Ben jong mama geworden op mijn 19e verjaardag de eerste nu 21 en 2 kindjes rijker. ik vindt het fantastisch en absoluut geen spijt van vroeg mama worden. Woon samen met de papa van de kinderen van 28 zijn nu 3 ,5 jaar samen hij fulltime werk, ik ziektewet , gaan weekendjes weg lekker met t gezin op stap, dit is waar wij van genieten. Tuurlijk snap ik dat vriendinnen zonder kinderen het niet snappen (in sommige gevallen.) maar nu wel iemand extreem, ik zie dr denk ik 1x in de drie maand, is 23 en echt nog van donderdag, vrijdag, zaterdag stappen ( ja is normaal vd leeftijd dat snap ik maar even voor t beeld), wel een hbo opleiding afgemaakt maar geen werk willen zoeken dus doet t met de thuiszorg, blowt zich suf en gaat dinsdag naar verslavingszorg maar aan dr ouders vertellen durft ze niet, ik snap dat die drempel hoog is maar je bent 23 woont nog thuis. Ik erger me er eigenlijk dood aan sinds ik mama ben, ik zou willen weten dat mijn kind verslaafd is, er na 5 jaar bijvoorbeeld achter moeten komen doet mijn moederhart veel meer pijn.. Wat zouden jullie doen? Ik heb haar een opname in een kliniek aangeraden (gebruik zoekfunctie waarom ik er zoveel van weet.) maar dat kan dus niet omdat dr ouders het niet mogen weten *zucht* lijkt wel middelbare school stiekem roken als ik het er zo neerzet.. En heb t niet over klikken bij dr ouders zo zit ik niet in elkaar, vindt het gewoon lastig mee om te gaan..
Maar als je d'r ongeveer 1 keer in de 3 maanden ziet, dan ben je toch sowieso niet echt vriendinnen? Maar ik ga niet met drugsgebruikers om, jij kennelijk ook niet als je haar maar 4 x per jaar ziet. En ach, ik ging ook op m'n 23e élke vrijdag en zaterdag stappen. Dat is niet zo raar op die leeftijd.
Je komt op mij erg bot over maar wellicht bedoel je het niet zo? Het was een goede vriendin tot de 2e is gekomen, ben gewoon erg druk en weinig energie vanwege schildklier klachten, misschien staat het er niet duidelijk genoeg dat het wel een goede vriendin is geweest en we appen ook nog wel, zien elkaar alleen weinig. Mijn partner is cocaïne verslaafd dus ik lig er elke dag naast
wat is dat nou voor een rare opmerking newsflash, ja ook als je elkaar eens in de 3 maanden ziet ben je vriendinnen... ik heb vriendinnen die zie ik wel eens minder vaak, maar als je elkaar ziet dan is het goed en je kan ten alle tijden bij elkaar terecht. dat is vriendschap. goed...on topic. feitelijk moet jij er helemaal niks mee, het enige wat je kan doen is haar adviseren.....en probeer het verder los te laten. het is niet jouw taak om te klikken bij haar ouders. mijn hart zou ook breken als ik er pas na 5 jaar achter kom, maar zou mezelf aan de andere kant afvragen waarom ik 5 jaar zo blind ben geweest. als het echt zo erg is met dr, dan moeten haar ouders heus iets door hebben.... tenzij het dus echt zo ontzettend slecht met haar gaat dat ze echt opgenomen MOET worden, dan zou ik wel een belletje wagen naar haar ouders.... en ja donderdag, vrijdag, zaterdag stappen is idd heel normaal op die leeftijd en als je verder nog nergens aan vast zit. maar ik kan je ook begrijpen dat jouw interesses nu anders liggen, en dat is logisch ook.
Nee ik bedoel het niet bot. Maar als je op zo'n andere level zit en elkaar ook nog eens zo weinig ziet, dan denk ik dat je geen vriendinnen maar eerder kennissen bent. Misschien omdat ik mijn vriendinnen meerdere keren per week zie en spreek? Maar dat was je vraag toch ook? Of heb ik het verkeerd begrepen
Ook al zit zij op een ander niveau de enige die kan beslissen of je vriendinnen blijft ben jij. Verder heb je genoeg tips of balletjes opgegooid bij haar en is de keuze nu aan haar...
Je komt bij mij nogal kinderachtig over of bedoelde jij het ook niet zo?? Weet je zeker dat je net zo volwassen bent zoals je net schetst? Je vraagt op een forum of je dan nog vriendinnen blijft en ik geef daar vervolgens antwoord op.
Ik denk dat als je op een ander gevoelsniveau zit en je je niet meer kunt verplaatsen in elkaars leefwereld en gedachtegang, dat de vriendschap zo goed als voorbij is. Het kan dan wel, maar in mijn optiek wordt je dan meer kennissen omdat je totaal langs elkaar heen leeft.
Vreemd dat jij je zo'n zorgen maakt om je vriendin die uitgaat en blowt en zelfs een kliniek gaat aanraden? Terwijl je ook zegt dat je man/vriend cocaine verslaafd is. Ik zou mij persoonlijk daar meer zorgen over maken met 2 jonge kinderen.
In mijn beleving/wereld is iemand een kennis als ik haar maar 1 keer per 3 maanden zie of spreek. Tenzij de band heel hecht is en je elkaar door omstandigheden zo weinig ziet of spreekt. Iemand die op een compleet ander level zit noem ik ook geen vriendin. Dan heb ik te weinig raakvlakken. Maar goed ik ben zeer selectief in wie ik "vriendin" noem. Ik heb dus een heleboel kennissen en een paar vriendinnen.
Ik zei nog gebruik de zoekfunctie Mijn vriend is inmiddels anderhalf jaar clean, dmv opname maar verslaafd blijf je altijd vandaar dat ik niet in de verleden tijd praat
Volgens mij bedoelde ze dat sarcastisch? Althans dat mag ik hopen... Ik zou haar het zelf laten opknappen, als zij het niet tegen haar ouders wil vertellen is dat haar keuze, zou het dan zeker niet aan haar ouders vertellen. Heeft naar mijn idee niets te maken met of je wel of niet een ouder bent, want ik zou het ook vreselijk vinden en ik ben nog geen moeder , heeft eerder met je gevoel te maken.
Dat stukje over zoekfunctie stond in je eerste bericht. Niet in je tweede bericht dat over je partner ging, dus dat had ik niet aan elkaar gelinkt. Maar goed... Ik zou bij haar afhaken. Of wel gewoon ''klikken'' bij haar ouders het contact wordt voor nu toch niet beter. En zo kan ze wellicht wel geholpen worden.
Ik ben dit aan het lezen en roep hard op huh huh huh?!?! Je vriendin is 23 joh verantwoordelijk voor haar eigen keuzes je kan als vriendin tips geven en adviezen maar ze moet het uiteindelijk zelf doen.
Je OP is een beetje warrig, dus ik hoop dat ik het heb begrepen. Ik zou me terugtrekken uit de vriendschap in ieder geval voor een tijdje. - Maar ik zou zeker mijn kinderen niet rondom haar willen hebben. Verder is ze volwassen en moet ze haar eigen keuzes maken. Ik snap dat het lastig is. Sterkte!
Bedankt voor je normale reactie. Iemand in gebruik willen we inderdaad niet bij de kinderen die keuze hadden we al gemaakt. Ja misschien is dat wel het juiste wat ik moet doen, heb nu advies gegeven en wat ze ermee doet moet ze natuurlijk zelf weten wel moeilijk want ken dr al 12 jaar..
Ik snap je gevoel erbij.. maar ik denk ook dat je haar daarin moet loslaten... Je hebt haar adviezen gegeven.. doet ze daar niets mee, is dat haar keuze. Mocht je merken dat het echt goed fout gaat, is het natuurlijk een ander verhaal... , dan kan zijzelf die keuze niet meer maken.. off topic hoevaak je iemand ziet heeft niets te maken met hoe diep een vriendschap zit. Mijn 2 beste vriendinnen zie ik t minst van mijn vriendinnen.. maar met hen heb ik t langst contact en kan ik het meeste delen...., zij kennen mijn door en door en ik hen.