Doet me goed om jullie steunbetuigingen te lezen. Gisteren heb ik besloten dat ik het hem zal vergeven. Ik wil 6 jaar relatie niet opgeven voor een stomme actie. Ik heb ook zoiets van, hij is een mens dus hij maakt fouten. Betekent niet dat het minder erg is, of dat het minder pijn doet, maar ik wil hiervan leren ipv het alles in de war te laten schoppen. Het is het simpelweg niet waard om alles wat we hebben opgebouwd, en wat we samen zijn, hiervoor op te geven. Neemt niet weg dat wat jullie zeggen helemaal waar is..
Maar wat jij voelt is nog veel meer waar. Lekker samen even weg misch en frisse start. Knap hoor van je!
Hier in de relatie ook wel gebeurd denk ik. Dat hij het je heeft verteld is al heel wat. Het is waarschijnlijk een domme onbezonnen actie uit lust door de alcohol. In plaats van dat het iets zegt over de liefde voor jou. En ik denk dat je eer goed aan doet om niet gelijk alles op te geven. Al snap ik tuurlijk wel dat dit zich niet moet herhalen en het zeker pijn doet voorlopig.
Ik vind het altijd wel bijzonder om te lezen dat zoveel vrouwen roepen dat ze meteen bij hun vent weg zouden gaan. Ts haar vriend heeft een andere vrouw gezoend, ontzettend klote en absoluut niet goed te praten. Maar moet ze hem dan nu meteen maar uit huis schoppen? Als ik naar mijn eigen relatie kijk zou ik woest zijn als mijn vriend dit had geflikt. Ik zou hem even een tijdje niet willen zien en ik weet niet of het nog goed zou komen wat betreft het vertrouwen. MAAR.. Ik zou er zeker voor vechten! We kennen elkaar 10 jaar, hebben kinderen samen en ik zou niet alles zomaar om een domme actie (die zoen dus) weg gooien (Overigens vind ik seks met een ander weer een ander verhaal). Mocht het uiteindelijk toch niet werken omdat het vertrouwen helemaal weg is, dan is dat zo. Maar dan zou ik mij persoonlijk beter voelen aangezien we het toch hebben geprobeerd. Nu heeft ts nog geen kinderen met haar vriend, maar al wel een behoorlijke tijd een relatie. Ik snap heel goed dat ze het hem wil vergeven. Wel ben ik het eens met iemand die zei dat het misschien beter is om de kinderwens en de verhuisplannen even in de koelkast te zetten.
Ik zou ook lekker de bloemetjes buiten zetten en met gelijke munt terug betalen. Eens zien wat hij daarop te zeggen heeft.
Tja, hij biecht het in elk geval gelijk op. Daar is ook wel weer wat van te zeggen. Al is het een stomme actie.
Ja, want daar voelt iedereen zich beter door.. Erover praten zou ik doen. Foutje kan gebeuren en ik vind het tenminste wat dat hij het uit zichzelf heeft opgebiecht.
Wat fijn dat je je beslissing hebt kunnen nemen. Ik schrok een beetje van de heftige reacties in dit topic. Ik denk dat ik je vriend wel een beetje begrijp. Je kunt doen alsof het niet zo is, maar er zijn meer mensen op de wereld waar jullie allebei van gecharmeerd kunnen raken. Ook als je veel van elkaar houdt. Ik ken mijn man nu 16 jaar. Ik was 15 toen ik hem ontmoette en ging en ga nog wel eens zonder hem uit met een vriendin. Dan praat je wel eens met een ander. Ook wel als hij zelf ook mee is hoor. Ik heb 1 keer gehad dat ik een beetje kriebels kreeg van iemand. Notabene omdat hij op mijn (toen) vriend leek. Ik heb de verleiding weerstaan op dat moment, maar kan me voorstellen dat het ook net even de andere kant op gaat. Hierdoor ging ik nadenken en kwam tot de conclusie dat ik echt heel veel van mijn vriend (nu man) hou. We hebben het ook allemaal besproken. Hij vertelde me ook eens op zo'n punt te hebben gestaan. Ik denk dat dat onze relatie juist sterker maakt. We zijn allemaal mensen. En gevoelens en verstand kunnen wel eens door de war raken. Als ik lees hoe eerlijk hij naar je is geweest en hoeveel het met hem deed, lijkt het me zeker wel gemeend. Maar ik was er niet bij natuurlijk. Het moeilijkste lijkt me het vertrouwen weer in hem te krijgen. Ik wens je veel succes met alles.
6 jaar zeg je? Het is wetenschappelijk bewezen dat in een relatie na pakweg 6 á 7 jaar je "beslist" of je definitief met elkaar verder wilt en elkaar helemaal in alle facetten accepteert. Na pakweg 3 jaar kun je niks meer voor elkaar verborgen houden, ook de negatieve en donkere kanten niet. Heel veel komt al na 1,5 jaar aan het licht, maar na 3 jaar is alles wel een keer langs geweest (mits je elkaar uiteraard elke dag ziet en spreekt) Na nog eens 3 jaar (bij 6 jaar dus) bereik je een grens. Kun je dat samen glansrijk doorstaan, dan komt de volgende grens met pakweg 15 jaar. Is er bij 6 jaar al (even oneerbiedig) stront aan de knikker, dan schuift de grens naar voren, en komt het volgende crisis/keer-punt met pakweg 11 á 12 jaar. Maar eigenlijk stranden de meeste relaties na ongeveer 7 á 8 jaar. En in heel veel relaties komen er na een duur van 2 á 3 jaar kindjes (soms een of twee jaar later), en daarom zijn er zoveel kindjes met gescheiden ouders. En natuurlijk zijn er uitzonderingen. Maar als ik jouw verhaal lees dan gaan bij mij direct de alarmbellen rinkelen. Zeker omdat je het hem wil vergeven "omdat jullie ál 6 jaar samen zijn en je dat niet wilt weggooien" De meest domme reden die ik ooit gehoord heb. Nee dat is niet waar, het domste wat ik ooit gehoord heb was iemand die niet bij haar vent wilde weggaan omdat ze niet wilde dat haar kind zonder vader zou opgroeien terwijl hij haar zwaar mishandelde. Maargoed, dat doet er nu niet toe. Wat ik wil zeggen is: Denk goed na, voor jezelf, voor je eventuele toekomstige kinderen. Als hij nu al vreemd gaat, denkt met een rotsmoes de schuld op een ander te kunnen afschuiven, buitensporig veel drinkt, kortom zich onverantwoordelijk gedraagt en daarna als een klein kind reageert en nog steeds weigert zelf de verantwoordig te dragen (het was immers de schuld van die "dame") moet je je werkelijk afvragen of je je leven daarmee wil delen. Hij gaat niet veranderen, nu is het dit, straks is het iets anders, maar wat er ook gebeurd, het is nooit zijn schuld, en jij moet het allemaal slikken, want ja, jullie zijn straks almaar langer bij elkaar en als dat reden genoeg is voor jou om bij hem te blijven ongeacht wat hij uitspookt, ik voorspel het je: Je bent het een keer zat, en met de beslissingen die je nu neemt (Koophuis, kinderen) is de ellende straks niet te overzien. (Ik spreek helaas uit ruime ervaring) Ik hoop van harte dat je goed nadenkt en eerlijk bent naar jezelf en voor jezelf. Sorry, maar over je vriend heb ik geen goed woord over, hij is zelfs de term "vriend" totaal niet waard. Ter afsluiting wil ik nog een iemand quoten die hier reageerde: "Man up!" En sterkte.
God, wat een kul zeg! Heb jij nooit fouten gemaakt in je leven? Ik neem even aan van wel, en ik neem ook even aan dat je van bepaalde fouten geleerd hebt. Waarom zou dat niet gelden voor de vriend van ts? Hij heeft een hele domme fout gemaakt en de kans bestaat dat hij deze fout (of ergere) nog veel vaker zal maken. Maar de kans bestaat ook dat hij er oprecht spijt van heeft en ervan leert! Mensen kunnen namelijk leren van hun fouten. Maar zo te zien heb jij een glazen bol, want jij weet al dat hij niet gaat veranderen. Heel bijzonder..
Oh bah wat klote zeg! Wél fijn dat hij het uit zichzelf heeft gezegd. Echt tips kan ik je niet geven, wel dat je goed naar je eigen gevoel moet luisteren. Maak niet te overhaast beslissingen. Weg gaan, uit huis trappen etc zijn dingen die mensen heel makkelijk zeggen maar zo werkt het vaak niet 😔 Sterkte!!
Ik denk dat je een goeie beslissing hebt genomen hoor. Probeer vooral rationeel naar de situatie te kijken. Geen mens is gebouwd om 1 persoon te aanbidden. In the heat of the moment kunnen er dingen gebeuren. Nu is het alleen zoenen geweest zonder passie en hij heeft het je zelfs verteld! Kortom, hij heeft er spijt van dat hij zich heeft laten gaan. Wat valt hem te vergeven? Denk daar eens rustig over na zonder emoties. Puur op ratio. Ik krijg nu waarschijnlijk heel veel dames over me heen, maar meiden werkelijk.... Wat is er nou daadwerkelijk zo ernstig aan de situatie... Hopelijk worden jullie stok oud met elkaar!!!
Dit.. sterkte meid. Hopelijk krijg je je gevoelens weer op de rit (en uit die nare achtbaan nu). Verder sluit ik me aan bij Ellenore.
Och meidje toch. Wat een verschrikkelijke rot situatie waar je ineens tegen je wil in zit. Ik vind het heel goed dat je je relatie er niet gelijk om wilt opgeven, maar het zal ondanks dat nog steeds heel pijnlijk zijn. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen. En ik hoop heel erg dat je het vertrouwen in je vriend weer kunt terug vinden. De belangrijkste stap heeft hij gezet door eerlijk te zijn. Nu is het een kwestie van tijd denk ik.
Hij vond blijkbaar van wel... Sorry dat ik het zeg hoor. Ik vind het echt lief van je dat jij jullie relatie meer waard vindt dan bekken met een ander. Maar hij heeft die afweging ook gemaakt en heeft toch gekozen om het wel op het spel te zetten. Alleen die gedachte al zou voor mij .... Waren al zijn vrienden erbij? Mooi voorschut.
Ten eerste wat super vervelend zeg! Snap dat je "sprookje" een deuk heeft opgelopen en dat zou ook wel even zo blijven. Denk dat er echt dagen of weken over heen gaan dat je een beetje normaal en redelijk hier over kan oordelen en nadenken. Daarnaast is het wel "goed" dat hij t heeft gezegd. Mijn ex ging naar de hoeren en is/was coke/ghb/porno verslaafd en ging vreemd. Hij is nooit eerlijk geweest en nu na 4 jaar zegt hij nog steeds dat ik bij hem ben weggegaan (JA DUH) Wat ik zeggen wil is dat een zoen of kus niet gelijk het einde hoeft te zijn. Ik denk dat hij het erg vond wat er gebeurt is en eerlijk wilt zijn. Vind het black-out verhaal wel erg vreemd maar okee. Je relatie heeft er op t gebied van vertrouwen een deuk opgelopen ook al was het een zoen. Bedenk of je daar mee kunt leven. Als je denkt dat je t elke week of maand tegen hem gaat gebruiken weet je dat je er niet mee kan leven. Als je hem vergeeft moet dat voor 100%. Zal t niet nog een keer gebeuren etc etc vooral nu jullie een kindje willen en een huis willen kopen. Een goed gesprek over waar jullie staan in de relatie zou goed zijn. Drank mag geen excuus zijn en hij moet eerlijk zijn over waarom hij t heeft gedaan. Al met al sterkte en hoop dat jullie er uit komen. Luister naar je hart.