Wat een raar verhaal! Ik persoonlijk zou mezelf en mijn gezin willen beschermen en het contact op een heel laag pitje zetten. Ik lees dat veel mensen dit niet vinden kunnen, tja dat is dan maar zo. Ik heb een tijdje een vriendin gehad die psychische problemen heeft. Lang niet zo'n erge mate als deze vrouw maar ik werd er knettergek van. Je kunt er gewoon niks mee. Ze vertelt iets over zichzelf en ik leef met haar mee, de volgende keer blijkt het niet waar te zijn. Ze vertelt iets over haarzelf en ik leef met haar mee, vertelt ze tegen anderen dat ik haar zo belachelijk behandeld heb. Enzovoort enzovoort. Ik zie haar nu nog weleens maar houd een fikse afstand tussen ons zodat het me niet raakt. Ja, ik ben dan in veel ogen een bitch en kies voor mezelf en mijn gezin!
zo die is gestoord! ik zou haar lekker met rust laten en hopen dat ze nog gered kan worden van haar psygische aandoening... ze is echt wel heel geestenziek als ze zoiets doet! wat ik dan wel weer raar vind is dat ze dan wel haar borsten kwijt is? welke dokter gaat daar nou mee akkoord als je niet ziek bent? en stel he dat ze dus haar borsten echt heeft laten verwijderen en operaties heeft gehad dan moet haar man toch iets gemerkt en gezien hebben? heel vaag verhaal.... klopt van geen kanten.... ik had de kaartjes mooi in de ton gepleurd..... wat een idioot zeg! beetje spelen met andermans emoties.... ja sorry maar zik of niet ik zou er geen medelijden mee hebben... die ging linia direct uit mn leven.... en mocht ze weer wat beter te pas zijn zal ze zelf het fatsoen moeten hebben om haar excusses aan te bieden voor die ontzettende rotstreek!
nou dan maar een bitch! ik denk er precies zo over... zoiemand zou ik niet in de buurt van mijn gezin willen hebben... wie weet wat ze nog meer zou doen!
Ik zou haar absoluut niet laten vallen maar ik snap wel dat het erg moeilijk is. Je kunt voor jezelf ook een dag afspreken dat je haar bezoekt, zie het als verplicht bezoekje en ja misschien is het niet leuk en erger je je rot het zal voor haar heel belangrijk zijn ookal lijkt dat nu niet zo. Ik heb een vriendin gehad die ook in een psychiatrisch ziekenhuis verbleef ze was ook compleet de weg kwijt. Het is voor deze mensen wel belangrijk dat er mensen komen ookal lijkt dat niet zo te zijn. Wat ik wel deed is verslag aan de behandelaars daar en dat wist zij ook. het was dus op een gegeven moment voor haar duideljk wanneer ik kwam en ik kwam dus ook absoluut niet minder en ook niet vaker. Bijna iedereen heeft haar in die periode laten vallen, ze is nu weer helemaal de oude en we praten samen nog wel eens over die nare periode uit haar leven, daarbij geeft ze altijd aan hoe blij ze met me is en dat ze zonder haar man en mij het absoluut niet had gered. Maar ieder zijn eigen keus, ik weet ook niet hoe goed je bevriend bent. Ik zou het echt niet voor iedere vriendin op deze manier doen want het koste me erg veel energie en ook ik ging vaak huilend naar huis na een bezoekje. Ik kan dus begrijpen dat sommige mensen ervoor kiezen de vriendschap op een laag pitje te zetten. Het is ook afschuwelijk waar ze over liegt maar ik denk niet dat je het haar kwalijk moet nemen en zeggen dat het een idioot is. Ik denk dat deze vrouw heel ziek is en goede hulp nodig heeft.
ik sluit mij aan bij mora en ratatosk, je moet toch echt wel je gezin tegen zo iemand beschermen, ik zou het contact voorlopig ook laten en maar eens zien hoe ze er over een paar jaar aan toe is, als ze serieuze hulp gehad heeft.
Ik zeg niet dat je iemand als een baksteen moet laten vallen als er psychisch iets aan de hand is. Natuurlijk heeft iemand die ziek in zijn hoofd is evenveel recht op zorg en steun als een ander, waarbij het wel duidelijk lichamelijk zichtbaar is. Hier ook ervaring met mensen met psychische aandoeningen. Het feit is alleen dat je er ook teveel in kunt meegaan. Zo erg dat je eigen leven naar de knoppen gaat. Dat je je laat manipuleren, dat je dingen gelooft, dat je er 's nachts niet meer van slaapt, dat je meeleeft en iemand steunt en dat het gewoon constant niet waar blijkt te zijn. Ga je jezelf en je eigen leven daar dan voor opofferen?! Dan is het soms beter om het contact af te bouwen en te zorgen dat je je eigen leven weer op de rit krijgt. Dat je wel contact houdt, maar het niet meer zo dichtbij laat komen. Pas als de ander weer gezond is, kun je het contact weer opbouwen. Dat is iets anders dan iemand volledig laten vallen. Mischien is mijn berichtje zo overgekomen, maar dat was niet wat ik bedoelde. Sorry daarvoor. Verder schreef LovelyDk dat ik alles rondom het BRCA-gebeuren extreem laat overkomen. Beetje vreemde opmerking, aangezien ik sinds 2,5 jaar in het borstkankercircuit zit en er dus zelf ervaring mee heb. Misschien dat het er in jouw ziekenhuis anders aan toegaat. Maar waar ik over schrijf zijn landelijke en algemene protocollen waar ik mee te maken heb gehad. Dat is niet iets wat ik zelf bedenk. Athina Verder is het inderdaad zo dat niet iedereen hetzelfde op chemokuren reageert. Alleen is het wel zo dat borstkankerpatienten dezelfde soorten chemo krijgen. Het zijn soorten die iets van elkaar verschillen, maar de keuze is beperkt tot een stuk of drie. En die drie soorten hebben allemaal even heftige bijwerkingen. Het werkt voor je hele lichaam, het doodt de foute en de goede cellen. Dus het kan niet anders dan dat je daar ongelooflijk ziek en kaal van wordt. Het is niet zo dat het een bijwerking is die de een krijgt en de ander niet en het heeft ook niks met een goede of een minder goede conditie te maken. Het is een standaard gegeven. Als je een van die soorten chemo krijgt, word je ziek en kaal. Als iemand zich voordoet als borstkankerpatient met chemo en dus totaal nergens last van heeft, klopt er iets niet!!!
Ik denk dat laten behandelen zeker een voorwaarde moet zijn, als je contact met zo'n iemand wilt hebben. Je kunt er niet in meegaan, als de ander zich weigert te laten behandelen en doorgaat met dit gedrag. En jij zit je ondertussen op te vreten van de stress. Mijn man's beste vriend heeft in het verleden meerdere zelfmoordpogingen gedaan. Na een van die pogingen heeft hij ons opgebeld en hebben wij hem uit zijn huis moeten halen. Hij is één nacht opgenomen geweest en mocht de volgende ochtend gewoon weer naar huis. Daarna ging hij ons dus midden in de nacht bellen en mailen, dat hij er een einde aan ging maken. Wij sliepen er niet van, wij stonden constant op scherp. Bang dat hij het weer zou doen, het gevoel dat het aan ons was om het te voorkomen. De artsen in het ziekenhuis hebben ons daarvoor gewaarschuwd. Zulke mensen doen niks anders dan hun familie en vrienden manipuleren om aandacht te krijgen. Medische hulp wordt geweigerd, ze blijven in hun eigen wereld hangen. Hij wilde zich niet laten behandelen en hij wist precies hoe hij zich moest gedragen tegenover artsen en psychiaters om goedgekeurd te worden. Op een gegeven moment waren wij aan het einde van ons latijn en hebben we na zo'n mailtje gezegd dat we er niet meer in mee gingen. Dat hij het maar moest doen, wij zouden dat toch niet kunnen voorkomen. Natuurlijk deed hij het niet. Sindsdien gaat het gelukkig beter met hem, hij heeft zich laten behandelen en niet weer een poging gedaan. En wij hebben duidelijk een grens gesteld van: Tot zo ver en niet verder! Wij hebben het contact ook afgebouwd, totdat hij alles weer een beetje op een rijtje had en je weer enigszins normaal met hem kon omgaan. We hebben het contact niet volledig verbroken. We zijn hem wel blijven steunen, maar in beperkte mate. We hebben ons gezin op de eerste plek gezet, in plaats van dat hij op de eerste plek kwam. Toen hij zich liet behandelen en het manipuleren klaar was, hebben we langzaam het contact weer opgebouwd. En gelukkig gaat dat nu allemaal goed naar omstandigheden. Het is een iets andere situatie dan met de vriendin van TS, maar op zich wel hetzelfde principe. Je kunt zelf niet onderdoor gaan aan andermans ziekte.
Nee, dat vind ik ook, ik scheef dat ook he... mits ze zich laat behandelen.... en ind manipulaties zijn ons ook niet vreemd, en das ook heel frustrerend, en je hoeft dat soort gedrrag en leugens ook niet te pikken natuurlijk.... maar wij gaan op de momenten dat het goed gaat wel weer gewoon met elkaar verder op een gelijkwaardige basis.... tijdens een ziekte periode of dip zoals wij altijd zeggen loopt het toch allemaal anders.....en pas je je aan.....ik kan ook begrijpen dat het soms niet lukt om een relatie/vriendschap op deze manier in stand te houden, maar de toon van sommigen alsof ze een zak vuil in de kliko gooien echt keihard!
ik vind dit een heel erg verhaal en een beetje herkenbaar een vriendin van mij haar boer zijn ex was ook zo ook zij verzon het verhaal over borstkanker en ook zij wou dit alleen doen maar na een 2 maanden vielze door de mand omdat ze in een ziekenhuis werd behandeld waar ze ditr eigenlijk niet doen (ging over martinie en umcg in groningen) haar borsten waren blauw met allerlei rode punten (puur zelf beschadiging) echt vreselijk zo verzon ze ook allerlei verhalen over ander werk etc deze mensen zijn psychisch ernstig ziek! omdat deze vrouw waar je over praat ouder is en getrouwd vind ik het ook heeel erg voor haar man ik zou wat afstand nemen ze zijn erg ziek ze blijven liegen en verzinnen terwijl ze in hun beleving wel erg ziek zijn en deze ziekte dragen. ik weet niuet hoe goed je haar man kent maar daar zou ik wel mee spreken om voor jezelf en ook voor hem alles eenn plekje kunnen geven verder afstand, laten vallen vind ik ook wel erg hier boven zag ik staan ovber zelfdoding doe hier erg voorzichtig mee ik ken iemand die ook dit altijd zei ze zoon zei oplaatst pak toch een touw je weet wel die dikke hang hem om de balk in de schuur en doe het!! de volgende dag hong hij. hiermee will ik zeggen er word altijd gezegd diegenen die het altijd zeggen doen het niet dit is absoluut niet waar. de meesten zeggen niks en verwacht je ook niet (zoals mijn vader helaas) maar denk er om wat men zegt sterkte
ik ben er nog altijd niet uit... maar... ik moet ook zeggen dat ik dus liever mijn gezin bescherm... Kijk, iemand die geestelijk ziek is, kan heel erg kwade dingen doen... iemand met kanker minder.. hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel... afgezien van het manipuleren enz... het is mss een rare vergelijking, maar als je nu eens kijkt naar die mensen die op straat gaan en gewoon onwilkeurig andere mensen doodschieten... of iemands huis in de fik steekt of wat dan ook... Het brein is gewoon nog veel te ondoorgrond... niemand kan in haar hoofd kijken wat er in haar omspookt... niemand kan ooit 100% zeker zijn en zeggen dat ze gezond is... Maar toch blijft er nog altijd een soort van gevaar... niet enkel voor zichzelf, maar ook voor anderen... stel ze zit in haar auto en besluit kordaat zich om het leven te willen brengen (tegen boom, voor een trein, etc) op zo een moment denk je er niet aan dat bvb je eigen kinderen vanachter in de auto zitten... of mss de kinderen van je vriendin... begrijpen jullie me? Ik ben niet iemand die wegloopt voor problemen, absoluut niet, integendeel, ik probeer altijd iedereen te helpen etc... maar ik vind dit net iets te moeilijk op dit vlak. Ik heb vandaag haar telefoontje aangenomen en gevraagd hoe het met haar gaat, krijg ik dus als antwoord dat de biopsie negatief was... dat ze dus effectief kanker heeft (maar dat is dus helemaal niet waar) Zoals ik al eerder aanhaalde weet ze niet dat wij weten dat ze gelogen heeft... en ik zal het haar ook niet zeggen, maar trek mijn conclussies daar uit. Sorry meiden, maar ik kies voor mijn gezin... moest mijn man plots ernstig geestelijk ziek worden, zou ik uiteraard wel hulp zoeken om hem zo goed mmogelijk te begeleiden... maar mijn man is dus iemand waarmee ik nog mijn leven lang samen wil zijn... uiteraard op kousevoeten in zo een situatie, maar toch... Een vriendin is "maar" een vriendin... we hebben ons misschien 5 keer gezien, maar hadden wel meermaals per week contact via Facebook... wij delen een gemeenschappelijk hobby (het taarten maken) maar daar houd het eigenlijk, als ik eerlijk ben, ook op... Ik had voor haar haar steun willen zijn, echt echt waar, iemand waarop ze kan rekenen en die haar zou helpen met haar kindjes... maar op deze manier kan ik het gewoon niet....... het spijt me als me daar misschien enkele van jullie voor verwijten... maar nee, ik wil het me liever niet teveel aantrekken....... sorry
Evelien Volledig laten vallen is inderdaad geen optie. Ik denk dat mijn eerste berichtjes wel zo overgekomen zijn, maar zo waren ze niet bedoeld. Dat was meer mijn eerste reactie, vanuit mijn eigen emoties en ervaringen met borstkanker. Het kwam iets te dichtbij... Ik denk dat jullie er op een hele goede manier mee omgaan. Als je zus een goede periode heeft, kun je meer contact hebben en op een meer gelijkwaardige basis. Heeft ze een slechte periode, dan moet je toch ook jezelf en je eigen gezin beschermen en je aanpassen aan die situatie. Kan ze hier wel volledig van herstellen of is het iets wat haar hele leven zal blijven spelen? Sterkte ermee!
Fokje Er zijn inderdaad ook mensen die zich helaas wel echt van het leven beroven. Al ben ik van mening dat de meesten het zullen doen zonder het eerst aan te geven, totaal onverwachts. Bij die vriend was echter heel duidelijk voor ons en de artsen dat hij het niet echt ging doen. Hij deed altijd wel pogingen, maar dan maar half. Bijvoorbeeld 60 pillen nemen en vervolgens iemand opbellen om hem te komen redden. Hoeveelheden nemen die niet dodelijk zijn en er ook nog een briefje bijleggen hoeveel pillen bij van welke soort had gehad. Ze slikken en dan de telefoon pakken om te zeggen dat hij ze genomen had. Zulk soort praktijken. Constant op zo'n manier dat hij wel aandacht kreeg. Maar hij wilde zich hiervoor niet laten behandelen, daar had hij geen trek in. Dus dan krijg je een onuithoudbare situatie. Voor zijn ouders, broers en zussen en vrienden was het geen doen meer. Je moest paal en perk stellen, want iedereen ging er aan onderdoor. Maar inderdaad, die methode werkt niet bij iedereen. In ons geval wel, maar dat zal per persoon bekeken moeten worden. En daar moeten ook artsen en psychiaters bij betrokken worden.
idd meid dat zullen ze per persoon ook wel bekijken nachtzon=> ik begrijp heel goed dat je voor je gezin kiest veel sterkte ermee en denk ook omjezelf!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Nachtzon Ik denk dat je inderdaad voor jezelf en je gezin moet kiezen. Kies een manier waarop jij er het beste mee om kunt gaan. En je hebt gelijk. Ze is niet alleen een gevaar voor zichzelf, maar ook voor een ander.
Ik heb niet alle pagina's volledig gelezen, maar ooit heb ik ook zo'n vriendin gehad. Ze was misbruikt, had in jeugdopvangcentra gezeten, kind gekregen met 15 jaar (welke was geadopteerd), haar moeder was haar moeder niet etc. Wat hing ik aan haar lippen, wat had ik met haar te doen. Totdat... het kind in toronto zou zitten in amerika (en het ligt in canada?) haar moeder ziek werd en het erfelijk bleek te zijn dus ze onderzoeken moest, we iemand tegen kwamen die kon vertellen dat ze binnen de jeugdzorg bekend stond als agressief (en was daarom in behandeling geweest van jeugdzorg), ze had behoorlijk wat mensen in elkaar geslagen etc. Mijn medelijden was toch wel over hoor. Hoe lullig ook, maar deze vriendschap heeft geen stand gehouden, ook al was ze psychisch labiel. Het was mij te zwaar om nog normaal met haar om te gaan.
hoewel offtopic wil ik hier tóch nog op reageren: Want het kan wél anders. Er zijn goede medicijnen tegen de bijwerkingen en zelfs tegen de haaruitval hebben ze in sommige ziekenhuizen een soort van oplossing, in de coldcap. En zelfs zonder die coldcap wordt niet iedereen helemaal kaal. Het is WEL zo, dat de één sommige bijwerkingen wél krijgt en de ander krijgt ze niet. En waarom? Geen idee. Maar het is wel zo. Ik heb het gezien, gehoord, ervaren. Ik heb van bk niet heel veel verstand- maar een snel stukje googlen vond ik al vrij snel een berichtje van iemand die (op dat moment) nog niet ziek was van de FEC kuur. En ja, je lichamelijke conditie speelt zéker mee: Hoe fitter je bent, hoe meer weerstand, hoe beter je de kuren vaak kan doorstaan. Dat is ook de reden, waarom veel mensen die een aantal kuren krijgen, hoe verder in de reeks, hoe meer last ze hebben van de bijwerkingen --> hun weerstand is een stuk minder geworden. Maar oke ik moest het even kwijt hoor @ ts: Meid, neem in elk geval even rust voor jezelf en zet anders je gedachte op papier (of op de laptop/Word) voor jezelf... schrijf je boosheid en het gevoel zo bedonderd te zijn, van je af. En geef je zelf nog even tijd om te beslissen wat je met je vriendin 'doet'. Ik zou denk ik zelf een brief aan haar schrijven ook , als de 1e, heftigste emoties wat gezakt zijn- zodat je- omdat je toch al hsp bent zoals je aangeeft, niet gelijk voor haar hoeft te staan.
Athina Heb jij zelf ervaring met borstkanker en de desbetreffende behandelingen en chemo? Jij hebt het over Google en ik schrijf vanuit mijn eigen kennis en ervaringen. En in dit geval zit je er echt naast. Je krijgt inderdaad medicijnen om de bijwerkingen tegen te gaan, maar die werken niet voldoende. De bijwerkingen worden ietsjes minder, maar je bent er nog steeds heel erg ziek van. Ondanks de medicijnen tegen misselijkheid, ben je nog steeds misselijk. Misschien minder heftig dan zonder medicijnen, maar het is niet volledig tegen te gaan. En dat geldt ook voor andere bijwerkingen. Het effect van chemo is niet op te heffen met behulp van medicatie. Een coldcap wordt in veel ziekenhuizen niet gebruikt. Bij een coldcap komt de chemo namelijk niet in het bovenste deel van je hoofd en hersenen. En dat brengt risico's met zich mee, omdat het daar dan alsnog kan uitzaaien. Vandaar dat een coldcap in de meeste ziekenhuizen niet aangeboden wordt en er dus niks anders op zit dan kaal worden. De risico's wegen zwaarder dan het behouden van je haar. Je houdt misschien hier en daar een plukje over, maar daar is het wel mee gezegd als je aan de borstkanker-chemosoorten zit. Ik heb zelf drie keer FEC gehad en drie keer Taxotere. Je weerstand wordt onmiddellijk tijdens de eerste chemokuur finaal vernietigt. Vandaar dat je conditie niet meer zo belangrijk is als je aan de chemokuren voor borstkanker zit. Je hebt gewoon meteen geen conditie meer, ongeacht je beginsituatie. Het is inderdaad wel zo dat hoe vaker je chemo krijgt, hoe slechter je er tegen kunt en hoe minder je herstelt. Verder ga ik er niet een welles-nietes verhaal van maken. Ik heb het helaas zelf allemaal meegemaakt, heb contact met lotgenoten, artsen. Ik ben iemand die alle mogelijkheden uitpluist en op de hoogte wil zijn van alles omtrent mijn eigen ziekte. Ik ben bekend met de landelijke protocollen. Dus ik ga niet welles-nietes doen met iemand die het zelf niet meegemaakt heeft en met Google komt aanzetten.