wat je ervoor terug krijgt..
kijk daar naar uit, moment van in je armen sluiten

 

Misschien moet je eens met je huisarts praten, ik heb me ook klote gevoeld de hele zwangerschap en ben pas vorige week met de huisarts weze praten. bleek een pre partum depressie te zijn.

Als dat het geval is kunnen ze je medicijnen geven hiervoor. bij mij was het te laat en ik moet nu wachten tot ze geboren is.

Sterkte meid! en denk vooral aan de voordelen. al die lieve babies die je nu om je heen gaat zien, zometeen heb jij er eentje helemaal voor jezelf!

 

sorry hoor maar je wilde graag nog een kindje toch?
neem dan de lasten die je daarvan ondervind ook.
ik ben morgen 28 weken zwanger en voel me mijn hele zwangerschap tot nu toe ellendig en heeel erg moe. je weet immers wat je er voor terug krijgt. tuurlijk is het even wennen weer maar alles is heel snel vergeten straks en dan denk je alleen nog maar aan het prachtige kindje dat je straks in je armen hebt.
Ik hoop trouwens niet voor je dat je het de hele zwangerschap houd.
succes! met de 2e echo vandaag

 

Ik denk dat Ts hier niet op zit te wachten. Ze vraagt om tips, hoe (weer) te genieten van haar zwangerschap. ik vind het juist knap dat ze met een hulpvraag komt! En dan niet zeggen ik geef alleen mijn mening dat mag toch......geef dan een mening waar de ts wat aan heeft.

Kwebbel

 

Dat is niet erg vriendelijk en daar vraagt ts helemaal niet naar

Balen meid, dat je je zo naar voelt. Dan is genieten er natuurlijk ook niet echt bij. Heel veel sterkte en misschien inderdaad even langs je ha ?

 

Ik voelde me ook zo naar tot een week of 20, nu geniet ik er ineens van. Dus misschien slaat het nog om!
Veel sterkte hoor, tis idd wel lastig genieten als je je alleen maar k*t voelt..

 

Hoi Jeanney,

Ik ben 9 weken onderweg, ziek zwak misselijk en hondsmoe en snap je helemaal.
Iedereen zegt maar probeer te genieten maar genieten is voor mij zoals die zwangeren op TV die midden in de nacht lekker een stuk chocoladetaart weg gaan zitten werken. Ik was altijd dol op chocola, nu ligt er een reep al weken onaangebroken in de kast me uit te lachen.
Ik had me zelfs voorgenomen me geen zorgen te maken over de kilo's die ik aan zou komen: nou, niks komt eraan er gaat zelfs wat af en dat geeft weer reden tot zorgen of dat wel goed is voor de baby en onrust maakt dat ik me nog ellendiger voel.
Natuurlijk wil je die baby, maar dit is een zware opoffering, ik weet niet of je daarnaast ook nog werkt als ik, ik ben 1 week thuisgebleven en toen ging het redelijk maar nu ik weer aan het werk ben gaat het met de dag weer slechter. Ik kan moeilijk wekenlang thuisblijven maar weet het af en toe ook niet meer.

Heel veel sterkte, 1e mijlpaal dat het over zou kunnen zijn: 12 weken

groetjes, vrouw27

 

Hi Jeanny,

Weet helemaal hoe je je voelt. De eerste 12 weken ben ik ook zo vreselijk ziek geweest. Ik kon alleen maar liggen en was dag en nacht constant misselijk.
Je wilt zo graag genieten, maar dat lukt gewoon niet als je je zo vreselijk voelt. Ik (en mijn omgeving ook) dacht op een gegeven moment echt dat ik depressief zou worden. Niet door de hormonen, maar omdat ik me zo vreselijk ziek voelde.
Het begin is dan zo moeilijk, omdat je verder ook nog nergens aan merkt dat er echt een kindje in je buik groeit.

Ik voel me nu ook nog steeds niet echt lekker, maar er komen wel steeds meer momenten dat ik wel kan genieten. Met dik 16 weken begon ik mijn kleintje te voelen, dan krijg je steeds meer momenten van geluk. Depressief ben ik nu dan ook niet meer, maar leuk vind ik die zwangerschap nog steeds niet echt. Maar ik weet nu wel veel beter waar ik het allemaal voor doe, omdat het steeds werkelijk wordt.

Sterkte meid, hou vol! Ik hoop voor je dat de misselijkheid snel weg is en je kan gaan genieten.

 

Ik vond het ook vreselijk. Dacht zelfs: waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen..
Ik kon niets eten, ik voelde me ziek.. Chagerijnig, moe..Iedereen moest het ontgelden.

Na de 13e week werd het steeds beter en opeens kon ik een heel bord avondeten op (kan me dit nog goed herinneren). Nu voel ik me top (op mijn vreselijke onzekerheid na).

 

@Marijke25: als jij dan toch in staat bent er wel van te genieten, ondanks je klachten, geef dan wat tiups waar TS nou juist om vraagt....
Enneh, daarbij: gevoelens zijn nu eenmaal gevoelens die je overkomen, is toch juist goed dat ze probeert tips te krijgen om ervan af te komen? Je bent wel erg hard...

@TS: ik ben al de hele zwangerschap zo beroerd, dus probeer het een beetje bij de dag te houden en niet te veel vooruit te verheugen op betere tijden: als die niet komen, is het zo'n tegenvaller. KOmen ze wel, dan ga je tegen die tijd toch wel genieten,
Ik hield mezelf op de been met de gedachte dat hoe beroerder je bent, hoe minder kans op een miskraam, Elk nadeel heeft z'n voordeel, zullen we maar zeggen. En: ik kwam niet aan, (viel in eerste instantie zelfs af). Voelde me daardoor erg slap enzo, maar riep dan maar: OK, wat er niet aan komt, hoeft er ook niet af...
Je kunt dus eigenlijk alles gewoon van de omgekeerde kant bekijken en dan ziet het er ineens misschien toch nog een beetje zonnig uit,
Ik heb me een week ziek moeten melden vanwege de misselijkheid en toen ben ik wezen surfen op marktplaats waar ik een mooie eethoek gekocht heb. Die hadden we nu niet gehad als ik de zwangerschap makkelijk doorgefietst was, :-D

Sterkte!

 

Bij mijn 2e zwangerschap voelde ik mij ook zo beroerd: misselijk, moe, down, etc, etc. Ik gaf altijd aan dat ik de zwangerschap vreselijk vond, maar het groeien van het kindje in mij geweldig. Het was ook niet het kindje waardoor ik mij zo ziek voelde, maar de zwangerschap.

Ik ben uiteindelijk naar de HA gegaan en die heeft mij medicijnen gegeven tegen de misselijkheid. Dus mijn advies is: ga zo snel mogelijk naar de HA en vraag daar hulp. Neem verder zoveel mogelijk rust en plan een aantal verwendagen voor jezelf in. Dan heb je iets om naar uit te kijken.

Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel beter met je mag gaan.

 

Ik wil je even heel veel sterkte wensen en hoop dat je je gauw beter gaat voelen, misschien dat je er dan wat meer van kunt genieten!

 

Helaas kan ik je ook geen tips geven, maar ik wilde wel even kwijt dat ik het heel stoer van je vind, dat je dit van je af schrijft.
Iedereen heeft het over een roze wolk en je wordt soms voor gek verklaard als je die niet voelt.
Je kiest immers voor een baby en niet voor de zwangerschap, je kiest al helemaal niet voor je gevoelens tijdens de zwangerschap!

Heel veel sterkte!

 

Ik voelde me ook zo rot een tweetal weken geleden en ik moet zeggen dat ik me nu al stukken beter voel, ik ben af en toe nog misselijk en geef elke morgen over maar ik voel me anders.