Hoi allen, Een paar maanden geleden is de moeder van een vriendin overleden. Zij is geen vriendin die ik wekelijks spreek, maar toch wel een goede band mee heb. We staan niet vaak spontaan bij elkaar op de stoep zeg maar. Het is altijd 'goed en gezellig' als wij elkaar wel zien. Haar vader is een paar jaar terug ook overleden en zelf is zij nu alleen over gebleven. Geen broers of zussen. Wel een lieve man en inmiddels een baby. Ik merk aan mezelf dat ik het soms lastig vind om er naar te vragen. Tenminste, om er op door te vragen. Wanneer je vraagt hoe het gaat krijg ik bijv vaak het antwoord: 'Het gaat wel'.. Ik weet dan niet zo goed wat ik daarop moet zeggen. Zo lastig soms. Ik weet dat ze er enorm veel verdriet van heeft en dat ze het wel fijn vind als je er naar vraagt. Ik wil er ook graag voor haar zijn. Iemand tips of ervaring?
Vraag of ze er over wil praten. Hoor je nee, dan is het goed. En zegt ze ja, vraag dan door en schrik niet al ze misschien emotioneel word. Dat is niet erg, dat mag. Vraag hoe ze zich voelt, en wat ze bedoelt met 'gaat wel'. Toen een vriendin door een fertiliteitstraject ging heb ik gewoon gezegd dat ik het moeilijk vond om er naar te vragen en bang was stomme dingen te zeggen. Ik heb gevraagd wat ze fijn vond qua vragen en opmerkingen, en ook waar ze geen behoefte aan had. Dat hielp heel goed om er relaxter mee om te gaan.
Geen ervaring maar super dat je er voor haar wil zijn/bent. Misschien kan je der vragen of je iets voor der kan doen of een kaartje sturen met een mooie tekst dat je aan haar denkt. Samen iets leuks gaat doen of eens kookt voor haar. Denk dat het vooral de kleine dingen zijn!
Lastig he, zulke dingen. Mijn vader is 2 jaar terug overleden en als mensen mij dan vroegen hoe het ging dan was mijn antwoord ook standaard ‘gaat wel’. Ik merkte dat ik de eerste maanden wel veel behoefte had om er over te praten, laat haar merken dat je daarvoor open staat. Wat ikzelf heel erg kon waarderen is als ik zomaar een bosje bloemen van iemand kreeg met een kaartje waarop stond: ‘Ik ben er voor je’. Zo lief vond ik dat! Kleine gebaren, dat is altijd fijn.
Je kan altijd zeggen van als je er over wil praten mag dat altijd, en kook een keer voor hun, of nodig ze bij jou uit te eten ook voor de gezellige omgang. Een kaartje, bloemetje, haar lievelings chocola, een knuffel geven ect
Mijn reactie op z'on antwoord is: "wil je er wat meer over kwijt, nu of op een later moment, ik ben er voor je om naar je te luisteren en/of een schouder voor je te zijn."
Vraag aan haar waar ze behoefte aan heeft: Juist nu leuke dingen doen ter afleiding, of juist een goed gesprek. Probeer daar samen achter te komen wat je voor haar kan betekenen. Toen mijn moeder overleed hoorde ik van sommige vriendinnen niets, sommigen appten de hele dag door. Ik kon daar niet zo goed tegen, dat appen. Dan was ik net even wel met iets leuks bezig en dan kwam er weer een “Hoe voel je je nou, meissie, gaat het een beetje?” En dan voelde ik me meteen weer kut. Het fijnst vond ik de vriendinnen die op een vast tijdstip belden eigenlijk en die me dan ook wat te vertellen hadden, bijvoorbeeld omdat ze zelf wisten hoe het was om te rouwen. Maar dat zal vast voor iedereen weer anders zijn!
Dit inderdaad.. Uit je gevoel over dat je het moeilijk vind en dat je niet weet wat je moet zeggen. Als je er niks over zegt, dan kan het voor haar overkomen alsof het je niks doet, of je niet geïnteresseerd bent. Mijn vader is 2 jaar geleden overleden en ik heb inderdaad ook een vriendin die daar niet best mee om kan gaan. Ik hoorde dan ook gewoon niks van haar. Dat kon ik niet echt waarderen. Dus het is al heel lief dat je er aan denkt en je er bewust van bent. Dit gevoel uitspreken zal ze alleen maar kunnen waarderen denk ik.
Spreek in ieder geval uit dat je er wel aan denkt, dat je aan haar denkt, en desnoods dat je het moeilijk vindt. Mijn beste vriendin heeft bijna familie meer en vorige week was de sterfdag van haar moeder. Het is inmiddels al 18 jaar geleden maar nog steeds bel ik haar dan. Soms is ze verdrietig, soms niet, maar het wordt altijd gewaardeerd dat je aan iemand denkt en dat uitspreekt. Zelfs als je niet echt met iets kunt helpen.
Afhankelijk hoe ze is maar alles is beter dan niks. Toen mijn vader overleed deed een vriendin helemaal niks, toen hij 1 jaar kreeg niet en daarna ook niet. Haar moeder kwam zeggen dat ze niet wist wat ze moest doen. Toen zei ik alles was goed behalve het niks doen. Aangeven dat het lastig is en je niet weet of je er over moet hebben. Zij weet dat ze iets aan je heeft en jij kan aangeven dat je niet weet hoe of überhaupt of ze daar behoefte aan heeft. Het zijn de kleine dingen die ook goed zijn en troost geven. Het is ontzettend lief dat je raad vraagt en met haar begaan bent! Nu haar nog laten weten.
Ik heb zelf ervaren hoe het is om (intens) te rouwen en het fijnste vond ik als mensen doorvroegen. Dus niet "ik ben er voor je als je wil praten", want ik vond 't juist moeilijk om zelf aan de bel te trekken op een ander moment. Maar misschien is dat voor iedereen anders... Dus dan zou ik zeggen: vraag hoe je haar kunt steunen : wil ze op sleeptouw genomen worden of juist niet, wil ze praten, op haar initiatief of vindt ze 't fijn als je door vraagt, wil ze missch over koetjes en kalfjes praten of dat je ff voor haar kookt inderdaad of zo? Het lijkt me heel prettig voor haar als ze kan kiezen.
Doorvragen. Tenminste. Als er tijd en ruimte is voor een goed gesprek. Dus niet als je haar tegenkomt met boodschappen doen of zo. Toen mijn vader was overleden vond ik het ook moeilijk om er zelf over te beginnen. Maar had wel behoefte om erover te praten Dus als iemand vroeg 'hoe gaat het'. Dan wist ik ook nooit goed hoe te antwoorden. Zo vaak meegemaakt dat mensen dan eigenlijk niet echt willen weten hoe het gaat, maar het gewoon als groet zien. Hoi hoe is het. Goed. Doei.
Toen mijn vader overleed vond ik het fijn als mensen me een kaartje stuurden. Met een anekdote over mijn vader of gewoon met dat ze aan me dachten. Vooral bij bijzondere dagen (sterfdag, zijn en mijn verjaardag, kerst, het eerste nieuwjaar zonder m'n pa, vaderdag etc) vond ik dat echt heel fijn dat mensen dan aan mij/ons dachten.