Hoi Ik heb ff advies nodig. Al meer dan 10 jaar heb ik een beste vriendin. We gingen vroeger altijd uit, deden alles samen en konden alles aan elkaar vertellen. Maar sinds zij de kinderen heeft (een2ling) laat ze me gewoon links liggen. Ze belt nooit, ze zegt dat ze geen bereik heeft. Met een andere telefoon kan ze wel bellen maar dat nummer geeft ze me niet. En ze belt altijd prive. Dat is toch raar? Ik probeer steeds af te spreken maar ze zegt het steeds weer af. Nu had ik haar gemaild, hoe het er mee was enzo. En krijg een best geirrtiteerd mailtje terug dat ze het zo zwaar heeft enzo omdat ze nog fysio heeft voor klachten van de zwangerschap. Prima, maar ze vergeet wel ff dat ik ook pas 3 maanden geleden bevallen ben. Bij haar is het al bijna 8 maanden geleden. Ze is hier 1x geweest met de kinderen terwijl ze dichtbij woont en een auto heeft. En het toppunt was dat ze niet eens het fatsoen had om te bellen met mn verjaardag maar alleen een sms stuurde. Ik weet dat haar kinderen na 8 uur slapen dus dan kan je toch bellen? Of de dag erna als je het druk hebt gehad.. Ik heb gewoon helemaal geen zin meer om energie in haar te steken, heb het idee dat het voor haar toch niet hoeft. Maar ja, wat moet ik doen? Haar bellen gaat dus niet. Afspreken dus ook niet.. Dus een mail sturen? Uitleggen waar ik mee zit? Ben geneigd om gewoon niks meer te laten horen maar dat vind ik ook niet netjes.. sorry voor het lange verhaal ik vind het echt een lastige situatie.
ik zou haar wel een mail sturen als ze zo moeilijk bereikbaar is maar dan niet aanvallend, meer begrijpend dat ze het nu hartstikke druk heeft met een tweeling maar dat je het jammer vindt dat het zo loopt en dat ze onbereikbaar is geworden. hecht je nog waarde aan de vriendschap? dan zou ik er zeker nog iets voor doen, 10 jaar is niet niks.
ik zou met haar afspreken om aan te geven wat je op je hart hebt. een mail zou ik zelf onpersoonlijk vinden. het is misschien "vreemd"dat ze zich zo gedraagd,maar omdat jullie elkaar nu weinig spreken weet je ook niet waarom ze dit doet.. ik zou echt op korte termijn een afspraak maken om alles uit te spreken,want 10 jaar gooi je natuurlijk ook niet zomaar weg? en geef gewoon aan dat het belangrijk voor je is! Ik heb dit zelf ook gehad met mijn vriendin,beide een kindje gekregen,we wimpelde elkaar elke keer maar weer af. dit ging bij mij zo hoog zitten dat ik haar heb gebeld dat ik dezelfde week nog een afspraak wilde. En toen hebben we alles uitgesproken. en toen we eenmaal de oorzaak wisten hebben we hier heel hard om gehuild en gelachen....... het valt ook niet mee moeder worden!!! heel veel succes!!
Mamasince2010... Ik kan haar dus niet eens bellen want ze neemt niet op en smst dan dat ze geen bereik heeft. Met haar andere tel heeft ze wel bereik maar dat nummer geeft ze me niet..?!? En we hadden dus vandaag afgesproken maar dan smst ze weer af. Ik heb haar pas 2x gezien sinds ze de kinderen heeft en elke keer is haar vriend erbij en kunnen we nog niet echt praten. IK heb gewoon het idee dat het haar echt niet interesseerd. Ik bedoel, ik wil heel graag face to face praten maar als ze steeds afzegd gaat dat niet. De enige communicatie die van haar uit komt zijn smsjes zo van : hoi hoe is het? ja..eeeh verwacht ze dan dat ik 3 maanden ga samenvatten in smsjes? Denk dat het maar een lange mail moet worden, en als ze dan wil praten moet ze zelf maar bellen..
volgens mij valt er weinig te "verbreken"...... want jullie zijn al uitelkaar gegroeid... Zelf zou ik het gewoon laten "doodbloeden"..... (als ik tussen de regels lees... nummer niet willen geven etc. , zou ik niet eens meer spreken van "vriendschap"....)
ok. had niet helemaal begrepen dat ze helemaal niet te bereiken was.... maar dan zou ik inderdaad een mail sturen,en laat dan de keuze maar bij haar. dan heb jij gedaan wat je kunt doen. misschien zou je onverwacht bij haar aan de deur kunnen staan? of denk je dat dat niet gaat werken bij haar.. jammer hoor als het op deze manier moet gaan...maar ik weet hoe je je voelt,ik ben blij dat het bij ons opgelost is.
lastig he, heb precies hetzelfde probleem.... alleen ging ik al om met haar sinds we op de kleuterschool zaten, en sindsdien waren we 2 handen op 1 buik..... zij kreeg eerder kinderen dan ik en toen werd het contact wat minder.... nu sinds ongeveer 3 jaar gaan we weer meer met elkaar om en deden we voorheen eens een bakkie bij elkaar en gingen we zeker eens in de maand lekker samen stappen of een avondje thuis borrelen met films erbij... ook kwamen ze vaak hier zodat de kids met elkaar konden spelen en wij lekker kletsen... en zo ineens is het contact van haar kant weg... ze belt niet meer, heb haar al meerdere malen gevraagd wanneer we nu weer eens op stap gaan... is zeker al 6 mnd geleden.... ze is ineens nooit meer online op msn en doet kortaf als ik haar wel spreek.... weet zelf ook niet zo goed wat ik ermee aanmoet want volgensmij interesseerd het haar gewoon niet meer... ik heb ervoor gekozen het even te laten rusten en aankijken...... het ligt er bij jou aan in hoeverre je er zelf last van hebt... anders zou ik eens afspreken om bij haar te komen en het van je hart af te leggen..... inieder geval wens ik je succes want het is erg rot als je al zolang bevriend bent met iemand en die ineens zo ongeinteresseerd doet naar jouwn leventje en je kindje....
Mora ja moeilijk is het he.. Ik heb het ook lang op z'n beloop gelaten, vooral toen ik nog zwanger was. Ze was eerst natuurlijk ook super druk met die kinderen, dat snapte ik ook. Maar ik heb nu ook een kindje, en dat ze zich ook niet echt voor hem intereseerd doet me ook wel pijn. Het liefst wil ik gewoon mn vriendin terug. Maar dat zit er denk ik niet meer in. Ik ga maar wat op papier zetten en laat het mijn man wel lezen vanavond. Dan mail ik haar wel en dan zien we wel...
een vriendschap hoort niet alleen maar van 1 kant te komen want dan houd het voor mij wel even op.... mijn deur staat alijd nog op een kiertje en dat weet ze... heb haar vroeger altijd geholpen toen ze het moeilijk had... en dat zal ik zo weer doen als dat nodig is.... maar of dat andersom ook nog zo is? en DAT vind ik zo jammer want vroeger was dat wel zo.... ik weet dat ze het erg druk heeft omdat ze alleenstaand is en ook nog fulltime werkt EN 2 kinderen heeft..... dus ik kon er begrip voor opbrengen... maar dan denk ik hoeveel moeite is een belletje dan? of een krabbeltje op hyves? of een smsje voor mijn part? dat soort dingen doe ik altijd.. gewoon even van me laten horen en vragen hoe het daar is....
ik denk dat het enige dat jij nu nog kan doen is een mail sturen... maar volgens mij is dat niet eens meer nodig en aangezien zij niet eens haar telefoonnr wilt geven is er volgens mij al geen vriendschap meer in haar ogen... erg jammer om een vriendschap van 10 jaar zo af te laten lopen... ik hoop toch van je dat je een antwoord krijgt waarom ze zo doet..
Ik ben daar heel makkelijk in (geworden). Voelt een vriendschap niet meer prettig voor mij of komt alles van 1 kant: ajuu paraplu! Zulke mensen ben ik liever kwijt dan rijk,heb dit ook al meerdere keren meegemaakt en nog nooit spijt van gehad.
Ik heb met t zelfde probleem gezeten vorig jaar.. Mijn beste vriendin waren tegelijk zwanger,alleen ik kwam met 29 weken in het ziekenhuis te liggen(weeen en ontsluiting)en ben 4 weken te vroeg bevallen..en zij een week te laat. Dit heeft mijn vriendin nooit kunnen accepteren,als ik haar belde liep ze alleen maar te klagen hoeveel pijn ze had(nooit vragen hoe het met mij was) En toen ik aan de weeenremmers in t ziekenhuis lag belde ze me op om te vertellen dat haar zus te horen had gekregen dat de baby niet meer leefde in haar buik(24 weken zwanger),ik werd hier nog banger van om mijn baby kwijt te raken.. Toen zij bevallen is had ze exact dezelfde bevalling als ik(heeeeeeel appart toch) Als ik haar belde om te vertellen dat mijn zoontje kon draaien op zijn buik,nou dan kon haar zoontje dat allang.. Kortom we hebben vorig jaar mei "ruzie"gehad en ben er nooit weer heen gegaan... Een vriendschap moet wel van 2 kanten komen en niet steeds van 1 kant..
Ik zou er niet achteraan gaan vangen, krijg het idee dat ze er zelf ook niet veel zin meer in heeft aangezien je haar nummer niet mag en ze jou ook niet belt. Anders mailen en uitleggen of vragen of ze ergens mee zit? Verder niet teveel mee doen, wel jammer maarja
een mail zou ik zeker niet sturen. Een oude vriendin van mij heeft dat ook gedaan na 13 jaar mij een mailtje gestuurd dat ze geen contact meer wou en vond het zelf wel erg bot en sneu om het om zo'n manier te doen. Sorry maar zo heb ik het gevoeld, als je het contact wilt verbreken doe het dan face to face(al begrijp ik dat dat ook erg moeilijk is) suc6 ermee
Nou, ik zou een mail sturen, gezien ze niet bereikbaar is ( dat kan je er ook inzetten, zo van: ik zou dit liever face to face bespreken, maar gezien ik je nooit kan bereiken, doe ik het maar per mail). Daarin uitleggen wat je dwars zit en wat je graag zou willen. Daarna de bal bij haar leggen, dan weet je in ieder geval dat je er alles aan hebt gedaan en als ze hier niet op reageert, is het gewoon klaar. Tenzij je zelf niet meer wilt, dan zou ik zelf ook geen contact meer met haar opnemen.
ze wilt niet het contact verbreken via de mail. maar ze wilt vragen waarom die vriendin geen contact meer wilt...
Ik denk ook dat een mail in dit geval de enige/beste oplossing is. En daar kan je eventueel ook inzetten dat je haar heel graag persoonlijk weer eens zou willen spreken, helemaal om het er samen face to face over te hebben. Eventueel stel je een afspraak voor in de mail, of zeg je dat je haar de volgende dag zal bellen. Ik zou wel proberen niet te verwijtend over te komen, want daarmee gooi je de deur wel echt dicht. Als je ergens nog een klein sprankje hoop hebt dat het goed kan komen, zou ik zo veel mogelijk van uit mezelf praten en er vooral de nadruk op leggen dat je het zo jammer vindt en dat je het je anders had voorgesteld, in plaats van vooral de nadruk erop te leggen dat zij steeds afzegt, nooit langskomt, etc. Succes! Ik weet uit ervaring dat het lastig is zo'n mail te schrijven...
Dat ga ik doen, dat is een goeie! Ik wil het liever face to face bespreken, zou dus vandaag gebeuren maar toen smste ze weer af... het punt is dus dat ik haar niet kan bellen, want het erg moeilijk maakt, Ik zal maar niet te veel dingen opnoemen in de mail maar idd vanuit mijn gevoel praten en uitleggen dat ik het gevoel heb dat ze minder contact wil/zoekt en dat ik wel wil weten waar ik sta. Maar ik heb wel het idee dat ze sowieso boos gaat worden. Ach ja zoek het dan maar uit denk ik dan. Heb god weet hoe veel voor haar klaargestaan toen haar relatie op springen stond, zat ze 3x per week bij ons, en ik doe dat graag. Maar dan is dit wel extra zuur..
Wat een vervelende situatie. 10 jaar is ook niet niks. Maar ik ben er ook makkelijker in geworden hoor. Niet meer achter iemand aan lopen als het steeds maar van jou uit moet komen. Een vriendschap is een gezelschapsspelletje zeg maar en moet dus van beide kanten komen. Ik vind het ook heel raar dat zij jou haar andere nummer niet geeft ... zou bijna het idee krijgen dat ze gewoon "van je af wil". Ik denk dat het voor haar niet meer zo nodig hoeft hoe lullig dat ook is. Ik geloof er niks van dat zij niet bereikbaar is (ja ik geloof jou wel dat je dat zegt, maar ik geloof haar niet). Ik denk ook dat je haar dan alleen maar kan mailen, of je laat gewoon zelf niks meer horen en laat het dus doodbloeden. Niet haar achter na hollen hoor, ook is het 10 jaar, jammer dan. Haar verlies.