Lieve allemaal, Dit wordt een lang verhaal, maar zal t zo kort mogelijk houden. Sinds 2009 kinderwens, toen dit niet natuurlijk lukte, naar dokter. Beide gezond! (eerst opluchting daarna waarom lukt t niet). Vorig jaar 6x IUI gedaan In heerenveen(fantastisch lieve mensen daar!!) zonder resultaat. En nu zouden we dus op naar IVF. 8 mei hadden we dan ons intake gesprek voor de IVF procedure in Drachten(controles) in samenwerking met Zwolle (daadwerkelijke procedure) Ziekenhuis dr88 is erg smal van opzet in vergelijking met heerenveen. Voor we bij afdeling waren al 3 ziekenhuisbedden met gewonde patienten gezien... Niet goed voor mijn mannetje.(die heeft ernsig ziekenhuisfobie, waarom weet niemand hij niet, zijn ouders ook niet) Spreekuur liep uit, gigantisch uit!!!! zitten in een smalle wachtruimte met veel mensen opelkaar gepakt en af een toe eenbed door de gang.... niet goed voor mijn mannetje!!! Toen gesprek gehad. Zoveel informatie!!!!!! pffff. Toen bleek ook nog eens dat we voor we kunnen beginnen nog allerlei onderzoeken moesten gaan doen: 1) bloedprikken, mannetje begon te zweten en kreeg steeds gekkere kleur liep letterlijk groen aan. Had dit wel eens gehoord, maar nooit gedacht dat dit echt kon.. ja dus! 2) zaadonderzoek in Zwollen, wat mijn mannetje héél raar vond want dat hebben ze toch al 2x gedaan en bij de IUI hebben ze t ook steeds gebruik..... was elke keer dikke prima ver boven gemiddeld. Waar hij héél erg tegen opziet is op commanda, op geplande tijdstip , in een hokje in Zwolle moet produceren. Hij geneert zich hier heel erg voor hij is 41jaar maar daar héél erg bleu in(ik ben dr'heel open in....miss ook raar) tot nu toe kon dat altijd veilig thuis vond ie ook erg, maar dit is geloof ik toch wel heel erg erg. Nou kwam er op neer dat ie dus bijna van zijn stokje ging! Heb dus besloten niet, (want dat kon gelijk) bloed te laten prikken op die dag, want hij was er goed ziek van. Thuisgekomen heb ik m gevraagd wat er aan de hand was. Na lang trekken zei hij dat als hij eerlijk was vond ie IVF héél erg eng(ziekenhuis etc) en onnatuurlijk en hoeft IVF voor hem niet, maar voelde hij zich verplicht en had t gevoel dat ie moest omdat hij wilde dat ik gelukkig was en daarom heeft hij ook steeds gezegd dat ie er ook achter stond. Raar want ik heb m na de IUI gevraagd of hij wel wilde. Zelfs tot 3 dagen voor intake IVF regelmatig gevraagd wil je dit wel en steeds kreeg ik antwoord, dit laatste stapje kunnen we ook nog wel zetten. Mijn inziens is het niet goed als iets verplicht moet. En gezien zijn reactie die volgens mij allesbehalve normaal is en aan paniek grenst heb ik dus na een lang gesprek hem een half jaar de ruimte gegeven. aangegeven dat ie er maar over na moest gaan denken. Waarom hij zo extreem reageerde(is mijn inziens niet normale reactie op bloedprikken) en dat ie er met iemand over moet gaan praten. Mag met mij, maar ik sta er niet objectief in natuurlijk, dus heb m aangeraden dat met iemand anders te doen man/vrouw, in iedergeval iemand bij wie hij zich op zijn gemakt voelt! Nu sta ik er heel dubbel in. 1 kant half jaartje is te overzien en je moet iemand ook niet dwingen 2) weer een half jaar verder....en ik wil dit wel!!! Ben heel rustig, ben niet boos op hem. Hij voelt zich ook oprecht schuldig richting mij. En kan niet aangeven, behalve dan dat hij zich verplicht voelde, waarom hij dit niet eerder aangegeven heeft. Maar voel me toch wel een klein beetje bedonderd. En wat als t antwoord nee blijft?!? heb m ook gevraagd of hij wel kindere wilde. Daarop zegt hij steeds. dat ik wel weet dat, hij voordat hij mij kennen, het voor hem niet perse hoefde. Dat ik, als hij het toch met iemand zou willen dan met mij. Dat hij zich geen betere moeder kan voorstellen voor zijn eventuele kinderen dan mij Hij zou het wel leuk vinden als het natuurlijk gebeurd en dan weet hij zeker dat hij een hele trotse papa zal zijn. Als dat niet gebeurd dan vind hij het ook prima. ook blijft hij zeggen, er is bij ons niet gevonden waarom het niet kan, dus wie weet lukt het zo ook nog wel en dan is het prima. Dan denk ik het is de afgelopen 3 jaar niet gelukt, dus de kans dat t natuurlijk lukt is wel aanwezig maar wel erg klein lijkt mij. Is dit nu gewoon een paniek reactie en draait hij wel bij, of heb ik echt een groter probleem?? pfff misschien dat t allemaal wat onsamenhangend en/of onduidelijk is en ik dingen vergeten ben te zeggen. Maar vraag me af zijn er meer dames die hier mee te maken hebben gehad? en zo ja hoe liep dat af?
Geen ervaring mee. Maar ik wil je wel heel erg veel sterkte wensen. Lijkt me heel erg moeilijk inderdaad. Je moet het natuurlijk samen willen, maar ja een kinderwens is niet iets wat je zomaar even op zij zet natuurlijk. Goed en dapper van je om hem de tijd te geven er over na te denken. Dat lijkt me erg moeilijk. Als je zo bang bent voor het ziekenhuis en onderzoeken is het ook niets natuurlijk. Maar ik hoop dat hij zich er over heen kan zetten en er toch voor wil gaan samen met jou! Heel erg veel sterkte gewenst en ik hoop dat het toch snel raak mag zijn bij jullie.
Misschien dat je meer reacties krijgt als je je topic laat verplaatsen naar Vruchtbaarheidsbehandelingen (dan gewoon even op dat gevarendriehoekje naast je geplaatste bericht drukken). Ik herken het niet, maar ik lees ook dat hij zich niet zo prettig voelt in het ziekenhuis in Drachten? Ik weet niet hoever jullie van Groningen afwonen, maar het UMCG zou dan ook een hele goede optie zijn. Hebben net een mooie nieuwe afdeling en je ziet daar geen gewonde mensen. Ook een erg aardig en meelevend team. Er zijn nog veel meer mensen die vanuit Friesland naar het UMCG gaan. Bovendien kun je dan alles op 1 locatie doen. Ook is het mogelijk om, als je binnen een half uur tot een uur in het UMCG kunt zijn, dat je vriend dan thuis zijn ding kan doen zeg maar. Zou dit nog een optie zijn voor je vriend?
Is het een optie om alle afspraken alleen te doen en dat hij alleen bij het afleveren van de zwemmers in actie hoeft te komen? Mijn man ook moeite met het hele klinische gebeuren, dus de IUI's heb ik alleen gedaan...ik heb het potje naar het ziekenhuis gebracht en alle onderzoeken en de controles alleen gedaan. owja en misschien is een ander ziekenhuis een optie. Even opnieuw beginnen voor zijn gevoel. En dan een wat beter opgezette wachtkamer enzo.
Wat een nare situatie meid. Maar ik denk dat veel mannen er zo in staan als hij. De kinderwens van de vrouw is vaak sterker dan die van de man, maar de man is vaak wel bereid om mee te gaan in die wens als het niet natuurlijk lukt. Hij wil jou natuurlijk gewoon graag gelukkig zien. Dus da's wel heel lief. Het is heel vervelend dat je man zo'n moeite heeft met ziekenhuizen en bloed. En het is natuurlijk ook gewoon vervelend om in een ziekenhuis je zaad te moeten 'produceren'. Is Leeuwarden of Groningen idd niet dichterbij? Binnen een half uur is voldoende. In Lw'den kom je ook geen gewonde mensen tegen of bedden die voorbij de wachtkamer rijden... De wachttijden zijn daar redelijk, loopt natuurlijk vaak wel wat uit, maar nooit superlang. Overigens ben ik bijna net zo lang bezig als jij, in augustus 3 jaar en heb nog geen behandeling gehad, omdat er ook niets gevonden was. Wij proberen nog max een half jaartje zelf, omdat onze kansen met IUI volgens de statistieken even hoog zijn als onze eigen kansen. Dus ik heb nog steeds een beetje hoop voor de natuurlijke weg. Misschien kun je met je man toch een half jaartje pauze afspreken, maar dat je daarna als het niet gelukt is, wel heel graag verder wil proberen met IVF. En misschien kun je dan beter een andere locatie kiezen en hem alleen meenemen als het echt nodig is. En wie weet lukt het toch nog op de natuurlijke weg . Heel veel succes!
Dames, bedantk voor jullie reacties! Afgelopen weekend zat ik zonder internet, vandaar dat ik niet kon reageren. Be Happy, bedankt ik zal zo even het topic verplaatsen. Nee hij voelde zich absoluut niet prettig in Drachten! In heerenveen wel. Het "probleem" met ivf is, is dat de daadwerkelijke procedures alleen in Groningen/Zwolle (anders komen we al in de randstad terecht) kunnen plaatsvinden. Controles etc mogen waar dan ook, maar ja daar ga ik toch al alleen heen. Beide zijn te ver om hem zijn ding thuis te laten doen, helaas. Met IUI heb ik hem al zoveel mogelijk ontzien. Hij is toen alleen meegeweest naar de intake en alle andere afspraken/controles heb ik in mijn eentje gedaan. OOk bij IVF zou ik dit prima vinden, Het enige waar ik geen invloed op heb is dat hij op de dag van daadwerkelijke ivf mee zou moeten omdat hij (welk ziekenhuis ook) daar ter plaatse zijn ding moet doen. Heb ook al voorgesteld om dan met 2 auto's te gaan. kan hij zijn "ding"doen en daarna weer naar huis. Heb nl hele lieve vriendinnen en die hebbben al aangeboden om dan bij de "ingreep' aanwezig te zijn en me weer thuis te brengen(omdat je niet mag autorijden)dus... tja ik weet t even niet meer. Mijn vriend hanteerd momenteel de struisvogel taktiek..."als we er niet over praten is het er niet" Heb t maar even met rust gelaten afgelopen dagen, wil m niet te veel onder druk zetten dat werkt bij hem avrechts, maar dat was wel erg lastig!!!! Zaterdag een beauyt dag gehad met vriendin en dat was enorm ontspannend en erg gezellig. Maar ineens barste ze in tranen uit, ze moest me wat vertellen... jullie raden t al.... zwanger!. nog maar 6 weken, maar ze wilde wel dat ik t al wist. Ze was nu alleen met mij en dan kon ik er alvast wat aan wennen voordat haar familie en de rest van hun vrienden op de hoogte waren. vond dat heel lief en eerlijk gezegd ik gun t haar ook van harte. Heb er ook geen moeite mee. Ben blij voor haar. Alleen vanochtend in de auto, zo gek, zonder reden/aanleiding, moest ik toch even een traantje wegpinken. Het idee misschien dat t bij ons nooit zal lukken. Nou ja weer genoeg zo voor de vroege ochtend. NOgmaals bedankt voor jullie lieve woorden en hoop dat jullie binnenkort ook in blijde verwachting mogen zijn!
Nu loop ik zelf in Drachten en je treft het niet. de fertiliteitsarts is al een paar weken ziek en de gewone gyns hebben het overgenomen en die ontberen het aan oog voor patient en subtiliteit. Normaal was je meteen aan de beurt (ben je langs de 1e hulp gegaan ipv via de poli ingang trouwens vanwege alle gewonden ? ) Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik je man een beetje een pieper vind hoor. Zo te lezen draai jij al overal voor op. Dit zijn moeilijke traject met alle hormonen en ingrepen die erbij komen en dan gaan zitten mutsen over op commando moeten doen in een potje en angst voor ziekenhuizen. Zo te lezen heb je meer geduld als ik want ik was al lang klaar geweest. ik bedoel jij spaart hem al, doorstaat alles alleen en zoekt steun bij anderen omdat hij er niet voor je kan/wil zijn want hij kan zich er overheen zetten als ie maar hard genoeg wil. Klinkt confronterend misschien maar kom op, jij hoeft het toch niet alleen te doen. Als je echt persoonlijke aandacht wil moet je eens naar het nij barrehus in wolvega bellen (moet wel wel effe goed je verzekeringspolis checken, natura wordt maar gedeeltelijk vergoed) maar dan hebje veel persoonlijke aadacht en zorg op aat IVF - In vitro fertilisatie (IVF) - reageerbuisbevruchting
Ik vind ook dat je man een schop onder z''n kont moet hebben!jij moet alles ondergaan.Hij hoeft alleen een potje te vullen!Dat moet hij er dan maar voor over hebben toch?Maar eigenlijk....als ik je verhaal zo lees twijfel ik of hij wel een kind wil.Het lijkt me eerlijk gezegd erg moeilijk om dit traject in te gaan met een man die eigenlijk geen kind wil.Ik zou dat niet aankunnen denk ik. Als hij het wel wil:Niet miepen en jou steunen!Tuurlijk wat grof gezegd en zo werkt het niet helemaal maar hij kan jou best steunen dan vind ik!!Sterkte!
Beste Stefanie, Nee inderdaad. Onze eerste afspraak werd op een gegeven moment zonder pardon 1 dag van te voren schriftelijk gecancelled..Na een telefoontje van mijn kant, omdat ik geen idee had waarom, kreeg ik te horen. Ja persoonlijk bellen kunnen we echt niet aan beginnen. Via heerenveen destijds nog informatie weten los te pulken over het hoe wat waar waarom. Die info wilde ze me in drachten niet geven!!! Wel een briefje achter de cancelling dat de afdeling geen creche was en dus liever niet de kinderen mee te nemen!!! ik vraag t je!!! In drachten staat klantvriendelijkheid geloof ik niet echt bovenaan en inderdaad. De gyn's hebben niet echt oog voor de patienten. In heereveneen heb ik echt hele andere ervaringen, daar wisten ze ook vooral mijn vriend heel erg te geruststellen, maar goed. Ook een lang verhaal. Ja ik vind t ook héél lastig om rustig te blijven hoor!! Weet alleen dat als ik m nu onder druk zet dat hij helemaal dicht klapt. Het is een hele gevoelige man die heel slecht over zijn emoties kan praten! Persoonlijk vraag ik me ook af of er niet meer achter zit dan alleen het op commando en ziekenhuis angst e.d. ERgens ben ik een beetje bang dat ie misschien stieken toch geen kindje meer wil en dat hij door te roepen het kan bij ons via de natuurlijke weg(er is immers niets gevonden!!) het "lot" een beetje wil laten beslissen! Ja ik ben ijzig kalm momenteel en daar schrik ik zelf ook van... ben beetje bang dat zometeen onverwacht de "bom" bij mij barst. Daarom dat ik t ook hier alvast even heb neergezet. Kan ik t toch even beetje kanaliseren zeg maar
YJ81, ook ik begin te twijfelen of hij wel echt een kind wil. Echter vanaf t begin van onze relatie heeft hij geweten dat ik ooit een Kindje wil. Heb ook altijd gezegd dat als hij dit niet wilde dit moest aangeven! In 2009 zijn we bewust gestopt met anticonceptie, ben nu ook bang dat hij heeft toegestemd omdat hij mij niet kwijt wil, want dat is wel een consequentie. Hoe graag ik m ook zie. MAar ik ben toch bang dat als hij niet bijdraait, ik hem dat vroeg of laat erg kwalijk ga nemen. En als het niet zou lukken via IVF, spijtig en verdrietig, maar dan hebben we in iedergeval alles geprobeerd. En zou ik dan niet kiezen om maar een ander te zoeken, maar niet proberen. Tja ik ben bang dat ik niet met mezelf kan leven als ik niet alles geprobeerd heb, dat blijft toch knagen denk ik Erg lastig, zeker aangezien meneer zich nu volledig afsluit. En ik weet dat hij er mee bezig is, want s nachts is hij heel druk. Praat in zijn slaap e.d.
Hmm.. heb zelf ook nare ervaringen met het ziekenhuis in Drachten. Met de gyn's daar in ieder geval. Heerenveen is echt 100 x beter Zou het er toch nog eens met je man over hebben. Of het echt de angst voor het zkh is.. of misschien is hij wel een beetje bang voor wat er komen gaat? Jullie zullen er samen uit moeten komen..en misschien heeft dat nog heel eventjes tijd nodig..Al lijkt me dat inderdaad heel erg moeilijk om langer te wachten als je al zo lang een kinderwens hebt en bezig bent. Heel veel sterkte toegewenst!
Samantha, ja ik vraag me ook af of t wel alleen de behandeling is. Maar goed, lastig als iemand niet wil praten... ik geef m nog een paar dagen en dan ga ik t er toch maar weer eens over hebben. Asl hij nog half jaar wil wachten met IVF dan hetzij zo, maar ik wil wel erachter zien te komen wat er nu in dat hoofd omgaat. Als hij nou daar voor de intake mee was gekomen, maar na?? Ik zit met zo veel vragen. en ik sta er zoals eerder gezegd heel dubbel in. Aan één kant wil ik iemand niet dwingen en wat is een half jaar, maar ja aan de andere kant, ik had me er op verheugd(klinkt raar misschien) om komende maand te beginnen. Gaf me weer wat hoop en t idee dat we misschien dit jaar (als de natuur t ons gunde) nog in blijde verwachting zouden zijn. En hoewel er niets gevonden is, is na 3 jaar de kans natuurlijk wel aanzienlijk kleiner dat t nog spontaan gebeurd....
Weet je na een intake sta je vaak ook nog een lange tijd op de wachtlijst (of was dat bij jullie niet zo) misschien kan je hem overhalen daar al wel op te gaan zodat je over een paar maand ook aan de beurt bent ipv dan nog te moeten starten. maar denk je werkeleijk dat als je hem nu dwingt te kiezen of IVF of uit elkaar dat hij weg zou gaan want als dat zo is dan voorspelt dat weining goeds denk ik.
we hebben totaal 2mnd moeten wachten voor we voor intake ivf konden. Maar vanaf intake gesprek konden we eigenlijk gelijk verder. Wel moesten we eerst bloedprikken en nog x zaadonderzoek doen. Waar vriendlief van opkeek, omdat dit al 3x getest is en alle keren meer dan dikke prima was en ook bij elke iui behandeling was het meer dan dikke prima. Ierde keer na bewerking meer dan 190mljn zeer actieve zwemmers (minimale eis voor IUI is 1mljn) Als dat gebeurd zou zijn zou ik eerst volgende cyclus kunnens starten dat zou dan begin juni zijn. Omdat ik deze week ongi moet worden en deze maand ging niet meer lukken omdat dat de restultaten nog niet binnen zouden zijn.... dus geen "lange wachtlijsten" voor ons Nee ik denk niet dat hij dan weggaat. Maar ik wil m niet op zo'n manier moeten hoeven dwingen. Het moet toch een gezamelijk besluit zijn? En ik dacht dat we het er over eens waren? Blijkbaar heb ik dat verkeerd gedacht. Of onderschat ik t psychische aspect bij hem?
@Poehpoeh: een lastige situatie waarin je zit. Zeker ook omdat je hoe dan ook niet aan het zkh ontkomt. Dat produceren op commando in een klinische omgeving zal meerdere mannen bekend voorkomen als niet prettig. Kun je niet eens vaker een keer tussendoor nog eens naar dat zkh rijden. Misschien was het ook even de hectiek van de dag waar je toevallig in belandt en als hij er vaker komt dan went het misschien ook. En met de terugplaatsing moet hij er ook bij zijn. Ik had dat nog gevraagd of ik dat alleen kon omdat mijn man een onregelmatig rooster had en dacht dat wel alleen te kunnen doen. Maar de gyn zei dat de man daar ook bij aanwezig moet zijn bij wijze van 'toestemming'. Er had ooit eens een vrouw in scheiding embryo's laten terugplaatsen en haar bijna ex-man was daar niet blij mee. Dus vandaar dat ze (in ieder geval bij ons in het zkh) de regel hanteren dat je als man erbij moet zijn (of in ieder geval een schriftelijke verklaring moet maken, zodat je die afspraak evt. alleen kan doen. Maar ja, die ene keer mee rijden is voor hem (denk ik) het minst erg. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Het zou zonde zijn als je hierdoor je kinderwens niet in vervulling kan laten gaan.
Ik zou je adviseren om eens rond te kijken naar iets anders. Nou kan ik makkelijk praten, vriendliefs wens is bijna nog erger als die van mij, maar kan me wel voorstellen dat jouw vriend het niet fijn vind om in een ziekenhuis te gaan. Wij lopen bij Geertgen, maar is voor jullie nogal ver weg. Ik zou je alleen adviseren om naar zo iets te gaan zoeken bij jullie in de buurt. Dan heb je een kliniek speciaal voor zwanger worden en niet de zieke mensen erom heen. Schroom niet om te vragen aan je vriend wat hem tegenhoud. Of het daadwerkelijk de zieken zijn of de geur of iets anders. Houd het gesprek open, worden niet boos op elkaar, maar probeer elkaar te begrijpen! Succes in elk geval.
Marjolente, heb even op de site van geertgen gekeken, dat ziet er wel een stuk "vriendelijker" uit dan in t ziekenhuis. Zal eens kijken of ik zo iets hier ook kan vinden. Wil ook niet richting hem boos doen en wil zijn mening best respecteren. Het komt alleen zo plotsteling, Ik begrijp er niets van.en het punt van t gesprek open houden. Meneer kiest ervoor te zwijgen als t graf. Doet net alsof er niets aan de hand is en dat frustreert mij dan weer enorm. @Sneeuwmees, wist niet dat ze daar verplicht bij aanwezig moesten zijn... jaiks... hmm dat vertel ik dan nog maar even niet geloof ik... hoop ook dat dit nu niet definitief roet in t eten gooit. Want een leven zonder kinderen kan ik eventueel best accepteren, maar wel als, binnen het mogelijke en redelijke, alles geprobeerd hebben. Anders weet ik niet of ik er wel vrede mee kan hebben. aan iedereen ik ben ontroerd door al jullie medeleven en goed bedoelende berichten!
Als je iets in de buurt wil hebben moet je de nieuwe kliniek in Wolvega doen wara ik je eerder de link van gaf, is iets soortgelijks en voor jullie vlakbij. Is een doorstart van het oude barrehus waar hier veel meiden geholpen zijn.
Even een tip: Misschien is het mogelijk dat je lief zaad produceert wat ze daarna gaan invriezen? Dit doen ze wel eens als het teveel druk geeft om op de punctiedag te produceren. Kan ie van tevoren zijn aandeel leveren, zonder druk. Is MCL geen optie? Daar is het heel fijn op de ferti poli. Zie je geen gewonden en hele lieve artsen. Misschien iets verder rijden, maar zaad invriezen zou daar wél een optie zijn, dat krijg je dan in een container stikstof mee als de punctie is geweest en de eicellen naar groningen gaan.