Pfft hoe ziek kunnen mensen zijn? Sorry maar heb geen goed woord voor die "vriendin" over!! Hoe ziek ze ook is in haar hoofd... Meid, verbreek aub alle contacten!! Als je haar nu blijft steunen, heeft ze wat ze wil: aandacht!! En als ze dan gewoon gesteund wordt door vrienden, zal ze er nooit mee stoppen!! Dan denkt ze in haar zieke hoofd: zo nu ben ik zielig, dus herhaal mijn actie gewoon als de aandacht voor mij weer verslapt! Sterkte meis, dit is iets wat jij ook zult moeten verwerken! En probeer niet je vertrouwen in andere mensen te verliezen door haar (spreek uit ervaring) want gelukkig zijn dit soort mensen zeldzaam! Liefs xx
Ik denk ook dat je hier zonder schuldgevoel afstand van mag nemen hoor. Ik heb er helemaal geen verstand van maar het klinkt of ze zo ver weg is dat ze op dit moment niet eens iets heeft aan een 'normale' vriendschap.
Ik kan je ook alleen maar adviseren om te kappen me deze vriendschap. Heb dit zelf ook meegemaakt en het maakt je helemaal kapot als je ermee doorgaat! Ik had dat met een vriend. Die vertelde me op een gegeven moment dat hij uit een boom was gevallen en naar het ziekenhuis moest want hij had zo'n pijn aan zijn rug. Dag dat hij naar het ziekenhuis moest smste hij dat het iets anders was, dat het blaaskanker was. Hij wilde niemand meer zien zei hij en ging dit alleen doorstaan. Via msn was hij wel elke dag online dus daar had ik hele gesprekken met hem. Hij vertelde dan dat hij naar het ziekenhuis moest en hoe laat de operatie was. De dag van de operatie kreeg ik 5 minuten voor hij werd geopereerd een sms dat het zover was en precies 5 minuten naar de eindtijd van de operatie smste hij dat alles goed was gegaan en dat hij binnen een kwartier op msn was :s Toen kreeg ik al argwaan. Hier in het ziekenhuis kun je bij het ontbijt een kaartje laten bezorgen..is een gratis service aangeboden via internet..dus dat had ik gedaan. Dus ik smste hem of hij het kaartje had ontvangen. Nee zei hij, want ik ben vannacht verhuist naar een ander ziekenhuis. Op een gegeven moment vertelde hij dat hij weer geopereerd was...zijn nier was eruit gehaald, stuk van zijn blaas, de prostaat, stuk maag en ga zo maar door. Alles in 1 operatie! Ook weer zoiets aparts. Op een gegeven moment mocht hij dan naar huis zoals hij zei. Dus ik vroeg of ik langs mocht komen. Ja dat mocht dan. Hij was kaal, hartstikke mager....maar toch..kankerpatiënten hebben iets waardoor je het ziet en dat miste hij. Ik kon er mijn vinger niet op leggen. Op een gegeven moment kwam ik die tijd ook weer een vriendin van vroeger tegen. Wat bleek nu, zij kon die jongen ook en zij had ook het gevoel dat er dingen niet klopte. Ik heb toen al een beetje afstand genomen, omdat ik het me heel erg aantrok...hij moet toen gedacht hebben, shit ik verlies haar aandacht en smste mij op een gegeven moment: Vandaag heeft de 27-jarige moeder van mijn zoontjes zich beroofd van het leven.. Dat vond ik toen zo erg, ben daar echt ziek van geweest. Ik kon haar niet, maar zijn zoontjes wel. Een paar weken later...belt mijn vriendin me op en zegt: Je raad nooit wie zich heeft toegevoegd aan mijn hyves. De moeder van die twee jochies!! Ze Leefde gewoon :O Vanaf dat moment zijn we achter al zijn leugens gekomen. Hij had zichzelf kaalgeschoren, had nooit in het ziekenhuis gelegen, had zich compleet uitgehongerd om maar mager uit te zien en ga zo maar door...Het enge is dat de twee kinderen bij hem wonen...ik hoop dat hij goed voor ze zorgt..dat is het enige nog waar ik me af en toe druk om kan maken..
Is iemand.lichamelijk ziek dan worden er kaarten gestuurd maar nu dit alles met haar geesteziekte te maken heeft gauw kappen. Ze is ziek en wat ze heeft gedaan is absoluut niet goed te praten maat haar nu laten vallen omdat ze niet spoort?! Laat haar voelen dat wat ze heeft gedaan echt niet.door de beugel kan. Neem enige afstand en schrijf haar desnoods een brief met uitleg wat het mét jouw heeft gedaan. Ziek is ziek, lichamelijk of geestelijk. Bij beiden kun je soms beter worden.
Ik ben het met jou eens. Natuurlijk is het verschrikkelijk al die leugens, maar ze is heel erg ziek. Het is niet zo dat ze met haar volle verstand dit bij elkaar gelogen heeft. Het is een ziekte. Ondanks dat ik mij ook vreselijk besodemieterd zou voelen, vind ik het erg om te lezen dat mensen zeggen, kappen en laten vallen.
Dus iemand die kanker heeft steun je wel....maar iemand die psychisch ziek is niet? Ik snap dat het vreselijk is dat ze heeft gelogen, dat ze er heel veel mensen pijn mee heeft gedaan. Maar dit deed zij onder invloed van deze ziekte! Ik werk zelf in de psychiatrie en helaas hebben bijna al mijn cliënten geen of zeer weinig contact nog met familie en vrienden. Ik snap echt dat het heel moeilijk is om met deze mensen bevriend te zijn, maar (eventueel met de hulp van medicatie) kunnen deze mensen vaak weer redelijk goed functioneren.
+1 , ik werk ook in de psychiatrie, en jammer genoeg zien we maar al te vaak dat familie en kennissen, deze mensen laten vallen als een baksteen. Ik begrijp dat families natuurlijk al heel veel meegemaakt hebben eerdat iemand opgenomen wordt. Maar eigenlijk hebben ze net veel liefde nodig. Ik wil dan ook effe benadrukken dat deze mensen hun ziekte niet in de hand hebben, zij kunnen daar echt niets aandoen, als een stemmetje in hun hoofd de bovenhand neemt.
Jippie zo extreem als jij het laat klinken is het nou ook weer niet, hier ook ervaring nl. met dat verhaal ivm BRCA. TS ik zou heeeel snel afstand nemen. Succes!
Heel begrijpelijk, maar heb je weleens een psychiatrisch patient in je directe kring gehad? Kapot ga je eraan!!! Goed is het misschien niet, maar begrijpelijk absoluut! Hoe zielig ook voor die mensen, zodra anderwn eraan onderdoor gaan en zelf depressief raken/burn out krijgen etc ben je nog veel verder van huis! Ts, ik zou ook afstand nemen en haar man wel steunen. Die arme kinderen!
jeetje wat een verhaal zeg. Aan de ene kant kan ik me voorstellen dat je je zo belogen en bedrogen voelt dat je haar niet meer wil spreken en zien. Aan de andere kant is ze wel heel ziek, psychisch dan, anders kun je dit nooit zo lang volhouden en heeft ze echt wel zeer dringend hulp nodig..... En dus ook veel liefde van mensen om haar heen. Ik vind het heel moeilijk om je hier advies in te geven. Ik wil je wel ontzettend veel sterkte en wijsheid wensen.
Als jullie partner een psychose krijgt dan ook laten vallen? De omgang met partner is intenser dus slopender. Vriendin kun je blijven steunen met enige afstand.
Jeetje meis wat een verhaal.. Snap je gevoel heel goed je verdriet.. Maar deze dame is niet goed in haar bovenkantje.. Gelukkig zit ze op een goede plek waar ze goed geholpen kan worden en ziet ze later zelf in wat ze iedereen heeft aangedaan. Tot die tijd zou ik haar lekker met rust laten en aan je eigen gaan denken.
Even een aanvulling . Iemand met 1 been minder zal ook moeten leren lopen. Daar gaat een tijd overheen om weer lichamelijk 'normaal'te kunnen functioneren. Zo ook bij je vriendin. Wil ze niets doen aan zichzelf dan kun je er altijd nog voor kiezen de vriendschap te beëindigen want dát is slopend inderdaad! Vriendschap is een relatie waar je aan werkt en voor elkaar klaar staat.
Overigens weten mensen met een psychose niet dat ze liegen of mensen bedonderen, ze geloven hetzelf...Ze heeft daar geen controlle over... Ik heb het van dichtbij meegemaakt... Ze is eruit gekomen en met de juiste medicatie en rust in haar leven is het een gewoon iemand dat dit nooit meer mee wil maken... Misschien dat jezelf er eens op in moet lezen, dan heb je misschien een idee wat het is en inhoud...
lieve meiden, jullie spreken nu gewoon uit wat er in mij omgaat, dus van de ene kant wil ik haar blijven steunen... ze is tenslotte een vriendin, maar van de andere kant moet ik ook aan mezelf, maar ook aan mijn gezin denken... Ik ben een HSP'r dus high sensitive... en zou me er wel aan ziek maken... Ook weet ze niet eens dat wij weten dat ze ons bedonderd heeft. Zoals ik reeds zei, ik zou alles voor haar hebben gedaan, maar dit was net iets te ver... Ik zal een beetje afstand nemen, steun haar man wel waar ik kan, maar momenteel kan ik er echt niet tegen om haar aan te kijken... en confronteren met dat ik het weet dat ze geen kanker heeft kan ik ook niet... wat als ze zich weer probeert van het leven te beroven, ze was tenslotte echt klinisch dood (dat hebben we dus wel degelijk bevestigd gekregen) pfffff weet t gewoon niet meer......
TS: je vriendin is iig zeer zeker psychiatrisch patient. Haar verhaal zul je dus ook in dat licht moeten zien. En dan zul je zelf moeten bekijken of je in staat bent om met die problematiek om te gaan. Dat hoef je niet perse op eigen kracht te doen: er is vaak ook wel eea mogelijk om de mensen in iemands netwerk te trainen en coachen in wat een stoornis inhoudt en hoe je daar het beste mee om kunt gaan.
Als je nog iets wil doen -nadat je even afstand hebt genomen en het voor jezelf op een rijtje hebt gezet- zou je misschien eens contact op kunnen nemen met de kliniek ofzo waar ze zit. Misschien kunnen zij je helpen en adviseren hoe met haar om te gaan, zonder dat je er zelf aan onderdoor gaat natuurlijk. over het kanker/chemo verhaal: Tja, verschillende mensen, verschillende reacties. Het zijn bijwerkingen; de misselijkheid, de kaalheid etc. Maar niet iedereen krijgt (dezelfde) bijwerkingen. Mensen met dezelfde leeftijd en eventueel de zelfde 'fitheid' - kunnen bij dezelfde chemo (buiten dat er tig verschillende kuren zijn) totaal anders reageren. De één werkt gewoon nog en de ander kan z'n bed niet uit omdat hij zo ziek is. Dus dat is gewoon niet te vergelijken. En de één word kaal en de ander deels, of niet... Dus dat zijn gewoon moeilijke dingen. @jippie: pff vreselijk als je door de ongemakken nog dagelijks geconfronteerd wordt met alles. Hopelijk krijg je genoeg steun en hulp, zowel vanuit de familie/vrienden als vanuit de medische hoek. ---> oja, zou dit alles niet enigszins veroorzaakt kunnen zijn, door het nieuws dat ze dus het bcra gen draagt ofzo? Dat ze hier totaal niet mee kon handelen ofzo?
Nou ik ben blij Dat er ook nog mensen zijn hier die niet iedereen gewoon als een baksteen laten vallen zeg mijn god! Ten eerste zal ik vertellen dat ik ook ervaring heb met iemand die gewoon geestelijk niet in orde is (familie) dus ik wéét hoe zwaar het is... Hij is er nog lang niet uit en heeft zijn goede en zijn slechte dagen.. Bij goede dagen is hij ook gewoon zoals ie "hoort" te zijn.. Gewoon zoals ie is! En op slechte dagen moeten we echt uitkijken dan is ie agressief en verbeeld zich van alles... Het is vreselijk wat die vriendin heeft gedaan!! en ik snap dat je twijfelt aan het idee of het überhaupt een vriendin is... Maar je bent niet de enige die ze "in de zeik" heeft genomen... Je kunt uiteraard meer afstand nemen want dat voordeel heb je gewoon als vriendin maar ik zou der zeker laten weten dat je weet hoe de vork in de steel steekt en dat je het niet waardeerd maar wat al eerder is gezegd het kan zijn dat zij écht geloof dat het wel zo is hè.. Succes!