Ik heb 1 beste vriend. Ken hem al vanaf de basisschool. Op de middelbare school echt vrienden geworden. Kan met hem lezen en schrijven. We voelen elkaar heel goed aan en begrijpen elkaar. Zou niet zonder hem kunnen/willen. En nee, wij hebben nooit romantische gevoelens voor elkaar gehad. Heb nog wel 1 vriendin, ook vanaf de basisschool, maar ik spreek haar vrij weinig. Als ik haar spreek/zie ik het altijd wel gezellig. En verder heb ik een vriendengroep overgehouden aan vroeger, maar hen zie ik echt maar 2x per jaar omdat we dan echt iets organiseren om wat met elkaar te gaan doen.
Nou inderdaad.. of nog niet eens een like meer. En dan wel allerlei foto's voorbij zien komen van sociale uitstapjes maar als ik iets met haar afspreek moet het 2 maanden van te voren omdat haar agenda zo vol zit... Het is dat ik haar al zo lang ken en we samen hebben leren lopen, fietsen etc.. anders was het voor mij al wel klaar geweest
Te vaak verhuisd, geen studie afgemaakt en nooit gewerkt door mijn ziekte. Daardoor weinig mogelijkheden gehad om vriendschappen op te bouwen. Dus ik heb nu geen vriendinnen van mezelf. Manlief zijn beste vriend heeft een leuke vrouw, waar ik soms wat mee ga drinken (dus zonder de mannen), maar dat loopt niet echt vlotjes. Daarnaast wat moeders van school, waarbij ik met 1 nu probeer het contact te verdiepen. Dat is echt een leuk mens En verder heb ik wel veel oppervlakkig gezellig contact in de buurt en op het schoolplein. Want ik houd van kletsen en weet ook vanalles van iedereen, maar een verdiepte vriendschap blijkt toch erg lastig...
Een vraagje voor de dames die zeggen dat hun man hun beste vriend is en verder geen behoefte hebben aan andere mensen: zijn jullie nooit bang dat wanneer jullie uit elkaar zouden gaan (je weet maar nooit!) je dan niemand meer hebt? Ik zou me zo afhankelijk voelen van hem dan..
Ik heb zelf nog enorm goed contact met mijn 2 zusjes en moeder, maar ik zou nooit vanuit angst voor een verbroken relatie, allerlei vriendschappen proberen op te bouwen. Dat zou sowieso niet lukken omdat ik er de behoefte niet aan heb en de tijd er al helemaal niet in wil investeren haha Daarnaast vind ik het heerlijk om alleen te zijn, dus zelfs in het geval dat wij uit elkaar zouden gaan (zie ik niet gebeuren eigenlijk na alles wat wij al doorgemaakt hebben samen, maar die zekerheid heb je inderdaad nooit) zou ik waarschijnlijk geen vriendschappen proberen aan te gaan. Ik ben er het type niet voor. Mijn ouders en zusjes hebben dat trouwens ook heel erg en mijn man idemdito.. Gek eigenlijk, maar we zijn hartstikke gelukkig zo en daar gaat het uiteindelijk voor iedereen om: een situatie waarin je je fijn voelt. Hier is dat er een zonder vrienden/vriendinnen, voor een ander met een paar vaste vrienden en weer een ander heeft ook een hele grote vriendengroep bijv.
Ik heb 1 beste vriendin, kennen elkaar nu 3.5 jaar en ze is mij echt goud waard. Spreken elkaar elke week sowieso en zien elkaar 1 a 2 keer per maand. 2 goede vriendinnen. 1 ken ik 5 jaar en de ander 3. Zie ik eens per 2 maand en spreek ze wekelijks. Daarnaast nog een groep meiden waar ik gek op ben. Ze zijn er als ik ze nodig ben en andersom. Ik had het fijn gevonden als ik wat dichterbij had gewoond en ze vaker kon zien.
Haha, ik denk dat je wel snapt dat dat totaal niet is wat ik bedoel Natuurlijk niet uit angst. Maar het lijkt me zo beklemmend om alleen je man als vriend te hebben, ook voor hem. Ik vind trouwens dat wanneer je fijn contact hebt met broers of zussen, je dat prima onder de noemer vriendschap kunt plaatsen hoor. Ik reken het contact met mijn broer ook als vriendschap. (We spreken elkaar minstens 1 keer per dag via app, en zien elkaar twee/drie keer per week.) Jij hebt dat met je twee zusjes, dus dat is ook niet precies wat ik bedoel.
Ik heb één hele goede vriendin, ken haar nu ruim 10 jaar en heb haar leren kennen als onderdeel van de vriendengroep van mijn man. Die groep is uit elkaar gevallen en zij en nog een andere vriendin zijn daaruit over gebleven voor mij. Ik spreek mijn 'beste' vriendin (ik heb een hekel aan die termen, gebruik ze eigenlijk nooit) gemiddeld wekelijks en we spreken 1 x per 2 maanden af ongeveer(ze woont 200km hier vandaan). Dan wel een hele dag en het is altijd supergezellig Deze zomer ook samen even er tussenuit Die andere vriendin woont ook ver weg en spreek ik wat minder, maar nog steeds fijn contact mee. Ik denk maandelijks? En zie haar 3/4 keer per jaar. Daarnaast heb ik een aantal heel fijne collega's (2 waar ik ook echt dingen buiten het werk mee bespreek en ook buiten het werk mee om ga), een leuke buurvrouw waar ik wel eens wat leuks mee doe en regelmatig spreek en her en der nog contacten. Dit is voor mij ook meer dan genoeg, ik heb geleerd van vorige vriendschappen en dat hoeft voor mij niet meer. Daarnaast is het druk, dus ik wil de tijd die ik aan mensen besteed ook 100% achter kunnen staan. Dat betekent niet dat ik die mensen niet mis. Ik heb er moeite mee dat sommige vriendschappen over gaan, vaak zijn dat wel mensen geweest met wie ik een tijd lief en leed heb gedeeld. Soms denk ik dan toch nog 'zal ik even een berichtje doen?', maar zie er altijd vanaf. Oh, en ik vergeet mijn broer. We wonen ook niet dicht bij elkaar (1,5 uur rijden?) maar appen dagelijks en we gaan 4/5 keer per jaar met z'n 2-en een dagje weg. We zouden ook best met elkaar op vakantie kunnen, maar de ideeën over wat een leuke vakantie is verschillen nogal
Ik heb een beste vriendin dat is toevallig ook de vrouw van de beste vriend van mijn man (daar ken ik haar ook van) we spreken elkaar elke dag en bespreken echt ALLES. Verder nog 1 goede vriendin die hier om de hoek woont, maar door tijdsgebrek zien we elkaar niet zo vaak, maar als er wat is weet ik dat we voor elkaar klaarstaan. Daarnaast nog kennissen van het voetbalteam van mijn man, met de vrouwen van die mannen doen we eens per 3 maanden gezellig een avondje eten oid. Ik had vroeger enorm veel vrienden/vriendinnen maar toen onze oudste dochter werd geboren zijn er een hoop afgehaakt. Die konden daar niet mee omgaan. Jammer wel.
3 hele goede vriendinnen met wie ik altijd alles kan bespreken. De ene ken ik 4 jaar en de anderen 2 een jaar of 3. Verder wel een hoop andere vriendinnen die ik regelmatig zie en koffie mee drink of leuke dingen mee doe. Verder twee hele lieve broers en schoonzussen die aanvoelen als echte zussen. Ik heb na de scheiding een lastige tijd gehad qua vriendschappen mijn ex heeft geprobeerd iedereen tegen mij op te zetten. Dit is hem tot op zekere hoogte gelukt. Ben ook aardig wat "vrienden" verloren in die tijd. Aan de ene kant jammer, een vriendin kende ik nl al 17 jaar en we deelde heel veel. Aan de andere kant weet je nu wel wie je echte vrienden zijn en dat is veel waardevoller.
Heel veel kennissen, helaas niet zo veel goede vriendinnen meer. Had 1 hele goede vriendin die ik dagelijks sprak en alles toe vertrouwde, maar helaas was het krijgen van kindjes voor haar niet zo "gemakkelijk" en ze had/heeft het erg moeilijk met het feit dat het voor ons anders gelopen is, waardoor we steeds verder uit elkaar gegroeid zijn. Heel jammer. Ik mis echt een vriendin met wie ik alles kan delen, lekker kan shoppen of gewoon kan bank hangen...
Ik heb 3 echte vriendinnen en 2 echte vrienden. 1 vriendin ken ik vanaf kleuterklas. Elkaar tijdje uit het oog verloren maar weer teruggevonden. Ik zie haar eens per maand gemiddeld. 2 vriendinnen ken ik vanaf babytijd, net als m'n 2 mannelijke vrienden. De vrouwen zie ik gemiddeld eens per maand, eentje ervan spreek ik geregeld, 1 à 2x per week ook telefonisch. De mannelijke vrienden zie ik wat minder maar de band is er niet minder om. Verder nog een hoop kennissen. Om mee uit eten te gaan, ergens wat drinken, hardlopen etc. Maar daar bespreek ik niet alles tot in detail mee maar is het wel gezellig en goed.
2 vriendinnen op lange afstand die ik een paar keer per jaar zie maar verder veel app en bel. Bevriend stel wat ontzettend goed klikt en die is ontstaan tijdens de zwangerschap van mijn oudste we gaan voor het eerst een weekend met de gezinnen weg. Nog een gezin met kinderen waar we ook mee weg zijn geweest. Met de beste vriend van mijn vriend en zijn vrouw spreken we ook een paar keer per jaar af en de mannen samen gaan regelmatig iets ondernemen.
Een aantal vriendinnen, meiden waar ik van alles weleens mee doe, als winkelen, etentje, bakkie, iets met de kinderen etc. De een weet wat meer van me als de ander maar met niemand deel ik m'n diepste geheimen en ik heb geen beste vriendin. Heb daar eerlijk gezegd ook geen behoefte aan.
Ik heb 4 vriendinnen die ik veel spreek en waar ik regelmatig mee afspreek. En 3 moeders die ik via school/psz ken, daarmee spreek ik alleen af met de kinderen erbij. We appen wel regelmatig en bespreken vanalles maar toch een ander contact als met die andere 4. En dan nog wat kennissen die ik maar af en toe spreek, eens in de zoveel tijd om een keer bij te kletsen. Ik ben trouwens wel een 'slechte' vriendin. Soms zie ik iemand iedere week en soms heb ik het een tijdje te druk en zie ik ze 3 maanden niet. Wel veel contact via de app.
4 goede vriendinnen waar ik alles mee bespreek. Ik woon sinds een paar jaar wat verder van hun af. Daardoor zie ik ze minder vaak dan ik zou willen. We kennen elkaar nu 24 jaar. Van hun durf ik ook met alle zekerheid te zeggen dat we elkaar nooit uit het oog zullen verliezen. Nog een paar losse vriendinnen die ik ook minimaal 1x pm zie. Ken ze vanuit de middelbare school. Vriendengroep van mijn vriend bestaat uit 4 pers + aanhang. We kunnen allemaal goed met elkaar opschieten en wonen dicht bij elkaar. In de zomer gaan we dan ook vaak met zn allen bbq'en/vlees-vis roken en in de winter heel burgelijk spelletjes avonden houden. Ook gaan we 1 x per jaar standaard een lang weekend weg met zn allen.
Vroeger nooit vrienden gehad doordat ik het pispaaltje was. Daardoor heb je geen vertrouwen meer in mensen en ga je geen vriendschappen meer aan. Ik mis het ook totaal niet en lach ze nu allemaal uit als ik kijk wat ik nu bereikt heb. De enige vriendin die ik heb is mijn vrouw.