Hoi meiden, Inmiddels ben ik over de 41 weken zwanger en ondanks strippen lijken de baby en mijn lichaam nog geen aanstalten te maken om over te gaan tot actie. Ik wil liever niet ingeleid worden tenzij ons meisje het niet meer prettig vind bij mij. Nu ik dichterbij de 42 weken kom krijg ik te maken met allerlei statistieken over een slecht functionerende placenta tegen die termijn, poepen in het vruchtwater etc. en wordt die thuisbevalling iets waarvan ik me afvraag of dit nog wel ok is om te doen. Ondanks de hypnobirthing merk ik dat het vertrouwen in mijn eigen lichaam en de baby en de samenwerking hiertussen aan het vervagen is. Ik ben zelfs aan het overwegen om uberhaupt niet meer thuis te bevallen want wat nu als..... Ik vind het niet erg om uiteindelijk als het moet in het ziekenhuis te komen. Ik vind het wel jammer dat mijn vertrouwen in een thuisbevalling weg begint te vallen. Vandaar deze vraag. Zijn er meiden die gewoon thuis zijn bevallen rond de 42 weken? En hoe was jullie ervaring??
Hallo, Ik ben met 41 weken en 3 dagen thuis bevallen. Alles was hier prima. Maar de garantie dat alles goed is heb je natuurlijk nooit.
Ik was 41+5 en een fijne thuis bevalling gehad. Placenta zag er nog erg goed uit (maar dat weet je pas bij de nageboorte). Ik wilde ook heel graag thuis bevallen, maar moet zeggen dat ik de dagen voor de bevalling wel geprobeerd heb om aan het idee te wennen dat het best wel eens in het ziekenhuis zou kunnen gaan gebeuren. Met 41+5 moest ik weer naar de verloskundige en denk dat we het dan ook over evt. inleiden gehad zouden hebben. Die afspraak is er uiteindelijk niet gekomen, omdat zoontje toch ineens eruit wilde
Hier ook met 41-3 thuis bevallen en dat is me prima bevallen. Alles was ook goed met mij en de kleine. Hoop deze keer ook gewoon weer thuis te bevallen. Maar houd er in mijn achterhoofd wel rekening mee dat ik misschien ingeleid moet worden.
Ik ben met 41+1 bevallen.. Thuis begonnen maar moest inderdaad met 6cm ontsluiting alsnog naar het ziekenhuis omdat meneer in het vruchtwater had gepoept. Vond het wel heel fijn dat ik het begin thuis heb kunnen doen. Eenmaal in het ziekenhuis was hij er met 2 uurtjes en helemaal gezond.
Mijn eerste is geboren bij 41+3 wkn. Vanwege een medische indicatie moest het in ziekenhuis, maar dat was dus al ruim voor bevalling bekend. De bevalling zelf is geleid door een klinisch verloskundige, heb geen gynaecoloog gezien. En de bevalling was erg snel en soepel, verloskundige heeft zo goed als niets gedaan . Een keer getoucheerd, toen had ik al 8 cm, daarna gecontroleerd of ik mocht persen (ja, dat mocht), na 20 min baby opgevangen, op mijn buik gelegd (heeft hij zeker 45 min gelegen) en toen een paar hechtingen gezet ivm scheurtje. Klaar. Placenta was groot en in uitstekende staat, was nog verre van 'op'. Mijn tweede is thuis geboren bij 41+5 wkn. Verloskundige kwam na 1 uur weeen, ik had toen 6 cm. Is gebleven en heeft niets gedaan tot opeens mijn vliezen braken en ik vreselijke persdrang kreeg. Zonder te persen (heb moeten zuchten) floepte mijn dochter er zo in 2 persweeen uit, eentje voor het hoofd, eentje voor rest van lijf. Werd ook meteen op mijn buik gelegd en binnen 10 min kwam placenta, die ook weer groot en van uitstekende kwaliteit was. Weer een paar hechtingen. Klaar. Mijn derde is thuis geboren bij 41+0 wkn, die bevalling had iets meer 'haken en ogen' waardoor het ietsje langer duurde (8 uur) en wat anders liep dan verwacht, maar er is nooit 'gevaar' geweest en verloskundige heeft het genoteerd als een vlotte, soepele thuisbevalling . Placenta ook weer groot en helemaal top. Je weet 'van te voren' niet hoe het gaat lopen, maar bij meeste vrouwen gaat het gewoon goed, ook rond die 42 weken, daar zou ik me gewoon aan vasthouden. Ik zei altijd tegen mezelf, miljoenen vrouwen hebben dit voor mij gedaan, dan kan ik het ook . Bedenk ook dat je ten tijd van bevalling altijd nog de keuze hebt, je hoeft het van te voren niet 'vast te leggen'. Bij mij heeft verloskundige altijd nog gevraagd, "Blijven we thuis? Anders moeten we nu naar ziekenhuis gaan." terwijl ik van te voren altijd thuisbevalling heb aangegeven. En dan kun je je gevoel volgen.
Och meid waarom mail je je HB docent niet? Doe mij gerust een pb (ook HB docent) Ik ken zelfs vrouwen die met 43 weken nog thuis bevallen
Ik ben met 41+2 weken bijna thuis bevallen haha Op het allerlaatste bleek dat mijn dochter in het vruchtwater had gepoept. Ik mocht persen, maar omdat ze een sterrenkijkertje was kreeg ik haar er niet gauw genoeg uit. Toen zijn we nog naar het ziekenhuis gegaan. Bijna gelukt dus, maar een beetje pech.
Ik wilde in het ziekenhuis bevallen en was al over de 41 weken heen. Op 41.2 voor een tweede keer gestript en 's avonds vanuit het niets weeen. Het ging zo snel dat we niet meer naar het ziekenhuis konden. Bij het breken van de vliezen bleek de kleine in het vruchtwater te hebben gepoept. Toen hij werd geboren kwam hij slecht op gang en bleef erg blauw. Alsnog is hij met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Achteraf vond ik het heel erg fijn om thuis te bevallen, jammer dat we alsnog naar het ziekenhuis moesten. Wij wilden niet wachten tot de 42 weken. Was toch een beetje huiverig geworden voor de verhalen en idd de statistieken. Maar gelukkig kwam hij uit zichzelf en hoefden we niet te kiezen voor een inleiding. Ik hoop dat het bij jou ook vanzelf komt!