Heel interessant en ook wel angstaanjagend als zwangere Misschien hebben jullie het al lang gezien, komt uit 2009, maar echt het kijken waard. Babysterfte in Nederland | Online documentaires
Dit heb ik destijds gezien. Gaat erover dat communicatie tussen verloskundige en gynaecoloog niet goed genoeg was toch? Ik was toen zwanger van de oudste en was heel bang overtijd te gaan omdat mijn zus ook altijd de 42 weken vol gemaakt heeft. Ik heb toen vanaf 38+5 weken bij de verloskundige gevraagd hoe dat gaat als je overtijd loopt, bla bla, dit artikel aanhalend. Ze begreep mijn angst (gelukkig maar) maar zei wel 'eerst maar eens zien dat het zover komt" (terecht natuurlijk). De volgende afspraak stond voor 39+5 weken. Die heb ik niet meer gehaald :-D Destijds was het bij ons in het ziekenhuis al dat je bij 41 weken overgedragen werd naar het ziekenhuis. Maar in de stad waar ik oorspronkelijk vandaan kom worden zwangere nog heel lang aan het lijntje gehouden vind ik. Met 42 weken laat de VK ze pas eens gaan. Daar krijg ik wel de kriebels van, hoor.
Nou er is ook nog genoeg dat helaas niet is veranderd. Drie belangrijke punten: 1) Buiten kantooruren zijn er nog steeds geen medisch specialisten aanwezig in de meeste ziekenhuizen. 2) De psychologische drempel voor veel arts-assistenten om de dienstdoende gyn te bellen buiten de kantoor uren is vaak nog steeds te hoog, waardoor sub-bekwaam persooneel soms beslissingen neemt die het niet zou moeten nemen. 3) Vrouwen hier worden nog steeds niet aangespoord om na de 41 weken ingeleid te worden, zoals in de ons omringende landen.
Hier ook eens!! Vaak teveel drukte,iemand word niet serieus genomen als ze zegt weinig leven te voelen en ik vind het ook raar dat er bij zwangerschapsvergiftiging of dalende hartslag niet meteen een keizersnee word gedaan. Ik zou het liefste niet in NL willen bevallen maar helaas
Dat. Sowieso word het soms weinig serieus genomen als een zwangere vrouw aangeeft zich niet goed te voelen. Een vriendin van mij voelde zich al een week helemaal niet goed en had meerdere keren naar de vk gebeld. Toen ze na een week alleen nog maar zieker werd is ze midden in de nacht doodziek naar de spoedeisende hulp gegaan en ze bleek HELLP syndroom te hebben. Toen gelukkig wel meteen een keizersnee, het is goed afgelopen en haar dochter is nu een kerngezond meisje van 3 maanden, maar als het aan haar VK had gelegen had ze er nog langer mee rond gelopen en wie weet hoe het dan was afgelopen .
En mijn eigen vrouw, met ernstige chronische ziekte en daarom al risicozwangerschap, was al weken helemaal op, doodvermoeid en kreeg daar bovenop ook nog een anafylactische shock (allergie). Toen wilden ze de geplande keizersnee wel eerder uitvoeren. Maar wel pas de volgende dag. Ik heb er weinig verstand van verder maar mijn gevoel zegt dat ze het dezelfde dag hadden moeten doen.
KleineSara,mijn nichtje is helaas overleden met 30 wk zwangerschap. Schoonzusje had al een paar keer gezegd minder leven te voelen. En wat je vrouw betreft: ik vind het godsgeklaagd dat de keizersnee niet dezelfde dag is gedaan!
Ik herken het wel hier in het streekziekenhuis. Ik hoefde maar te bellen en ik mocht komen. Ik ben opgenomen geweest met hg De derde zwangerschap ging het streekziekenhuis dicht en moest ik naar een groot vooraanstaand ziekenhuis in deze regio. Ik had weer hg en ik mocht niet komen pas toen de ketonen test echt extreem uitsloeg ( volledige hoeveelheid plusjes) toen mocht ik met godgratie komen ik kreeg een infuus en ik heb ze niet meer gezien ja om de zal te wisselen ik wist helemaal niets. Ik heb 3 keer gebeld voor minder leven ik heb nooit mogen komen ik moest dan nog 12 uur afwachten. En dan voelde ik hem later wel weer maar dan had ik hem al minimaal 12 uur niet gevoel. Over de bevalling niet te spreken. Mijn man heeft de vk moeten ophalen omdat anders hij de baby op had moeten vangen.
Oud nieuws. In die 5 jaar is er heel veel veranderd en is de babysterfte aanzienlijk verminderd. Het komt ook doordat het in Nederland heel goed geregistreerd word en in andere landen veel minder goed.
Mijn zoontje verloren in 2009. In mijn familie een geschiedenis met PE, maar werd door de VK niet serieus genomen. Met 25 weken minder leven en een aanzienlijk stijgende bloeddruk. Door de mannelijke verloskundige afgedaan als 'dat kan'. Terwijl hij er van wist dat er iets erfelijks kon spelen. Doorgestuurd naar streekziekenhuis met een onderdruk van 100. Daar aangekomen was hij gezakt naar 85. Dus werd niets mee gedaan en moest weer naar huis. Twee weken later een talloze telefoontjes verder (heb zelfs bij mijn HA aangeklopt omdat ik het niet vertrouwde) mocht ik weer langskomen bij de verloskundige (met heel veel moeite), daar nog rustig 2 uur in de wachtkamer moeten wachten en doorgestuurd met een onderdruk van 115 en eiwitten in mijn urine. Conclusie; extreem zware PE, placenta werkte voor geen meter meer en een onderdruk van 150 in het ziekenhuis. Zoon moest per direct gehaald worden en is 8 dagen na zijn geboorte overleden. Tweede zoontje werd ik door het academische ziekenhuis als een havik in de gaten gehouden. Bleek een erfelijke stollingsstoornis te hebben en ze hadden het bij de verloskundige al goed in de gaten moeten houden of mij door moeten verwijzen naar een gynaecoloog. De schommelende bloeddruk was één van de duidelijke voortekenen en ze hadden veel sneller aan de bel moeten trekken. Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Maar ben blij dat ik nu onder strenger toezicht sta anno 2014.
Wat vervelend dat sommige niet serieus genomen werden. Ik heb juist een hele andere ervaring. Alles werd goed gecontroleerd en ik werd juist heel goed geholpen, als ze iets niet helemaal vertrouwden dan gingen ze voor de zekerheid kijken enzo.
Hier ook. Lag echt 2 dagelijks aan de ctg, extra exho's en dopplers. Zodra ik minder leven voelde mocht ik bellen en dan werd meteen een echo en ctg gemaakt. Wat erg als je niet serieus genomen wordt
Bij mijn jongste was het al een wereld van verschil hoor. Elke twee weken een echo, zeer laagdrempelig contact. Beter 10 keer teveel dan één keer te weinig was hun motto en dat leefde ze in het ziekenhuis ook echt na. Mijn een licht verhoogde bloeddruk ook direct opgenomen en aan de verlagers gezet. Leuk was anders, maar ik was zooo blij dat ik serieus genomen werd. Zelfs al wisten ze dat ik belde omdat ik gewoon bang was, dan vonden ze nog dat je nooit met een ongerust gevoel moet blijven zitten. Dat is ook niet goed voor de baby. Dus hop, komen maar. Nee echt, ik kan niet anders als tevreden zijn over de behandeling bij de tweede. Een wereld van verschil.
In het ziekenhuis waar ik ben bevallen is altijd een gynaecoloog aanwezig en mocht ook altijd gelijk komen. Maar ik had dan sowieso al een medische indicatie. Zelf heb ik meer vervelende ervaringen met de vk. De buikpijn die ik aangaf te hebben was gewoon bandenpijn volgens haar en 'was vervelend maar ja, dat heb je als zwangere he' en bleek dus al het begin van een vroeggeboorte te zijn, die helaas niet meer tegen te houden was omdat ik er dus (vooral vanwege die vk) te laat mee in het ziekenhuis was.