Ik werd gisteren gebeld door de juf van mijn dochter, ze had een heel verdrietig meisje bij zich zitten die had overgegeven, of ik haar kon ophalen. Ik op een drafje naar school, is gelukkig dichtbij. Kom ik de klas binnen zit mijn dochter daar op een stoel, lijkbleek, en met haar been bij de juf op schoot en op haar been een gaas verband. Dus haar snel een knuffel gegeven en er even rustig bij gaan zitten en gevraagd wat er allemaal gebeurt was. Ze had over gegeven vertelde ze, en toen ik vroeg of ze ziek was en nog meer moest spugen zei ze nee. Maar schaafplek van vorige week was ook weer stuk gegaan. Ik vond het al apart want er was die ochtend echt niets met haar aan de had, had goed gegeten en was vrolijk net als anders. Onderweg naar huis maar even door gevraagd wat het werd me op school niet helemaal duidelijk. Toen kwam het hele verhaal..... Ze ging een kleurplaat pakken tijdens het overblijven, een vriendinnetje zat op een soort laag fietsje en was achter haar gaan staan. Toen mijn dochter achteruit stapte viel ze.over dat fietsje en vriendinnetje heen want ze had haar niet gezien. Door die val was de korst van de schaafplek af gegaan maar dit had ze pas door toen er een straaltje bloed over haar voet onder haar lange broek uit stroomde. Toen is ze naar de overblijf juf gegaan en is gaan vragen of ze even wilde kijken naar haar been. En toen ging alles om haar heen draaien, en zei ze tegen de overblijf juf "ik denk dat ik moet overgeven" Die is snel met haar naar de wc gegaan en de hele lunch kwam er weer uit.... Ze is dus bijna flauw gevallen het arme kind. Toen ze vertelde dat ze zo naar werd begon ze te huilen, niet van de pijn maar omdat het zo naar was dat draaien en dat misselijk zijn en het overgeven. Ik had echt met haar te.doen.... Thuis gekomen zei ze dat ze enorm baalde! Omdat ze al haar eten er uit gespuugd had, en ze had net zo'n honger! Heb lekker een boterham voor haar klaar gemaakt en drinken, toen ze dat op had kreeg ze weer kleur op haar wangen. Herkennen jullie dit bij jullie kinderen of misschien bij jezelf? Voor.ons is dit nieuw, we hebben er beide geen last van.
Mijn man heeft het bij zichzelf.. Hij kan gek genoeg de meest gruwelijk dingen bekijken, maar bij zichzelf gaat er een soort mechanisme in werking dat hij zich afsluit door flauw te vallen. Hij vindt dat echt verschrikkelijk, want weet ook dat het meestal nergens over gaat. Heel klein beetje bloed gebeurt het niet bij, maar combi pijn, angst en bloed of niet lekker in zijn vel zitten en dan is het 'raak'. Bij hem komt het wel voort uit een nare ervaring bij de tandarts met een tand die afgebroken was, getrokken moest worden en vervolgens een nep tand met pen in zijn gehemelte gezet etc.. Meestal geeft hij het nu bij dingen als de tandarts, doktersbezoek, bloedprikken etc dus aan dat hij snel beroerd kan worden soms en dan houdt men daar rekening mee. Maar dat is als kind natuurlijk wel heel lastig met situaties als vallen. Misschien het er met haar over hebben of ze bang is voor het bloed, het heel veel pijn doet of dat ze gewoon geschrokken was? Uitleggen hoe het zit met het bloed, korstje etc? Al weet ze dat waarschijnlijk al wel.
Een poosje terug vertelde ze me wel dat de kinderen in haar klas haar vaak uitkiezen om even mee naar binnen te gaan als ze gevallen zijn om een koud doekje op de zere plek te doen. Ze kan goed helpen, is zorgzaam en veel kinderen vinden haar lief dus ze mag regelmatig mee. Maar dat ze dan altijd een beetje buikpijn krijgt als een kindje dan ook bloed heeft..... Maar vorige week met die schaafplek was er niets aan de hand, maar dat was oppervlakkig en er stroomde geen bloed uit zoals nu. Ze heeft nog geen nare ervaringen gehad met bloed, op deze na dan.... Echt pijn heeft het haar ook niet gedaan zei ze... Misschien de schrik van plotseling bloed over haar voet zien lopen ofzo.... Ze heeft verder regelmatig een schaaf ofzo, maar dus nog nooit echt veel bloed zeg maar.....
Ik heb het bij anderen. Als ik bloed bij anderen zie wordt ik draaierig, misselijk en ga ik van mijn stokje. Tja, als je het bij jezelf hebt lijkt het mij extra moeilijk, maar ik vraag mij af of er wat aan te doen is. Vervelend is het in elk geval wel.
Hoi, Ik heb het zelf heel erg gehad met bloed of met prikken... Bij anderen heb ik er geen last van, alleen als het bij mezellf is kan ik er niet tegen... En val ik gewoon flauw. Gelukkig is dit al een heel stuk minder. Mijn dochter kan er ook absoluut niet tegen, en valt dus ook flauw, ze hoeft dan niet over te geven. de eerste keer schrok ik er erg van, omdat het best lang duurde voordat ze weer bij kwam. Nu hou ik er rekening mee en krijgt ze ook bij een klein schaafwondje / sneetje een pleister en zet ik haar even rustig neer om te voorkomen dat ze echt flauw valt. De juf op school heb ik ook ingelicht dat dit kan gebeuren zodat ze niet schrikt op het moment als ze na een val flauw valt.
Ik weet ook niet of er iets aan te doen is.... Hopen dat je niet te vaak bloed ziet en niet in het ziekenhuis gaan werken denk ik..... Ze was zo verdrietig omdat het gevoel van draaierig en misselijk zijn zo naar was geweest.... Vond het zo zielig voor haar.....
Goh, jij en je dochter dus ook.... Ik heb de andere juf ook ingelicht en de bso leidsters ook. Vanmorgen had mijn dochter een inval juf en die heb ik het nu ook maar vertelt want gisteren had ze de korst weer iets open gestoten. Leek me wel handig dat die juf weet dat ze er niet tegen kan, en dat ze op de grond gaat zitten als ze bloed heeft en zich naar voelt en dus niet zelf naar de juf toe komt....... Nu je bloedprikken zegt, mijn broer is ook flauw gevallen tijdens het bloed geven......
Op zich is het "fijn" om te weten dat ze hier last van heeft omdat we er nu idd rekening mee kunnen houden net als bij jullie theeleut. Dat zei ik ook tegen de juf van mijn dochter en ze zei " nou, je weet er wel een positieve draai aan te geven" Tja, het is een gegeven, ze kan niet tegen bloed, in ieder geval niet haar eigen bloed, en als we dat weten kunnen we er naar handelen, dat is dan alleen maar fijn..... toch? Het is nou niet zo dat ik blij ben dat ze hier last van heeft ofzo....
Het is inderdaad handig om te weten zodat de juf weet wat ze moet doen.... Zonder dat ze gelijk het ergste denken... Wat ik dus wel deed... Ze was gevallen had wat bloed maar niets extreems ofzo... En ineens werd ze spierwit reageerde nergens op en viel helemaal weg, aangezien ik haar niet had zien vallen dus niet wist of ze ook haar hoofd had gestoten toch maar de hap gebeld voor advies die gelijk met ambulance eraan kwamen... Tegen de tijd dat we ze de straat in hoorden rijden kwam ze weer bij De keer erna had ik haar even rustig op de bank gelegd, kussentje onder de voeten en een paar minuten later rende ze weer rond... Tja je kunt er weinig aan veranderen, en het kan best dat het op latere leeftijd minder wordt... Bij bloedprikken geef zou ik het gewoon aangeven, dan houden ze er rekening mee, proberen ze wat meer af te leiden en ik ga altijd op voorhand alvast liggen, waardoor ik er zelf minder last van heb... Gelukkig is mijn dochter nog niet geprikt ( muv de vaccinaties, waar ze nergens last van had...) maar indien nodig laat ik haar ook gelijk liggen.
Haha nou theeleut, ik had het zelfde gedaan als jij en de hap gebeld voor advies als je niet weet wat er precies gebeurt is. En fijn dat ze dan zo snel reageren toch? dingen als bloedprikken enzo heeft ze ook nog nooit gehad maar daar moeten we dan rekening mee houden ja.