Dag dames. Mijn bevalling is niet zo goed verlopen. Na 2 keer persen zakte Sasha dr hartslag te ver naar beneden (onder de 50) en klom niet meer omhoog, dus we zijn met spoed met naar het ziekenhuis gegaan. Ik heb het gevoel dat dit mijn schuld is en ik zit hier eigenlijk best wel mee. Ik kreeg met 8 cm namelijk al persweeen. Af en toe heb ik (voor mijn gevoel, best hard) meegeperst, omdat ik het niet hield. Heb het gevoel dat ze daarom misschien klem of iets heeft gezeten. Ook toen ik mocht beginnen met persen, was bij de 1e perswee het hoofdje al zichtbaar. Mijn moeder zei namelijk, als je mag beginnen met persen, dan gewoon alles op alles zetten, dan is het zo klaar. (ok, niet echt die woorden, maar het kwam er wel op neer) Nou was het bij mij ook zo, het was alles of niets en ik had geen tussenweg zeg maar. Dat het zeg maar te snel voor Sasha ging. Ik hoop op een antwoord. Groetjes, Wendy
Hoi wendy, Hier heb jij echt geen invloed op gehad! Dit was echt domme pech zoals ze dat noemen. Sasha had het niet meer naar zijn zin ook al ging het bij jou super snel! dan word het zekere voor het onzekere gekozen en moet je naar het ziekenhuis. Wat vaak helpt is met degene die bij je bevalling was dit eens na t epraten. Dat bekijk je het ook van de andere kant. Imke
Hoi Imke. Toch wel fijn om dit te horen van iemand anders dan mijn man (wat weet hij er nou van ) Na 6 weken heb ik het al besproken met mn vk, die er toch bij was. Maar het lijkt net alsof ik er steeds meer moeite mee krijg. Heb a.s. dinsdag ook een gesprek met een psycholoog. In ieder geval bedankt. Groetjes, Wendy