Sorry maar daar had ik echt maling aan gehad. Mijn huis mijn regels! Vraag ouders 1x hun kind te waarschuwen doen ze dat niet doe ik het. En zijn ze het daar niet mee eens... toedeloe!
Waarom voel je je schuldig naar je dochter? Is een blije, ontspannen mama niet fijner dan een gestresste mama? Mijn vraag aan jou: wat levert die vriendschap jou nog op? Houd je de vriendschap aan als verplichting, uit angst of voor wat...? Ik denk serieus niet dat jouw meisje er slechter van wordt om niet met dat kindje om te gaan. Ik denk btw ook niet dat ze er slechter van wordt door er wel mee om te gaan (ongelukjes horen er wel bij), maar....dan zul jij in jouw huis duidelijk moeten zijn. Jouw huis, jouw regels. Corrigeert jouw vriendin niet? Dan doe jij dat dus. En niet te lief of boos, maar gewoon duidelijk: ik wil niet dat je aan mijn lamp zit. En ga je ergens naartoe met zijn allen: haar kinderen zijn niet jouw verantwoordelijkheid. Dus zeg tegen jouw kindje wat je van haar verwacht, dus: ik wil dat je naast mij blijft lopen. En laat jouw vriendin voor haar eigen kinderen zorgen. Jij bent geen oppas. Oh ja...en als je echt bang bent dat ze bij elkaar in de klas komen, dan neem je toch even contact op met de directrice/directeur. Als er zoveel kleuterklassen zijn, kun je prima een verzoekje doen om ze niet bij elkaar te plaatsen. Geef gewoon aan dat jouw kindje niet tegen haar is opgewassen en dat je graag wilt dat ze eigen vriendschappen ontwikkelt. Lijkt me geen probleem. Succes met nadenken over mijn vraag. Ik heb laatst een vriendschap verbroken en serieus: het geeft me rust. Dat had ik drie jaar geleden moeten doen!
Precies dit. Ook als er speelgoed wordt afgepakt en het andere kind staat erbij, grijp ik ook in. Op de eetkamertafel, zodra ze op de stoel staan, grijp ik al in en vertel ik dat ik dat in mijn huis niet wil hebben. Bij een trampoline vertel ik van te voren de regels en als het niet op die manier gaat (dus er vanaf duwen) dan mogen ze er van mij er niet mee op tot dat ze de regels begrijpen. Ik wacht wel tot de ouders ingrijpen, maar als ze niets doen, dan krijg ik in. Natuurlijk zeg ik wel tegen de ouders dat wij hier in huis regels hebben en dat we ons daar aan moeten houden. Of zij vertellen dit en houden hun kinderen eraan of ik vertel die kinderen dat, maar ik wil dat achteraf geen gezeur. Ik maak geen onderscheid tussen mijn eigen kinderen en vriendjes, voor iedereen is het hetzelfde.