Wat is er veel geschreven, dank jullie wel voor de reacties! Ja, ik ben het ermee eens dat manlief meer moet doen in huis en met de kinderen. ‘S avonds is hij liever niet alleen thuis, want de baby zou wel eens wakker kunnen worden. De stickeractie van iMoeder vind ik in dit verband geweldig! Ik heb donderdag een afscheid van werk van een collega en zou eigenlijk niet gaan, want dan zou hij de kids moeten doen. Maar ik ga dus gewoon wel! Schoonmaakster, die zouden we wel willen maar we hebben nog niet iemand kunnen vinden...hopelijk komt dat nog. Keuze voor werk op een dergelijke afstand...tja, is niet helemaal mijn keuze omdat werk eerst dichterbij zat. Het is alleen zo onwijs leuk werk, afdeling en voor de functie staan weer 10 anderen in de rij. Is niet makkelijk te krijgen. Ik wil voordat dochter naar school gaat wel dichterbij werken, dat is mijn streven. In ieder geval bedankt! Vooral ook voor de opmerking dat het nu gewoon even is zoals het is, dat het even tropenjaren zijn en vooral, dat ik ook moet genieten van deze periode ondanks dat het druk is. Dank, ik ben namelijk een kanjer in het groot kijken van mijn kinderen. Ik weet het allemaal wel maar wel even goed om weer te horen.
Ben ik het zeker mee eens. Mijn dochter van 4 jaar slaapt nog steeds niet hele nachten door minimaal 3x per nacht moeten we er uit voor haar. Dat zou dan zijn dat ik nooit meer wat voor mezelf kon doen. Soms moet je ook even in t ritme komen en het weer leren...
Nou ja zeker met de donkere dagen die komen is warm op de bank ploffen na een werkdag en die drukke kinder-avond-spits erg verleidelijk en kost het mezelf soms wat meer motivatie om te gaan sporten of een foto-album te gaan maken maar ik ben nogal gedisciplineerd dus doe het dan toch. En meestal geeft dat juist meer voldoening en energie. Al hang ik ook zoals vandaag wel eens lekker op de bank hoor Oh en met vriendinnen afspreken vind ik altijd leuk dus dat kost me nooit motivatie. Doen we alleen doordeweeks wat minder.
Toen mijn dochter nog een baby was, was dit voor mij erg herkenbaar, en dat gaat het ongetwijfeld weer minimaal een jaar zijn als de baby er is. Ik werk 4 dagen, heb veel reistijd, maar dat vind ik juist fijn, want dan heb ik tijd om lekker te lezen of wat anders ontspannends te doen Ik vond het vooral lastig dat je maar zo kort avond hebt, misschien een halfuurtje om te douchen, verder alleen maar bezig met afwassen en hopen dat de baby gaat slapen... En overdag ook nooit tijd voor jezelf, ofwel werken, ofwel bezig met huishouden of kind. Maar nu gaat dat dus beter, ze slaapt nu 's middags en 's avonds, dus ik heb ineens tijd voor hobby's: borduren, dingen op de computer en een avond in de week iets buitenshuis. Ik probeer er maar van te genieten want als de baby er is kan dat allemaal niet meer en als dat beter gaat, doet de oudste vast geen middagslaapje meer dus eeeh... Ik houd mijn baan met reistijd maar aan
10 uur per week zelfreflectie. Afschakelen van je werk. Je favoriete muziek luisteren en (handsfree) bellen met wie je maar wil. Dat is geen domme keuze. Ik zit dagelijks een uur (enkele reis) in de trein voor mijn werk. Mijn hobby is haken. Er zit dus standaard een etuitje met mijn werkje van het moment in mijn werktas. Heel fijn, want thuis kom ik er vaak niet aan toe.
Ik zou 100x liever mijn 6 maanden oude baby 2 uur extra knuffelen per dag. Die tijd komt nooit meer terug. Haken en muziek luisteren komt wel weer en sporten, gezond eten en een prettig huis zie ik als mentaal gezonde pijlers. Ieder zijn ding.
Mijn reactie was een reactie op 'reistijd is verloren tijd' Toch zijn de dagen dat ik thuiswerk, en dus geen reistijd heb tig keer zwaarder dan de dagen dat ik 2 keer een uur me-time heb. En wat ik eigenlijk bedoeld te zeggen is dat als die reistijd er nu eenmaal is, je dat als extra stress kunt zien. Maar ook als zegen. Het moment van de dag om even niks te hoeven. Je laat letterlijk je werk achter je en laad je op voor de taken die thuis wachten. Indenken heet dat. Iedealer zou zijn om op een half uur fietsen van mijn werk zou wonen. Maar dat is helaas niet zo.
Dat probeer ik ook toe te passen. Ik luister inmiddels graag naar luisterboeken en vind daar ook ontspanning in. Als het goed is wissel ik over een paar maanden van baan. Dan woon ik dichterbij mijn werk, maar door de precieze locatie is het met de auto heel onaantrekkelijk. Dus wil ik een e-bike aanschaffen. Dan ga ik dus veel fietsen. In eerste instantie twijfelde ik nogal, maar inmiddels bedenk ik maar, scheelt de sportschool. Op slechte dagen kan wel met de bus, duurt ongeveer even lang, is minder flexibel, maar wel droog en ik kan gewoon achterover hangen. Natuurlijk zou ik liever 10 minuten van huis werken, maar dan kan ik niet de functie doen die ik wil. En verhuizen zorgt dat mijn man veel verder moet reizen en mijn kinderen naar een andere school moeten en hun vrienden verliezen en dat is het me niet waard. Het is trouwens met andere zaken ook. Ik ga graag boodschappen doen. In mijn eentje vind ik het wel relaxed, met 1 van de kinderen (en afhankelijk van ieders humeur ook meerdere) vind ik het wel gezellig. Maar als ik het niet red in de planning, bestel ik zonder schuldgevoel bij de Appie. Maar dan nog vind ik het wel lastig, maar ik merk dat het vooral ook in de eisen die ik mezelf opleg zit. Mijn man vindt het geen probleem om zondagmiddag met de kinderen te zijn, maar ik voel me schuldig omdat ik vind dat ik er voor de kinderen hoor te zijn. Terwijl ze best even zonder me kunnen.