Amber is een ondernemende dreumes die alles wat ze tegen komt moet beetpakken, dus ook alles wat op de salontafel staat. Het grootste gedeelte van de dag loopt ze rondjes om die tafel, dus ik laat hem lekker leeg want ze blijft echt nergens van af. Van mijn omgeving hoor ik dat ik dat niet moet doen dat wegzetten want dan leren ze er nooit van afblijven. Als ik dan vraag hoe hebben jullie dat dan voor elkaar gekregen, want Amber luistert echt niet naar nee. Het antwoord is dan een tik op de vingers! En dat heb ik de afgelopen week echt al van 5 verschillende vaders/ moeders gehoord. Ben ik nou zo vreemd dat ik Amber geen tik wil geven? Als ik dat zeg, word ik aangekeken alsof ik van een andere planeet kom, want anders luisteren ze toch nooit? Hoe doen jullie dit? Want als ik bij iemand anders kom verwacht ik niet dat ze alles wegzetten, maar Amber blijft er gewoon echt niet vanaf, ook niet na 10x nee, wegzetten en nog eens 10x nee. Dus ik zoek eigenlijk een kind en mama vriendelijk manier om te leren van dingen af te blijven.... (Of moet ik gewoon geduld hebben?)
Ik zou ook geen tik op de vinger geven hoor! Ik zou persoonlijk ook niks weg gaan zetten ,alleen hete dranken/vloeistoffen buiten handbereik schuiven. Ze moeten toch leren om er vanaf te blijven. Ik denk dat je haar moet blijven wegtrekken en nee zeggen en een beetje geduld nog moet hebben. Vaak is het ook nieuwigheid van ze he
Ik merk dat Jelle nu pas van dingen af begint te blijven. Ik kan sinds een week of 2 mijn glas met drinken op tafel laten staan zonder dat hij er steeds aanzit. Koffie, thee en andere hete dingen zet ik nog weg, dat risico neem ik gewoon niet. Ik heb ook altijd alles weggezet, ik ben van mening dat een kind gewoon veilig moet kunnen ontdekken. En daar komt ook nog eens bij dat ik er helemaal niets voor voel om steeds als een politieagent erbij te gaan staan om op te letten of hij er toch niet aan zit... Ik kan wel leukere dingen bedenken om met Jelle te doen... Ik wil gewoon niet zo'n moeder zijn die alleen maar kan roepen: "Afblijven!" en "Nee, dat mag niet!" En of dat nou wil zeggen dat ik bij andere mensen thuis meer op moet letten? Ik denk dat het uiteindelijk weinig verschil maakt. Bij een ander is toch alles leuk en interessant, dus dan moet je toch al beter opletten... Jellle heeft overigens wel eens een tik op zijn vingers gehad, maar dat maakte totaal geen ondruk, dus dat doe ik nu niet meer... HEeft toch geen zin... Dus om een lang verhaal kort te maken: Lekker wegzetten wat jij weg wil zetten, dan ben je een veel leukere moeder...
Mooi gezegd Bluesky! Zo voel ik het inderdaad, ik geef liever complimentjes dan dat ik de hele dag nee moet zeggen! Mason, ik zei ook altijd dat ik niets weg ging zetten voordat Amber stond, daar ben ik dus aardig van terug gekomen!
Hahaha, toen ik geen kind had, riep ik ook altijd dat ik nooit de dingen weg zou zetten. Ik piep nu wel anders. De gevaarlijke dingen heb ik weggezet, een aantal andere dingen staat er nog wel. Maar als onze zoon beneden is, zet ik het wel eens weg. Anders ben ik de hele dag aan het nee zeggen. Hij begrijpt het nu gewoon nog niet. Dus inderdaad lekker wegzetten.
@ Anneliesje, nou Mason staat wel aan tafel ,maar heb zo'n mooi dienblad met accesoires er staan en die doe ik niet aan de kant. Misschien ook wel niet omdat het te zwaar is voor hem om weg te schuiven en hij er niks vanaf krijgt Alleen glazen drinken zet ik wel weg ,dus idd in die zin zet ik ook wel dingen weg van tafel Van de grond heb ik sowieso al gevaarlijk spul weg gehaald.
geen vreemde mama hoor! ik heb hier nog nooit wat van tafel gehaald kids moeten het wel leren mijn andere 2 dochters zaten trouwens nergens aan ja in het begin wel eens maar goed ze proberen het togh conseqwent zijn ! uu weet nie hoe je het schrijft hoor da twoord of ist consequent? nou ja boeieuhh je snapt me wel hahah hoop ik
ik heb nooit dingen weg gehaald. ik kan dat toch ook niet verwachten dat andere waar ik op visite kwam alles voor mijn kind van tafel haalde. mijn oma heeft kristal op de salon tafel staan en hij heeft er nog nooit aangezeten. ik zette ook dingen op tafel waar het kind wel mee mocht spelen. als hij dan aan iets van mijn spullen kwam, pakte ik het af en legde het terug en gaf hem dan zijn eigenspeeltje dat op tafel lag. werkte perfect grof geweld is echt niet nodig. alternatieven bieden wel succes meid, het is een hele strijd maar je gaat hem winnen.
Hier een keer een zacht tikje op haar vingers gehad omdat ze alles pakt en dan vervolgens keihard op de grond gooit om te zien wat er gebeurd. Doe ik nooit meer: ze stond te schuddenbuiken van het lachen...Dussss... zet nu alles weg. Scheelt een hoop gebeuren.
ik heb idd ook alles weggezet en dan af en toe proberen iets neer te zetten. Ik heb vaak afgewisseld omdat ie het dan weer gemunt had op dat wat ik op tafel had staan, en dan haalde ik dat weer weg. Het wordt zo'n negatieve spiraal wanneer je steeds ook daarom NEEHEE moet roepen, er zijn al genoeg dingen die niet mogen : ) waar je echt achteraan moet. Geduld, (en soms mijn geduld verliezen en dan toch een tik.....stom!) en tijd om te ontwikkelen en begrijpen dat iets niet mag dat kost het wel. Bij andere mensen heeft Jasper overigens zelden aan de spulletjes op tafel gezeten (ook niet met lekkere worst of zoutjes of zo.....gelukkig hahaha)
tja moeilijk. wij krijgen ook heel veel commentaar dat wij wel alles wegzetten. maar amy snapt t gewoon niet of wil t niet snappen dat ze er af moet blijven. men zegt zo leert ze het nooit, maar ze zal het ooit heus wel es leren. ik heb echt geen zin om de hele dag achter haar aan te hollen en op dr te zeuren. daar worden we beiden alleen maar chagrijnig van.
Nou Anneliesje, ik zet ook alles weg hoor. Hier is de salontafel nog nooit zo leeg geweest als de laatste maanden hahaha. Ik heb ook geeen zin om de hele dag nee te moeten roepen en haar af te leiden omdat ze weer ergens aan zit. Er zijn sowieso dingen die ik niet weg kán zetten/leggen, dus af en toe nee meot wel. Maar gelukkig neit de hele dag. Zoals de poes die plaagt ze nogal eens. Die lootp er niet altijd voor weg, dus tsja. En de apparatuur (dvdspeler ed) staan ook binnen handbereik voor haar, dus tja. Beetje nee hier dus. En wat me opviel trouwens, met haar verjaardag teon we dus visite hadden en dus wel kopjes op tafel enzo, toen ging het best goed, viel me reuze mee!
Wij hebben toen ze net liep de gevaarlijke dingen van tafel gehaald en na een maand of 4 snapt ze dat ze niet aan kopjes/glazen en andere dingen op tafel mag zitten.. Heeft veel tijd en vooral veel geduld gekost.. In een ondeugende bui gebeurd het nog wel eens hoor.. Ik pak haar dan stevig vast en zeg nee, bied haar eigen speelgoed aan dan gaat het "meestal" weer een tijdje goed. Succes!
wij waren in het begin dingen aan het verschuiven wat op tafel stond dat ze er net niet bij kon maar daar werden we zo gek van dat we de tafel ook leeg hebben gehaald
ohja met thee en koffie op tafel luisterde ze niet dus heb tegen haar gezegt voel maar aan het kopje is heet maar dat maakte haar geen donder uit
Wij hebben ook een lege salontafel! Maar...dat is ook eigenlijk het enige wat we hebben aangepast in huis. Dus er zijn nog genoeg dingen waar ze van af moet blijven en waar ze dus van leert. Maar om de salontafel loopt ze zo veel, dat ik inderdaad geen zin heb om hier de hele dag achter aan te moeten. Nogmaals, ze leert het echt wel, met name dus van de andere dingen die er staan. En ze is nu 1j en 7 mnd en eigenlijk kunnen we nu al goed kopjes op tafel laten staan (mits we er bij zijn natuurlijk!) zonder dat ze er zomaar aan komt. En als ze er aan wilt komen en we zeggen nee, dan luistert ze hier ook 9 van de 10 keer naar.
wij hebben wel alles weg gezet. meneer pakte alles wat hij kon en gooide het met een smak op de grond. en wij hebben ook eerst alles weg geschoven dat hij er niet bij kon maar daar werden we ook gek van dus dan maar weg. uiteidelijk is het niet intresand meer hoop ik . en kan alles weer terug
Onze salontafel is altijd leeg, was hij ook al voor ze er was, want wij hebben een kwispelgrage hond met een staart precies op die hoogte, dus de kopjes vlogen regelmatig door de woonkamer als we even niet opletten. Dingen die onveilig kunnen zijn haal ik sowieso weg, maar sommige dingen hebben we haar wel geleerd om af te blijven, zoals de etensbakjes van de kat. Gewoon doen wat je zelf het fijnst vindt, die mensen die opmerkingen maken wonen toch niet bij jou thuis, dus lekker belangrijk. Bij anderen verwacht ik niet dat ze alles weghalen, daar let ik wel op dat ze dingen niet van tafel plukt etc.
Hier precies hetzelfde. Alhoewel hij het steeds beter snapt. Dingen waarvan hij weet dat hij er niet aan mag komen (dvd speler) zit hij bijna niet meer aan, of het is ineens verdacht stil en zit hij heeeel sneaky te kijken en gaat zijn handje al richting de dvd speler. Dan zeg ik: "Nathan, neeeee" Vaak trekt hij zijn handje weg, ik prijs hem de hemel in en geef hem wat te spelen. Werkt perfect. Ik wil geen politie agent zijn. En ik riep in het begin ook "Ik ga niks weg zetten hoor! " Hmmppffrrr yeah right
AnneLiesje, hier precies hetzelfde hoor. Jelle is 3 dagen ouder dan Amber, en ook hier schijnt de salontafel leeg te moeten. Alles wat er nog op ligt gooit Jelle er vroeger of later vanaf. Ook boekjes of speelgoed; hij kijkt er misschien even naar, en dan gaat het op de grond. Ik heb ook geen zin om telkens nee te zeggen, het werkt ook niet want dan lacht ie alleen maar en pakt het net zo snel (of eigenlijk alleen maar nog sneller) weer. Dus ach, ik denk gewoon dat ik nu nog niet echt duidelijk kan maken wat niet mag en waarom niet, dus zorg ik dat ie niks fout KAN doen... en over een tijd snapt ie het vast wel, en dan is er nog tijd genoeg om nee te zeggen.