Heey dames, Ik heb al érg lang een kinderwens (vanaf mijn 16e) en die wordt steeds heviger. Helemaal nu iedereen in mijn omgeving ineens zwanger lijkt te zijn, en mijn schoonzusje een prachtige zoon heeft van 9 maanden. Mijn vriend (waar ik 10 maanden iets mee heb) weet hier ook helemaal niks van. Maar hij heeft het zó vaak over het zwanger zijn. Hij zegt iedere keer dat hij bang is dat ik zwanger ben etc. omdat ik de laatste tijd een steeds boller buikje krijg, 's avond is het helemaal erg, andere dingen ga eten etc. Iedere keer als hij mijn buik ziet er eroverheen gaat met zijn hand zegt hij "ben je zwanger?" Maar ook zegt hij dat hij het nog niet wil. Eerst wilde hij op zijn 20e een kind, toen als hij 26 is, en nu ineens als hij 30 is. :S Ik snap er niks meer van. Iedere keer vraagt hij ernaar, heeft hij het erover, zegt dat hij me echt niet in de steek laat als ik wel zwanger zou zijn, maar anderzijds zegt hij dat hij geen kindje wil, pas als hij 30 is. (nu tenminste, 2 weken geleden was het nog op zijn 26e XD) Herkent iemand dit? Want ik wordt hier helemaal tureluurs van onderhand. Liefs mij.
Ik vind het niet zo vreemd hoor. Niet iedereen is op zn 16de al toe aan kinderen. En ook niet op zijn 20ste. Mijn tip, probeer een middenweg te vinden. Een kind krijg je tenslotte met zn 2en. Daarnaast vind ik, maar dat is mijn persoonlijke mening, dat 10 maanden verkering wel erg snel is.
Daar gaat het me ook totaal niet om. 10 maanden is ook kort, en dat weet ik ook. Maar ik vind het zo vreemd dat alles ineens veranderd bij hem. Eerst wil hij op zijn 20e een kindje, dan op zijn 26e en dan op zijn 30e. :s Eerst wil hij zeer zeker nu nog geen kindje omdat zijn broer net vader is geworden, en nu zou hij het niet erg vinden als ik toch zwanger zou zijn, en vraagt hij er iedere keer naar. Het is allemaal zo tegenstrijdig, dat ik er een beetje raar van wordt.
1 ding meid, ga niks forceren.. mijn vriend zei ook altijd ik wil geen kinderen, misschien als ik 30 ben! wij raakte per ongeluk zwanger door de pil heen.. we waren toen bijna 3 jaar samen.. we hebben er samen voor gekozen om er voor te gaan.. we zijn er ook heel gelukkig mee, daar niet van.. maar ik merk wel heel goed dat hij t niet erg had gevonden als ik niet zwanger was geweest.. begrijp me niet verkeerd we houden allebei zielsveel van Susenna, maar als ik kon kiezen dan nu nog niet! Er komt zoveel meer bij kijken.. slapeloze nachten, het huilen, je kan niet meer met zn 2e weg of je moet oppas regelen.. je kindje moet overal mee naar toe (ECHT overal). Werk vinden is een stuk moeilijker als je een kleine heb, je bent niet zo flexibel meer.. Je relatie komt echt op een laag pitje te staan.. en dan vind ik 10 maanden echt nogg kort.. ik weet niet hoe oud je vriend is (in ieder geval nog geen 20), maar kan me goed voorstellen dat ie nu nog geen kinderen wil.. geniet nog van jullie samen, jullie zijn nog zo jong.. ga nog even samen op vakantie, stappen enz.. want dat mis ik nu toch wel!
Oohw nee, ik ga zeker niks forceren, een baby kies je samen voor, en ik slik ook gewoon nog provera, want ga echt niet stoppen met anticonceptie omdat ik toevallig een kleine wil, en mijn vriend niet. En ik weet wat er allemaal bij komt kijken. Maar het niet kunnen stappen, dat maakt em niet uit. Ik ben toch geen uitgaanstype. Als ik een avondje uit eten ben geweest hang ik daarna het liefst gewoon weer lekker 3 maanden thuis iedere avond. En werk heb ik ook al, dus dat scheelt wel een hoop. Alleen kunnen ze me er inderdaad zo uitdonderen, want ik heb nog geen vast contract. En ik weet het ook allemaal wel heel goed, en het gaat me er niet om dat ik NU zwanger wil raken, maar ik vind het gewoon vreemd dat hij iedere week ineens anders denkt enzo. Was je vraag over de leeftijd van mijn vriend vergeten ! Hij wordt eind deze maand 19.
Heey heey Je moet inderdaad niks gaan forceren , maar het is wel een beetje raar dat je vriend dan zo denkt en dan weer zo.Je kunt het beste gewoon allemaal aan laten komen en er misschien een keer goed met je vriend over hebben over wat ie nu echt precies wil.Aan de hand daarvan kunnen jullie misschien een middenweg vinden.En ja 10 maanden ik weet niet of dat te kort is.Ik zie niet hoe jullie met elkaar zijn samen.En of jullie relatie 100% stabiel is. Mijn vriend en ik gingen nog geen jaar samen toen we besloten om te stoppen met de pil en ik telde aan toen we precies een jaar gingen. Onze relatie is dan ook 100% stabiel , hij werkt fulltime , ik 2 dagen per week en alles wat er bij komt kijken hebben we ook rekening mee gehouden.Maar dat komt ook mede omdat we er allebei achter stonden. Praat erover met je vriend. Praten kan geen kwaad
Je vriend is 19 en hij twijfelt misschien nog wel over veel meer dingen die hij wel of juist niet wil doen in zijn leven. Dat is niet erg, want niet iedereen staat op zijn/haar 19e als een volwassene in het leven. Jij weet waarschijnlijk al wel heel goed wat je wilt (mannen zijn daar meestal wat later mee). Geniet gewoon van je leven op dit moment!
Ja,dat vind ik dus ook zo vreemd, dat hij steeds anders denkt. Onze relatie is wel 100% stabiel. Dit was in het begin niet altijd zo, maar toen hij eindelijk eens goed kon vertellen wat hem dwarszat, en ik heb gerust heb kunnen stellen is onze relatie 100% stabiel. We werken ook allebei fulltime (nouja, ik 32 uur, dus eigenlijk nog net parttime, maar bij ons wordt dat gewoon fulltime genoemd ) Het rare is ook, gister zat ik de Yes te lezen, en daar stond een stuk in over 'Ik wil graag moeder worden, maar mijn vriend wil geen kids' hier reageerde hij gelijk op metde zin 'dat is wel wat voor jou schat '. En toen kregen we het er weer over. Ook lagen we gisterochtend op bed te praten over het een en ander, toen we het over mijn buik kregen. Zijn eerste reactie was weer 'Ben je zwanger?" Ik snap er gewoon helemaal niks meer van, en als ik er dan weer eens goed over wil praten doet hij een beetje vaag zo van "ja, maar jou oom is toch ook pas op zijn 30e vader geworden? Waarom ik dan niet?" Like, mijn oom heef toch niks met hem en mij te maken? :s Misschien dat er na woensdag (de crematie van zijn oma) een normaal gesprek gevoerd kan worden ^^ Want we hebben nu beide toch ook veel andere dingen aan ons hoofd (gehad).
Ja, daar heb ik inderdaad ook al aan zitten denken. En ik weet inderdaad wel heel goed wat ik wil. Weet dit al vanaf mijn 15e ofzo ^^. Maar dat heeft waarschijnlijk ook weer met dingen te maken die ik mee heb gemaakt, en hij niet. En genieten van mijn leven doe ik op dit moment zoiezo! ^^ Heb geen reden om dat niet te doen.
Whaha, de meeste mannen zijn nooit echt "klaar" voor een kind, vaak pas wanneer het echt zover is, mannen zijnvreemde wezens wat dat betreft.
Hahahaha ja daar heb je gelijk in. Als ik zo eens naar mijn schoonbroer keek, hij was er echt nog niet klaar voor toen zijn vriendin zwanger was. Maar toen het er eenmaal was sloeg hij totaal om. Ik denk dat iedere man wel een soort van 'angst' heeft als het om kinderen nemen gaat. ^^ Het zijn inderdaad vreemde wezens wat dat betreft.
haha.. heeeeeel herkenbaar me vriend het eigelijk een beetje eng en wist zich geen houding te geven helemaal niet toen het eenmaal echt zo ver was de eerste weken vond hij alles ook heel eng. en heb ik hem veel geholpen., nu gaat het van zelfsprekend en vind hij het super en wil hij haar echt neit meer missen
Ja, komt stom over zo inderdaad, bedoel het ook niet zo, maar hier in het dorp gaat het altijd over 'kiedjes nemen' enzo, terwijl we inderdaad gewoon kinderen krijgen bedoelen.
ik vind het raar dat je vriend er echt een leeftijd aan hangt: ik wil op mn 26e kinderen/ik wil op mn 30e kinderen:S Wie weet hoe jij/hij dan in het leven staat? Ik zou zeggen zet het n beetje uit je hoofd en laat weten aan je vriend: ik wil nu nog geen kinderen, over een paar jaar zullen we wel zien! Dan begint hij er vast ook niet meer over. Ik denk dat hij bang is dat jij het nu al wil en hij er dus nog niet klaar voor is. Zou zeggen geniet nog fijn met zn 2en! liefs
ik vind het raar dat je vriend er echt een leeftijd aan hangt: ik wil op mn 26e kinderen/ik wil op mn 30e kinderen:S Wie weet hoe jij/hij dan in het leven staat? Ik zou zeggen zet het n beetje uit je hoofd en laat weten aan je vriend: ik wil nu nog geen kinderen, over een paar jaar zullen we wel zien! Dan begint hij er vast ook niet meer over. Ik denk dat hij bang is dat jij het nu al wil en hij er dus nog niet klaar voor is. Zou zeggen geniet nog fijn met zn 2en! liefs
Mijn vriend zei ook op zijn 20e: als ik 26 ben dan wil ik wel proberen een kindje te krijgen met jou. En die leeftijd bleef maar verschuiven en verschuiven. Toen bleek ik op mijn 22e zwanger (deden niet aan voorbehoedsmiddelen) en werd ik mama op mijn 23e en was mijn vriend 24. Toen ik zwanger was is hij ieder weekend op pad gegaan omdat hij er denk ik aan moest wennen en ik liet hem gaan (vertrouw hem volledig). We waren toen trouwens 3 jaar samen en woonden 2 jaar samen. Inmiddels is hij helemaal aan het papa zijn gewend en ben ik zwanger van de 2e, wat niet per ongeluk was. (Maar ik wil wel even zeggen dat mijn dochter een geweldig ongelukje was/is!)