Dag dames! Ik zat net te bedenken, mocht ik toch ooit nog eens positief testen, wat zou ik dan gelukkig zijn! Echt ongelooflijk! Dat geld vast niet alleen voor mij denk ik Ik geloof dat ik meteen ga huilen van geluk. Ik ben nog maar 5 maanden bezig hoor maar toch, ik zou zo ontzettend blij zijn en het haast niet kunnen geloven denk ik! Nou ja, we blijven maar even in de realiteit want moet mezelf niet te lekker gaan maken Liefs farfan
ik denk ook niet dat ik dat zou kunnen geloven.. is zoo moooi om zwanger te worden, heb soms weleens dat idee dat ik dat geluk niet mag hebben. dus ik zou echt 9 maanden lang op een roze wolk zitten. hoe ziek en misselijk ik ook ben
jaaaah dat heb ik ook! komt omdat je het gewoon zooo graag wilt! ik zou de gelukkigste vrouw op aarde zijn geloof ik! haha (in mijn beleving haha) maar toch, ik ben zo bang dat we een ongezond kinjde krijgen waarom weet ik niet, maar dat zijn van die dingen die spoken soms door mijn hoofd..gewoon het idee dat dit kan gebeuren maakt me tevens weer heel bang... maarja...we wachten het deze maand weer af! hihi...
Ik dacht ook dat ik op een roze wolk zou blijven zitten (ben dolgelukkig dat ik zwanger ben hoor) maar die misselijkheid maakt de wolk toch iets minder roze Ik wens jullie allemaal veel succes!
klopt dat is ook zo, maar heel raar ik heb dit altijd gehad... maarja, wat je gegeven wordt is gewoon prachtig..als er iets niet goed is, dan heeft het zo moeten zijn...
hahahaha ik zat vol ongeloof op de plee na 2 jaar proberen... geloofde er helemaal niks van... roze wolk? hahaha ben alleen maar misselijk, de heeeeele dag!
Het lijkt mij ook geweldig om een klein wondertje te dragen. M'n beste vriendin is net bevallen, nu heb ik er helemaaaaaaaaaaaal zin in. Zo lief en zo klein. Zucht... Wij zijn ook nog maar net bezig, maar heb er al wel onwijs veel zin in.
ik kan ook niet wachten op een positieve test. Ik denk inderdaad dat ik zoals velen zal huilen van geluk. Maar ook wij zijn nog maar net bezig, dus zullen geduldig moeten wachten op de positieve test. Liefs
Ik sluit me ook aan bij de jankers... De eertse zwangerschap was meteen raak dus toen zijn we er nooit heel erg mee bezig geweest.Wel blij natuurlijk hoor! Stiekum er van uit gaan dat het bij een 2e ook wel snel zou gaan... Zijn inmiddels een half jaar verder en met de maand word ik verdrietiger... Ik begin het hopen al op te geven. Nou deze maand weer nieuwe kansen.. Groetjes Linda
Echt ik denk dat ik een paar dagen van de wereld ben als het raak is! Nu na meer dan 1,5 jaar kan ik echt zeggen dat ik ervan kan dromen hoe het zou voelen om twee streepjes te zien! Ik kan daar voordat ik s'avonds in slaap val echt letterlijk over dromen! Ik hoop dat de dag een keer mag komen! liefs Nina
Hallo dames, Na 1,5 jaar ben ik eindelijk zwanger maar voel me helemaal niet zo gelukkig als ik altijd dacht dat ik zou zijn. Ik voel me nog steeds hetzelfde als altijd. Ik schaam me er een beetje voor want je moet toch heeeeel erg blij zijn! Maar dat ben ik dus niet. Herkennen meer dames dit, dat je zóó lang op het moment hebt gewacht en als hij dan eindelijk daar is je je helemaal niet zo blij voelt?
Ik dacht ook dat ik zou gaan huilen van geluk, maar we zaten alleen maar vol ongeloof te kijken naar het vage streepje en de dagen erna waren al net zo vaag . Ik had al een paar dagen voor het testen het gevoel dat ik zwanger was, maar dat het zo snel na de operatie al raak was, was er helemaal overdonderd van. Zo lang er zo mee bezig zijn (hormonen enzo) en op het moment dat je het niet verwacht, zwanger! Maar ik ben heel blij en gelukkig nu! Gelukkig heb ik nergens echt last van gehad, ik kan me voorstellen dat die roze wolk dan toch wat minder roze is.
ik heb al wel een beetje zitten denken wat ik dan zal doen. ten eerst zal ik inderdaad een potje gaan janken. vervolgens de hele tijd aan me buik zitten. mijn mannetje trakeren op een etentje en het dan vertellen als ik dat al niet eerder heb gedaan. ik wil hem dan verrassen door minnie vans te kopen. elke keer heeft hij het er over namelijk als hij ze ziet. mijn ouders en schoonouders zal ik ook inlichten tijdens een etentje. ik zal iets kopen in de trend van sokjes of zo iets. de oma's moeten ze dan tegelijk open maken of zo. de rest zoals mijn broers en zus zal ik inlichten door te zeggen dat ze weer oom en tante worden
Hihi, tja zo zit ik ook altijd te denken: hoe ga ik het zo spectaculair mogelijk vertellen! Het lijkt me zo geweldig om mijn schoonouders en zwager zo blij te zien (dat denk ik tenminste). Mijn eigen ouders waren niet echt supervrolijk toen ik vertelde dat ik met de pil ben gestopt dus ik vind het ook minder spannend om aan het aan hun te vertellen omdat ze toch niet zo heel enthousiast zijn denk ik Maar goed dat mag de pret zeker niet drukken! Het is toch iets tussen mijn vriend ik en ik en niet zozeer tussen mijn ouders en mij. Alhoewel het natuurlijk wel leuk zou zijn als ze heel blij zouden zijn. Liefs Farfan
Toen ik die postieve test in handen had heb ik er eerst 10 minuten naar zitten staren. Daarna ben ik in paniek geraakt over wat ik nu in vredesnaam moest doen. Enige wat ik kon bedenken is de dokter bellen, maar alles wat de assistente zei was dat ik de vk maar moest bellen. Verder hier ook niet echt een roze wolk. Vooral omdat ik het gewoon niet kon geloven. Het enige wat ik had was een dozijn positieve testen en mijn misselijkheid. De blijdschap die ik van te voren dacht te voelen is niet meteen gekomen. Die kwam eigenlijk pas echt na de eerste echo.
Jaren mee bezig geweest, jaren op gewacht tot we voor het echie konden gaan klussen........ bij de positieve test was er grote verbazing en ongeloof. Ook wel blijdschap maar zeer geremd, het was gewoon zo onwerkelijk. En nu nog, plus eerst maar es de 12 weken voorbij voordat ik echt blij kan zijn en genieten van de zwangerschap.