Hier ook wel eens een hele tijd geen contact. We hebben het allemaal druk. We zien elkaar een paar keer er jaar. Het is dan weer net als vroeger. Niemand heeft er problemen mee (diegene die dat wel had is ook afgehaakt). Als er wat is dan zijn we er ook voor elkaar. Het ligt er maar net aan waar je jezelf prettig bij voelt, dus het kan goed zijn dat jouw vriendinnen er geen probleem mee hebben en dat ze jou gewoon als vriendin zien.
En wat dan als hun wel weer eens iets laten horen , spreej je dan weer af of zeg je, he laatmaaar,,. Of heb je het echt gezegd tegen ze dat het over is?
Herkenbaar is jou verhaal, als of ik het zelf geschreven heb. Dit soort dingen kunnen me echt dwars zitten.
Jaa ik vind dat echt niet leuk. Heb dan zoiets vind ik de vriendschap belangrijker als jij. best dat je elkaar echt niet meer iedere week kan zien als je beide een baan hebt.ben nu zwanger en woon niet meer 100m van haar vandaan.En ik hoef ook niet elke dag contact te hebben maar al kwam het maar 1x per week uit haar zelf via whatsapp ofzo hoe het gaat enalles. Ik ben meestal diegene die dan maar wat stuurd.maar als we afspreken dan is het heel gezellig! Ik heb dan niet zoiets van nouja als ik niks meer hoor helaas dan is het zo.voel me vaak gewoon echt alleen als mijn vriend niet thuis is.nog ff is onze kleine er dan kan ik daar van genieten.
Heel erg herkenbaar, eerlijk gezegd heb ik 2 collega's die ik als vriendinnen zie, maar de 1 is 15 jaar ouder en de ander 13.. maar dat is het wel. En daar baal ik flink van, Maarja wat doe je er aan? In het verleden vaak vriendinnen gehad, maar iedere keer liep het weer mis en kreeg ik de "schuld". Altijd voor een rede dat je dacht: je hebt gewoon geen zin meer om tijd en energie in onze vriendschap te steken, en dus geef je zo'n rot reden op.. Kan er soms erg verdrietig over zijn dat als ik iets leuks wil doen, dan altijd maar met man of familie moet. Maarja,het is niet anders..
Gelukkig niet herkenbaar. Bij zowel mijn vaste vriendinnen groep in NL als hier in Azië komt het initiatief altijd van twee kanten. We kunnen ook niet lang zonder elkaar en mijn beste vriendinnen hier zie ik ook zeker een paar keer per week ondanks onze drukke hectische levens, ze maken gewoon deel uit van ons gezin dus we doen ook veel samen. Ik trek duizend maal liever met hen op dan met die (verplichte) familie uitjes, verschrikkelijk. TS, ik zou een keer een goed gesprek hebben en als dat niet werkt dan laten gaan. Dan was het ook geen echte vriendin.....
Ik begrijp beide kanten. Je vriendin heeft een eenjarig dochtertje en voor sommige mama's slorpt dat veel tijd op en anderen kunnen er makkelijker mee om. Ik werk bijvoorbeeld full time, heb een eenjarig zoontje en als ik om 18u bekaf thuiskom van het werk heb ik geen zin meer om aan de telefoon te hangen, FB te zien of iets dergelijks. Ik speel met mijn zoontje, maak het eten, eet, kijk wat TV en ga slapen (tussendoor zoontje eten geven en hem op bed leggen). In het weekend heb ik dan ook niet altijd zin om iets te doen met vriendinnen, dan wil ik het huishouden doen of met mijn zoontje bezig zijn. Een keer per maand of iets langer gaan we dan eens bij vrienden langs of zo. Meer kan helaas niet. Ik heb dan ook vrienden die dat begrijpen (hebben zelf kinderen en werken full time) en had ook vriendinnen die dat minder goed begrepen. Deze hadden dan ook geen kinderen of hadden wel kinderen maar werkten niet of minder en konden zich niet inleven in de situatie. Hoe cliché het ook klinkt. Die heb ik helaas moeten laten gaan.
Wij plannen iedere keer als we elkaar zien gelijk een nieuwe date met elkaar. Ik heb 5 'echte' vriendinnen, 4 in een groep en 1 los en die zie ik in ieder geval 1x per maand. De andere vriendinnen steek ik minder energie in, en lang leve Whats App Het is investeren, maar wat was ik blij gisteravond dat ze op de condoleance van mijn vader kwamen.. ja, op dat soort momenten vind ik vriendschappen echt heel waardevol
Jaa ik snap ook wel dat ze het vast druk heeft en veel tijd met haar dochtertje wilt doorbrengen, zou ik ook willen, /doen als ik kon, tuurlijk. Maar kan er dan echt niet een paar minuutjes tijd er af voor je beste vriendin. (van alle tijd die je hebt) Ik probeer het te bekijken van uit hoe ik het zou doen al is de situatie anders omdat ik nog kinderloos ben, maar ik zal mijn beste vriendin echt wel nog aanspreken, al ist in mijn pauze vant werk. Hoeft toch niet dagelijks. He gewoon ff of zeg gewoon sorry lieverd heb het heel druk, das ook genoeg. Half mei zei ze dat ze in july 2 weken vrij heeft gevraagd, dan kunnen we wat leuks doen, ik laat deze op haaer initiatief aankomen. Tuurlijk kan ik wel weer een berichtje sturen, maar tmoet echt van haar kant komen nu. Ik hoop dan ook dat er nog iets komt. Ik zal dan ook zeggen hoe ik mij voel, ik weet zeker dat ze dit niet bewust doet.
Mede daarom ben ik heel selectief met vrienden. En het fijne is dat het contact met de vrienden/vriendinnen die ik heb goed en oprecht is. Het gaat mij niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit. Iedereen is druk en dan komt het weleens voor dat je elkaar een maand niet spreekt. Maar ik vind dat geen probleem, omdat het contact daarna gewoon weer als vanouds is. Vind vrienden/vriendinnen ook een beetje 'overbodig' worden als je een gezin hebt. Natuurlijk houd je een paar echt goede, maar die grote vriendenclubs die je als student hebt... ik zou het doodvermoeiend vinden om al die contacten nu nog t emoeten onderhouden. Heb echt andere/betere dingen te doen.
Herkenbaar wat je schrijft hoor.. Tijdens mijn zwangerschap heb ik het heel druk gehad (nieuwe baan, verhuizen etc) - van een van mn vriendinnen hoorde ik niets en ik heb toen bewust ook eens gewacht hoe lang het zou duren voordat ze eens uit zichzelf contact zou zoeken. Toen ik 36 weken zwanger was een foto op social media gezet en toen kreeg ik een berichtje hoe het met me was en dat ze zo lang stil was geweest omdat ze dacht dat ik geen contact meer wou?!!! Ik had echt zoiets van ja daaag waar gaat dit nu over? In plaats van dat ze gewoon sorry zegt dat ze nooit geïnformeerd heeft hoe het met me gaat. Maar goed, ik heb normaal gereageerd, haar bijgepraat etc. Toen ik bevallen was een geboortekaartje gestuurd. Geen reactie op gehad. Een paar weken later kwam ik haar bij toeval tegen in de stad en deed ze heel vriendelijk etc en dat we maar eens moeten afspreken. Heb braaf ja geknikt maar ehh... Dan wacht ik wel totdat zij contact opneemt om een datum te prikken. Ik "wacht" overigens alweer 2 maanden dus voor mij hoeft het niet meer zo nodig hoor. Ik snap dat iedereen het druk heeft, en je kan met mij alle kanten op maar als alles echt alleen maar van mij uit moet gaan dan sorry, op een gegeven moment is de koek op. In jouw geval zou ik het misschien eens voorzichtig aankaarten als jullie elkaar weer spreken. Gewoon aangeven dat je je afvraagt of alles ok met haar is, omdat jullie contact minder dan anders is. Dan hoor je het vanzelf wel Als er niks aan de hand is het contact vervolgens nog steeds heel weinig blijft zou ik mijn eigen plan trekken. Maar goed, dat ben ik dan he. Doen waar jij je prettig bij voelt
Gecondoleerd. Enneuh: Iemand moet het eens wagen om NIET op de condoleance te komen als één van mijn ouders overlijdt! :x Dat zou ik echt zwaar aso vinden. Nou ja, of zelf langs komen of wat dan ook, maar in elk geval steun betuigen.