Drie maanden geleden ben ik bevallen van mijn dochtertje. Mijn beste vriendin 6 dagen daarna. Tijdens de zwangerschap waren we erg close, hadden veel contact, spraken veel af, gewoon zoals vriendinnen doen. Het was natuurlijk heel bijzonder dat we rond dezelfde dag waren uitgerekend. Ik dacht dus dat we een hele gezellige 'verloftijd' in zouden gaan. Maar sinds mijn dochtertje is geboren, hoor ik bijna niks meer van haar! We zijn nu drie maanden verder en ik heb haar en haar dochtertje drie keer gezien. Ik snap er echt niks van, want er is echt niks gebeurd waardoor ze boos zou kunnen zijn. Kennen jullie dit, dat een vriendschap of een vriendin opeens heel anders is als ze moeder is? Ik wil er niet meteen een heel heftig punt van maken, zeker niet omdat ze nu in een verhuizing zitten. Ik heb haar al wel ge-smst of er iets is, maar nog niks op ontvangen. Mijn man denkt dat er iets van jaloezie in het spel is omdat ons dochtertje toch wat bijdehanter en 'knapper' is. Op het kraamfeest van haar dochtertje ging ook alle aandacht naar ons dochtertje, omdat ze een heel leuk bekkie en een flinke bos haar heeft. Maar dat kan toch geen reden zijn om de contact te verbreken? Ik snap er in ieder geval niks van, jullie een idee? Ik ga haar wel om duidelijkheid vragen hoor, maar misschien dat dit heel herkendbaar is. Ik ken haar wel al een jaar of 8...
zou het kunnen zijn dat het moederschap haar toch overvalt qua drukte en nu met de verhuizing erbij dat ze het echt superdruk heeft? als je al 8 jaar vriendinnen bent kan ik me niet voorstellen dat ze jaloers is op jullie dochtertje, en zeg nou zelf, iedereen vindt zijn eigen kind knapper en bijdehanter, dus logisch dat jullie het zo zien maar misschien ziet zij dat niet eens, toch eens vragen of ze het allemaal wel kan bolwerken nu? ik zou me zo kunnen voorstellen dat ze erg moe is
Ik sluit me helemaal aan bij mymiracle. Waarschijnlijk te druk en te weinig tijd. Ennee...mijn dochtertje is toch wel de knapste van het hele land hoor
Haha nee zo bedoel ik het ook niet. Als je het kon zien zou je het begrijpen En ik als vrouw kan het me ook niet voorstellen, mn man had die indruk. Maar ja, te druk voor een smsje ben je nooit toch? Ik heb het ook druk met een baby en werk, maar voor vrienden maak je altijd tijd lijkt me. Maar ik ga haar wel bellen om het te bespreken.
Ja ik denk ook dat ze gewoon even te veel aan haar hoofd heeft met de kleine en de verhuizing. Zelf heb ik soms heel veel, en soms 2 weken geen contact met mijn beste vriendin. Soms kom ik er gewoon niet aan toe, en gelukkig geeft dit helemaal niks. Op die manier heb ik nooit het gevoel dat ik iets moet, en zij ook niet. En in die drukkere periodes sms ik haar ook eigenlijk nooit.
Maar jij kunt toch ook contact met haar opnemen, haar vragen waarom het contact minder.. Vind het opzich al raar dat je zegt dat er misschien jaloezie in het spel is. Praat met elkaar!
Ja, mmm... Waarschijnlijk is zij toch de enige die hier meer van weet. Misschien zit haar toch iets dwars. Of misschien ook wel niet en heeft ze het gewoon druk. Toch inderdaad maar even aankaarten...
Tja idd waarom gelijk van uitgaan dat het jarloersie is....iedereen vindt zijn kind het leukste,dus ik denk zeker niet dat ze jouw kind leuker vindt dan haar eigen en daardoor weinig contact onderhoudt. Denkt dat zij maybe idd ivm. verhuizen het druk heeft zeker als je nog een kleine hebt. Bel haar gewoon,desnoods anoniem zodat ze zeker opneemt,en vraag het haar gewoon.
Ik ga dr morgen bellen om te kijken wat er mis is. Wilde alleen weten of jullie het 'probleem' kennen, dat iemand erg veranderd. That's all.
Alleen wil ze niet meer in gezelschappen met ons samen zijn omdat alle aandacht naar ons kind gaat. Dat heeft ze ook weleens gezegd. huh? wat is dat voor iets kinderachtigs.
Maar als dat dat al eens geroepen heeft (wat ik overigens belachelijk vind, maar goed, daar gaat t niet over) dan weet je toch ook al waar en waarom het mis gaat?
Ik ken dit wel op een andere manier, sinds ik bevallen ben hoor ik veel minder van mijn vriendinnen, maar ik denk dat ik ook wat minder van me laat horen. Natuurlijk komt dat ook doordat we nu andere interesses hebben. Maar jou situatie is heel anders, ik zou het gewoon aan haar vragen als ik jou was, misschien heeft ze het zelf wel helemaal niet door.
ik kende mijn beste vriendin 16 jaar dat er dingen veranderden. een huwelijk en drie kinderen (en 8 jaar) verder is er niet veel meer over. heel jammer, maar ik heb het nog jaren geprobeerd. het houd eens op. echt heel jammer. mijn deur staat open, dus als ze zover is ben ik er, maar tot die tijd heb ik het losgelaten. eigenlijk raar dat zo iets ingrijpend in je leven het einde is van een goede viendschap
Mijn situatie is wel anders maar zit nu ook op zo'n punt dat je denkt: waarom hoor ik niks meer?! Het hele contact is ineens erg anders dan normaal. Ik heb er ook 3 maanden moeilijk over zitten doen en afgelopen weekend de stoute schoenen aangetrokken en met haar afgesproken uit eten te gaan over een paar weken. Dan ga ik eens het gesprek met haar aan óf en wat er aan de hand is. Moeilijk hoor!
Ja, mmm... Ik ken het wel, dat je vriendschap verandert, maar dat is meer als de een wel kinderen heeft en de ander niet. Toen een vriendin van mij net bevallen was en ik nog niet zwanger was, hield ik ook een beetje afstand omdat ik het idee had dat ze nog moe was en anders lekker met haar vriend of kind op de bank zat. Dus belde ik 's avonds niet meer zo vaak als vroeger. En ik merk nu ook aan mijn vriendinnen zonder kinderen dat ze niet meer zomaar spontaan op de stoep staan, omdat ze denken dat het niet gelegen komt, denk ik. Maar ja, dat is toch anders...
Als ik het goed begrijp is haar dochtertje dus net drie maanden oud, ze zit midden in een verhuizing en jij vind het gek dat je niet zo veel contact hebt? Ze mag blij zijn als ze overdag nog tijd vindt om naar de wc te gaan! Ik zou er niet te veel achter zoeken en een goede vriendin biedt aan om te helpen! ( niet verkeerd bedoeld hoor..) Ik heb hetzelfde een paar jaar geleden meegemaakt met een vriendin die in een verbouwing zat. Ik hoorde echt niks van haar, zelfs geen sms! Ze had het zo druk.. toen begreep ik dat niet en liet ook niks meer van mezelf horen. Nu hebben we weer een heel goed contact en zij heeft ook wel spijt dat het toen zo gelopen is. Ik begrijp haar nu beter omdat ik 's avonds ook geen zin/puf meer heb om vriendinnen te bellen. . Fijn dat jullie uit eten gaan en gewoon bespreken, Waarschijnlijk is er niks aan de hand!