Dat denk ik eerlijk gezegd niet ik vermoed eerder (correct me if I'm wrong) dat je je kind juist te veel wilt beschermen. En dat is iets van nu en niet van vroeger. "Vroegah" moesten we onze eigen boontjes doppen en bemoeiden onze ouders zich echt niet met zulke dingen .... Edit: en ja, ik snap echt dat het k*t is, dit wil je niet voor je kind!
To er is geen nette of leuke manier om een relatie of vriendschap te beëindigen. Het is altijd vervelend en pijnlijk. Want hoe die vriendinnen het ook brengen het zal nooit goed zijn voor jouw dochter. En bedenk ook dat dit geen volwassenen zijn. Maar jongeren die nog volledig in ontwikkeling zijn. Jij bekijkt het vanuit een volwassen blik. Dat hebben deze meisjes nog niet. Er is in deze geen oplossing of leuke manier. Omgang afdwingen kan niet. Een gesprek om de vriendschap te verbreken is alleen maar pijnlijk (voor iedereen). Dus dan is laten verwateren de laatste oplossing. Richt je niet op deze meisjes of hun ouders. Maar steek je energie in je dochter. Ze gaat in haar leven nog heel wat teleurstellingen te verwerken krijgen (vriendjes, school, werk etc). Leer haar daarmee om te gaan ipv in een slachtofferrol te kruipen. Daar heeft ze zelf niets aan. Ze mag verdrietig zijn. Maar moet leren hiermee om te gaan en verder te gaan.
Maar het kan toch dat die meiden onderling elkaar aan het appen waren, of elkaar tegenkwamen en toen bedachten om naar de stad te gaan. Dat ze het over dat concert hebben gehad samen, en bedachten kaartjes te kopen. Moeten ze dan bij alles wat ze doen denken, oh, we moeten de dochter van @Sushi80 ook meevragen. Het zijn pubers hè, die leven vooral alleen in hun eigen wereld. Heeft jouw dochter in al die tijd nooit alleen iets met vriendin A of B gedaan? Daarnaast kan het zijn dat die meiden momenteel wat meer naar elkaar toe trekken. Dat gebeurt. Ik ben bang dat jullie reactie dit ook juist verergert kan hebben. Laat jouw dochter iets initiëren met één of beide meiden. (Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het gewoon geen leuke vriendinnen zijn. Dan ben je ze liever kwijt dan rijk denk ik). Verder sta ik er meer zo in als de ouders van die vriendinnen denk ik. Ik zou mijn dochter opvangen en me er verder niet mee bemoeien.
Ik heb alles nogmaals gelezen maar kan er weinig uitpikken qua inzichten die mij of ons helpen. Helaas. Ik kijk en we kijken er anders tegenaan, het is niet anders. Het is ook lastig om de gehele situatie op een forum uit te leggen maar ondanks dat toch voor alle reacties. @Beheer , dit topic mag dicht.
Vervelend dat dit topic je niets gebracht heeft. En sowieso hele vervelende ervaring voor je dochter. Ik denk dat @Amberxx gelijk heeft, het ruikt naar curling ouder actie. Je kunt je kind niet beschermen voor tegenslag, je kunt haar alleen leren hoe ermee te dealen! Succes voor jullie allebei!
Wat is begrijp is dat vanuit to bij de opvoeding hoort om de kinderen mee te geven dat je een vriendin niet kan uitsluiten. Dat zie je bij de kleuters bijvoorbeeld dat ze op een feestje verplicht kinderen moeten uitnodigen omdat het zo hoort en van de ouders moet. Ik vind het lastig. Ik ben namelijk van mening dat je als ouder het niet eindeloos kan blijven sturen. Er is ook zoiets als groepsdynamiek en tot welke leeftijd wil je het blijven doen.
Wat jammer @Sushi80. Nooit fijn wanneer je kinderen verdriet hebben Weet je.. als ze je dochter bewust uitsluiten kun je ze niet 'dwingen' om je dochter ook mee te vragen. Is het onbewust, dan hebben jullie wellicht wat overdreven gereageerd. Hoe dan ook, je kunt niks anders doen dan je dochter opvangen en eventueel wat bijsturen.
Ben ik niet met je eens. Leuk misschien niet, maar netjes wel. En duidelijk zijn en gewoon aangeven dat je uit elkaar groeit vind ik veel netter dan de ander negeren en niet meer meevragen.
Ben ik helemaal met je eens. Ik zie hetzelfde hier bij dochter en vraag me ook af hoe die vriendin wordt opgevoed. Uit elkaar groeien is prima, heel sneu, maar kan gebeuren. Maar dan ineens achter je rug om gaan afspreken? Nee, vind ik echt niet kunnen. Zeg dan gewoon maar netjes dat je het niet meer ziet zitten.
Ik lees telkens een heel erg ‘alles of niets’, dat die vriendinnen het bv duidelijk moeten uitspreken dat de vriendschap voorbij is, of dat ze juist overal samen naartoe moeten - maar dat hoeft toch helemaal niet? Wie weet willen die twee samen naar concert X, want in een opwelling zo besloten, maar wil een van hun ook dolgraag met dochter van TS naar film Y. Of ze willen met z’n drieën een dagje naar een andere stad om te shoppen. Het kan toch gewoon allemaal bestaan? Als puber had ik een vrij grote vriendengroep, maar 1 vriendin met wie ik echt alles deed, ieder weekend bij elkaar logeren enzo ook. Het vervelende was alleen dat als ik dan even alleen met een andere vriendin iets afsprak, zij meteen kwaad of verdrietig werd en mij betichtte van uitsluiten - dat was totaal niet aan de orde. Ik ging met een andere vriendin naar een gigantische boekenwinkel, want dat vonden we allebei leuk - en die ‘beste vriendin’ had daar juist niks mee, die was na 5 minuten zo’n winkel wel zat. Dat ik met die ene vriendin naar die boekenwinkel wou om er uren rond te struinen, betekende niet dat ik die andere vriendin niet meer leuk vond. Maar haar hele houding erover (ook bv boos als ik bij Engels naar iemand anders zat, of in mijn tussenuur met iemand anders naar de winkel ging) maakte het kapot… Als volwassene heb je ook meerdere heel verschillende vrienden/kennissen toch? Ik ga bv met eentje naar de film, en niet met allemaal - zelfs al zouden ze die film ook fantastisch vinden, soms is 1 op 1 ook gewoon even leuk. Dat is geen buitensluiten in mijn ogen… Maar nogmaals; ik zou haar zeker ondersteunen, er voor haar zijn, misschien kan ze met enige ondersteuning zelf ook tot een mogelijke oplossing komen.
Maar vriendschappen kunnen toch gewoon verwateren. Ik heb met zoveel vriendinnen van vroeger geen contact meer, dat loopt dan zo. Ik heb het echt niet met iedereen 'netjes afgesloten'. Ik vind dat ook misschien wel wat veel gevraagd van meiden van 13-14. En ik vind 2x niet meegevraagd worden (voor activiteiten die ruim een half jaar uit elkaar liggen), niet perse meteen buiten sluiten. Maar misschien is er wel meer gebeurd, dat weet ik niet.
Gôh, ik vind het dus best bijzonder hoe hier opvoeding erbij wordt gehaald. Ik vraag me af of er dan überhaupt enige kennis van het puberbrein aanwezig is… Je kan van alles aan opvoeding erin stoppen, dat betekent helaas nog niet dat dat er ook als zodanig uit komt tijdens de puberteit. Was het maar zo’n feest. De meeste pubers gaan toch nog wel eens op hun bek, maken domme keuzes en doen onhandige dingen. Hoort toch ook wel bij het opgroeien, en soms kan je ze nog wat bijsturen, maar soms trekken ze gewoon hun eigen plan. Vriendschappen afdwingen is wel het laatste wat je als ouder van een puber kan en moet doen… Of ga je straks ook verhaal halen als haar verkering het uitmaakt? Niemand hier zegt ook dat ze haar kinderen opvoed om anderen buiten te sluiten. Maar meer dat pubers toch wel hun eigen weg in vriendschappen moeten vinden, ipv dat alles geregeld wordt door hun moeder. Ik snap ook echt niet wat je nu precies had verwacht. Dat die andere moeders even een hartig woordje met hun dochters spraken en ze zou sommeren om voortaan alles met jouw dochter samen te doen? Als je mij had gebeld had ik misschien hetzelfde gereageerd als die moeders. Maar met name omdat het jouw geen klap aangaat wat ik met mijn dochter zou bespreken. Dat betekent dus niet dat ik niet even navraag zou doen bij mijn dochter hoe het precies gelopen is. Maar dat betekent wel dat ik niet de opvoeding van mijn kind met jou zou doornemen, en al een oordeel zou hebben voor ik mijn kind zelf had gesproken. Buiten dat lijkt het me goed om je te realiseren dat vriendschappen nou eenmaal veranderen vooral op die leeftijd en dat heeft toch echt niks met eerbied of opvoeding te maken. Sommigen ontwikkelen zich bv sneller, waardoor interesses en kijk op dingen veranderen en dus ook de klik die je met bepaalde mensen hebt. En je roept wel dat ze alles altijd samen deden, maar dat klopt natuurlijk niet echt. Jouw dochter en 1 van die meisjes deden alles samen, maar de vriendschap veranderde al zodra er dit schooljaar een derde bij kwam. Om sowieso meteen met twee voorvallen te spreken van buitensluiten of het einde van een vriendschap te spreken lijkt mij zeer voorbarig. En mogelijk heb je zelf met je handelen wel e.e.a. versneld…
Vriendschappen komen en gaan. Sommige blijven een leven lang. Anderen verwateren of verdwijnen. Ik heb echt niet iedere vriendschap officieel afgesloten of beëindigd met een gesprek. De keerzijde daarvan is namelijk ook (behalve dat het zeer pijnlijk is) dat zoiets bijna niet meer goedkomt. Terwijl in dit geval er natuurlijk ook sprake kan zijn van tijdelijk minder zin hebben in bepaalde vrienden (om tal van redenen). Wellicht zitten ze in een andere fases, andere interesses etc etc. In het geval van pubers is het ook nog anders dan bij volwassenen.
Zo werkt het hier niet. Je kunt geen topics sluiten omdat de antwoorden jou niet aanstaan of je niet de gewenste reacties krijgt. Een topic sluit na een maand zonder reacties automatisch. Verder kan je misschien ook proberen te kijken naar alle reacties. Die leven met jou mee en er zijn hier zeer uiteenlopende personen. Als al die mensen een zelfde soort boodschap hebben kan je daar ook lering uit trekken om andere standpunten te bekijken. Ipv volledig vast te houden aan je eigen visie.
Dat ligt wellicht ook aan de situatie, maar bijvoorbeeld met dochter hier. Vanaf groep 1 beste vriendinnen, dochter mocht bij wijze van spreken nooit met iemand afspreken, meisje was heel onzeker en jaloers. Nu groeien ze uit elkaar en dat ziet dochter ook, dat geeft ook niet. Ik vind echter wel na zo'n jarenlange vriendschap dat je elkaar wel met respect kunt behandelen. Vriendin appt dochter om te vragen samen naar school op te fietsen. Krijgt 5 minuten voor vertrek een appje dat ze toch niet gaat en dochter ziet haar dan met iemand fietsen. Zeg dat dan gewoon, maar kom niet met allerlei excuses.
Hier eens meegemaakt dat een moeder ook aan drong op gesprekjes met Q en haar dochter. Q had daar geen behoefte aan, wilde even rust en daarna kijken hoe het zou gaan. Toen ze hoorde dat de moeder regelmatig met mij wilde bespreken hoe die meiden eea samen oploste was ze er helemaal klaar mee. Haar idee was dat ik niet ‘lastig gevallen’ moest worden met dingen die ze makkelijk samen op konden lossen. Ik kon zeggen wat ik wilde, dat in het niet erg vond, dat het oké is etc etc, maar Q was er klaar mee. Erg jammer, maar het zijn wel pubers… (Dus, misschien moet je jezelf er niet te veel mee bemoeien en komt het vanzelf weer goed, of niet en dat is ook prima.)
Hier wordt dochter gevraagd als back up of met allerlei smoesjes afgewimpeld. Daar heb ik het over en dat vind ik niet kunnen. Ze wordt gewoon gebruikt nu door iemand die jaren haar beste vriendin was. Als mijn dochter haar appt (wat ze inmiddels dus niet meer doet), kwamen er duizenden smoesjes, verdraaingen etc. Zeg dan gewoon dat je het niet wil, dan weet iedereen waar hij/zij aan toe is. Ik vind dat je je kinderen best mag leren dat je soms een minder prettige boodschap over moet brengen ipv achterbaks te doen. Mijn zoon fietste vaak met iemand, maar wilde dat niet meer, ging hij stiekem met een vriendje een andere kant langs. Vind ik achterbaks gedrag en heb ik wat van gezegd. Leg het gewoon uit, ook niet leuk, maar wel eerlijk. Die moeder heeft mij daar ook op aangesproken. Zou ik persoonlijk nooit doen, maar ze had wel een punt en dat heb ik ook aan zoon laten weten.
Ik denk dat er meer speelt dan 1x niet mee winkelen en 1x niet mee naar een concert. Klopt dat? Jouw dochter moet volgens jou altijd met allebei de meiden afspreken? Dus altijd als 1 vriendin zegt: "zullen we gaan shoppen?" Dat dan meteen de andere vriendin gebeld moet worden om die mee te vragen. Dat begrijp ik nu uit jouw berichten. Omdat je zegt dat jij je dochter de wind van voren geeft als zij handelen zou als die vriendinnen nu doen. Want ik lees niks geks in: 'die twee vriendinnen zijn samen gaan winkelen' of 'de twee vriendinnen gaan samen naar een concert'. Natuurlijk is het heel sneu dat jouw dochter graag mee had gewild en niet gevraagd is. Maar tja, soms spreek je een keer af met naar 1 vriendin ipv met allebei. Ik zou dan ook heel verbaasd geweest als ik als moeder van een van die vriendinnen door jou was opgebeld met de vraag: waarom mocht mijn dochter niet mee? Vriendschappen die op de basisschool niet stuk lijken te kunnen, blijken in de puberteit toch brozer te zijn dan gedacht. Ik vind jouw stelling: 'ik ben blijkbaar met meer eerbied en meer inlevingsvermogen richting een ander opgevoed dan een ander.' Een hele nare stelling. Ik ben net zo goed opgevoed met de regel 'wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet' en dat is ook de gulden regel bij mijn kinderen. Je wilt niet weten hoe vaak ik tegen mijn kinderen al heb gezegd: "hoe zou jij het vinden als een ander zo tegen jou doet?" Maar vriendschappen veranderen. Heel beroerd en kan veel verdriet geven. Maar help je dochter daarbij ipv door verhaal te gaan halen bij de vriendinnen en hun ouders. En wie weet is dit een tijdelijke dip in de vriendschap.
Ik zou als ouder in deze situatie me er niet mee gaan bemoeien. Je kunt je dochter wel bijbrengen dat ze zich niet als derde wiel hoeft laten behandelen en haar stimuleren nieuwe vrienden te zoeken, haar te steunen in haar gevoel enz. En net als wat een ander al schreef, het hoeft allemaal niet zo zwart wit te zijn. Daarnaast hoor je ook niet de kant van het verhaal van die vriendinnen. Wie weet hebben die het er ook wel thuis over met hun ouders. Wie weet vinden zij het ook zielig om tegen je dochter te zeggen dat ze liever samen iets doen. Wie weet ook niet hoor en zijn ze gewoon nogal bot hierin, maar deze hele situatie is leerzaam. Verwachtingen, vriendschappen, voor jezelf opkomen, waar leg je de grens, nieuwe mogelijkheden enz. Het hoort bij het leven en bij deze leeftijd om dit te ontdekken. Wie weet is het gewoon een fase en trekken ze later weer meer naar elkaar toe.