Ik zit met een dilemma, en moet het even kwijt.. maar nu ik dit zo heb getypt is het toch een langer verhaal dan dat ik had verwacht.. en dat terwijl ik nog lang niet alles heb beschreven.. Ik had een vriendin, zo'n 4 jaar nu. We trokken veel met elkaar op, hoewel ik altijd wel het gevoel had dat onze vriendschap niet 'in evenwicht' was, ging het voor een tijd redelijk goed. Ik ben een rustig en makkelijk persoon, zij is erg aanwezig en voert altijd het hoogste woord. Vandaar misschien ook dat zij mij wel heeft 'uitgekozen'. Op het begin dat we elkaar leerden kennen, trok ze erg naar mij toe. Ik merkte dat ik één van de weinige echte vriendinnen was, en dat ze veel in de vriendschap probeerde te investeren. We belden, smsten en spraken vaak af. We hadden een leuke tijd, we konden goed met elkaar lachen maar ook over serieuze dingen praten. Maar hoe beter we elkaar leerden kennen, hoe meer ze mij claimde. Ik durfde niet altijd nee te zeggen als zij me vroeg om ergens heen te gaan of iets te doen, terwijl ik daar eigenlijk geen zin in had.. Simpelweg omdat zij mij vaak overrompelde met haar antwoord, zodat ze het toch zo wist te draaien dat ik geen nee kón zeggen. Zelfs al zei ik nee, dan leek dat niet aan te komen.. en hoe slap ik ook was, dan gaf ik er weer aan toe. Ik merkte dat ik niet de enige was in haar omgeving, en begon me steeds meer aan haar gedrag te irriteren. Soms nam ik even wat afstand van haar, en zei dat ik het erg druk had.. om na een aantal weken het contact weer op te pakken nadat we elkaar weer tegen waren gekomen.. omdat we veel gezamenlijke mensen kennen, en op gezamenlijke plekken komen.. Toch kwamen de irritaties telkens terug. Ik kon bijna elke situatie voorspellen... dat ze mensen afkatte, of beoordeelde en voor schut zette.. maar op zo'n wijze dat niemand er echt wat van zei, of boos op haar werd.. ook zette ze graag dingen naar haar hand.. VB; zij belt me heel blij op; heb je zin om wat leuks te gaan doen? kom, laten we naar beverwijk gaan! ik; ja, prima leuk idee. Hoe gaan we? zij: eh, ja ik heb geen auto. ik: oh, ik ook niet, mn vader heeft m nodig vandaag. zij: oh dan gaat het over. (Ik heb wel een auto, maar ze vroeg me altijd zulke dingen op zulke slinkse wijzen, dat ik meteen al beducht was na zo'n vraag.. het kwam er nl vaak op uit dat zij voorstelde om de benzinekosten e.d. te splitten maar ik dat geld nooit zag.) VB; we hadden een reis geboekt naar het buitenland, we zouden bij familie van haar overnachten. ik gaf haar 300 euro voor de ticket, omdat zij alles zou regelen. op het laatste moment heeft ze afgezegd omdat haar broertje iets heel doms had uitgehaald waardoor zij niet kon reizen, eindstand; zij ging niet. ik 300 euro armer. en er was nooit een excuus voor aangeboden. ze zei me; ik vind echt dat mn broertje jou dat geld terug moet betalen.. maar heb nooit wat gezien.. Toen ik 1,5 jaar geleden trouwde, verminderde ons contact drastisch. Niet dat ik dat met opzet deed, maar mijn leven veranderde wel veel. Ik kreeg een nieuwe baan en moest erg wennen aan mijn nieuwe leven, mijn man woonde voor ons trouwen niet bij mij, dus het was echt even wennen. Ik merkte dat ze zich vreemd ging gedragen, en als ik haar zag zei ze dingen als; oh leef jij ook nog? of; jij laat ook niks meer van je horen! terwijl zij mij ook niet meer smste of belde... als ik haar zag deed ze heel mat. Een keer smste ze me dat ze ook graag aan de man wilde, en dat ik nu vast eerder kinderen zou hebben dan zij.. (ze is een aantal jaar ouder) toen smste ik een beetje grappig; ach jij bent niet aan de pil, sla gewoon een leuke man aan de haak.. bij mij duurt het nog wel even was ze helemaal boos. Ik ben toen iets met haar gaan drinken en toen kwamen allerlei frustraties naar boven.. dat mn man slecht voor me was, en dat hij me klein hield sinds we getrouwd waren... dat ze het raar vond hoe hij bepaalde dingen had opgelost, maw hij zou tussen 'ons' in staan.. ik wilde toen boos weglopen, maar heb me beheerst en gewoon heel lief en leuk het gesprek afgesloten, en dingen gezegd die ik niet echt meende, om haar een beetje naar de mond te praten. Ik besloot om het contact met haar gewoon te laten verwateren, en snapte eigenlijk zelf niet waarom ik zo'n irritant persoon als vriendin had.. en hoe dat uberhaupt zo lang heeft door kunenn gaan. Uiteindelijk bleef ons contact een beetje mat, het is zelfs zo dat ik het idee krijg/kreeg dat zij een soort actie op touw heeft gezet om in contact te komen met veel van mijn vriendinnen, om mij zo 'jaloers' te maken ofzo? Ze komt nl oa voor haar werk met veel mensen die ik ook ken in aanraking. Zo belde ik een keer vriendin F. die doodleuk vertelde, ja **** is ook hier. Okeee? dacht ik toen, jullie kennen elkaar toch helemaal niet? Zegt mijn vriendin een paar dagen later.. ja ik was bij F. uitgenodigd, ben daar blijven eten het was zó gezellig.. Nouja, bij F. bleef het niet.. zo volgden nog een stuk of 8 andere vriendinnen... die elkaar wel allemaal oppervlakkig kennen, maar die nu zelfs individueel met haar afspraken.. het erge was nog, dat ik dus 'ineens' ook niks meer van die vriendinnen hoorde, of weinig.. Nu sprak ik laatst een aantal van die vriendinnen en die zeiden allemaal iets in de trant van.. spreek je **** nog wel eens? Ik zei; nee, eigenlijk niet. Zegt ze; oh, ik vroeg aan haar; spreek je Soumayyaah nog wel eens? zegt ze; "tja... sinds ze getrouwd is hoor ik niks meer van haar.." Ik ben nu 7 maanden zwanger, en heb haar nog geen woord hierover horen spreken. laat staan me feliciteren.. als vriendinnen het er in gezelschap over hebben, verandert zij het onderwerp. Zij geeft haar bruiloft notabene 1 dag voordat ik ben uitgerekend (!!) en heeft een aantal van mijn vriendinnen ook mee uitgenodigd naar het buitenland. En daar aan toegevoegd; "goh, echt jammer joh dat jij niet mee kan komen." Nu heeft ze eindelijk een man gevonden, en verhuist ze dit jaar nog naar het buitenland. Ze had vandaag een 'afscheidsfeest' waar al MIJN vriendinnen op waren uitgenodigd ('ik heb wel 90 mensen uitgenodigd, ja ik kan ze niet niet uitnodigen want dan voelen ze zich zeker gepasseerd') en zag er zo tegenop. Ik had totaal geen zin om te gaan, en leuk te doen.. en ben dus ook niet geweest. Maar ik wíst dat ik degene zou zijn die zou stralen van afwezigheid, vooral omdat heel veel van de mensen die zij kent.. nog steeds denken dat wij goed contact hebben.. Nu belde ze me net op, maar heb niet opgenomen.. Ik weet dat ze me ermee gaat confronteren, waar ik was.. Ik wil me er met een smoes vanaf maken. Toch twijfel ik om haar te confronteren met haar gedrag. Ik weet toch bijna zeker dat ze in de verdediging schiet, en mij als schuldige aanwijst.. dus vraag me af wat voor zin het heeft. Misschien zal ze de zielepoot uit gaan hangen tegenover mn vriendinnen, en zie ik die straks helemaal niet meer terug? Daarom denk ik dat ik het er misschien maar beter bij kan laten.... en de dagen tellen tot ze weg gaat, zodat ik mijn oude leventje en mn oude vriendengroepje weer 'terug' heb. Of zou dat een illusie zijn?
Wat n vervelende trut is je vriendin. Volgens mij is ze gewoon jaloers op jou. Lekker heen laten doen en vooral niet naar het feestje gaan. Je kunt altijd als smoes gebruiken dat je niet lekker was (door je zwangerschap) en de telefoon niet hebt gehoord. En asl ze dadelijk weg is uit het land dan zie je vanzelf wie je echte vrienden zijn, wan daar zul je gewoon contact mee houden. En die zullen ook wel zien hoe ze echt is. Sterkte ermee.
Als ik jou was zou ik het feit dat je er niet was op een zwangerschapskwaal gooien! En begrijp me niet verkeerd, ik ben normaal echt tegen liegen.. Maar als ik jouw verhaal zo lees heb ik erg het vermoeden dat deze "vriendin" zo een persoon is waar je van alles tegen kunt zeggen, maar er toch geen bal mee gaat doen, of ze doet er wel iets mee maar dat is dan iets waar je helemaal niet op zit te wachten namelijk de situatie uitbuiten tegen over andere vriendinnen! Ik zou als ik jou was de tijd tot ze weg gaat even uitzingen!
Met Cherryl eens! Heb een tijd lang met zo'n vriendin gezeten en heb van de een op de andere dag het contact verbroken omdat ik dit soort praktijken in een vroeg stadium door had. Was net even ietsje anders omdat deze het nodig vond om iedereen bij iedereen omlaag te halen achter hun rug om. En als ik ERGENS een hekel aan heb. Ze is een aantal keer over mijn ERG zorgvuldige grenzen heen gewalst en uiteindelijk heb ik op alle fronten het contact verbroken. Makkelijker voor mij want zij had geen toegang tot mijn andere vriendinnen/vrienden (die moesten haar niet nml...eigenlijk moest niemand haar...) Maar goed daar heb jij nu niks aan (beetje mn eigen frustratie uit die tijd aan t ventileren...sorry) Wat ik hierbij nog wilde zeggen...ga voor KWALITEIT niet voor kwantiteit in vriendinnen. Zodra dit stuk verdriet weg is uit je leven kan je opgelucht adem halen en komen/blijven de echte vriendinnen in contact met je.
Verbreek de vriendschap of niet. ik heb nu het idee dat jij allemaal aannames doet waarvan je niet zeker weet of dat klopt, bv van dat ze jou jaloers wil maken door met je vriendinnen om te gaan Wat mij betreft kan het prima zo zijn dat zij naar jouw huwelijk een beetje vriendinnenloos was en in contact kam met "jou" vriendinnen. Als zij dan op jou man en huwelijk begint af te geven en jij reageerd erniet echt op, hoe moet zij dan weten hoe ver ze ernaast zit
Echte vriendschap is het volgens mij allang al niet meer. Zou me er verder niet druk om maken en de tijd uitzingen. Je bent er ook nooit tegenin gegaan en om dat dan ineens voordat ze weg gaat te gaan doen is misschien ook niet helemaal op z'n plaats. Is ze weg dan zie je wel welke vrienden er zijn overgebleven....
Zo te horen lijkt die vriendin erg jaloers op jou en jouw leventje. Vervelend zeg, dat ze op zo'n vervelende manier met jou omgaat. Misschien is het een idee om een van je andere vriendinnen,waar zij nu ook mee omgaat, eens te vragen/vertellen over hoe de vork in de steel zit. En idd, ik zou gewoon melden dat je niet kon komen ivm je zwangerschap, heeeeeel moe, erg beroerd oid hahaha. Succes en sterkte ermee!
Ik zou het contact laten doodbloeden of gewoon zeggen dat je er klaar mee bent.. zulke mensen ben je liever kwijt dan rijk! Ik heb ook een vriendin gehad... die zich gepasseerd voelde omdat ik volgens haar afspraken af zei om mijn vriend. En het was nog helemaal niet waar ook. Ik weet dat ik niet het type ben wat mijn vriendinnen laten vallen voor een partner en heb dat ook nooit gedaan. Geen van mijn echte vriendinnen heeft hier ooit iets van gemerkt, alleen zij. Toen ik voor de 2x weer ruzie hierover had.. heb ik het contact verbroken! Heel lullig misschien, maar hier had ik echt geen zin in. Ze heeft later via de hyves me opnieuw proberen toe te voegen, maar dat heb ik genegeerd. Zij had mijn verwijderd.. dus nee hoor ik ben verder gegaan met mijn leven: verledentijd. Zulke mensen voegen niets toe in je leven.. Sterkte ermee en hopelijk kan je het loslaten..
Sluit me aan bij Sennaaa. Wat heb je aan zo'n persoon in je leven? Lekker laten gaan, en behoudt contact met de vriendinnen die je goeds brengen in je leven, jou niets kwalijk nemen, en ook hun best doen om met jou een vriendschap te onderhouden.. Wat die oude vriendin van doet met jouw vriendinnen moet ze lekker voor zichzelf weten. En als dat gevolgen heeft voor jou, dan word het meteen duidelijk wie echte vrienden zijn en wie niet. Ik ben daar door een soort gelijk iets heel makkelijk in geworden. Heb nu een paar lieve meiden in mijn leven waar ik het goed mee kan vinden en met al het recht goede vriendinnen mag noemen, waarvan ik weet wat ik aan ze heb. En ik kan je zeggen dat het zo een stuk makkelijker is.
Ik zou het uitzitten. Waar wil je haar mee confronteren? Wat kun je zeggen; - Ik vind het niet fijn dat je met mijn vriendinnen omgaat. - Ik baal ervan dat je geen uto hebt waardoor je altijd met mij mee wilt rijden als we samen iets gaan doen. - Ik vind het niet leuk dat je bij het plannen van je trouwdag geen rekening hebt gehouden met mijn zwangerschap. Drie keer raden wie dan straks de gebeten hond is...