Ca. 2 weken terug is de moeder van een goede vriendin overleden, ik heb haar na die tijd een keer gebeld en we zijn naar de crematie geweest. Daarna heb ik een paar keer lief smsje gestuurd en paar keer geprobeerd te bellen, nergens reactie op. Ik vraag me een beetje af wat ik kan doen, beter niks doen of gewoon door blijven gaan met contact zoeken. Heb nu al een poosje niks laten horen omdat ik denk dat ze blijkbaar rust wil... Vind het zo rot, wil graag weten hoe het met haar is en even kletsen, maar ja ik snap ook wel dat niet het belangrijkste is wat ik wil! Maakt mij ook wel een beetje onzeker.
misschien kan je haar een sms sturen waar ze behoefte aan heeft? of ze eventjes rust wil,en dat je dat haar gunt. en dat je er anders graag voor haar bent! dat je ze kan bellen enz.. het lijkt mij trouwens ook erg lastig,wat je nu moet doen..
Persoonlijk had ik wel wat meer gedaan dan alleen een keertje langs gaan, de crematie bijwonen en af en toe een ief smsje. Ik snap uiteraard dat je het met de beste bedoelingen doet, maar ik had er meer voor haar geweest. Dat wil zeggen heen gaan, ookal gaat zij niet in op jouw boodschappen. Laat haar het dan maar in je gezicht zeggen dat ze echt even rust wil. Zou haar met alle respect voor haar verdriet duidelijk proberen te maken dat ze je afsluiten niet echt de manier is en dat je er voor haar bent, nu & later. Als zij zegt echt rust te willen laat dan heel duidelijk blijken dat zij ten alle tijden mag aangeven wanneer zij er voor haar gevoel weer aan toe is. Zou ook heel open vragen of dat je in haar ogen verkeerd bent omgegaan met de situatie (ookal vind jij dat je naar eer en geweten hebt gehandeld) Geef haar de kans om haar hart te luchten! Soms moeten je deuren voor mensen openen als zij de opening niet meer zien en soms moeten mensen weer in kracht winnen tot dat punt te komen, maar als je echt een goede vriendin bent vind ik je daden tot nu toe wat slap...
Laat haar weten dat je klaar staat voor haar. Soms is dat door juist niet te vragen hoe het nu gaat of hoe ze zich voelt. Maar door te laten weten dat je aan haar denkt en vraagt waar ze behoefte aan heeft. Ik ken haar natuurlijk niet, maar ik werd volledig gek van iedereen die maar medelijden met mij had en bleef vragen hoe het nu gaat. Waarom ga je niet langs?
Ik denk dat je van haar verdriet niet jouw verdriet moet gaan maken. Ik weet niet hoe haar band met haar moeder was maar waarschijnlijk zoekt ze nu even steun bij haar directe familie. Alles wat zij nu doet, of niet doet, heeft helemaal niks te maken met de aandacht die jij haar nu geeft, en jij hoeft je niet onzeker te voelen. Door haar af en toe een smsje/kaartje te sturen weet ze dat je voor haar klaar staat (je kan dit ook extra benadrukken in een kaartje), meer kan je niet doen. Ik heb hetzelfde met mijn vriendin meegemaakt. Na een tijdje heeft zij mij bedankt voor de steun en de ruimte die ik haar gaf. Heel veel succes. Liefs
Zou haar een smsje sturen, of ik bij der langs mag komen. Zoniet dat dat niet erg is, je graag wilt laten weten dat je aan der denkt, er voor haar bent. En morgen even belt..
Heb gebeld en haar te pakken gekregen, haar een uur laten praten, ze heeft behoefte om deze week even wat af te spreken..
Dat doe ik zeker wel... Ik geef toch ook aan dat ik hoewel ik er echt zou staan voor diegene diegene ook de kans geef te zeggen van "ik wil rust" of iets dergelijks? Hoewel ik veel begrip heb voor mensen en hun verdriet is stilzwijgen voor mij niet de manier om met mij om te gaan. Ik ben niet het type dat gaat zitten wachten en vervolgens het nog eens op der bord zou kunnen krijgen van "je hebt toen niks van je laten horen" Ben nu eenmaal het type dat sloten verbreekt en als mensen de deur weer dicht willen pleuren vind ik dat prima voor het moment en komen ze wel weer als ze er aan toe zijn deuren weer te openen, maar dan weet ik tenminste dat ik diegene kan laten, ipv me af te vragen of ik er wel genoeg voor heb gedaan. Mijn ervaringen zijn hier goed mee. Het klinkt nu misschien wel glashard, maar ik ben niet diegene die de deur platwalst, naar binnen buffelt en diegene opknupt om het maar uit diegene te krijgen hoor. Ik weet dat heus wel subtiel en gevoelig te verpakken zonder te opdringend te zijn.
Nou, ik denk dat iedereen dat wel kan waarderen hoor. En ik neem aan dat Poppedopje zich niet opdringt, maar gewoon duidelijk aangeeft wat ze zou willen betekenen voor de ander.
Fijn dat jullie weer wat afspreken. Als ik je een kleine tip mag geven : Neem een mooie bos bloemen met een lieve kaart eraan, dat zal ze echt kunnen waarderen lijkt me. Heel veel sterkte, het is moeilijk om je vriendin zo verdrietig te zien.
Dit zijn altijd heel erg moeilijke kwesties! Ik heb het een tijdje geleden met een vriendin meegemaakt. Als ik haar belde nam ze eigenlijk de telefoon niet op. Daaruit maakte ik op dat ze geen behoefte had aan contact. Ik durfde dus ook niet uit mezelf langs te gaan bij haar. Ik ben vanaf dat moment haar gaan mailen, maar daar reageerde ze ook niet echt op. Op een gegeven moment heb ik gemaild dat ik haar heel erg graag wilde helpen, maar dat ze zelf aan moest geven of en wanneer ze dat wilde. Dat schoot bij mijn vriendin echt in het verkeerde keelgat. Zij vond dat ik wél onaagekondigd langs had moeten komen. Als zij het niet had zien zitten had ze het heus wel gezegd en me weer naar huis gestuurd. Mijn vriendin vond dat ze niet de persoon was die aan moest geven als ze hulp nodig had, ik had dat gewoon moeten doen en dan had ik vanzelf wel gehoord of ze het wel/niet op prijs stelde. Dit was behoorlijk heftig voor me. Ik had het gevoel dat ik goed gehandeld had. Ik had het op meerdere manieren geprobeerd, maar helaas niet op de juiste. Ik wilde me niet te opdringerig opstellen, maar mijn vriendin vond juist dat ik me te afstandelijk opgesteld had. Gelukkig is het allemaal wel weer goed gekomen, maar ik heb er wel van geleerd dat niet iedereen hetzelfde denkt en voelt.
Iedereen is inderdaad verschillend. Bij mij zou het juist minder fijn zijn als mensen de deur platliepen en ik steeds enorm voor mezelf (en mijn eigen ruimte) op zou moeten komen. Dan had Sannebc het juist prima gedaan . Maar er zijn ook genoeg mensen die juist willen dat je deur bijna forceert en zich in de steek gelaten voelen als mensen "alleen een kaart en sms sturen". Ik kan me heel goed vinden in het commentaar van Ingel. Dit zijn gewoon heel lastige situaties. TS: gaaf dat het voor jullie iig duidelijk is en dat je vriendin zin heeft om af te spreken. Wat fijn dat je zo je best doet om er op een goede manier voor haar te zijn.
@ts: langsgaan is beter denk ik maar ik begrijp dat je niet goed wist hoe je moest handelen. Verder vind ik dat je vriendin best had kunnen reageren. Je moet in die tijd zoveel regelen, bellen etc. daar kan een smsje naar die goede vriendin ook wel bij.