Het onderwerp zegt het al. E huilt de laatste tijd echt overal om. Ik word er soms een beetje moe van. Zomaar om niets huilen, als ze haar zin niet krijgt huilen, beetje tegenslag weer huilen. Komt dit iemand herkenbaar voor? Ik word er zelf gewoon een beetje moe van. Wat moet ik doen? Negeren, troosten?
Joshua heeft dat ook een tijdje gehad. Wij hebben het negatieve gedrag genegeert en het positieve gedrag benadrukt. Volgens mij is het een fase en komen ze er wel weer uit. Maar soms kun je er inderdaad moedeloos van worden. Ook afleiden, wil wel eens helpen.
heb ik hier ook wel eens een tijdje gehad. Zoals al gezegd: negeren, afleiden met leuke dingen en positief 'gedrag' belonen. de fase ging hier vrij snel weer over gelukkig.
Tja, wel herkenbaar. Het lijkt alsof ze dan in een fase zitten waarin ze snel gefrustreerd raken. Dat ze meer willen dan dat ze kunnen. Of dat het frustreert dat ze niet kunnen uiten wat ze willen. Maar.....het gaat echt over. Toevallig dat mijn partner en ik vandaag tegen elkaar zeiden dat ons meisje weer een stuk vrolijker is. En ik denk dat dat komt omdat ze steeds beter duidelijk kan maken wat ze wilt, ze praat wat beter en kan meer dingen aanwijzen etc.
Hier dus ook ja. En hebben ook het idee dat het komt door dat ze meer wilt als dat ze kan. Begint nu ook net met los te lopen. Wat wel opvalt is dat het veel minder is als ik niet in beeld ben. Dan kan ze opeens wel alleen spelen! (als mn man er dus bij is) Zodra ik binnen komt begint ze weer overdreven te krijsen tot ik dr op pak. We hopen ook dat dit een fase is. NEgatieve gedrag negeren en positief belonen is een goeie, gaan we ook maar eens proberen!
Hier ook het geval. We moeten haar de hele tijd bezig houden (alleen spelen wil ze bijna niet). Als ze haar zin niet krijgt is ze een dramaqueen. Het zal een fase zijn, maar daarnaast zijn we er sinds dit weekend achter gekomen dat ze een middenoorontsteking heeft, dus dat zal ook niet bijdragen aan haar humeur. Maar meestal als ze starks weer wat meer kunnen, zijn ze vaak een stuk vrolijker.
Ik hoop dat jullie gelijk hebben dat het maar een fase is. Met eten word ze soms helemaal wild. Gaat helemaal hangen in de kinderstoel en brult alles bij elkaar, en eten ... ho maar! Ook huilen om het kleinste wat maar een beetje tegen zit. Ik probeer steeds wel te negeren, maar soms word ik er zelf verdrietig van . Het is ook zo moeilijk dat ze niks kan zeggen of duidelijk maken. Iig bedankt voor jullie ervaringen. Het scheelt altijd wel dat je dan leest dat je niet de enige bent ...
Eet ze al zelfstandig? Ons meisje deed dit ook en toen kregen we dus door dat ze zelf het lepeltje wilde vasthouden.
Ze eet nog niet zelfstandig, maar soms zetten we het bordje voor haar neer. Ze pakt dan wel haar lepel, brengt deze niet naar haar mond maar gooit het eten op de grond. Soms zelfs haar hele bord.
Hehe...ja, dat is natuurlijk minder prettig. Merk je wel dat ze hierdoor dan rustiger is met eten? Want ze komen ook op een gegeven moment in een fase dat ze het allemaal zelf willen doen. En dan is het natuurlijk een keuze maken. Of het zelf laten doen en jouw meisje is stil....of het niet laten doen en je hebt er gegil bij.