Om haar nu een bitch te gaan noemen zoals ik voorbij zag komen vind ik persoonlijk wat te ver gaan. Ze heeft immers in elk geval de moeite genomen om met opgaaf van reden de vriendschap te verbreken,ze is duidelijk geweest. Ik heb zelf meegemaakt dat een vriendin die ik 10 jaar had ineens mij ging negeren van de een op de andere dag,we hadden altijd super veel contact.. Ik heb nog steeds geen idee waarom tot op de dag van vandaag..(10 jaar later). Een andere vriendin heeft ook de vriendschap verbroken maar dit wel gezegd tegen mij. Daar had ik ook heel veel verdriet van,maar heb nog wel respect voor haar in tegenstelling tot die ander. Er zijn altijd twee kanten. Jij hebt t idee dat je niet te negatief/neerslachtig was. Maar blijkbaar was t voor haar wel zo. Dan is er dus geen "match" meer. Het kost tijd maar ik denk dat uiteindelijk je beseft dat je haar dan ook beter kwijt dan rijk kan zijn omdat jullie niet op een lijn zitten en dan is een oprechte onvoorwaardelijke vriendschap moeilijk.
Dan nog, vriendinnen zijn er ook in slechte dagen en dan mag je zeuren/negatief zijn als het niet goed met je gaat. Als je alleen maar goed bent als je goed in je vel zit dan is het geen vriendin.
Ze is inderdaad niet een echte vriendin. Een echte vriendin zou eerst een gesprek aanknopen m.b.t gevoelens etc. en je niet abrupt verwijderen uit haar leven. Maar deels kan ik het ook begrijpen. Ze is net zwanger en ze wil op de roze wolk zitten, geen negatieve input maar gewoon genieten.. Komt zij even bedrogen uit..
Er zijn vriendschappen als schepen op zee: Je komt elkaar tegen en vaart een tijd samen op en daarna komt er een andere vaarroute voor allebei. Deze vriendschap is een leer periode en is heus niet, niets geweest. Per slot was er vreugde en verdriet. Je hebt ook vriendschap als de bomen, daar zijn de wortels van verstrengeld. Deze vriendschap is blijvend, ook zou je elkaar een (langere) tijd niet zien. Deze vriendschap is waardevol en lang niet voor iedereen weg gelegd. Maar om nu te zeggen dat deze vriendin geen vriendin is/was, vind ik wat kort overtrokken. Ik heb het zelf ook meegemaakt en het voelt k*t maar achteraf besefte ik dat er toch heel veel leuke dingen zijn gebeurd waardoor ik een glimlach kreeg Klinkt wat zweverig als ik het terug lees, maar het feit is nu eenmaal zo dat mensen veranderen en groeien in het leven. Inclusief de daarbij behorende vriendschappen/relatie ed.
Met die 120% ga ik laten zien dat ze er helemaal naast zat. Maar ik doe het niet om haar vriendschap terug te "winnen". Het is niet eerlijk als je zomaar uit het niets via de app laat weten dat de vriendschap over is. Daarnaast ben ik het er mee eens dat een verhaal altijd twee kanten heeft, dat denk ik wel vaker bij andere verhalen die ik op zp lees. Gelukkig heb ik het er thuis ook met wat mensen over gehad en vinden zij dit ook maar vreemd hoe het is gelopen. Hoewel ik haar "vriendschap" niet meer terug wil heeft het me wel enorm gekwetst en verdriet gedaan, maar ik ben er ook nog boos om. Ik kan gelukkig met alle eerlijkheid zeggen dat ik rustig ben gebleven en ik heb ook tegen haar gezegd dat ik het accepteer en dus niet boos ben geworden. En zoals ik tussendoor al aangaf, ben ik stiekem wel blij met alle lieve berichtjes. Dat doet me wel goed en helpt ook met verwerken.
Er zitten altijd twee kanten aan een verhaal , ik heb ook wel eenstemmig iemand "gebroken" omdat ze teveel energie opslokte (ze had altijd vanalles (en ook altijd erger) als ik een keer iets had walste ze gewoon erover heen. Op den duur na de zoveelste keer was het klaar voor mij, ik was geeneens boos ofzo was er gewoon klaar mee, misschien voelt zij dit ook wel zo, jij of je partner zullen dit altijd heel eenzijdig zien . Op den duur groei je samen met elkaar of uit elkaar en bij elke daarbij je leven raak je mensen kwijt en kom je er een paar (weer) tegen, thats life. Ze is in elk geval duidelijk dat is beter als je aan het lijntje houden en zou ik wel wat mee kunnen.
Zou mijn verhaal kunnen zijn joh. Twee dagen voor mijn eerste punctie kreeg ik ook opeens een appje van een "vriendin" dat ze niet met ons medisch traject om kon gaan. Ze had me ook al verwijderd van Facebook. Erg oneerlijk als het zo gaat inderdaad. Dat ze het niet rustig bespreekt, jou de kans niet geeft om jouw kijk erop te geven. Zelf heb ik trouwens alle contact afgekapt. Ze appt me nog steeds, maar als je er niet bent in slechte tijden, weet ik genoeg.
Waarom zou je nog de moeite willen nemen om het tegendeel te bewijzen van wat zij vindt? Je zou eigenlijk dolgelukkig moeten zijn dat zij zichzelf heeft geopenbaard en daarmee heeft laten zien dat ze een waardeloze zelfingenomen 'vriendin' is. Voor het zelfde geldt ging je nog jaren om met d'r om zonder te weten wie je vriendin écht is. Opgeruimd staat netjes Toch?
Ik vind dit altijd mooie uitspraken en zó waar. Kortom lieve TS, je bent geen echte vriendin kwijt maar slechts iemand met wie je een tjdje contact had. Begrijp hoe pijnlijk het is hoor, maar ze is je niet waard. Heel veel sterkte en een dikke virtuele knuffel!
Weet je, opgeruimd staat netjes. Een persoon minder die na je bevalling komt kijken naar je kindje maakt niet uit toch? Kan jij lekker wat meer van je kindje genieten. En zij zal nooit je prachtige kindje zien, jammer voor haar toch? Helaas werkt de wereld nou eenmaal zo, vrienden komen en gaan. Geeft niets, voor haar komt er misschien wel iemand hier van het forum, of waar dan ook. Iemand waar je in deze periode van je leven meer aan hebt. Natuurlijk blijft het heel jammer, maar ik zou zelf dan ook liever geen moeite meer doen. En of je nou wel of geen psychische ziektes hebt, moet niets uitmaken. Dat is maar gewoon een smoes. Ik kan best stellen dat al mijn vrienden zowat psychische problemen hebben. Het zijn de aardigste liefste mensen, das niet voor niets
Ik vind het echt rot voor je Maar tegelijk wil ik ook even zeggen: je weet in elk geval wel waar je aan toe bent!! Een "vriendin" van mij heeft na de bevalling nooit meer contact opgenomen. Normaal liepen we ook de deur niet bij elkaar plat, maar toch... Op een gegeven moment kwamen we ze tegen bij het winkelcentrum en leek ze wel geschrokken dat ze ons tegenkwam. Maargoed, ik dacht nog dat ik het mezelf verbeeldde. Maar nu gaat ze trouwen en hebben we ook geen uitnodiging gekregen. Dus ik vraag me eerlijk gezegd wel af wat ik verkeerd heb gedaan waardoor het contact opeens is verbroken... Ik had liever gehad dat ze dat gewoon even had laten weten dan dat ik nu met die vragen blijf zitten.