Hey lieve mama's Vandaag is een vriendin bevallen, ze was 1 dag voor mij uitgerekend Het enige verschil is dat ik mijn lief kleintje al ruim 5 maanden moet missen en zij nu een kerngezond meisje in haar armen heeft Ik gun het hun van harte maar het is alsof je alles opieuw beleeft Natuurlijk wist ik dat dit moment ging komen ik zou over 2 daagjes uitgerekend zijn Maar nu het zo ver is .... komt het kei hard aan En dan het kraambezoek *slik* Hebben jullie een manier om hier mee om te gaan ?? Ik heb het al wel aan haar duidelijk gemaakt dat dit echt heftig is voor me en gelukkig "begrijpt" ze dat
Ja, dat is echt vreselijk confronterend.... Ik zou je graag tips willen geven, maar ik worstel ook maar wat door. Het enige wat helpt is mij er goed op instellen en voorbereiden. Als het onverwachts komt ( een baby'tje van een vriendin van een vriendin op een rustige verjaardag) dan ga ik bijna brullend naar huis. Moeilijke situatie, vooral omdat het een vriendin betreft en dat kun je even niet ontlopen. Of misschien ook wel. Naar mijn idee is het ook wel goed om jezelf in bescherming te nemen. We hebben al genoeg voor ons kiezen gekregen. Sterkte meid....
Gelukkig !!! Ik voelde me zo egoïstisch Heb het ook even met mijn moeder besproken en die zei dat ik gerust een tijdje kan wachten tot ik op kraambezoek ga Maar ja ook zij heeft geen kindje verloren, dus weet niet wat ik voel *zucht* Het is ook zo vervelend dat er wordt verwacht dat je het naast je neer legt ...... Ik weet zeker dat woensdag echt een horror dag wordt Ook al mogen we een nieuw wondertje verwachten, het verleden blijft pijnlijk !! Hopelijk komt er een tijd dat we er beter mee om leren gaan
Ik denk dat je soms ook egoistisch mag zijn als je net een kind verloren hebt. In de maanden na de geboorte van mijn dochter zijn er 2 meisjes in mijn omgeving geboren, van een collega en een goede vriendin van mij werd tante. Die collega heb ik een kaartje gestuurd en toen die goede vriendin jarig was heb ik aangegeven dat het voor mij te zwaar was om haar nichtje te zien. Toen zijn we op verschillende tijdstippen ingepland. De ouders van het nichtje hadden jaren in de MMM gezeten, dus je hoefde hen niet uit te leggen dat pasgeboren baby's heel confronterend kunnen zijn. Voor mij waren de dagen naar de uitgerekende datum veel zwaarder dan de uitgerekende datum zelf. Heel veel sterkte woensdag. Dat mensen verwachten dat je het naast je neerlegt, mag je gerust negeren. Zij weten niet wat het is om een kind te verliezen, anders zouden ze wel anders piepen. Is het een idee om mee te mailen met Lieve Engeltjes - WELKOM? je zult daar heel veel herkenning vinden en je hoeft er niets uit te leggen.
Heel herkenbaar. Ik was ook samen met een vriendin zwanger, helaas ging het bij mij mis en zette zij 6 maanden later een gezonde zoon op de wereld. Had het daar soms ook best moeilijk mee. Was echt super blij voor haar maar wel dubbel omdat ik heel lang ( nu af en toe nog ) dacht "Milou* had dit nu ook gekund etc" Heb het haar eerlijk verteld en dat snapte ze gelukkig ook allemaal. Denk dat jullie idd gewoon eerlijk moeten zijn, er over praten etc. Het zal voor haar ook dubbel zijn om straks een mooi gezond kindje te showen aan je.
Ook bij mij veel zwangere vrouwen in de omgeving.. Ik zou as. woensdag officieel uitgerekend zijn, maar ben 1 maart bevallen na 27 weken zwangerschap. Ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn naar mijn vriendinnen, zodat ze weten hoe ik me voel en wat hun geluk met mij doet...
Ik herken dit wel alleen dan juist om gekeert. Ik was 2 dagen voor mijn nicht uitgerekend en met 14 weken ging het helaas bij haar mis en heeft ze haar kindje verloren. Ik wist me geen houding te geven tegen over haar in de zwangerschap,ik wilde haar niet kwetsen maar kon moeilijk net doen of mijn zwangerschap niet bestond. Ze woonden een aardig eindje bij mij vandaan dus zagen ze me niet veel en iedere keer als we elkaar dan zagen kwam het hard aan want mijn buik groeide als kool. Ze heeft tegen mij verteld dat het heel moeilijk voor haar was en ik heb verteld dat ik het heel erg vind en niet wist wat ik ermee moest want ik wilde haar immers niet kwetsen. Dat ik dat zei was iets wat ze zo hard nodig had en toen werden de ontmoetingen heel anders. Na ruim 6 maanden was ze opnieuw zwanger en inmiddels heeft ze een mooie gezonde dochter. Toch blijft de pijn er soms maar gelukkig kunnen we daar goed over praten. Het enige advies wat ik je kan geven is praat met haar en wees eerlijk over je gevoel,wees open en eerlijk dat zal je vriendin het beste waarderen ookal is het misschien heel moeilijk.
Bedankt voor jullie lieve reacties !! Intussen is haar meisje al weer 2 weekjes oud en nu ik verder over mijn uitgerekende datum ben begint alles zijn plaatsje te krijgen Al kan ik het nog niet opbrengen om op kraamvisite te gaan Gelukkig zijn die gevoelens normaal ....
Lieve Wilma Ik snap heel erg goed wat je bedoelt, Toen vrienden van ons 2 dagen na de begrafenis van ons dochtertje vertelden dat ze zwanger waren van hun 2e kindje.. deed me dat heel erg veel verdriet.. ook omdat ze het al zo snel vertelden. Ik snapte ze ook wel, omdat ze al 12 weken waren en het bekend wouden maken aan iedereen.. maar mijn pijn en verdriet was op dat moment zo sterk Dat toen ze wegwaren, ik door mijn voeten zakte, en mijn vriend me letterlijk van de grond heeft moeten vegen. Nu ben ik inmiddels zelf weer in verwachting.. Onverwachts snel.. (hadden we niet verwacht).. we zijn heel erg blij, Ik was zo ontzettend bang. dat als vriendinnen van mij eerder zwanger zouden zijn als mij.. dat ik dat absoluut niet kon trekken. Hoe blij je ook voor iemand bent.. uiten op een blije manier zou ik het nooit kunnen. Nu verlicht het misschien iets meer.. omdat ik inmiddels zelf in verwachting ben van ons 3e kindje.. Maar met zwangerschappen van anderen zal ik me niet bezig kunnen houden, omdat ik me handen vol heb aan mezelf.. Elke week naar het ziekenhuis.. constant met angst in je hoofd bang dat ik dit kindje ook kwijtraak. Het is allemaal heel erg dubbel. Hoe je het ook iemand gunt.. op dat moment is je verlies van je eigen kindje het grootst. xxx
Heel herkenbare gevoelens... Ook klik heb moeite met zwangere vrouwen (en dat zijn er véél) en pasgeboren kindjes. Ik hoop dat t ons allemaal gegund is (nog) een gezond kindje te mogen krijgen