Vriendinnen/vriendschap, hoe "zie" jij dat - hoe vaak elkaar zien ?

ik heb meerdere soorten vriendinnen.

meiden die ik regelmatig zie maar vaak wel korter bijv 1 1/2 uur
meiden die ik niet regelmatig zie maar als ik ze zie 4 uur
meiden die ik soms heel veel zie en soms een hele tijd niet

er zijn er 3 die mij heel erg goed kennen. met hun is het contact goed. veel face to face, maar ook whatsapp en facebook

en de rest van de meiden spreek ik buiten het face to face meestal alleen via facebook. heel soms whatsapp

ik probeer het initiatief van 2 kanten te houden. als ik het gevoel heb dat ik te enthousiast ben trek ik me terug tot de ander aangeeft kom we spreken weer wat af. en soms betekend dat dat het contact tot een nulpunt komt. maar dat het later bijv. er ineens weer is. beetje moeilijk te omschrijven

 

Hee!!
Ik vind live contact ook het belangrijkst!! Ik heb alleen mensen op facebook die ik 'live' ook ken!
Ik heb op mn studie eigenlijk drie 'echte' vriendinnen en nog van vroeger een stuk of 4 over. Dit zijn dus 'echte' vriendinnen in de zin van dat ikalles met ze durf te delen, lief en leed delen, etc. Een daarvan is echt mn beste vriendin. We zien elkaar ongeveer gemiddeld 2 of 3 keer per maand , maar sturen meerdere keren per week wel even een whatsapje/ smsje.
De andere meiden zie ik ook allemaal minimaal 1 x per maand. Soms meer ,soms even wat minder.
Ik heb ook vriendinnen die ik wat minder vaak zie, maar die ik als ik ze zie wel heel gezellig contact mee heb. Dat noem ik dan geen 'echte' maar gewoon gezelligheidsvrienden of kennissen haha. Ook belangrijk om te hebben, je kunt niet met iedereen je hele hebben en houwen delen toch?!
Maar het verschilt per persoon. De een heeft aan een vriend(in) genoeg, de ander wil er per se 20.

 

ik heb enorm veel vrienden via facebook die ook regelmatig eens tegenkom maar hier geld een nieuwe wet
er komen nooit meer vrienden te close in mijn prive leven'

Had onlangs een van mijn beste vriendin Eruit geschopt'
ik trok dagelijks met haar op+ werkte op het zelfste bedrijf
Dus We deden vrijwel alles samen gaan winkelen/zwemmen/koken
maar na 1jaar begon de wrijving zelfs zo erg dat zij & haar partner tussen mij & manlief begonnen te steuken, en dan is het voor mij genoeg..iemand die mij beklapt in mijn eigen huis die gooi ik er zo uit
vanaf nu zal er ook niemand meer zoveel over mijn vloertje komen

 

Ik heb drie echte vriendinnen. Eéntje ken ik al vanaf de brugklas. Zij is echt mijn beste vriendin, ik vertrouw haar 100% en weet dat ik altijd bij haar terecht kan. En omgekeerd natuurlijk. Dat betekent niet dat er nooit wrijvingen zijn. Juist wel eens omdat we in bepaalde opzichten best op elkaar lijken en allebei niet bang zijn om ons mondje te roeren. Maar juist doordat onze vriendschap hecht is, kunnen we dat van elkaar hebben en accepteren we het ook van elkaar.
We zien elkaar niet wekelijks, maar zorgen wel dat we elkaar geregeld weer opzoeken. Gemiddeld denk ik ongeveer eens in de vier weken ofzo. Niet dat er een 'regel' voor is. Soms zien we elkaar wat vaker en soms wat minder vaak. We houden tussendoor wel altijd contact via whatsapp en mail.
Met de andere twee vriendinnen ga ik ongeveer hetzelfde om. Regelmatig een mailtje of een kaartje. We spreken soms bij iemand thuis af en soms gaan we winkelen, hapje eten, bioscoop o.i.d. En dan is het altijd weer gezellig, ook als we elkaar eens wat langer niet gezien hebben.

Verder ga ik, samemet mijn man, ook veel om met zijn broertje en diens vrouw. Dat is niet alleen familie maar zijn daarnaast ook vrienden. Mijn broer en zijn vriendin zien we iets minder vaak, maar ook dat is altijd gezellig. De jeugdvriend van mijn man heeft ook een leuke partner. Zij wonen wat verder weg, dus die zien we wat minder vaak. Maar we proberen daar toch wel op zijn tijd mee af te spreken, want ook dat is altijd leuk. Maar dat voelt (voor mij) toch minder als echte vriendschap. Er is toch wat meer afstand. Neemt niet weg dat het leuke bezoekjes zijn.

Uit wie het contact het meeste komt, zou ik zo niet durven zeggen. Dat betekent waarschijnlijk dat het wel zo'n beetje eerlijk verdeeld is. De ene periode ben ik het, de andere periode is de ander het.

Ik moet wel zeggen dat ik het nu soms lastiger vindt om tijd te vnden voor mijn vriendinnen. Zij hebben allemaal nog geen kinderen eik heb wel een zoontje. Ze zien hem allemaal graag hoor. 't Is ook wel een makkelijke, wat meenemen betreft. Maar ik merk dan toch dat ik meer met hem bezig ben dan met de vriendin. Dat snappen ze en ze vinden het niet erg, maar zelf wil ik het wel een beetje afwisselen: soms met zoon en soms zonder. Ik zit er dan toch mee dat ik alleen af kan spreken alsijn man thuis is of dat ik oppas met regelen. Als ik hem wel meeneem, zit ik rond zijn middagdut te plannen. Dus dat maakt het soms lastiger, waardoor ik minder vaak echt spontaan iets met één van de meiden ga doen. Maar goed, dan maar iets vaker lang van te voren gepland en op afspraak.

 

Ik heb 1 goede vriendin ( die ken ik al een jaar of 20 )... en beschouw haar eigenlijk als de 'beste'. Maar we lopen absoluut de deur niet bij elkaar plat. Maar als we afspreken of contact hebben, dan is het eigenlijk altijd heel gezellig... Toevallig spraken we het laatst naar elkaar uit, hoe grappig het eigenlijk is dat we elkaar wel steeds als beste vriendin beschouwen, maar dat we daarvoor geen intensief contact voor moeten onderhouden. Het is leuk zoals het is...
En ook bleek eigenlijk dat we twee hele andere mensen zijn, nagenoeg geen raakvlakken, maar dat dit nu juist is wat ons een goed 'duo' maakt. Onze houding tov vriendschappen en daadwerkelijk live contact zijn hetzelfde en dat maakt dat de vriendschap heel relaxed en fijn aanvoelt.

Verder kan ik me nagenoeg iedereen overweg en heb ik regelmatig een gezellig theeleut-date met iemand ( oud-collega's, kennissen, verre vrienden etc. ). Ik heb wel twee mensen die ik nu echt niet meer spreek terwijl ik het jarenlang erg goed met deze personen kon vinden... Dat vind ik jammer, want ik had daar altijd de grootste lol mee. Deze personen zijn echter zelf niet zo 'gemakkelijk' in de omgang en hebben zelf het contact laten verwateren of verbroken. Dames met heftige principes... Helaas, maar het is niet leuk om heel veel energie te steken in iets wat iedere keer fout gaat, ondanks de leuke momenten met die persoon.

Dus ik prijs me erg gelukkig met die ene vriendin en de manier waarop wij contact met elkaar hebben. Precies goed!

 

Ik heb genoeg "vriendinnen" maar de echte zijn op 1 hand te tellen.

Ik heb er een paar die ik iedere week zie, waar ik mee ga zwemmen etc. Mn bestd vriendin zie ik 1x in de 2 weken. Appen / bellen iedere dag. Ook een paar die ik bv om de dag spreek en het gewoon als van ouds is.

Ze zeggen dat je weet wie je vrienden zijn als je in moeilijke periodes zit. Geloof me, dat klopt.door die ervaring ben ik zuiniger op mijn paar echte dan 100en neppen..

 

Vrienden...
... staan klaar voor je als je ze nodig hebt. Bij kleine en grote dingen.
... vragen oprecht hoe het met je gaat. Zijn dus ook oprecht geïnteresseerd in het antwoord en proberen er voor je te zijn als het een keer slecht gaat.
... zijn geïnteresseerd in en hebben respect voor jou mening, ook als die niet hetzelfde is als die van hen.
... hoef je niet vaak te zien. Het gaat niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit.

Soms zie ik mijn vrienden een paar per week, soms twee maanden niet. Ik heb een vriendin, die wat verder weg woont. Was eigenlijk alleen een collega, maar we hebben toch een bijzondere band gekregen. Soms hebben we ook een paar maanden geen contact en dan zitten we ineens 3x per week te whatsappen of bellen we spontaan eens.

Soms ben ik, of zijn mijn vrienden een periode erg druk. Dan is het contact veel minder. Maar we weten dat we er voor elkaar zijn als het nodig is, dus is dat niet erg.

En dit alles van twee kanten, natuurlijk.

Bij de meeste vrienden, komt het wel van twee kanten, het contact onderhouden enzo. Maar van bijvoorbeeld één vriendin, ben ik 9 van de 10 keer degene die contact opneemt. Maar dat ligt niet aan de vriendschap, maar aan de persoon. Zij doet dat nu eenmaal minder en ik weet dat van haar. Ik weet echter ook wat ik aan haar heb, dus vind ik het niet erg.

Bovenstaande gaat om échte vrienden. Daarvan heb ik er denk ik een stuk of 15... Mijn man is een half jaar op uitzending geweest en dan merk je pas echt wie er voor je klaarstaan.

Verder heb ik nog een aantal gewone vriendinnen. Leuke meiden, die ik voornamelijk zie op feestjes of als we gaan stappen. Heel gezellig, maar verder redelijk oppervlakkig. Helaas zijn er ook een paar meiden van de eerste groep naar deze groep 'gedegradeerd'... Maar so be it... Ik vind het belangrijk om te weten wat je aan iemand hebt en als dat minder is dan je initieel dacht, dan kun je je daarop instellen.

Facebookvrienden zijn GEEN vrienden (hoewel ik wel een paar vrienden op Facebook heb ) Ik ken wel al mijn Facebook vrienden persoonlijk, maar daarvan zijn er veel (oud)collega's, oud-studiegenoten, oud-klasgenoten, (schoon)familieleden en kennissen van vroeger. Mensen waar ik nog wel contact mee wil, omdat ik het leuk vind om te weten hoe het met ze gaat, of omdat we bepaalde interesses delen, maar dat zijn dus geen vrienden.

Ik heb trouwens laatst ook iemand van Facebook gegooid. Niet omdat ik haar nu stom vind, maar omdat haar gedrag mij meer kost dan 'opbrengt'. Ze is nogal een attention seeker. Ik zag haar alleen op feestjes en zo, maar ze wilde nooit gewoon eens afspreken voor een bakje koffie of zo. En aangezien ze altijd alle aandacht op zichzelf gevestigd wil hebben en chagrijnig wordt als dat niet het geval is, was ik er helemaal klaar mee.

Heb je iets aan mijn antwoord?

 

Ik heb meerdere vriendinnen, maar 1 persoon die ik echt een vriendin kan noemen. Ken haar ook nu bijna 16 jaar. We zien elkaar niet vaak, maar mailen of bellen wel geregeld. Beide druk met werk en kids. Naast haar meer vriendinnen alleen is dat net wat anders. Ik heb niet enorm veel behoefte om mensen wekelijks te spreken of te zien. Eens in 2 à 3 maanden spreken we met z'n allen af, gaan we uit eten en stappen. Erg gezellig en het is ook altijd goed. Geen verwijten richting elkaar waarom we elkaar niet zien.

Ik ging vroeger erg vaak met iemand om dag in dag uit samen en dat jarenlang, echter op een gegeven moment ons eigen weg gegaan. Is gewoon zo gelopen en geen ruzie ofzo. Nu hadden we laatst ergens een feest en zij was er ook. Het was net als vroeger, super gezellig. Andere mensen vinden het bijzonder om te zien dat wij na al die jaren nog steeds zo close waren. Toen we vertelde dat we elkaar al heel erg lang niet hadden gezien waren ze verbaasd omdat het nog net leek als vroeger. Ze zei al dat ze dit eigenlijk met niemand had, elkaar jaren niet zien, maar toch super gezellig hebben, en zonder verwijten waarom we elkaar nooit bellen. We hebben nu wel afgesproken om binnenkort ergens een hapje te eten. Lijkt me erg leuk

 

Ik heb 1 allerbeste vriendin en dat is Kirst die hier ook ergens rond huppelt op dit forum. Ik zie haar denk ik gemiddeld genomen 3 of 4x per week. We hebben beide kindjes die even oud zijn. We waren bij beide kinderen tegelijk zwanger, toevallig hoor. Verder doen we veel samen voelen elkaar heel goed aan, praten goed samen, kletsen gezellig samen. Ik ken haar nu zo'n 18 jaar...en dit is hopelijk wel blijvend ik hou van haar alsof ze mijn kleinere zusje is

Verder heb ik wat vriendinnen die iets verder weg staan. Die ik minder vaak zie waar ik ook niet altijd zin in heb om mee af te spreken wat dus ook vaak uitgesteld word. Maar als ik ze dan zie dan is het gezellig en ook goed zo.

Verder vind ik 1 of 2 collega's ook wel vallen onder de term vriendin....

 

Wat een lange verhalen van iedereen.
Kan me er wel in vinden.

Wij hebben heel veel kennissen. Waar we niet op de koffie gaan, maar wel vaak bij anderen tegenkomen of op een feestje.

Ik heb 4 echte vriendinnen.
Waar ik ook alles mee deel. Twee ervan ken ik al 24 jaar, de ander vanaf de mavo en de laatste sinds 3 jaar.
Contact komt van beide kanten en ik zie ze soms twee keer in de week en soms een maand niet.
Contact via app wel een aantal keer per week.
Facebookvrienden? Nee, dat zijn geen vrienden. Kennissen misschien?

 

Ik heb ook 'maar' 2 goede vriendinnen, die ken ik ook al heel erg lang, en zijn er altijd geweest.
Soms zien we elkaar n maand of 2 niet, en dan opeens spreken we weer af en voelt t gewoon helemaal goed.

Verder had ik een heel hecht vriendinnengroepje van 6 meiden.
Maar daar is nu niks meer van over, zij wonen verder weg en spraken dus vaker af, op een gegeven moment werd ik niet meer gevraagd, en kreeg ik nauwlijks reacties op mijn smsjes.
Met een van hen heb ik alleen nog facebook contact, meer hoeft van mij ook niet meer.

Ik hecht erg veel waarde aan vriendschap, en soms denk ik dat ik teveel verwacht van anderen hierin.
Was heel moeilijk om het wat losser te laten, maar is nu wel gelukt, en merk dat t contact wat er is nu beter is.

Heb ook nog 2 oude klasgenootjes die wel n soort van vriendinnen zijn, maar dat is heel erg ingewikkeld vind ik zelf
Die houd ik bewust ook wat meer op 'afstand'

 

Ik ben erg teleurgesteld geraakt in vrienden.
Dat begon op de middelbare school. Zodra ik naar een andere school ging als mijn dorpsgenootjes was het voor hun duidelijk uit het oog en dus uit het hart. Ik werd steeds minder uitgenodigd door deze vriendinnengroep. Ieder initiatief moest voor mijn gevoel vanuit mij komen, en omdat ik daar verschrikkelijk verdrietig van werd het contact maar laten verwateren.

Bij nieuwe vriendinnen merkte ik vaak dat ik meer waarde aan de vriendschap hechte als de ander. Ik werd bang om me aan anderen op te dringen en hield daardoor afstand uit zelfbescherming.

De afgelopen jaren merk ik dat vrienden maken niet lukt. Iedereen lijkt een druk sociaal leven te hebben, en de mensen die ik ontmoet zitten duidelijk niet te wachten op extra vrienden. Ik heb leuk contact met bijvoorbeeld buren, en collega's maar zodra je verhuisd of van baan veranderd beloofd iedereen contact te houden. Uiteindelijk blijkt toch weer dat ik de enige ben die daar behoefte aan heeft, loop ik als een hondje achter iedereen aan. Dat merk ik aan eenzijdige uitnodigingen en veel afzeggingen. Zodra ik me dat realiseer word ik heel verdrietig, stop ik met contact zoeken en verdwijnen ze uit mijn leven.

Inmiddels ben ik 29 en heb dus maar een echte vriendin. We wonen ver uit elkaar en onze partners hebben geen contact met elkaar. Soms zien we elkaar door omstandigheden een halfjaar niet, maar als we elkaar nodig hebben dan zijn we er voor elkaar.

Ik zou graag meer vriendinnen hebben, maar hoe doen andere mensen dat?

 

Ik heb 1 goede vriendin echt me beste vriendin ik ken haar al meer dan 15 jaar en spreken elkaar bijna elke dag wel via de tel sms enz zien doen we elkaar niet elke week maar wel vaak we hebben alle bij kidz en gaan 1 keer per jaar met ze 2en een dagje weg ze betekent ook heel veel voor mij en ze weet meer van mij dan me eigen man we zeggen ook heel vaak love you girl enz

 

Ik ben erg rijk in mijn vriendschappen
- best friend 1: al 27 aar door dik en dun maar zien doen we elkaar niet heel vaak (hele dikke baan en veel in het buitenland)
- best friend 2: al 25 jaar. We zien elkaar maandelijks ongeveer. Onze mannen kunnen het ook goed vinden maar we leven wel heel andere levens (wij kids, zij nu op wereldreis )
- best friend 3: al 8 jaar heel close. Wekelijks contact, kinderen in hetzelfde boekjaar etc. Jammer dat haar kerel zo nors is...

Good friend 1: alweer 5 jaar sinds collegaas zijn geweest.
Good friend 2: al weer 10 jaar mijn ex!!! maar heel goeie vriend
Good friend 3: sinds 2 jaar door kinderdagverblijf van de kids
Good friend 4: alweer 20 jaar, oudstudiegenoten

Ik maak gemakkelijk vrienden en ben daar ook best trots op. En gelukkig heb ik nog een flink aantal mensen waarop ik mag rekenen. Een heel veilig en rijk gevoel