Mijn kleine meisje van 11 maanden nu gaat om 19.30 uur meestal naar bedje na een fles van 200 ml opvolgmelk te hebben gedronken. Dan valt ze meestal direct in slaap. Ik ga dan vaak om 22.30 naar bed. Op het moment dat ik in bed lig of nét lig te slapen begint ze ineens te krijsen. Meestal spring ik er uit om zo snel mogelijk een tutje erin te doen. Vroeger hielp dat en draaide ze zich direct om om verder te slapen. Maar nu blijft ze gewoon krijsen dus. Als ik haar kamer in kom staat ze gewoon rechtop in haar bedje en is ze pas stil als ik haar vastpak. Ik hoef maar voorover te buigen en ze zet het weer op een krijsen. Gisteren bijvoorbeeld dachten we; we laten haar gewoon liggen en dan moet ze wel in slaap vallen. Maar echt na een halfuur ofzo, ik werd zó gek van dat gekrijs. Ik kan natuurlijk echt niet slapen en ik vind het ook best zielig, want op een moment raakt ze zó overstuur dat je haar echt hoort snikken enzo. Dan pak ik haar dus weer uit bed en leg ik haar tussen ons in, dan gaat ze vaak wel slapen. Maar heel onrustig en is vaak ook weer om 5.30 uur weer wakker en wil er dan weer uit. Pfff... ik werk 32 uur per week en vind dit soms echt killing. Maar dat is niet het ergste. Ik ben bang namelijk dat ze ons aan het manipuleren is. Ze blijft namelijk maar krijsen echt tot een uur lang toe totdat ze gepakt wordt. Ik heb het bij het consultatiebureau nagevraagd en die zeggen: ja, gewoon laten huilen, niet toegeven'. maar na een uur bijvoorbeeld kan je haar toch niet door laten krijsen?? Dan moet ze zich toch in de steek gelaten voelen? Maar als ik haar pak krijgt ze weer haar zin en weet ze dat gewoon moet doorzetten... Heeft iemand hiermee ervaring? En wat kan ik nou het beste doen? Als ze dan bij ons in bed ligt en ze slaap wel meteen dan kunnen het toch geen tandjes zijn?
Tsja, over dit soort dingen zullen de meningen erg verschillen. Ik zeg er dus maar vast bij dat dit MIJN zienswijze is . Ik zou haar, als je zeker weet dat het geen honger of pijn is, gewoon gaan troosten, in het donker op haar kamertje, haar niet uit bed halen, neerleggen, proberen zoveel mogelijk te kalmeren en als ze gekalmeerd is dan weer weglopen. Dan wordt ze natuurlijk heel boos, want dat was niet de bedoeling. Kijk het even aan en ga na 5 a 10 minuten weer terug, weer troosten, geruststellen, kalmeren etc en dan weer weggaan. De eerste keer kan dat even duren, maar door haar telkens te troosten kan ze niet heel erg overstuur raken en weet ze ook dat ze niet alleen is en dat mama in de buurt is, maar dat ze nu wel echt moet gaan slapen. En meestal merk je vrijwel meteen verbetering. Hier een meisje dat geen geweldige slaper is, we hebben ook veel dingen geprobeerd maar deze methode werkt toch het allerbeste. Succes ermee!
hey meid vind de vorige reactie wel een goeie tip denk ik! Als ze hier wel eens zo huild, dan haal ik haar even uit bed (blijf wel op d'r kamertje)troost 'r en leg 'r dan weer terug. en dat probeer ik dan t herhalen. heb het gelukkig bijna nooit hoeven doen. Maar ik denk dat als het zoals bij jou met regelmaar gebeurt ik het zo zou doen. of in bed laten liggen en dan troosten, maar dat werkt bij Neomi vaak niet. suc6 ermee!
Bedankt. Ja, ik heb dat ook al eens gehoord, die methode. En ook dus al toegpast. Ik probeer haar telkens niet uit bed te halen, omdat dat het beste is. Dus blijf ik bij haar bedje staan, maar dan raakt ze echt niet rustiger. Ze blijft krijsen. Ze wil echt opgepakt worden, dat is het probleem.
Pfff hier ook zo een pittige dame. Allemaal makkelijk gezegd "laat maar huilen" maar hier gaat ze ook echt helemaal door het lint. Welke methode dan ook, elke 10 min terug, in bed troosten, troosten en wakker terug leggen....ze raakt helemaal over haar toeren en ik ben bang dat ze erin blijft (heeft mijn nichtje nl ook eens gehad, breath holding). Weet niet hoelang ze het gaat volhouden maar langer dan 1,5 uur heb ik het nog niet geprobeerd (met troosten natuurlijk) omdat ik dat echt niet normaal vind! Ze gaat gewoon NIET SLAPEN :x! Hier moeten we haar dus in slaap wiegen voordat we haar weer weg kunnen leggen en dan maar hopen dat ze niet te vaak wakker wordt in de nacht (meestal tussen de 2 en 4x) en anders snel weer slaapt (wat ook maar zo 2 uur kan duren). Vind het ook zo moeilijk en ben kapot, maar er lijkt geen oplossing dan afwachten, maar mijn dochter is dan wel iets jonger dan de jouwe (8mnd). Sorry geen tips dus. Weet wel dat en mijn neef en de neef van mijn man ook van die pittige/temperamentvolle kindjes hadden waarbij laten huilen geen oplossing was. Was bij hun met 9mnd en 1jr over. Lees wel even mee en wil je succes wensen!
met mn oudste dochter hebben we 's nachts ook genoeg drama's beleefd. ook zij liet zich vaak in bed niet troosten, nu gelukkig wel! Maar wat je nog kan proberen is haar altijd op dezelfde manier uit bed halen, tegen je aanhouden, troosten bijv liedje zingen en daarna consequent terug in bed. En dit dan eventueel meerdere malen herhalen na steeds 10 min ofzo er tussen. Soort van zelfde manier als naast haar bedje staan maar dan toch even dat lichamelijke contact. Veel succes!!!!
Hier was het rond die tijd een fase, hier hielp een klein flesje melk wel. Hij dronk die achter elkaar leeg, blijkbaar toch honger. Na een paar dagen was het over. Succes
Als je haar niet kunt kalmeren in bed dan kun je haar gerust oppakken, maar zodra ze dan rustig is toch weer in bed leggen zodat ze niet in jouw armen in slaap valt (en dan even later weer gillend wakker wordt omdat ze 'ineens' weer in bed ligt) maar eraan went in haar bed zelf in slaap te vallen. En nee, het is niet makkelijk gezegd wat iemand anders ergens schreef hier, ik vind het ook soms echt zwaar. Maar ik pas ervoor om de hele nacht met mijn dochter rond te wandelen omdat ze anders niet in slaap komt, sorry, ik ben ook een mens, ik heb ook slaap nodig 's nachts. En op het moment gaat het gelukkig prima met slapen, het is maar af en toe dat ze even huilt voordat ze in slaapt valt, of dat ze elk uur wakker wordt 's nachts. Maar die periodes hebben we ook gehad en die zullen ook nog wel weer eens terugkomen. Het is echt uitvogelen wat het beste bij je kindje en bij jou zelf past.
Ik bedoelde het is makkelijk gezegd die methodes te gebruiken! Zou willen dat het hier zou lukken met even laten huilen of troosten en weer terug leggen maar hier huilt ze dan vervolgens de hele dag en drinkt of eet niet meer omdat ze helemaal over haar toeren is. Als ik haar ga troosten en weer terug leg schreeuwt ze alweer voordat haar hoofd het matras raakt en als ik vervolgens 10 min later terug kom om weer even te troosten schreeuwt ze 2 uur lang in mijn armen verder?! Lijkt me toch ook niet de manier? Dus hier werkt dit helaas niet maar fijn dat het dat bij jullie wel doet. Ik hoop voor TS dat het werkt!
Gisteravond werd ze weer wakker om 22 uur en toen heb ik er eerst opgepakt en tegen me aan gehouden en toen weer in bed gelegd. Dat vond ze verschrikkelijk en begon weer te janken. Ik heb toen nog een slaapliedje opgezet, wat ik al een maand niet meer gebruikk eigenlijk. Toen bleef ze nog 10 minuten huilen en viel in slaap tot 6.30 uur! Dus vannacht ging gelukkig weer goed! Vanavond weer proberen hetzelfde ritueel te gebruiken.
Mijn zoontje heeft in die periode ook hele heftige 2mnd gehad. Met deze leeftijd sppelt verlatingsangst heel erg, dus ze is jou niet aan t manipuleren! Ze is gewoon bang dat je haar gaat verlaten en zet haar enige wapen in om je bij zich te houden. Ik word zo verdrietig als cb roept dat een kind gaat 'manipuleren'. Ik mocht mijn zoontje niet eens bij ons in bed leggen, ik mocht niet eens gaan zitten met hem op schoot. Alleen met hem rondlopen en zingen was in het begin goed. Na een paar dagen legde ik hem weer wakker in bed en bleef naast zijn bed liggen met mijn arm op hem. Deze fase ging ook na een paar slopende weken over en sindsdien zwaait hij me zowat uit als ik de kamer uitloop. Ik geloof dat een kindje het beste door de verlatingsangst heen komt als die vertrouwen krijgt dat mama en papa altijd zullen komen als die ze nodig heeft.
Wat fijn dat het vannacht iets beter is gegaan. Hopelijk zet deze trend door. Helaas herken ik je verhaal maar al te goed. Onze dochter was ook een hele slechte slaper. Vaak zat ik 's nachts zo'n twee uur met haar op. Op een gegeven moment kon je mij ook opvegen en zag ik eruit als een wandelende zombie. Wat wij toen gedaan hebben is naar haar toe gaan op het moment dat ze begon te krijsen. ik haalde haar dan even uit bed omdat ze zich niet in bed liet troosten. Vervolgens bleef ik wel op haar kamer en zong ik zacht een slaapliedje daarna deed ik haar muziekje aan en legde haar in bed. Ze begon dan vaak meteen weer te krijsen maar ik ging dan wel haar kamer uit. Na vijf (of later 10) minuten kwam ik weer terug en herhaalde ik het hele ritueel. Dit ging net zolang door totdat ze ging slapen. De eerste tijd duurde dat weleens een uur of anderhalf. Uiteindelijk is ze wel door gaan slapen maar toen was ze al wel 14 maanden. Nu is ze nog steeds een slechte en onrustige slaper en moeten we nog steeds regelmatig twee of drie keer per nacht naar haar toe. Helaas heb je slechte en goede slapers. Verder is ze wel de allerliefste dochter die je je wensen kunt. Ik denk dat het het belangrijkste is dat je consequent naar haar toe blijft, hoe moeilijk dat soms ook is. Hopelijk is het bij jullie een fase en slaapt jullie meisje snel weer als een prinsesje.
Hier ook een zeer moeilijke slaper, helaas. Bij de oudste nooit problemen gehad, dus dat was wel even een tegevaller, haha! Ik heb goede tips gelezen, maar heb nog een tip nodig: wat doen jullie om te voorkomen dat de jongste de oudste wakkerkrijst? Ik heb al wel eens laten huilen, maar dan ben ik niet alleen zelf wakker, maar met mij en de kleine het hele gezin, en dan ben je nog verder van huis... In combinatie met werk, kiezen we nu dus toch vaak voor de "foute" optie om Toon toch maar bij ons in bed te nemen. Op zich slaap ik dan prima, maar ja, ik wil mijn kind niet tot zijn 7de (ik noem maar wat) bij ons in ben hebben... Plus dat ik het niet eerlijk vind naar de oudste toe, die wil ook graag bij ons slapen, en dat mag ook niet. Zucht, dilema's alom dus!
Wij gaan dan troosten bij eerste kik, in de hoop dat ze dus de andere 2 niet wakker maken. Ik probeer het kind wel op eigen kamer te troosten, hebben jouw kindjes aparte kamers of slapen ze samen? Toen mijn dochters nog bij elkaar lagen, nam ik ze wel naar onze kamer als eentje niet stil te krijgen was, maar troosde die in mijn armen, en als ze sliep ging ze terug naar bed. Mede om de reden die jij aangeeft, plus als ik hier 1 kindje in bed nam, en daarna nr 2 ging spoken, werd nr 1 ook wakker als wij moesten opstaan om nr 2 te troosten (volg je het nog hahaha?). Over nr. 3 maar niet te praten hahahah
Ons mannetje heeft precies hetzelfde gehad, het begon toen hij net 10 maanden was en heeft bij elkaar een week of 6 geduurd! Hij was ook helemaal overstuur en ging in zijn bedje staan, en het enige wat hielp was hem oppakken en met hem in de schommelstoel gaan zitten. Als we dit niet deden raakte hij helemaal overstuur en ging dan ook echt snikken met diepe uithalen, zoooo zielig!! We hebben 1x geprobeerd om hem te laten huilen, elke keer na 10 minuten weer naar hem toe, goed leggen, aai over zijn bolletje en weer weg. We waren de kamer nog niet uit of hij begon weer. Na een uur hebben we hem maar weer opgepakt, even schommelen en hij was weer rustig en ging weer slapen. En ineens, van de 1 op de andere dag was het weer over en nu slaapt hij weer als een roosje!
Hier precies hetzelfde gehad, alleen hebben we een tijdje gehad dat niets hielp. Dus in de nacht een uurtje of wat lopen door de kamer, eten proberen te geven, in de wandelwagen, schommelen, je kunt het zo gek niet bedenken, maar zonder resultaat. En inderdaad, troosten in bed is ook geen optie, hij werd compleet hysterisch. Het is hier vanzelf over gegaan na een week of 6. Maar het is inderdaad vreselijk, het sloopte mij echt, het is zoooo zielig, je wordt er gewoon wanhopig van.
Hoewel iedereen zegt in bed troosten en even laten etc ben ik achteraf blij dat ik dit niet deed. Er bleek namelijk elke keer een kies te volgen op vele nachten krijsen. Ik troostte hem, nam hem bij me en desnoods bij mij in bed. Na het doorbreken van de kies sliep hij weer als vanouds zonder gekrijs (wel nog regelmatig wakker want het is en blijft een slechte slaper maar niet meer krijsen).